A jak angażowanie, które pasuje tu idealnie. Zaproś bowiem angażuje wszystkich - dyrekcję, pracowników, mieszkańców, partnerów. Absorbuje takie pokłady w naszych umysłach, w naszym postrzeganiu, które do tej pory były chowane, bądź zwyczajnie - niezauważone. Angażuje na tyle mocno, że instytucja zaczyna oswajać się z rzeczywistością zmiany i nie traktuje jej jak coś, przed czym należy się bronić, a jak naturalny proces, w którym jesteśmy wszyscy razem. A razem znaczy łatwiej…

P jak problemy. Nie ma co ukrywać. W trakcie trwania Zaprosia MOK w Gnieźnie mocno sprawdzał, jak bardzo w proces zmiany wchodzimy razem. Wypadki, trudności, wymagające szybkiej i zdecydowanej reakcji działania pokazały, jak bardzo w zespole potrzeba ZESPOŁU i nic tak jak problemy, nie spaja grupy… Nieuniknione, czasem zbyt trudne, ale problemy są. I instytucje kultury także je mają. Ważne jest, w jaki sposób sobie z nimi radzą.

R jak rozwój. Rozwój kompetencji, świadomości, umiejętności. Rozwój komunikacji - ten dla nas był najważniejszy. Rozwój także w takim postrzeganiu bardzo indywidualnym - każdego z pracowników. Zaproś nie kończy się na ostatnim spotkaniu dyrektorów i koordynatorów. On trwa. Ważne, czy go nie zignorujemy. Czy nie przykryjemy go rutyną i codziennymi obowiązkami. W Gnieźnie bardzo ostrożnie stawiamy zaprosiowe kroki - ale chyba to kwestia naszego zespołowego charakteru. Wiemy, że działania krok po kroku dają rezultaty długofalowe.

O jak oczekiwanie. Oczekiwanie, któremu chcemy sprostać. Głównie dlatego, że w Zaproś wchodziliśmy dla mieszkańców. Wiedza i doświadczenie, które filtrowały w naszych umysłach przez ostatnich 8 miesięcy muszą mieć swój efekt. Tym efektem będzie zapewne ciekawa oferta, świetnie zaaranżowany budynek. Ale będzie coś jeszcze. Podczas Zaprosia jeszcze bardziej weszliśmy w zagadnienie dziedzictwa. Nie ma przyszłości bez przeszłości. I wiemy, że to oczekiwanie bardzo małymi krokami chcemy spełniać…

Ś jak śmiech. Czasem przez łzy, a czasem dlatego, że wszystko inne już zostało zrobione, więc jedyne co pozostało, to śmiech. Ale w przeważającej części naszych zaprosiowych spotkań wewnętrznych i tych wyjazdowych towarzyszył nam szczery uśmiech i olbrzymia otwartość…

Dlatego jeszcze raz odpowiadając na pytanie, czy udział w zaprosiu jest ważny - podpisując się całą kadrą MOKu odpowiem, że tak!

Dziękujemy Kadra Kultury NCK za możliwość wzięcia udziału w tym niesamowitym programie. Dziękujemy również innym ośrodkom za wspólny proces i udział w zmianie!

Dominika Sochacka-Drzewiecka

Miejski Ośrodek Kultury w Gnieźnie