Międzynarodowy sukces zespołu Skalpel

Date of publication:
Średni czas czytania 3 minutes
print
Wrocławski duet Skalpel (Marcin Cichy i Igor Pudło) powstał w roku 1999. Ich pierwszy wspólnie przygotowany miks, zatytułowany "Virtual Cuts", doczekał się prezentacji w audycji Solid Steel, prowadzonej przez muzyków formacji Coldcut ze słynnej oficyny płytowej Ninja Tune (na antenie brytyjskiej stacji radiowej BBC). Na podstawie "Virtual Cuts" oraz docenionego między innymi przez sławnego rosyjskiego didżeja Vadima materiału demonstracyjnego "Polish Jazz", wytwórnia Ninja Tune zaproponowała duetowi kontrakt fonograficzny.
Wrocławski duet Skalpel (Marcin Cichy i Igor Pudło) powstał w roku 1999. Ich pierwszy wspólnie przygotowany miks, zatytułowany "Virtual Cuts", doczekał się prezentacji w audycji Solid Steel, prowadzonej przez muzyków formacji Coldcut ze słynnej oficyny płytowej Ninja Tune (na antenie brytyjskiej stacji radiowej BBC). Na podstawie "Virtual Cuts" oraz docenionego między innymi przez sławnego rosyjskiego didżeja Vadima materiału demonstracyjnego "Polish Jazz", wytwórnia Ninja Tune zaproponowała duetowi kontrakt fonograficzny. Owocem tej współpracy były trzy wydawnictwa: krótkometrażowe "Sculpture" z 2003 roku oraz dwa pełnowymiarowe albumy – "Skalpel" z 2004 i "Konfusion" z 2005 roku. Wszystkie zostały przyjęte ciepło i z szacunkiem przez anglojęzyczną krytykę. Wzbudziły również spore zainteresowanie słuchaczy – cały nakład płyty "Sculpture" został wyprzedany w dniu premiery. Był to jeden z największych sukcesów polskiego wykonawcy na arenie międzynarodowej w minionym dwudziestoleciu. W kraju odebrano go entuzjastycznie – zespół uhonorowano między innymi prestiżową nagrodą "Paszport Polityki" w kategorii "muzyka rozrywkowa".

Unikatowy styl grupy Skalpel polega na kreatywnej rewitalizacji estetyki polskiego jazzu z lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych przy pomocy techniki "cut’n’paste". Polega ona na dekontekstualizacji drobnych "sampli", urywków i skrawków dźwiękowych pochodzących z utworów innych artystów, a następnie zestawianiu ich w nowych sekwencjach, co z kolei prowadzi do wykształcenia nowych relacji rytmicznych, melodycznych i fakturowych między wykorzystanymi fragmentami. Rezultatem tych zabiegów jest narracja muzyczna bliska poetyki kolażu, w przypadku Skalpela brzmieniowo nawiązująca do jazzu, fusion, funku, hip-hopu, ambientu, downtempo, muzyki filmowej i tanecznej. Dzięki technologicznym możliwościom manipulacji dźwiękiem, ten eklektyczny rozrzut z jednej strony ukazuje w zupełnie nowym świetle spuściznę polskiego jazzu, a z drugiej zaś oddaje jej hołd jako niewyczerpanemu źródłu inspiracji.