Początkowo "Po prostu" było pismem dla studentów. Wydawane przez Związek Młodzieży Polskiej stanowiło narzędzie propagandy w rękach komunistycznej władzy i nie cieszyło się popularnością, ani dobrą sławą wśród czytelników.

W roku 1955 czasopismo radykalnie zmieniło swój charakter. Podtytuł „Studenckie Czasopismo  Społeczno-Literackie Zarządu Głównego ZMP” został zastąpiony przez „Tygodnik Studentów i Młodej Inteligencji”. Funkcję redaktora naczelnego pełnił wtedy Eligiusz Lasota.

„Po prostu” zaczęło poruszać zagadnienia, które w PRL-u zazwyczaj pomijano milczeniem. Na jego łamach zajęto się między innymi sprawą rehabilitacji żołnierzy Armii Krajowej, czy publikowano opowiadania Marka Hłaski. Mało znany tygodnik szybko zaczął zyskiwać na popularności - październiku 1956 r. osiągnął limitowany przez władzę nakład 150 tys. egzemplarzy.

Pismo niewątpliwie odegrało znaczącą rolę w procesie destalinizacji Polski oraz wydarzeniach Października 1956 r., a jego rosnącej popularności nie dało się nie zauważyć. W 1956 roku Władysław Gomułka zadecydował o wycofaniu swojego początkowego poparcia dla „Po Prostu", a 2 października 1957 r. KC PZPR podjął decyzję o zamknięciu pisma. Decyzja władz wywołała burzliwe studenckie protesty, które zostały brutalnie stłumione przez ZOMO i MO.