ZNICZ, czyli ‘lampka nagrobna’ lub ‘ogień palący się w miejscach otoczonych czcią’, pojawił się w polszczyźnie dopiero w XIX w. Wyraz ten jest białorusycyzmem. W języku białoruskim słowo to oznaczało ‘święty ogień u pogan’, a pokrewny mu, znany wschodnim gwarom i dialektom, wyraz znička to zarówno ‘spadająca gwiazda’, jak i ‘błędny ognik’, a także ‘osoba pojawiająca się na krótko’. Wszystkie te wyrazy pochodzą od nieistniejącego już, prasłowiańskiego czasownika *zněti ‘tlić się, żarzyć się’.