Czasowniki dokonane często tworzymy, poprzedzając czasownik niedokonany przedrostkiem z-. Przedrostek ten – zawsze pisany łącznie – może mieć trzy postaci: z-, s- lub ś-. Kiedy piszemy z-, kiedy s-, a kiedy ś-? z- przed wszystkimi literami oznaczającymi spółgłoski dźwięczne (w tym przed literą h), a także przed s, sz, si i ś, a więc: zgiąć, zburzyć, zdziwić się, zharmonizować, zsynchronizować, zszokować, zsinieć (przykładu występowania połączenia zś na początku wyrazu nie znajdziemy w żadnym słowniku); s- przed wszystkimi pozostałymi literami oznaczającymi spółgłoski bezdźwięczne – oprócz ć i ci, a więc: sparaliżować, sfrustrować się, scharakteryzować, skroić, scementować, sczerstwieć; ś – przed ci i ć, a więc: ściąć, ściszyć, ścierpieć (połączenia ść nie występują na początku wyrazów – reguła je przewiduje, ale ich po prostu nie ma).