Wydaje się oczywiste, że słowa ROGRZESZENIE i ROZGRZESZYĆ pochodzą od rzeczownika GRZECH – a jednak wcale tak nie jest. Czasownik ROZGRZESZYĆ miał pierwotnie postać ROZRZESZYĆ – zawierał zatem ten sam element językowy, który występuje w słowach rzesza, zrzeszać czy zrzeszenie – i był dosłownym tłumaczeniem łacińskiego absolvere (ab- to przedrostek o znaczeniu oddzielania, odłączania, a samo solvo, solvere oznacza ‘oddzielić, rozłączyć, rozpuścić, uwolnić z więzów’, więc absolvere to takie bardzo wyraziste, bardzo podkreślone rozdzielanie czy oddzielanie – od tego też ABSOLUCJA ‘rozgrzeszenie’, a dawniej w prawie ‘uwolnienie od oskarżenia’). ROZRZESZYĆ oznaczało dosłownie ‘odłączyć, oddzielić (od popełnionych grzechów, od win); zwolnić, uwolnić’. Dopiero skojarzenie z GRZECHEM spowodowało, że nasi przodkowie wstawili „brakujące” G i czasownik uzyskał postać ROZGRZESZYĆ. I już od przekształconego ROZGRZESZYĆ utworzono następnie ROZGRZESZENIE.