W grudniu 1989 roku, w parę tygodni po upadku muru berlińskiego zorganizowano we Wrocławiu Międzynarodowy Festiwal Wizualnych Realizacji Okołomuzycznych (WRO), po trzech kolejnych edycjach przekształcony w Biennale. Był to pierwszy w Polsce i Europie Środkowo-Wschodniej przegląd sztuki wideo i tzw. nowych mediów. Obecnie jest znanym na świecie międzynarodowym konkursem sztuki elektronicznej. Od 1993 roku funkcjonuje jako Międzynarodowe Biennale Sztuki Mediów, w 1998 roku rozszerzając działalność w ramach powołanej wówczas Fundacji WRO Centrum Sztuki Mediów. Historia WRO to przykład instytucjonalizacji niezależnej inicjatywy, która pojawiła się tuż po przełomie politycznym i przekształciła w centrum sztuki postrzeganej w perspektywie współczesnych technologii komunikacji. Miejsce, które oprócz organizacji Biennale prowadzi działalność wystawienniczą, edukacyjną i program rezydencjonalny dla artystów i kuratorów. Przed dwudziestu laty WRO było pierwszym festiwalem, który prezentował sztukę wówczas mało u nas znaną i często też traktowaną z przymrużeniem oka, od której też oddzielała nas bariera technologiczna. Na pierwszych festiwalach pokazywano audiowizualne realizacje z zakresu sztuki wideo i sztuki komputerowej, ich zastosowanie w instalacjach i działaniach performance. Kolejne edycje Biennale w coraz większej mierze przedstawiały doświadczenia związane z digitalizacją środków komunikacji, eksperymenty z rzeczywistością wirtualną, interaktywnością i wykorzystywaniem sieci Internetu. W ramach WRO prezentowano prace klasyków tego rodzaju sztuki i realizacje młodych (niekiedy debiutujących) twórców. Cykliczne Biennale z kilkudniowym maratonem pokazów wideoartu, animacji komputerowych, performansów, projektów sieciowych, koncertów i spektakli multimedialnych przez lata popularyzowało sztukę i problematykę nowych mediów . Działalność WRO pozwoliła docenić znaczenie nowych mediów komunikacji artystycznej w sztuce współczesnej. Dzisiaj, kiedy na niemal każdej większej wystawie oglądamy prace realizowane przy użyciu najnowszych technologii, nie wzbudzają one już wątpliwości, które towarzyszyły medialnym praktykom artystycznym przed dwudziestu laty. Kiedy żadna polska instytucja nie dysponowała technicznymi możliwościami prezentacji tego rodzaju sztuki , nie branej też pod uwagę w żadnej z istniejących wówczas kolekcji muzealnych czy publicznych zbiorów.

Biennale WRO jest przygotowywane przez zespół: Piotr Krajewski, dyrektor artystyczny; Violetta Kutlubasis-Krajewska, dyrektor programowy; Zbigniew Kupisz, dyrektor organizacyjny. Centrum Sztuki WRO od 2007 roku jest instytucją działającą w zaadaptowanych przestrzeniach dawnej palarni kawy Otto Stieblera przy ul. Widok 7 we Wrocławiu.