Poprawnie wymawiamy tak, jak piszemy, czyli [kołderka], nie wstawiamy dodatkowego u i nie mówimy [*koł-u-derka]. KOŁDERKA to oczywiście zdrobnienie od KOŁDRA. Nie jest to wcale nowy wyraz – w polszczyźnie znany i używany był już w XIV w.! Mógł zostać zapożyczony albo ze średniowiecznej niemczyzny (dawne niemieckie Kolter oznaczało ‘przykrycie łóżka i/lub osoby’) albo z dawnego języka włoskiego (w XIV w. włoskie coltra oznaczało ‘pokrycie, przykrycie’, współczesne coltre ma takie samo znaczenie jak nasza KOŁDRA). Chociaż określenia KOŁDRA używano już w czasach bitwy pod Grunwaldem, jego znaczenie niekoniecznie pokrywało się z obecnym. KOŁDRA – na przestrzeni kilkuset lat – bywała zarówno przykryciem łóżka, jak i podłogi, czy nawet ściany: miała takie znaczenia, jak ‘pokrycie’, ‘koc’, ‘kobierzec’, ‘zasłona’, a także po prostu ‘kołdra’.