14 instytucji kultury z całej Polski,

9 cudownych miesięcy,

3202 km przejechane wszerz i wzdłuż Polski,

4 niezwykle inspirujące wizyty studyjne,

2 spotkania szkoleniowe w Domu Pracy Twórczej w Radziejowicach,

Ogólnopolska Giełda Projektów w Toruniu (zaledwie 3 dni i aż 3 dni - tyle się działo),

III Forum Pracuj w Kulturze w Katowicach,

ok. 60 godzin szkoleń i warsztatów, choć tak naprawdę to nie jest policzalny czas, bo każdy wyjazd, każde spotkanie było niekończącą się wymianą doświadczeń i wiedzy,

niezliczone, niezwykle cenne godziny rozmów kuluarowych.

Tak w pigułce wyglądał projekt Zaproś nas do siebie 2022 Narodowego Centrum Kultury, w którym miałam ogromną przyjemność uczestniczyć. 

Jednak „Zaproś” to nie tylko liczby, właściwie to one są najmniej ważne mimo, że wyglądają imponująco. „Zaproś” tworzą przede wszystkim ludzie. W mojej ocenie to jest największa wartość „Zaprosia”. Nie może być inaczej, skoro spotykają się obcy sobie ludzie z całej Polski, a szybko okazuje się, że łączy ich tak wiele. Tym wspólnym mianownikiem jest oczywiście kultura. Wymiana doświadczeń  (tych dobrych, ale też czasami przykrych), dzielenie się wiedzą, często podobne problemy, pomysły na ich rozwiązanie a czasami po prostu możliwość wygadania się – dla mnie absolutnie bezcenne. Do tego całe pokłady śmiechu, dobrej energii i zabawy.

Tak wspominam udział w Zaprosiu. Starałam się czerpać z tego wszystkiego, co się w ciągu prawie roku zadziało, pełnymi garściami. Nie tylko dla siebie, ale również dla instytucji,w której pracuje. Udział w projekcie zapoczątkował pewne obiecujące zmiany w moim ośrodku. Zmiany niezwykle ważne i potrzebne, ale też trudne. Na tym etapie jeszcze nie wiem jaki będzie efekt tych zmian, ale istotne jest to, że coś się ruszyło. Gdybym mogła wziąć udział jeszcze raz w „Zaprosiu”? Nie zastanawiałabym się ani jednej chwili. Co dał mi „Zaproś” – spokój, siłę, wiarę w siebie i w to, że moja praca ma sens, mimo, że czasami jest trudno.

Dziękuję Narodowemu Centrum Kultury i wszystkim zaangażowanym pracownikom za ogrom wiedzy, wsparcie, zrozumienie i „zaopiekowanie”. Dziękuję uczestnikom za ten wspólny, inspirujący i kreatywny czas. Mam nadzieję, że mimo, iż projekt dobiegł końca, to nie będzie koniec naszej wspólnej historii.

Agnieszka Sokalla

Nowotomyski Ośrodek Kultury