PAROL jest zapożyczeniem z języka francuskiego: parole to ’słowo; głos; mowa; tekst’, parole d'honneur to ‘słowo honoru’. W jaki sposób francuskie ‘słowo’ przekształciło się w polski frazeologizm oznaczający ‘powziąć wobec kogoś stanowczy zamiar; uwziąć się na kogoś’? ZAGIĄĆ PAROL pierwotnie było określeniem karcianym: kiedy stawiano na kartę – a ta wygrywała – i stawiano na nią po raz drugi, podwajając stawkę, zaginano jej róg. Oznaczyć w ten sposób kartę to właśnie ZAGIĄĆ PAROL. A od dosłownego znaczenia ‘uparcie stawiać na tę samą kartę’ do przenośnego, a dziś żywego, ‘uwziąć się na kogoś’ droga niedaleka. Dawniej używano również samego słowa PAROL: takie miano nosiła obstawiona karta (ta, której zaginano róg); PAROL było to również słowo honoru, którym się ręczyło, że w razie przegranej będzie się wypłacalnym – to znaczenie nawiązuje bezpośrednio do francuskiego źródłosłowu.