KOK, a zdrobniale KOCZEK, to rodzaj fryzury: włosy zebrane i upięte tak, że tworzą kopczyk lub węzeł z tyłu lub na czubku głowy. Wyraz ‘kok’ – tak samo jak wyraz ‘fryzura’ – zapożyczyliśmy z francuskiego, w którym coque oznacza łupinę, np. łupinę orzecha (a współcześnie także kadłub statku lub samolotu), a więc fr. coque de cheveux to dosł. ‘łupinka z włosów’. Ale nie wszystkie nazwy fryzur czy elementów fryzur są galicyzmami (czyli zapożyczeniami z francuskiego). W polszczyźnie wśród określeń związanych ze sposobem czesania się mamy równie dużo wyrazów rodzimych co zapożyczeń – i to zapożyczeń z rozmaitych języków. Mamy więc słowiańską CZUPRYNĘ i GRZYWKĘ, rodzime KĘDZIORY i KOSMYKI, czeski PUKIEL (czes. pukla) i niemiecki LOK (nm. Locke), włoskie FIOKI (wł. fiocco) i francuskie ANGLEZY (fr. boucles anglaises), i wreszcie WARKOCZ o zupełnie zagubionej etymologii (być może bardzo dawne zapożyczenie ze starotureckiego örküč ‘plecionka’)...