Obecnie wiele instytucji kultury szuka pieniędzy w sektorze prywatnym. Pieniądze otrzymywane ze środków publicznych zazwyczaj wystarczają tylko na utrzymanie, brakuje natomiast odpowiedniego dofinansowania na realizację projektów, jak również podstawowych spraw infrastrukturalnych. Małe placówki nie są w tej kwestii odosobnione, sytuacja dotyka również większe, reprezentacyjne jednostki.

Jak wobec tego wygląda kwestia sponsorowania kultury w Polsce? Według specjalistów nie wyszedł on jeszcze z pionierskiej fazy. Potwierdzają to zarówno badania jakościowe (przeprowadzonego podczas konsultacji z przedstawicielami kultury i biznesu), jak i ilościowe (przeprowadzonego na zlecenie Narodowe Centrum Kultury i Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych Lewiatan przez TNS OBOP). Dużym problemem są niedopracowane strategie sponsoringowe – większość firm finansuje jednorazowe projekty, w ten sposób jednak żadna ze stron nie osiąga zamierzonych celów. Działanie sponsoringowe powinny opierać się na długofalowej relacji, dzięki której instytucja będzie miała szansę się rozwijać, a sponsor odzyska zainwestowane pieniądze.

Kolejną ważną kwestią jest wypracowanie i popularyzowanie standardów współpracy, które zapewniałyby obu stronom korzyści i charakteryzowałyby rolę, jaką ma spełniać sponsor i sponsorowany. Odpowiedzi na dylematy związane z tematem sponsorowania można znaleźć w przygotowanym przez NCK i Lewiatan „Kodeksie Sponsoringu Kultury”. Ponadto w celu upowszechnienia dobrych praktyk NCK zamierza prowadzić kampanię edukacyjną, szkolenia dla przedstawicieli obu środowisk, debaty z udziałem ekspertów, a także badania skuteczności działań sponsoringowych. Inicjatywy te pomogą stronom starannie i świadomie wybrać partnera, pokażą również ile korzyści może przynieść nowoczesna, niestandardowa forma współpracy.

Tekst na podstawie: Cenni pionierzy – Pieniądze publiczne pozwalają kulturze trwać, sponsorów – rozwijać się, opublikowany w lipcowym dodatku do miesięcznika Press – Kulturalne Pressentacje 2011.