Czy pojedyncze zjawisko może opowiedzieć o lękach, celach i potrzebach współczesnego społeczeństwa? O „typowych” dla niego rodzajach aktywności? Flash mob – zabawa polegająca na gromadzeniu się obcych sobie ludzi, w wyznaczonym miejscu i czasie, w celu robienia rzeczy dziwnych, śmiesznych i absolutnie bezcelowych jest niczym soczewka skupiająca w sobie cechy społeczeństwa początku XXI wieku. Analiza tego pozornie bezsensownego preformensu oferuje nowe rozumienie istoty współczesności.

W artykule autorka rozważa funkcję oraz rolę tradycji we współczesnym świecie, w kontekście zmian związanych z normami obyczajowymi. Odwołując się do rozumienia tradycji przez Jerzego Szackiego, stara się pokazać zależność między kulturą silnie nawiązującą do tradycji a wstydem, jako uczuciem regulującym społeczne normy zachowań. Takie powiązanie pozwala interpretować pewne zmiany w sferze obyczajowej, których katalizatorem jest opiniotwórcza rola mediów. Autorka wskazuje, że miejsce niegdyś zarezerwowane na tradycyjny przekaz wartości, obecnie wypełnione zostaje przez media, stające się jednocześnie głównym narzędziem rozpowszechniania zachowań uważanych za wstydliwe – czyli społecznie niedopuszczalne.

Współczesna rzeczywistość stawia nam wiele wyzwań szczególnie w perspektywie kultury masowej, masowej komunikacji i wszechobecnego medium – telewizji – równie często krytykowanej jak i chwalonej. Można pokusić się o stwierdzenie, że przeglądamy się jako społeczeństwo w szklanej głębi migającego ekranu, który bawi, uczy, wychowuje, drażni, „ogłupia”, demonizuje… Można się z tym zgodzić, bądź nie, ale nie można zaprzeczyć, że telewizja zagarnęła pod swoje skrzydła niemal całość społecznej aktywności. Pisanie zatem o telewizji nie jest łatwą rzeczą, ponieważ musi oscylować wokół wielu aspektów ludzkiego życia. Dyskusja zarówno w sferze społecznej jak i naukowej budzi od lat wiele kontrowersji i podgrzewa atmosferę wokół tego medium. Zatem bronić, czy krytykować? Spróbujmy spojrzeć na telewizję z kilku perspektyw, zobaczmy co wczoraj i dzisiaj mówi się o telewizji zarówno w kręgach medioznawców, ludzi zawodowo zajmujących się analizą współczesnej rzeczywistości jak i popatrzmy na telewizję oczami zwyczajnych odbiorców – telewidzów. Na potrzeby dyskusji proponuję skupić się na tematach związanych z edukacją i przekazywaniem wiedzy, sposobach pojmowania i odnoszenia się do rzeczywistości, wartościach i stylach życia, przekazywaniu informacji, demokracji, sposobie opowiadana o otaczającym nas świecie, kulturze i nas samych, czyli telewidzach.

Artykuł poświęcony jest analizie tradycyjnych i nowoczesnych modeli kobiecości męskości, które w naszej kulturze funkcjonują obok siebie. Nowoczesne modele kobiecości i męskości są internalizowane głównie przez młodsze pokolenia, modele tradycyjne, reprezentowane są najczęściej przez przedstawicieli starszych pokoleń. Autorka po szczegółowym zaprezentowaniu każdego z modeli a także na dokonujące się w nich zmiany, zwraca uwagę na rolę mediów w ich kreowaniu. Media funkcjonujące na wolnym rynku konkurując między sobą muszą zabiegać o odbiorców. Niektóre tytuły propagują więc wartości tradycyjne, aby przyciągnąć tych czytelników, którzy takie wartości wyznają. Inne zaś, wzorując się często na mediach zachodnich przekazują odbiorcom nowoczesne poglądy, które podążają za zmianami jakie dokonują się w procesie transformacji i są charakterystyczne dla społeczeństwa konsumpcyjnego.