Artykuł przedstawia semiotyczne aspekty sztuk wizualnych w koncepcji Greimasa i jego współpracowników: Courtésa, Flocha i Thurlemana. Kluczowe dla Greimasowskiego projektu semiotyki sztuk wizualnych są zdaniem autorki artykułu następujące tezy: zachodzi izomorfizm między planem formy wyrażenia i formy treści, elementarną jednostką formy treści jest sem, uniwersalny poziom znaczenia jest reprezentantem ogólnoludzkiej zdolności do generowania dyskursów kulturowych, podstawą naszego myślenia o świecie jest kwadrat semiotyczny.

Artykuł omawia kilka koncepcji dekonstrukcji wyczytanych z dzieł Derridy i Lyotarda oraz ich inspiracje Husserlem i Merleau-Pontym. Autor artykułu zwraca uwagę na pewne nieporozumienia wokół dekonstrukcji oraz krytykuje podejcie do tejże prezentowane przez niektórych krytyków literackich.

Korzystając z twórczości Lyotarda, de Saussurea i Kanta autor arykułu stra się pokazać zależności pomiędzy postmodernizmem i poststrukturalizmem. Zdaniem Samuela Webera wspólną dla postmodernizmu i poststrukturalizmu ideą byłaby idea "tego co nie da się pomyśleć, o czym jednak zawsze coś się wie".

Luc Ferry, Homo Aestheticus, Grasset, Paris 1990