Wyraz SZPAK, oznaczający ptaszka o wdzięcznej łacińskiej nazwie Sturnus vulgaris, jest notowany od początków piśmiennictwa polskiego. Nie jest jednak słowem prasłowiańskim. Zapożyczyliśmy SZPAKA najprawdopodobniej ze średniowiecznej niemczyzny, w której Spatz (dawniej też Spatze) oznaczał wróbla. Chociaż wróbel szary i zwyczajny, a szpak szpakowaty, to i starego wróbla, i starego szpaka na plewy nie złapiesz – czyli ‘nie oszuka się doświadczonej osoby’.