Łatwo zauważyć, że język refleksji muzykologicznej poświęconej współczesnym, eksperymentalnym praktykom muzycznym, słabo przenika do dyskursów kulturoznawczych. Nie oznacza to, że nie słuchamy muzyki wykorzystującej nowe technologie, czy że nie interesuje nas kształt współczesnej audiosfery i sposoby jej muzycznej interpretacji ; raczej, po prostu, trudno nam kompetentnie o tym mówić.

Książka Ewy Schreiber poświęcona przejawom wyobraźni metaforycznej w koncepcjach kompozytorskich Pierre’a Schaeffera, Raymonda Murraya Schafera i Gérarda Griseya wypełnia tę wyraźnie odczuwalną lukę. Autorka, podobnie jak trójka bohaterów jej monografii, wychodzi z założenia, że kulturę muzyczną współkształtuje język, w jakim o praktykach muzycznych mówimy, i wprowadza nas w tajniki tego – zmetaforyzowanego w znacznym stopniu – języka.

Dwa początkowe rozdziały książki poświęca przejrzystej i kompetentnej eksplikacji kluczowej dla dalszych analiz kategorii wyobraźni metaforycznej i jej zastosowaniom w różnych obszarach badań muzykologicznych, kolejne – analizie centralnych w twórczości wspomnianej trójki kompozytorów metafor (przedmiotu dźwiękowego, pejzażu dźwiękowego i organizmu dźwiękowego) w ich filozoficznych, estetycznych i technologicznych kontekstach (…)

Wskazanie i rozbudowanie pomostów między muzykologią a innymi dziedzinami humanistyki to jedna tylko z licznych zalet  książki. Jej adresatem nie są jednak wyłącznie środowiska badaczy akademickich czy krytyków muzycznych, ale i wszystkie te osoby, które pragną bardziej kompetentnie obcować ze współczesną muzyką określaną mianem „eksperymentalnej”.

Prof. dr hab. Anna Zeidler-Janiszewska – przewodnicząca Komisji Konkursowej