Białoruską artystkę, na stałe mieszkającą w Polsce, interesuje problem migracji na przykładach obszarów, które po II wojnie światowej zmieniły przynależność państwową. Skupia się na historiach ludzi pochodzących z części współczesnej Białorusi - obszarów niegdyś należących do terytorium Polski oraz współczesnego Wrocławia i Opola będących przed wojną częścią terytorium niemieckiego. W swojej pracy bada i wizualnie reinterpretuje zagadnienie związane z „poczuciem miejsca”. Chociaż wydarzenia te zaszły wiele lat temu, kwestie przemieszczania się ludzi i zdobywania poczucia przynależności do konkretnego miejsca - domu, stały się jeszcze bardziej aktualne w zglobalizowanym świecie.

W swoich fotograficznych projekcjach autorka zestawia i nakłada archiwalne obrazy z terytoriów, które wcześniej uważano za jedność, a obecnie znajdują się po różnych stronach granicy, tworząc unikalną peryferyjną tożsamość „miejscowych”. Trauma, nostalgia i miłość - doświadczane przez ludzi w trakcie procesu poszukiwania swojego nowego domu - znalazły z kolei symboliczny wyraz w formie patchworkowej narzuty, obiektu fotograficznego.

Katerina Kouzmitcheva jest białoruską fotografką, obecnie mieszkającą we Wrocławiu, pracującą na styku fotografii dokumentalnej i artystycznej. Absolwentka Petersburskiej Akademii Fotoreportażu „Fotografika”. W 2021 roku uzyskała tytuł magistra Sztuk Pięknych na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Stypendystka Gaude Polonia MKiDN RP. Jest laureatką międzynarodowych konkursów fotograficznych TIFA, BIFA. Jej prace znajdują się w Bird in Flight, Monovisions, Dodho, Privatephotoreview, Regnum UA i innych publikacjach.