Archiwum edycji
Instytucja: Fundacja ICAD
Miejscowość: Katowice
Celem naszego projektu było stworzenie zaangażowanej grupy młodzieży, która będzie posiadała wiedzę i narzędzia do podejmowania lokalnie aktywnych, dostarczenie uczestnikom wiedzy i narzędzi do podejmowania aktywnych i świadomych działań na rzecz przyrody i lokalnej wspólnoty oraz współtworzenie z uczestnikami projektu lokalnych przestrzeni przyjaznych ludziom i światu przyrody. Inspiracją do realizacji projektu była budząca się społecznie świadomość pozytywnych skutków oddolnych działań w połączeniu z możliwościami, jakie ma młodzież w realnym oddziaływaniu na przestrzeń publiczną w kwestiach ochrony środowiska. Uczestnikami projektu byli uczniowie klas VI i VII z Publicznej Szkoły Podstawowej w Wieniawie, z którymi stworzyliśmy nowe, przyjazne mieszkańcom i środowisku miejsca – hotel dla owadów, miododajną łąkę czy eko-mural. Część zajęć odbywała się formie online (również warsztaty plastyczne z instruktorem), a po złagodzeniu obostrzeń udało nam się zrealizować szereg zajęć i warsztatów w terenie. Projekt "Dobre sąsiedztwo" zdecydowanie wzmacniania poczucie współodpowiedzialności i świadomości młodzieży dotyczących złożonych relacji człowieka z przyrodą, wzajemnego oddziaływania i niemożliwości oderwania nas samych od otaczającego środowiska. Fundacja ICAD planuje kontynuować projekt poprzez przyjęcie roli Patrona Młodzieżowej Rady Gminy Wieniawa, utworzonej z uczestników "Dobrego sąsiedztwa".
Instytucja: Fundacja Inicjatyw Krajobrazowych Wybudowania
Miejscowość: Kurzętnik
Zainicjowany w 2012 roku cykl festiwali sztuki i krajobrazu wynikał z obserwowanej degradacji krajobrazu i życia kulturalnego rodzinnego regionu. Pytanie, jakie przyświecało nad konstrukcją kuratorską obu edycji projektu to pytanie o nieznane i potencjalnie czekające na odkrycie i zastosowanie formuły kształtowania przestrzeni, których celem jest ułatwienie, a czasem nadanie sensu życia w Polsce. Zadaniami priorytetowymi było: kreowanie i podtrzymanie ciągłości festiwalu sztuki łączącego praktykę artystyczną, etnograficzną i krajoznawczą w małym ośrodku miejskim i na terenie wiejskim, zaangażowanie mieszkańców regionu w powstawanie prac artystycznych i budowanie narracji o zmieniającej się ziemi lubawskiej, wzmocnienie rozpoznawalności regionu oraz jego cech charakterystycznych: krajobrazu rolniczego, odrębnej historii i języka. Uczestnikami projektu byli mieszkańcy poszczególnych lokalizacji regionu, którzy podczas objazdu badawczego nawiązali relację z zaproszonymi artystami i postanowili zaangażować się w pracę nad pracami artystycznymi. Podstawową metodą pracy był wstępny objazd z zaproszonymi artystami w celu poznania regionu i spotkań z umówionymi przez organizatorów mieszkańcami. Następnie z naszą pomocą twórcy nawiązywali relację z wybranymi osobami lub wybierały ścieżkę samodzielnych wypraw i spotkań. Całość działań Fundacji Wybudowania jest realizowanych na polu badań i ochrony krajobrazu. Festiwal Nowe Ciepło, a zwłaszcza opisane edycje wprost odnosiły się do mieszkańców wsi - kluczowych powierników krajobrazu - różnorodności i przemian ich sposobów życia, zarobkowania i gospodarowania ziemią oraz architekturą. Festiwal Nowe Ciepło jest projektem wieloletnim.
Instytucja: Fundacja LIS; Laboratorium Inicjatyw Społecznych
Miejscowość: Kraków
Aleja Kluczwody, czyli rzeczywista i sentymentalna przestrzeń przy strumyku Kluczwody powstała wraz z mieszkańcami Brzezia, przy ogromnym zaangażowaniu seniorów, sołtysa i przedstawicieli okolicznych instytucji. Była wizja, wiara w zmianę i wielka potrzeba współpracy. Jako Fundacja od lat realizujemy oddolne projekty z lokalną społecznością, gł. mieszkańcami terenów wiejskich. W oparciu o potencjał lokalnej społeczności i instytucji tworzymy wspólnie z mieszkańcami projekty „szyte na miarę” ich rzeczywistych potrzeb i wspólnie je realizując wpływamy na otoczenie. Celem projektu była: aktywizowanie społeczne seniorów - mieszkańców terenów wiejskich, wzmocnienie poczucia współodpowiedzialności, sprawczości, pobudzanie świadomości w lokalnych społecznościach poprzez wspólną aktywność w krajobrazie, zachowanie historii wsi i budowanie poczucia dumy z miejsca zamieszkania. Dokonaliśmy ewaluacji całego projektu Dobro powraca, w ramach którego powstało aż 5 akcji społecznych z seniorami z okolicznych wsi. Nauka poprzez doświadczenie, wspólne działanie, realizacja wspólnego projektu absolutnie wzmacnia indywidualnie ale i całą grupę seniorów. Dziś Aleja jest wizytówką Brzezia. Okoliczne wsie mają słynne Dolinki Krakowskie, miejsca od lat znane turystom. Brzezie ma swoją Aleję! Coraz częściej odwiedzaną przez osoby z zewnątrz i cały czas użytkowaną przez mieszkańców.
Instytucja: Fundacja Nasze Podwórko
Miejscowość: Gościejewo
Realizacji naszego projektu "Czerwone szkoły. Przywracamy pamięć przyświecała potrzeba przywrócenia i upowszechnienia pamięci o charakterystycznych dla Wielkopolski, a postawionych na przełomie XIX i XX wieku budynkach szkolnych z czerwonej klinkierowej cegły, które przez dziesiątki lat pełniły (a czasami nadal pełnią) funkcję edukacyjną - miejsc niezwykle istotnych dla społeczności lokalnych, gdzie wiele pokoleń Wielkopolan odebrało wykształcenie, a uczący w nich nauczycie byli animatorami życia społecznego i kulturalnego. Do realizacji projektu zainspirowało nas to, że pochodząc z rodzin nauczycielskich, oboje wychowaliśmy się w starych szkołach z czerwonej, klinkierowej cegły, które postawiono na przełomie XIX i XX wieku. Celem projektu, który rozpoczęliśmy w 2018 roku było: przywrócenie i upowszechnienie pamięci o charakterystycznych dla naszego regionu, zaangażowanie jak największej liczby osób i instytucji do akcji przywracania pamięci o "czerwonych szkołach" z własnej okolicy oraz zapoczątkowanie, przewidzianej na kilka następnych lat, akcji dokumentowania budynków szkolnych i ich historii. W trakcie realizacji projektu odbyliśmy 15 spotkań z mieszkańcami wielkopolskich wsi, miast i miasteczek. Każde spotkanie składało się z przeprowadzonego przez nas wykładu, w trakcie którego opowiadaliśmy o historii powstania i działania szkolnictwa publicznego od początku XIX wieku do czasów współczesnych oraz powodach i sposobach budowy szkół z czerwonej cegły. Projekt "Czerwone szkoły. Przywracamy pamięć" był kontynuowany w 2019 roku pod nazwą "Czerwone szkoły. Niezakończona historia". W trakcie jego realizacji odbyliśmy spotkania z Wielkopolanami (10 spotkań), w których wzięło udział ponad 450 uczestników.
Instytucja: Gminna Biblioteka Publiczna w Miedzichowie
Miejscowość: Miedzichowo
Zazwyczaj mówi się w superlatywach o wielkich projektach i ogromnych zmianach wizualnych w przestrzeni. Nasz projekt pokazuje ile można zdziałać, zmieniając w małej miejscowości, krótko koszony trawnik, w zieloną przestrzeń spotkań, edukacji i wspólnej troski. Mimo, że projekt jest wielowątkowy (poprzez dobór różnorodnych metod edukacji ekologicznej), jego najmocniejszym elementem było stworzenie Zielonej Czytelni, funkcjonującej również jak ogród społeczny. Inspiracją była chęć łączenia ludzi i stworzenia edukacyjnego projektu międzypokoleniowego w atrakcyjnej formie , która pomoże budować więzi, długotrwale edukować elementami przestrzeni w zakresie ekologii i spajać ludzi, gromadząc ich nie tylko wokół wspólnej idei. Projekt zakładał szereg wydarzeń i warsztatów, jednak pandemia pokrzyżowała nasze plany i jednocześnie stała się inspiracją do modyfikacji. Celem projektu było: stworzenie przestrzeni wspólnej - ZIELONEJ CZYTELNI, która będzie służyć mieszkańcom umożliwiając im czytanie i odpoczynek, w czasie, gdy biblioteka jest zamknięta lub niedostępna (pandemia). Jednocześnie zależało nam na zwróceniu uwagi czytelników na edukację ekologiczną, dlatego do współpracy zaprosiliśmy specjalistę od permakultury i dietetyki. Główne formy naszych działań to wykłady, warsztaty, filmy instruktażowe online. Stworzyliśmy także kącik gier planszowych- przestrzeń spotkań dla młodzieży i dorosłych, a także miejsce promocji czytelnictwa. Projekt skierowany był przede wszystkim do mieszkańców wsi Bolewice i Miedzichowo. Wszystko zrobione tak, by w czasach pandemii móc korzystać z oferty biblioteki,budować relacje i inspirować ekologiczne zmiany. W samej czytelni już zorganizowaliśmy 2 wystawy prac dzieci, prowadzimy zajęcia dla dzieci, uczymy odpowiedzialności za dobro wspólne (rośliny, podlewanie, sadzenie itp.), spotykamy się na trawce przy kawce by rozwijać nasz ogród, mamy budki dla owadów i motyli, tłumaczymy dzieciom do czego służą. Upiększyliśmy przestrzeń, by dać ludziom wytchnienie w pandemii i miejsce ucieczki od domowych trosk, a także dać możliwość korzystania z literatury o dowolnej porze, także gdy jesteśmy zamknięci/niedostępni.
Instytucja: Gminny Ośrodek Kultury w Górznie
Miejscowość: Górzno
Drzewo ma wiele znaczeń. Jest drzewo życia, drzewo poznania dobra i zła. Nas inspiruje historia, która zrodziła się na naszych oczach. Historia drzewa, które zawsze tu było, bo opowiadał o nim pradziadek, babcia, tata i starsza siostra, drzewa, które oznaczało stałość i wieczność. A teraz go nie ma i właśnie teraz odczuwamy pustkę i żal... Projekt jest próbą odpowiedzi na pytanie, czym jest dla nas otaczający świat, ten w skali mikro? Czym jest utrata jakiegoś elementu z krajobrazu? Czy można odczuwać więź z drzewem, kamieniem, jeziorem i chronić ich przed ingerencją człowieka? Czy to są romantyczne mrzonki? Czy to ma sens? Językiem naszej opowieści jest język teatru. Projekt miał formułę kolonii i odbywał się w ramach konkursu Lata w teatrze Instytutu Teatralnego im. Z. Raszewskiego. Celem projektu było wspólne odkrywanie lasu, przyrody ożywionej i nieożywionej wokół nas i przekładanie tego na język wrażeń, refleksja nad działalnością człowieka w przyrodzie i emocjami, które temu towarzyszą oraz szukanie sposobów na opowiadanie rzeczy ważnych publicznie. Uczestnikami projektu były dzieci i młodzież w wieku 10-17 lat z gmin Górzno i Zbiczno. Metody pracy oraz narzędziami była: praca w grupie, obserwacja, odczuwanie i przekształcanie odczuć na język teatru, plastyki, muzyki i fotografii, dyskusja, gry terenowe, drama, improwizacje. Ten projekt był animacją w krajobrazie (las), o krajobrazie (DRZEWO) i opowieścią o człowieku poprzez krajobraz.
Instytucja: Gminny Ośrodek Kultury w Kolnie
Miejscowość: Kolno
"Na szczęście" to działanie, które miało na celu pokazanie, jak wyjątkowym miejscem jest gmina Kolno. Że istnieje coś pięknego, co ją definiuje, co określa jej kształt. Że to miejsce ma potencjał - uśpiony lub niezauważony. Projekt składał się z dwóch etapów, realizowanych równolegle: tworzenie w przestrzeniach Gminnego Ośrodka Kultury w Kolnie bocianiego gniazda w skali 1:1 dla wszystkich Mieszkańców gminy i turystów oraz filmowanie bocianów - powstał film dokumentujący i promujący projekt. Projekt odpowiedział na potrzebę wzmocnienia tożsamości z miejscem, w którym się żyje. Mieszkańcy gminy Kolno żyją z bocianami na co dzień, harmonijnie koegzystują, jest to proza tego miejsca, jak uznałam - nieuwypuklona, niedostrzeżona i nieopisana. Celem projektu było: wzmocnienie tożsamości z miejscem, w którym żyjemy, pochylenie się nad znaczeniem relacji człowiek – przestrzeń oraz budowanie dyskusji wokół znaczenia przestrzeni. Uczestnikami byli wszyscy mieszkańcy gminy Kolno, bez względu na zamieszkiwaną wieś, wiek, płeć czy status. Na każdym etapie aktywnie uczestniczyli w realizacji i współtworzyli projekt. Projekt "Na szczęście" miał charakter akcyjny, choć jego efekty są długofalowe i trwałe. Dodatkowo zaprojektowaliśmy mini-gniazdka bocianie, którymi pragniemy obdarowywać artystów i osoby odwiedzające i prezentujące swoją sztukę w Gminnym Ośrodku Kultury w Kolnie. Chcielibyśmy opatentować tę pamiątkę z Kolna.
Instytucja: Koło Gospodyń Wiejskich Sołectwa Bondary
Miejscowość: Michałowo
W roku 2019 przeprowadziliśmy diagnozę potrzeb i nastrojów społecznych w sołectwie, w zakresie tych spraw, którymi nowopowstałe Koło Gospodyń mogłoby zająć się w ramach swojej działalności statutowej. Na podstawie wywiadów z mieszkańcami wyodrębniliśmy obszary, które uznaliśmy za priorytetowe dla zachowania pamięci, dziedzictwa i tożsamości naszego miejsca. Jednym z nich okazała się bolesna historia wysiedlenia ludzi z ich rodzinnych domostw, zagród i pól. Jezioro, które powstało na naszym terenie, dla jednych jest dziś urokliwym przyrodniczo zakątkiem a dla innych wspomnieniem traumy przesiedlenia. Mijający czas zmienił całkowicie krajobraz i przestrzeń, potrzeba zdefiniowania na nowo relacji człowieka z naturą stała się pilna tym bardziej, że świadków historii żyje już coraz mniej. Przywracanie znaczeń i wartości krajobrazu, upowszechnienie wiedzy o znaczeniu przyrody w życiu człowieka i wpływu człowieka na przyrodę, przeplatanie się śladów kultury i natury w wielobarwnym środowisku pogranicza stało się celem programowym nowego projektu. Zaangażowanie lokalnych władz oraz podmiotów odpowiedzialnych za środowisko naturalne takich jak Lasy Państwowe i Wody Polskie dawało gwarancję wsparcia instytucjonalnego oraz poszerzenia kontekstu znaczeniowego również w globalnym odniesieniu zmieniającego się klimatu. Cały projekt, od pomysłów aktywności poprzez ich realizację krok po kroku powstawał przy aktywnym udziale jego uczestników. Byli nimi dzieci, młodzież i dorośli zamieszkujący sołectwo Bondary i okoliczne wsie, członkowie Koła Gospodyń oraz OSP, niepełnosprawni i zagrożeni wykluczeniem pensjonariusze DPS, rozproszeni potomkowie dawnych mieszkańców, turyści plaży Rudnia i Stary Dwór. Rozpoczęto zbieranie materiałów do prac nad mapami zatopionych wsi. Odzew społeczny był bardzo duży, a ostateczny kształt piktogramowych map rodził się w wyniku dyskusji i konsultacji. Część II, warsztatowa projektu, zakładała twórczą aktywność uczestników. Animatorzy proponowali uwarunkowane historycznie ramy działań oraz narzędzia - uczestnicy decydowali o wypełnieniu czasu treścią adekwatną do wyrazu artystycznego bądź szukali rozwiązań postawionych problemów w sposób im bliski i dla nich właściwy. Młodzi i starsi w zależności od preferencji odnajdowali własne źródła satysfakcjonującej kreacji. Projekt jest cały czas aktywny, nasza wystawa od jesieni 2020 podróżuje do różnych miejscowości w regionie.
Instytucja: Miejski Ośrodek Kultury Sportu i Rekreacji w Chełmku
Miejscowość: Chełmek
„Kołtunowa Woda – śladem wierzeń, mitów i podań”, to projekt Miejskiego Ośrodka Kultury Sportu i Rekreacji w Chełmku zrealizowany 24 maja 2021 roku. Jego kanwą oraz inspiracją była powoli odchodząca zbiorowa pamięć o leśnym uroczysku i krasowym źródle o cudownej wodzie. Rozległy kompleks lasów zachowanych między miejscowościami Chełmek, Chrzanów, Jaworzno, od wieków był szczególnym miejscem. Dawał pracę, żywił, chronił, a przede wszystkim podsycał wyobraźnię i budował liczne mity i wierzenia. Nasz pomysł był bardzo prosty. By poznać relację starszych mieszkańców o tym miejscu i jego fenomenie, a wpierw stworzyć sytuację i klimat do zwierzeń i opowieści, należy zaprosić ich do wspólnej wędrówki do źródeł. W naszym przekonaniu projekt odnosił się do różnych przestrzeni i znaczeń krajobrazu i jego korelacji z animacją. Dotykał zagadnień związanych z przekształcaniem krajobrazu i odczuwania mijającego czasu, poszukiwał inspiracji w przeszłości, dla przyszłości, odkrywał siłę symboliki, znaczeń i wierzeń. Pozwalał uczestnikom refleksyjnie postrzegać i analizować realny krajobraz, odnosząc go do oficjalnej polityki gospodarki leśnej. Projekt realizowany był z zastosowaniem metody animacji kulturalno-społecznej, ze szczególnym znaczeniem wykorzystania opowieści. To pozwoliło nam uzyskać efekt zaangażowania mieszkańców i wytworzenia klimatu wspólnego zaufania. Pozwoliło również dotrzeć do osób na co dzień nie uczestniczącym w życiu kulturalnym gminy i ośrodka. Niezbędne narzędzia zostały użyte w sposób "niewidzialny". Do udziału w terenowym spotkaniu, mikrowyprawie do uroczyska Kołtunowa Woda zaproszeni byli wszyscy zainteresowani. Szczególną część grupy stanowiły osoby starsze, pamiętające kult uroczyska. Drugą szczególną grupę stanowili dziennikarze i dokumentaliści, rejestrujący na gorąco wspomnienia, opowieści, relacje i odczucia uczestników dawnych pielgrzymek po cudowną wodę. Projekt był rodzajem performance, którego przebieg i efekt kreowali biorący w nim udział. Sami ustalali przebieg trasy, a rodzące się wspomnienia i stymulujące dyskusję, wyzwalały spontaniczne reakcję, np. wspólne śpiewanie zapomnianych pieśni, przytaczanie nazwisk cudownie uzdrowionych. Z powstałych materiałów planujemy premierę filmu „Kołtunowa Woda – śladem wierzeń, mitów i podań” , która będzie naturalną kontynuacją projektu.
Instytucja: Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury i Sportu w Koprzywnicy
Miejscowość: Koprzywnica
Projekt służył odkrywaniu historii Gnieszowic - szukając wąwozów z historią w tle, Szwedzkiej Góry, która przestała istnieć, i pośredniego związku, jaki miało to z otwarciem w okolicy kopalni siarki czy w roli źródeł bijących z ziemi gnieszowickiej. Inspiracją do realizacji projektu w tej wsi była opowieść jednej z mieszkanek Koprzywnicy o tym, jak w czasie wojny ukrywała się z rodziną w jamach wykopanych w ścianach wąwozu we wsi Gnieszowice. Zaczęliśmy szukać odpowiedzi na pytanie: czy te jamy do dziś istnieją? Który to był wąwóz? Czy ktoś się tam jeszcze ukrywał? Celem projektu było upowszechnienie, popularyzacja i odkrywanie lokalnej historii poprzez zebranie opowieści od mieszkańców oraz wspólny z mieszkańcami namysł i refleksja nad lokalną historią. Budowanie lokalnej tożsamości i poczucia więzi wśród mieszkańców poprzez wspólne spotkania uczniów, dorosłych i seniorów, poznawanie lokalnego dziedzictwa poprzez wysłuchiwanie opowieści i wspomnień seniorów oraz wykorzystywanie historii lokalnych jako podstawy dla młodzieży i mieszkańców do różnych działań twórczych warsztatowych. Uczestnikami projektu byli: mieszkańcy wsi, głównie seniorzy - jako nasi eksperci od lokalnej historii- z którymi przeprowadzaliśmy wywiady etnograficzne, lokalni liderzy - jako nasi odźwierni, wskazujący różne ważne wątki, uczniowie lokalnej szkoły - którzy wzięli udział w warsztatach wokół lokalnej historii oraz w spacerach historyczno-przyrodniczych (do wąwozu i w poszukiwaniu Szwedzkiej Góry) oraz społeczność lokalna, która była odbiorcą spaceru oraz finałowego spotkania-podsumowania dla mieszkańców. Naszymi narzędziami były przede wszystkim wywiady etnograficzne wspierane uważnym przyglądaniem się i wyszukiwaniem u mieszkańców archiwalnych fotografii oraz analiza wszelkich dostępnych archiwaliów i dokumentów. W tym roku będziemy kontynuować cykl "Koprzywnica Patrzy/My" odkrywając społeczną historię rzeki Koprzywianki, która przepływa przez teren gminy Koprzywnica i w pamięci mieszkańców zapisała się jako zasilaczka lokalnych młynów.
Instytucja: Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku
Miejscowość: Sulejówek
PoSul to cykl 7 spacerów po Sulejówku wymyślonych i zrealizowanych przez zespół wolontariuszy i wolontariuszek Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku we współpracy z Towarzystwem Krajoznawczym Krajobraz. Dzięki autorom i autorkom spacerów mamy okazję odkryć aleję zabytkowych dębów – piękny, a mało znany pomnik przyrody, poznać tajemnice zbudowanego w latach 50 Osiedla wojskowego, przyjrzeć się ogródkom kwiatowym i warzywnym tworzonym z dużym zaangażowaniem przez mieszkańców i mieszkanki miasta. Spojrzeć na miasto oczami odkrywców. Projekt został zainicjowany przez wolontariuszy Muzeum. Podczas jednego z pierwszych spotkań inicjujących wolontariat muzealny pojawił się pomysł by zaprojektować serię spacerów po Sulejówku. Za realizację projektu odpowiedzialny był międzypokoleniowy zespół (15 osób) wspierany przez pracowniczki Muzeum i Towarzystwo Krajoznawcze Krajobraz. Zespół stworzyły osoby dorosłe interesujące się historią i przyrodą Sulejówka, uczniowie lokalnych szkół, którzy szukali dla siebie ciekawej aktywności czy osoby, które po prostu chciały być częścią grupy działającej w Muzeum. Celem projektu było: uchwycenie zmian społecznych i krajobrazowych Sulejówka, zaproszenie mieszkańców i mieszkanek do współtworzenia oferty Muzeum, pokazanie i wypromowanie mało znanych, a ciekawych miejsc w Sulejówku. Projekt był działaniem partycypacyjnym. Mieszkańcy i jednocześnie wolontariusze Muzeum współdecydowali o każdym etapie realizacji działania. Pomysł na lokalne spacery w niedalekiej perspektywie znajdzie się w stałej ofercie Muzealnej. Przede wszystkim ma to być propozycja dla mieszkańców Sulejówka, miasta które od kilkudziesięciu lat dynamicznie się rozwija.
Instytucja: Muzeum Warszawy
Miejscowość: Warszawa
Istotą Spacerów warszawskich jest przygoda, odkrywanie i wędrowanie (z najbliższymi lub samotnie, do wyboru) po nieoczywistych miejscach w dużym mieście, jakim jest Warszawa. Poprzez ten format proponujemy mikrowyprawy, które umożliwiają oderwanie się od codzienności i doświadczenie czegoś nowego, ale bez potrzeby organizowania dalekich podróży. Zaprosiliśmy mieszkanki i mieszkańców Warszawy oraz nielicznych turystów do przeżycia krótkiej przyrody w wybranej dzielnicy lub dzielnicach miasta. Wyszliśmy z założenia, że proponowane przez nas dalekie wyprawy do bliskiej Warszawy mogą być tak samo emocjonujące co odległa podróż w nieznane.
Spacery warszawskie przede wszystkim odwołują się do zagadnień związanych z krajobrazem złożonym, bo wielkomiejskim i wielowątkowym zarówno w swych dziejach jak i relacji człowieka, mieszkańca miasta - przyrody, wraz z jej mieszkańcami. Zależy nam, aby poprzez ten projekt edukować o krajobrazie w krajobrazie. Zależy nam na doświadczaniu bliskości z naturą, nie tylko omawianiu koncepcji planowania terenów zielonych i urbanistyki miejskiej. Chcieliśmy aby mieszkanki i mieszkańcy miasta wyszli w teren, dotknęli, wytropili ślady zwierząt, uchwycili inną perspektywę niż wyłącznie swoją, ludzką, cywilizacyjną.
Pracowaliśmy metodą projektową: powołaliśmy zespół o różnych kompetencjach, stworzyliśmy założenia projektu i harmonogram. Największym wyzwaniem była dla nas strona programistyczna. Nie dysponowaliśmy środkami, które pozwoliłyby nam na stworzenie aplikacji do udostępniania spacerów, więc musieliśmy samodzielnie opracować narzędzie.
Planujemy przygotować spacery dla rodzin z rozbudowaną warstwą doświadczenia, eksperymentowania. Chcemy także przygotować nową, czytelną stronę do pobierania spacerów, zwiększyć ich dostępność np. poprzez przygotowanie części spacerów w języku łatwym do czytania z myślą o osobach z niepełnosprawnościami intelektualnymi. Spacery miejskie to nasz żywioł i dlatego na pierwszy ogień idą żywioły - obecnie pracujemy nad ogniem.
Instytucja: Ośrodek Kultury Kraków-Nowa Huta
Miejscowość: Kraków
Velo Huta to działanie odwołujące się zarówno do krajobrazu przyrodniczego, jak i kulturowego Nowej Huty. Ustalony szlak oraz wydana do niego mapa prowadzą uczestnika przez historię, przyrodę i architekturę Nowej Huty, pozwalając mu nie tylko na poznanie stanu obecnego, ale również w wielu miejscach na prześledzenie sukcesji tego krajobrazu i zatrzymanie się na chwilę dla lepszego zrozumienia, czym była Huta jeszcze przed jej budową, czym stała się w trakcie siedmiu dekad swojej historii oraz zastanowienie się dokąd zmierza jej rozwój. Pomysł na szlak rowerowy wyrósł z połączenia zainteresowania tematyką publikacji Nowohuckich Podróży Pana Dyni, jak również z pasji pracowników Ośrodka Kultury jaką jest kolarstwo oraz geocaching. Trasa rowerowa Velo Huta jest adresowana przede wszystkim do aktualnej grupy odbiorców oferty 13 klubów, działających w strukturze Ośrodka Kultury. Jej trzon stanowią rodziny z dziećmi oraz osoby dorosłe. Celem projektu było: stworzenie unikatowego działania w warunkach plenerowych, wypracowanie działań edukacyjnych – pozwalających poznać Nową Hutę jako miejsce niezwykle różnorodne oraz stworzenie działań aktywizujących społeczności lokalne, animacyjnych. Projekt z pewnością będzie miał swoją kontynuację, ponieważ widzimy ogromne zainteresowanie trasą - w inauguracji trasy udział wzięło ponad 400 osób, a w przeciągu tygodnia od otwarcia ze szlaku skorzystało ponad 50 osób, które nie tylko korzystały z wytyczonej trasy przejazdu, ale również otwierały skrytki geocachingowe oraz brały udział w pierwszych trzech imprezach na trasie! Wiele z nich komentuje swoje przejazdy i wrażenia dotyczące Velo Huta, daje nam rady i wskazówki, które z pewnością wpłyną na przyszły kształt trasy i funkcjonowania klubów na niej zlokalizowanych. Zaś sam szlak Velo Huta i jego dwie pętle stanowić będą długotrwałą atrakcję oraz pamiątkę 30-lecia Ośrodka, funkcjonującą w Nowej Hucie już na stałe.
Instytucja: Poznańskie Centrum Dziedzictwa
Miejscowość: Poznań
Głównym elementem projektu jest wystawa czasowa "Dźwięki wokół Cybiny". Prezentowana będzie do 31.10.2021 w Galerii Śluza. Przedstawia ona tematykę pejzażu dźwiękowego doliny Cybiny, Ostrowa Tumskiego i Środki jako komponentu dziedzictwa tego obszaru. Jej centralnym elementem jest ukazanie obecnego krajobrazu dźwiękowego w formie nagrań, zawierających charakterystyczne dla tego miejsca dźwięki. Ekspozycja porusza zagadnienia związane z ekologią dźwięku, w tym zagrożenia związanego z hałasem. Przybliża również perspektywę percepcji przestrzeni miejskiej przez osoby z niepełnosprawnością wzroku, które odbierają ją w znacznie większym stopniu poprzez wrażenia dźwiękowe. Wystawa ma charakter edukacyjny i skierowana jest głównie do rodzin z dziećmi. W ramach wystawy są dostępne stanowiska edukacyjne o charakterze interaktywnym (np. quiz, zabawy manualne, karty pracy). Inspiracją do realizacji projektu jest lokalizacja siedziby instytucji nad rzeką Cybiną. Od kilku lat przyglądamy się przyrodzie w mieście i temu, jak ją chronić. W tym roku podejmujemy temat krajobrazu dźwiękowego, jako kolejnego ważnego elementu dziedzictwa. Będzie to spojrzenie na krajobraz w wymiarze niematerialnym, gdzie przenikają się elementy naturalne i antropogeniczne. Celem projektu jest poznanie i prezentacja krajobrazu dźwiękowego doliny Cybiny oraz Ostrowa Tumskiego i Śródki jako istotnego elementu dziedzictwa tego miejsca. Kształtowanie u odbiorców postaw wrażliwości na otaczającą przestrzeń dziedzictwa i jej poszczególne elementy oraz zwrócenie uwagi na rolę dźwięku w poznawaniu otoczenia przez osoby niewidome. Projekt wpisuje się w realizowany od trzech lat cykl letnich wystaw rodzinnych, których tematyką są różne elementy dziedzictwa przyrodniczego. Planowane jest kontynuowanie cyklu w kolejnych latach i przybliżanie zwiedzającym kolejnych aspektów związanych z środowiskiem przyrodniczym.
Instytucja: SZKOŁA PODSTAWOWA NR2 W MYŚLENICACH
Miejscowość: Myślenice
Projekt doLAStamy powstał w związku ze specyfiką wchodzenia w kolejny etap edukacji i dorastania uczniów 4 klasy szkoły podstawowej. Pojawiły się napięcia, natężenia różnorodnych emocji i podniesiony poziomu stresu. Remedium na nieoswojoną sytuację stały się spacery w lesie, rozpoznanie i kontemplowanie wielozmysłowe najbliższej okolicy, edukacyjne warsztaty i ekspresja twórcza, bazująca na kontakcie z krajobrazem. Uczniowie mieli pełną sprawczość w projekcie. Autorskie scenariusze w module SZTUKA I EMOCJE, były opiniowane, kontynuowane, modyfikowane bądź zastępowane i konstruowane na nowo udziałem uczniów naszej klasy. Celem projektu był: wielozmysłowy i świadomy kontakt z naturą/lasem jako miejscem zdrowego i ekologicznego dorastania, redukcja stresu, oswajanie emocji, wzmocnienie jakości komunikacji interpersonalnej – WERBALNEJ I NIEWERBALNEJ oraz personalny i lokalny wpływ na relacje człowieka z otoczeniem. Metodą pracy były głównie wędrówki, bo to projekt "przytulania" przez naturę i otwieranie się na wiedzę -warsztaty z leśnikiem, survivalowcem, edukatorką teatralną, tancerzem, warsztaty z wielozmysłowej percepcji przestrzeni, sprawczości ruchu, komunikacji niewerbalnej, w Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha. Tworzyliśmy - filmy, origami, "rzeźbiliśmy" siebie w plastelinie i rzeczywistości. Projekt ma nieustający wpływ na życie uczniów i ich rodzin. Często z klasą wędrujemy, wykorzystując uwrażliwienie na wpływ człowieka na otaczający krajobraz i wykorzystujemy okazje do działania dla przyrody. W roku 2021/2022, bazując na oswajaniu emocji, doświadczaniu przenikania się różnych dziedzin sztuki i tematów kampanii społecznych i otwarciu na wyzwania, będziemy kontynuować projektowe "doLAStanie" w ramach międzynarodowego projektu Curious Minds.
Instytucja: Śląski Teatr Lalki i Aktora "Ateneum"
Miejscowość: Katowice
Projekt stanowił próbę zmierzenia się problemem niskiego poczucia tożsamości z miejscem zamieszkania wśród mieszkańców Bogucic. Biorąc pod uwagę przeprowadzoną wstępną diagnozę potrzeb współpracujących z Teatrem instytucji z Bogucic, zauważyliśmy, że mieszkańcy dzielnicy nie zawsze są dumni ze swojego miejsca zamieszkania. Dlatego też chcieliśmy poznać ich wspomnienia, skojarzenia oraz ulubione miejsca w dzielnicy po to, by pokazać, że każde miejsce może inspirować do twórczych działań oraz że ich prywatne, osobiste historie mogą być interesujące i mogą pozytywnie wpłynąć na wizerunek dzielnicy. Chcieliśmy zaprosić mieszkańców do stworzenia własnej, prywatnej mapy dzielnicy i wskazać na niej miejsca, które są dla nich ważne. Celem projektu było zachęcenie mieszkańców dzielnicy Bogucice do spojrzenia na miejsce zamieszkania, jak na obiekt twórczych poszukiwań. Poprzez działania edukacyjno-animacyjne budowaliśmy z mieszkańcami narrację o ich korzeniach i ważnych miejscach w dzielnicy. Podczas kreatywnych warsztatów i spotkań skupiliśmy się na zbieraniu i przetwarzaniu na język sztuki świadectw odbioru najbliższego otoczenia i jego znaczenia dla mieszkańców. Poprzez interaktywne warsztaty szukaliśmy z dziećmi, młodzieżą i seniorami odpowiedzi na pytanie: Gdybym miał oprowadzić przyjaciela po Śląsku, to co bym mu pokazał w najbliższej okolicy? Rozmawialiśmy z uczestnikami o tym, co sprawia, że ich dzielnica jest dla nich miejscem ważnym. Projekt miał dwa etapy: najpierw zebraliśmy opowieści o dzielnicy, a następnie wykorzystaliśmy je do stworzenia z młodzieżą spektaklu, do czytania uteatralizowanego, do realizacji rodzinnych spacerów oraz do stworzenia przewodnika po Bogucicach. Spektakl, czytanie uteatralizowane i publikacja, które powstały w trakcie projektu nie były opracowaniem ani historycznym, ani turystycznym, a jej autorami nie byli naukowcy czy artyści, ale głównie seniorzy z Bogucic. W zebranych od historiach dzielili się tu swoimi doświadczeniami, wrażliwością oraz refleksjami na temat swojego miejsca zamieszkania. Wszystkim zadaliśmy to samo pytanie: Które z miejsc w dzielnicy są dla ciebie ważne i dlaczego? Odpowiedzi na nie stanowią podstawę m.in. przewodnika po małej ojczyźnie – Bogucicach. Podążając szlakiem miejsc, które wyznaczyli seniorzy, możemy przenieść się do czasów ich dzieciństwa i zabaw podwórkowych, pierwszych miłości, życia organizowanego wokół działającej w dzielnicy kopalni oraz tego, które toczyło się po jej zamknięciu. Historie tutaj opublikowane zostały zebrane podczas warsztatów twórczych. Podczas tych spotkań uczestnicy dzielili się osobistymi przeżyciami, wspominali czasy młodości, oprowadzali nas po dzielnicy i wskazywali zmiany, jakie zaszły w przeciągu ostatnich kilkudziesięciu lat. Obraz dzielnicy, który wyłania się z ich opowieści, dla wielu może być swego rodzaju nowością, bo niektóre ze wskazanych miejsc uległy zupełnej przemianie (m.in. opisy bogucickich gospodarstw lub pracy na kopalni). Historie te kazały się niezwykle interesujące zwłaszcza dla młodzieży, która stworzyła na ich podstawie spektakl teatralny. Projekt kontynuujemy w 2021 roku. W ramach „Lata w teatrze” będziemy tworzyć z dziećmi spektakl o dzielnicy, a inspiracją do pracy z dziećmi będą m.in. historie seniorów, których zaprosiliśmy do udziału w projekcie „Bogucickie Opowieści”.
L.p. | Nazwa podmiotu | Tytuł projektu |
1 | Jacek Gawroński | Rodzinne Kąpiele Leśne |
2 | Dom Kultury w Rybniku-Chwałowicach | Ogród Społeczny "Kulturalny Ogród" |
3 | Anna Elsner | Kolorowa Wola Cygowska |
4 | Lubelska Grupa Badawcza | Mapa Sentymentalna ulicy Zamojskiej i okolic |
5 | Teatr Zagłębia | Zagłębie//Śląsk |
6 | Monika Marciniak | Opowiedz mi Białystok. Fabrykanci i artyści |
7 | Dom Kultury "Zacisze" w Dzielnicy Targówek m.st. Warszawy | Geo-Zacisze |
8 | Muzeum Nadwiślańskie w Kazimierzu Dolnym | Mały przyrodnik. Przygoda w Kazimierzu Dolnym. |
9 | Fundacja Ważka | Projekt Tropy i cienie - warsztaty i wyprawy śladami dziedzictwa kulturowego Gminy Dobroszyce |
10 | Słupski Ośrodek Kultury | "Przesilenie" |
11 | Bytomskie Centrum Kultury | Becekowe mozaiki |
12 | Gminne Centrum Kultury i Biblioteka Publicznaw Lubochni | "Stara miłość nie drewnieje" |
13 | Fundacja Wszyscy Obecni | Po Sąsiedzku |
14 | Samorządowe Centrum Kultury i Promocji Gminy Zabierzów | Tropami Gminy Zabierzów |
15 | Michał Brezdeń | #Twoje15km – Poznaj najbliższą okolicę i daj się zaskoczyć! |
16 | Ośrodek "Brama Grodzka - Teatr NN" | Gra w Przestrzeń |
Miejsce: Ciężkowice
Muzeum Przyrodnicze w Ciężkowicach, Rezerwat Skamieniałe Miasto.
Wizyta studyjna do Gminy Ciężkowice w której animatorzy i edukatorzy wykorzystują walory przyrodnicze.
Ciężkowice znajdują się w województwie małopolskim, dokładnie w miejscu, gdzie Biała z rzeki górskiej przeradza się w nizinną. Wokół niej lub w niej występują liczne siedliska chronionych gatunków zwierząt oraz rezerwat przyrody nieożywionej „Skamieniałe Miasto”.
Uczestnicy odwiedzą Muzeum Przyrodnicze, w którym popłyną w interaktywną podróż batyskafem. Doświadczą także oprowadzania po rezerwacie „Skamieniałe Miasto” z przewodnikiem-edukatorem, posłuchają opowieści o pracy animacyjnej w rezerwacie przyrodniczym, a także o prowadzeniu projektów teatralnych w przestrzeni przyrodniczej. Metody stosowane w trakcie oprowadzania po rezerwacie Skamieniałe Miasto to: konkursy, wcielanie się w rolę (mini sceny teatralne), zagadki, animacje słowne, kalambury, wyzwania, krzyżówki.
Program wizyty studyjnej
10.00 – wyjazd z Krakowa (Parking pod Wawelem – ul. Powiśle, obok hotelu Sheraton), przejazd 100 km
11.45 (12.00)–12.30 – Muzeum Przyrodnicze w Ciężkowicach, ul. 3 Maja 34
a) Kawa z piernikiem ciężkowickim
b) „Teatr w krzakach” – prezentacja (15 – 20 min. przy kawie) projektów teatralnych realizowanych w przestrzeni przyrodniczej (B. Krok)
12.30–14.30 – przejazd 1,5 km do Skamieniałego Miasta: oprowadzanie po rezerwacie z animacjami (P. Firlej) pod hasłem „Legendy i nietoperze”; animacje edukacyjne (W. Sanek): „Krąg”, „Wybierz drzewo”, oraz dialog interpretacyjny „Moda na las”.
14.30–15.30 (16.00) – przejazd do muzeum 1,5 km, obiad z animacjami (45– 60 min.) oraz żywa interpretacja wsparta multimediami – podwodna przygoda i podróż atrapą batyskafu (2 x 15 min – podział na 2 grupy, w czasie kiedy jedna grupa jest w Batyskafie, druga jest oprowadzana po muzeum.
16.00–18.00 – przejazd do Krakowa
Prowadzenie:
Wojciech Sanek – edukator w Zespole Parków Krajobrazowych Województwa Małopolskiego oraz Muzeum Przyrodniczego w Ciężkowicach, kwalifikowany przewodnik terenowy oraz certyfikowany przewodnik interpretator. Autor projektów edukacyjnych oraz scenariuszy ekspozycyjnych. (Metoda: żywa interpretacja, dialog interpretacyjny)
Bogdan Krok – dyrektor i animator kultury w Centrum Kultury i Promocji Gminy Ciężkowice, pomysłodawca festiwalu Koronki Klockowej, wcześniej wieloletni Dyrektor Gminnego Ośrodka Kultury w Bobowej, odznaczony Honorową Odznaką Zasłużony dla Kultury Polskiej MKiDN, prowadzący grupy teatrów amatorskich w Ciężkowicach, realizator projektów „Lato w teatrze”. (Metoda: Prezentacja multimedialna przy kawie: „Dobre praktyki”)
Piotr Firlej – przewodnik, edukator, animator, trener prowadzący szkolenia dla przyszłych przewodników. Właściciel Centrum Usług Turystycznych i Przedsiębiorczości. (Metoda: animacje przewodnickie, grywalizacja).
Miejsce: Ojcowski Park Narodowy
Wyprawę rozpoczniemy wędrówką Doliną Sąspowską, gdzie doświadczymy dzikiego pierwiastka przyrody. Miejsce to dzieli zaledwie krok od gwarnego centrum wsi Ojców, położonej w samym sercu Ojcowskiego Parku Narodowego (OPN).
To właśnie w tym najmniejszym parku narodowym w Polsce przyroda i kultura splotły się są ze sobą na zawsze. Znajdziemy się w kolebce życia człowieka przy Jaskini Ciemnej i w „orlim gnieździe”, w którym wspólnie odczytamy szyfry czasów świetności i upadku.
Narzędzia – spacer interpretacyjny zgodny z metodologią Interpret Europe (Dolina Sąspowska); oprowadzanie dialogiczne; przykład aktywnej edukacji dot. przemian krajobrazu prowadzonych z młodzieżą na terenie OPN;
Program wizyty studyjnej
10.00 – wyjazd z Krakowa (Parking pod Wawelem – ul. Powiśle, obok hotelu Sheraton)
11.00 – spotkanie na parkingu Złota Góra w Ojcowie
11.00-12.15 – przyrodniczy spacer interpretacyjny Doliną Sąspowską
12.15 -12.45 – przerwa kawowa w kawiarni u wylotu Doliny (Pod Bocianem)
12.45-16.00 – przejście do J. Ciemnej, zwiedzanie Jaskini i pomostu widokowego, przejście trasą widokową przez Wzgórze Okopy z pozostałościami średniowiecznego grodu;
16.00–17.00 – obiad
17.00 – wyjazd do Krakowa
18.00 – przyjazd do Krakowa
Długość całej trasy – ok. 9 km. Na trasie częściowo strome podejścia/zejścia; przewyższenia ok. 100 m. Toalety na terenie OPN są płatne bilonem (2 lub 3 zł). Trasa nie jest odpowiednia dla osób niepełnosprawnych (szlaki o charakterze górskim)
Prowadząca:
Alicja Fischer – absolwentka biologii środowiskowej UJ i studiów podyplomowych z zakresu mediacji. Kieruje Działem ds. Udostępniania Ojcowskiego Parku Narodowego. Certyfikowana przewodniczka i trenerka interpretacji dziedzictwa, związana z międzynarodową organizacją Interpret Europe.
Miejsce: Lanckorona
Podczas wizyty w Lanckoronie przedstawiony zostanie model animacji kulturalnej oparty na społeczności lokalnej i sieciach współpracy, wychodzący poza ramy instytucji kultury. Pokazane zostaną przykłady działań (wystawy, koncerty, festiwale, warsztaty, publikacje, akcje artystyczne i społeczne) tworzonych wspólnie przez organizacje społeczne, osoby prywatne, firmy, kawiarnie i dom kultury. W działaniach tych wykorzystywane są różnorodne miejsca i przestrzenie. Inicjatorami i koordynatorami tych działań są różne osoby, organizacje oraz instytucje w zależności od tematyki podejmowanych działań. Dzięki temu możliwe jest organizowanie dużych przedsięwzięć przy minimalnych kosztach.
Uczestnicy wizyty będą mogli poznać sposoby prowadzenia animacji kulturalnej o charakterze partycypacyjnym, rozproszonym i niskonakładowym oraz przykładowe formy zajęć, takie jak: gry terenowe, spacery badawcze, „błyski animacyjne” (błyskawiczne formy animacji grupy).
Program wizyty studyjnej
10.00 – wyjazd z Krakowa (Parking pod Wawelem – ul. Powiśle, obok hotelu Sheraton)
11.00 – powitanie uczestników wizyty studyjnej na rynku w Lanckoronie. Przedstawienie programu i celów wizyty, zapoznanie się z jej uczestnikami i ich oczekiwaniami.
11.20 – spacery badawcze po Lanckoronie, poszukiwanie miejsc i przestrzeni, w których prowadzone są działania animacji kulturalnej.
12.20 – refleksje, wnioski, pytania po spacerze i tworzenie mapy animacji. Zapoznanie się z działalnością podmiotów zajmujących się animacją kulturalną w Lanckoronie.
13.30 – zwiedzanie „Dworu w Lanckoronie” przykładowego, prywatnego miejsca inicjatyw z zakresu animacji kulturalnej, spotkanie z gospodarzami – Dagmarą i Piotrem Ciastkami
14.00 – obiad – „Dwór w Lanckoronie”
14.45 – prezentacja działań z zakresu animacji kulturalnej w Lanckoronie – wystawy, festiwale, działania spontaniczne i społeczne.
15.30 – gra terenowa „Dotykanie poezji” – rynek w Lanckoronie i jego okolica
16.30 – podsumowanie, dyskusja i ocena wizyty studyjnej
17.00 – wyjazd do Krakowa
18.00 – przyjazd do Krakowa
Przyjazd i odjazd autokaru na rynku w Lanckoronie. W trakcie spaceru uczestnicy poruszają się pieszo.
Prowadzący:
dr Wacław Idziak – socjolog, kulturoznawca, animator kultury, innowator społeczny, projektant gier i zabaw, członek „Ashoka – Innowatorzy dla Dobra Publicznego”. Wykorzystuje gry i zabawy w animacji kultury oraz jako narzędzia zmiany społecznej. Pomaga w tworzeniu i wdrażaniu strategii rozwoju lokalnego oraz strategii rozwoju ośrodków kultury.
Wyprawa w Dolinę Wisły i Raby – wizyta studyjna poświęcona roli naturalnych rzek w dobie katastrofy klimatycznej; działania kolektywu, przedstawienie zaangażowanych działań artystycznych, roli edukacji i animacji kultury w edukacji ekologicznej.
Program wizyty studyjnej
10.00 – Małopolski Instytut Kultury w Krakowie, ul. 28 Lipca 1943 17c – projekcja filmu Siostry Rzeki
11.00 – przejazd autokarem do Lasu Łęgowego, spacer z Cecylią Malik
12.00 – wyjazd w dolinę Raby, po drodze stopień wodny Kościuszko na Wiśle
13.00 – obiad w Gdowie
14.00 – spacer nad naturalną rzeką: Raba w Fałkowicach z Pawłem Augustynkiem Halnym
15.30 – wyjazd do Krakowa (przejazd około 1 godz. 15 min.)
Prowadzenie:
Cecylia Malik – artystka i aktywistka, absolwentka krakowskiej ASP oraz podyplomowych studiów kuratorskich na Uniwersytecie Jagiellońskim. Autorka projektów Ikonostas Miasto, Koncert u Pana Żula (Galeria Zderzak), 365 Drzew, 6 Rzek, Obrazy z Lasu Łęgowego, Warkocze Białki, Matki Polki na wyrębie i Siostry rzeki. W 2021 roku zrealizowała film dokumentalny Siostry Rzeki.
Paweł Augustynek Halny – artysta i aktywista proprzyrodniczy. Z zawodu montażysta, scenarzysta i reżyser filmów dokumentalnych, twórca videoartu i grafik, a z zamiłowania wędkarz, który od kilkunastu lat działa społecznie na rzecz ochrony przyrody wód górskich. Pełni jednocześnie funkcje: sternika Koalicji Ratujmy Rzeki, przewodniczącego Sekcji Przyjaciół Raby Koła PZW Raba, rzecznika Klubu Przyjaciół Dunajca, i pełnomocnika ds. hydrotechnicznych Polskiego Związku Wędkarskiego w Krakowie. Koordynuje także, na południu Polski akcję społeczną STOP! Przegradzaniu Rzek.
Stara się o przeniesienie na polski grunt najlepszych, międzynarodowych doświadczeń w zakresie renaturyzacji rzek.
Miejsce: Kraków
Kopiec Kraka, wnętrza kamieniołomu Libana, Podgórze, Park Bednarskiego, Ogród społeczny KOS, polana Redemptorystów, punkt widokowy Krzemionki.
Opowieść o czwartej przyrodzie kolonizującej zdegradowany, wyeksploatowany teren. Przyroda terenów opuszczonych („czwarta natura” i novel ecosystems) ma ogromny ładunek symboliczny, przyciąga autentyzmem, bogactwem życia i tempem opanowywania przestrzeni. Wskazuje na alternatywne wizje przyszłości, ale i potęgę natury w zderzeniu z kulturą. Trwająca od połowy ubiegłego stulecia dezindustrializacja miast sprawiła, że wiele obszarów utraciło swoje przemysłowe funkcje i zostało oddanych we władanie natury. Ich ponowne wykorzystanie przez przemysł jest niemożliwe. Wraz z pojawiającą się nową roślinnością i społecznym zapotrzebowaniem na tereny zieleni, rekreacyjne czy chronione (green belts) zmienia się też ich funkcja.
Niemiecki badacz flory Berlina, Ingo Kowarik, sformułował cztery kategorie przyrody występującej w warunkach miejskich. Przyrodę nieużytków nazwał czwartą przyrodą (Natur der vierten Art), bliską temu, co Gilles Clément opisał jako trzeci krajobraz.
Kowarik postulował, aby „czwarta przyroda” stanowiła przedmiot interdyscyplinarnych badań naukowych i była szerzej chroniona w dokumentach planistycznych i strategiach dotyczących kształtowania zieleni w mieście. Wskazuje na jej cechy: samoregulacyjność, odporność, adaptacyjność, różnorodność, zmienność, nietypowość i związek z siedliskiem, podkreślając, że jej wartość ekologiczna powinna być uznawana za równą pozostałym trzem kategoriom przyrody w mieście.
Podczas wizyty studyjnej wspólnie zastanowimy się jaka może być rola animatorów kultury w publicznej dyskusji o czwartej naturze oraz w jaki sposób wykorzystać do edukacji ekologicznej nieużytki.
Program wizyty studyjnej
9.30 – zbiórka plac Jana Nowaka Jeziorańskiego przed byłym budynkiem Dworca Kraków Główny, przejazd komunikacją do Rynku Podgórskiego
10.00 – start, Rynek Podgórski: przejście kładką, Kopiec Kraka – panorama, Liban z góry, tereny dawnego obozu Płaszów
11.20–14.30 – wnętrza kamieniołomu Libana, opowieść o czwartej przyrodzie kolonizującej zdegradowany, wyeksploatowany teren.
Zapewnione: lornetki, wspomagacze optyczne do obserwacji, uczestnicy połowią i poznają organizmy, które skolonizowały kamieniołom.
– elementy dzikiej kuchni jadalnej
– elementy warsztatów (sensorycznych, edukacyjnych itd.)
* konieczne odpowiednie ubranie dopasowane do warunków pogodowych
14.30 – powrót na Podgórze i lunch
15.30 – dzikie zakątki i obrzeża Parku Bednarskiego
Wejście do Parku Bednarskiego – pierwszego przykładu rewitalizacji terenów poprzemysłowych w Europie (historycznie to unikat!)
do 17.30 – Ogród społeczny KOS, polana Redemptorystów, punkt widokowy Krzemionki.
18.00 – powrót na Rynek Podgórski
Prowadzący:
dr inż. Kasper Jakubowski – współzałożyciel i prezes fundacji Dzieci w Naturę, architekt krajobrazu, edukator, aktywista miejski. Autor książki „Czwarta Przyroda. Sukcesja przyrody i nieużytków miejskich”
Miejsce: Krościenko, Sromowce Niżne, Pieniński Park Narodowy, Przełęcz Szopka
Pieniny – wyjazd studialny z dr hab. Urszulą Forczek Brataniec – architektką krajobrazu z Wydziału Architektury Krajobrazu Politechniki Krakowskiej z udziałem przedstawiciela Pienińskiego Parku Narodowego.
Przedmiotem wyprawy będzie problematyka ochrony krajobrazu w kontekście przyrodniczym i kulturowym. Porozmawiamy o tym, dlaczego należy chronić krajobraz i jaką rolę pełni ta ochrona w odniesieniu do przyrody i dziedzictwa kulturowego. Przedstawiony zostanie również współczesny kontekst ochrony, problemy wynikające z naporu inwestycyjnego, strategii samorządów i obowiązującego prawa.
Program wizyty studyjnej
9.00 – wyjazd z Krakowa (Parking pod Wawelem – ul. Powiśle, obok hotelu Sheraton)
11.00 – przyjazd do Krościenka, do siedziby Pienińskiego Parku Narodowego, Jagiellońska 29B
11.15–12.00 – spotkanie z przedstawicielem Pienińskiego Parku Narodowego, rozmowa o problemach, z którymi zmaga się Park. Przywołanie prac studenckich dotyczących ochrony krajobrazu w różnych aspektach.
12.30 –13.00 – objazd newralgicznych miejsc przejazd do Sromowców Niżnych,
13.00–14.00 – obiad
14.15 – wejście na Przełęcz Szopka omówienie walorów PPN i charakteru krajobrazu kulturowego
17.00 – wyjazd do Krakowa – w trasie rozmowa wokół przedstawionych tematów krajobrazowych: 1. Rola chronionych krajobrazów w kontekście przyrodniczym i kulturowym. 2. Współczesne problemy ochrony krajobrazu: prawne, społeczne, ekonomiczne.
Prowadząca:
dr hab. Urszula Forczek Brataniec – architektka krajobrazu z Wydziału Architektury Krajobrazu Politechniki Krakowskiej. Od 1997 roku pracuje w Instytucie Architektury Krajobrazu. Prowadzi zajęcia dydaktyczne począwszy od projektowania ogrodu prywatnego, poprzez rewitalizację terenów poprzemysłowych, aż po projektowanie planów ochrony.
Warsztaty online
Warsztaty będą okazją, by dowiedzieć się jak projektować leśne wyprawy dla dzieci. Od czego zacząć leśną przygodę z najmłodszymi? Jak oswoić dziką przyrodę, zaspokajać dziecięcą ciekawość i zgłębiać tajniki natury jednocześnie nie wyrządzając jej krzywdy? Porozmawiamy o walorach swobodnej zabawy, ale równocześnie znajdzie się też kilka sprawdzonych propozycji na aktywności w terenie.
Prowadząca:
Anna Warzyńska – edukatorka przyrody i przewodnik beskidzki. W Fundacji Dzieci w Naturę – współautorka spacerowników dla dużych i małych po dzikiej Przyrodzie Warszawy i Krakowa, prowadzi przyrodnicze spacery edukacyjne dla dzieci ze szkół i przedszkoli oraz weekendowe mikrowyprawy po miejskiej dziczy. Pomysłodawczyni leśnych półkolonii w mieście. Miłość do przyrody drzemie w niej od najmłodszych lat, kiedy jeździła w góry, czy pod namiot z rodzicami lub w harcerstwie. Prywatnie mama dwójki dzikich dzieciaków, z którymi wzajemnie zaraża się ciekawością natury. Uwielbia chwytać chwile w przyrodzie robiąc zdjęcia.
Warsztat wprowadzający do antropologicznej interpretacji krajobrazu. Jego formą będzie moderowany spacer krytyczny wsparty wprowadzeniem do badania kontekstu miejsca metodami etnograficznymi. Warsztat umożliwi poznanie różnych działań eksplorujących znaczenia wpisane w krajobraz. Uczestnicy i uczestniczki otrzymają materiał podsumowujący.
Uczestniczący w warsztatach dowiedzą się w jaki sposób metody etnograficzne są przydatne w tworzeniu interpretacji miejsca i jak można z nich czerpać w procesie poznawania żyjącego krajobrazu.
Warsztaty złożone są z trzech części. Pierwsza wprowadza do antropologicznej interpretacji krajobrazu (wykład, metoda pytań otwartych), druga prezentuje wybrane elementy pracy etnograficznej (forma spaceru krytycznego), trzecia łączy doświadczenia uczestników z wcześniej wprowadzonymi elementami (konwersatorium/ moderowana dyskusja).
Prowadząca:
Magdalena Zych – antropolożka kultury, kuratorka, kustoszka Muzeum Etnograficznego w Krakowie, gdzie od 2009 koordynuje projekty badawcze i kreuje sytuacje współpracy naukowo-artystycznej. Dotychczas pracowała m. in. z krajobrazem miejskiej zieleni, współczesnych rytuałów, pamięci o spornym dziedzictwie. Współautorka wystaw i publikacji. Publikuje m. in. w kwartalniku „Autoportret. Pismo o dobrej przestrzeni” oraz w „Kontekstach”.
Celem warsztatu jest głęboka refleksja uczestników nad projektami, które realizują w odniesieniu do ekologii. Warsztat będzie okazją do autoaudytu wydarzeń, przyjrzenia się ich emisyjności i zaproponowania nowych, ekologicznych rozwiązań. Na warsztacie uczestnicy dowiedzą się jak pogłębiać swoją wiedzę i świadomość ekologiczną.
Prowadząca:
Joanna Tabaka – specjalizuje się w przełamywaniu barier w dostępie do kultury poprzez edukację pracowników instytucji kultury i przedstawicieli samorządów.
Przeprowadziła ponad 100 warsztatów, webinarów i spotkań z zakresu promocji kultury, rozwoju publiczności i działań proekologicznych dla instytucji kultury w całej Polsce. Jako ekspertka była zapraszana do udziału w ogólnopolskich konferencjach i publikacjach. Dwukrotnie uzyskała stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Prowadzi dwa blogi na Facebooku: „Widok na Widownię” (od 2015 r.) i „Zielona Instytucja Kultury” (od 2020 r.). Jest autorką publikacji „Kultura naturze, z Syrenką w tle”, o dobrych praktykach proekologicznych w warszawskich instytucjach kultury.
Webinarium (wykład + sesja pytań i odpowiedzi)
Zielona Sala Wykładowa znajduje się w Lublinie, na skrzyżowaniu ul. Furmańskiej i Cyruliczej.
Teren znajduje się na obszarze Modelowej Rewitalizacji Lublina.
Mieszkańcy dzielnicy Stare Miasto odczuwali brak wspólnej przestrzeni oraz brak terenów zieleni w otaczającej ich przestrzeni. Jedyny dostępny publiczny plac był dzikim parkingiem i zajmowany był stale przez samochody. W tym samym czasie zrodził się pomysł stworzenia parku kieszonkowego, czyli pierwszej w Polsce Zielonej Sali Wykładowej.
Zielona Sala Wykładowa jest przestrzenią multifunkcjonalną, która zawiera w sobie wiele wewnętrznych funkcji, m.in. funkcję wystawienniczą, miejsce do prowadzenia wykładów, ścianę projekcyjną, miejsce do prowadzenia wykładów oraz „galerię jednej rzeźby”. Kluczowym celem projektu było ukazanie ludziom, że tereny zielone to obszary funkcjonalne, park kieszonkowy, w którym można się zrelaksować jest jednocześnie miejscem, w którym można organizować warsztaty,czy też wystawiać i podziwiać sztukę. Projekt stanowi istotny wkład w lubelską społeczność, dając ludziom możliwość wzbogacenia się na wielu płaszczyznach.
Zielona Sala Wykładowa powstała wraz z zakończonym programem edukacyjnym. Projekt jest dostosowany do obszaru, tak aby animatorzy kultury mogli podejmować różnego rodzaju działania jednorazowe oraz cykliczne, np. spotkania miasta i dzielnic, warsztaty, wystawy rzeźb, grupy dyskusyjne, pikniki, a także coroczne wydarzenia organizowane przez instytucje miejskie i kulturalne (np. Noc Kultury, Miasto Poezji, Carnaval Sztukmistrzów lub imprezy okolicznościowe).
Webinarium będzie prezentacją idei zielonej sali wykładowej i instrukcją do stworzenia jej we współpracy z różnymi podmiotami (np. urząd miasta, wydział zieleni, architekci krajobrazu, animatorzy kultury).
Prowadzący:
Wojciech Januszczyk – architekt krajobrazu, pracownik naukowo-dydaktyczny Instytutu Architektury Krajobrazu KUL, współwłaściciel pracowni projektowej Garden Concept Architekci Krajobrazu, Inspektor Nadzoru Terenów Zieleni i biegły sądowy. Pełnił funkcję prezesa ogólnopolskiego Stowarzyszenia Architektury Krajobrazu, z ramienia której w 2008 roku podpisał przystąpienie Polski do Ogólnoświatowej Federacji Architektury Krajobrazu (IFLA). Wraz z zespołem Garden Concept zdobył szereg nagród w konkursach dotyczących przestrzeni publicznych i komercyjnych. Twórca ''Ogrodu Snu'' zrealizowanego w ramach wystawy Zieleń to Życie wspierającego działania Fundacji Ewy Błaszczyk ''AKOGO?''. Uczestnik Festiwalu Ogrodów w Bolestraszycach, gdzie tworzy autorskie realizacje ogrodów pod cyklicznym tytułem ''Protest Garden'' zwracające uwagę społeczną na współczesne problemy związane z przestrzenią i krajobrazem kraju. W swoich działaniach komercyjnych kieruje się autorską ideą ''Ogród to też dom'' wskazującą na funkcjonalny charakter przestrzeni przy domach jednorodzinnych. Dyrektor artystyczny IN GARDEN - Festiwalu Sztuki Ogrodów i Przestrzeni Publicznej.
Dziedzictwo kulturowe z perspektywy wsi i miasteczka wydaje się sprawiać mnóstwo kłopotów. Bo co ciekawego można o nim opowiedzieć, gdy historia przez duże H toczyła się gdzieś obok, a w okolicy nie ma zabytków, na tle których dobrze się sfotografować? Podobne narzekania często można usłyszeć w małych miejscowościach, dlatego interpretacja dziedzictwa takich miejsc to przede wszystkim sposób na to, by docenili je miejscowi. Ale najpierw odkryli i zrozumieli, a w rezultacie zaangażowali się na jego rzecz. W trakcie warsztatu będziemy odczytywać znaki ukryte w krajobrazie kulturowym, podzielimy się doświadczeniami ze spotkań z Polską lokalną, jej mieszkańcami oraz dziedzictwem, które staramy się odmieniać przez wszystkie przypadki.
Metoda:
Warsztat zapozna uczestników z metodą interpretacji dziedzictwa – procesem komunikacji, zaplanowanym by ujawniać znaczenia i związki dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego dzięki wykorzystaniu zachowanych obiektów, artefaktów, krajobrazu i przestrzeni.
Kluczowa będzie interakcja z uczestnikami, ich aktywna postawa oraz bezpośredni kontakt z dziedzictwem. Uczestnicy wykonają szereg ćwiczeń z pogranicza takich dziedzin jak edukacja, dziennikarstwo, marketing, turystyka i rekreacja, planowanie i projektowanie
Prowadzące:
Katarzyna Zarzycka – historyczka sztuki, animatorka kultury. Autorka wielu wydawnictw i materiałów upowszechniających dziedzictwo kulturowe, w tym szeregu publikacji dla dzieci oraz projektów i programów edukacyjno-kulturalnych. Kuratorka kilku wystaw nagrodzonych w kolejnych edycjach konkursu na Wydarzenie Muzealne Roku Sybilla.
Barbara Łepkowska – historyczka sztuki, absolwentka edukacji artystycznej ASP w Krakowie, fotografka, graficzka, animatorka kultury. Od wielu lat współpracuje z Sekcją Edukacji Muzeum Narodowego w Krakowie. Współorganizatorka i autorka projektów i materiałów edukacyjnych, opracowań graficznych książek i publikacji internetowych.
Prowadzimy Fundację Plenerownia (www.plenerownia.pl). Przez wiele lat organizowałyśmy w całej Polsce projekt „Sztuka na kółkach”, co pozwoliło nam „od podszewki” poznać oblicza lokalnych krajobrazów i skomplikowane relacje mieszkańcy – dziedzictwo kulturowe. Projekt został wyróżniony m. in. przez jury konkursu Europa Nostra, a nam przyznano za jego realizację odznakę „Zasłużony dla Kultury Polskiej”.
Świat zmienia się błyskawicznie, potrzebujemy umiejętności nauki, by się w nim na bieżąco odnajdywać: obserwacji, doświadczania, krytycznego myślenia, refleksji, zadawania pytań, poszukiwania. Wiemy, że aby doświadczać życia wypełnionego nauką, ludzie potrzebują rozwinąć umiejętność bycia obecnym. Polega ona na zaprzyjaźnieniu się z własnymi wewnętrznymi doświadczeniami i zaufaniu im, przyswojeniu sobie umiejętności nawigowania po wewnętrznym krajobrazie umysłu i ciała oraz w zewnętrznym środowisku nauki we współpracy z innymi ludźmi. W nawigowaniu wspierają nas empatia dla siebie, kontakt ze zmysłami, współczucie, życzliwość dla innych, uważność. Są to predyspozycje umysłu człowieka, których trenowanie nie tylko czyni je katalizatorami uczenia się, ale również rozpalają ciekawość świata i życia.
„Praktyka życzliwej obecności…” to, oparty na tradycji non-violence (m.in. Porozumienia bez przemocy, praktyk współczucia Thoma Bonda), praktykach uważności i doświadczeniu wielozmysłowym, mini-trening tworzenia relacji ze sobą i ze światem zamiast reakcji na to, co nas spotyka.
Warsztaty zostały zaprojektowana jako 3h spotkanie, w trakcie którego uczestniczki i uczestnicy będą praktykować komunikację w tradycji non-violence oraz ćwiczenia z obszaru mindfulness, wspierające w empatycznym kontakcie. Proponowane ćwiczenia są zanurzone w wielozmysłowym doświadczaniu świata i wychodzą poza werbalne i wzrokocentryczne postrzeganie. Uczestniczki i uczestnicy otrzymają także podstawy teoretyczne dotyczące proponowanych ćwiczeń oraz wiedzę, jak konkretne ćwiczenia można transferować do codziennych doświadczeń zawodowych i osobistych: rozumienia własnych wewnętrznych doświadczeń, samoakceptacji, radzenia sobie z silnymi emocjami, ugruntowania w uważnej koncentracji.
Być może życzliwa obecność jako podstawa dla naszego poznania, nauki i rozwoju pomoże nam wyjść z lęku o stan przyszłości i zadbać o wspólny dobrostan.
Start: ARTzona
17 września godz. 12.30
Prowadząca:
Weronika Idzikowska (MIK) – animatorka kultury, edukatorka praw obywatelskich, trenerka. Na co dzień zajmuje się holistyczną edukacją dzieci i dorosłych, pracą z bezradnością i sprawczością tych, którzy pracują bezpośrednio z innymi ludźmi, ekologią zasobów i przywództwa, praktyką uważności i współczucia z naciskiem na MBSR (redukacja stresu przez medytację uważności). Jest autorką podręczników z zakresu edukacji kulturowej i pracy z dziedzictwem. Na stałe zakotwiczona w Małopolskim Instytucie Kultury w Krakowie. Praktykuje obecność opartą o umiar i ciszę.
Webinarium (wykład + sesja pytań i odpowiedzi)
Parki kulturowe, oprócz waloru ochrony zabytków, stanowią ciekawe i stosunkowo rzadko używane przez samorządy narzędzie, ustanawiane dla ochrony krajobrazu kulturowego. Temu celowi służą ograniczenia i zakazy, wprowadzane w uchwałach tworzących park kulturowy.
Sama procedura utworzenia parku kulturowego, choć skomplikowana i wieloetapowa, umożliwia wykrystalizowanie się przepisów, które mają również charakter kreujący przyszłość danego obszaru. Ustanowienie parku kulturowego to zadanie nie tylko interesariuszy instytucjonalnych, ale również proces umożlwiające uczestniczenie w nim podmiotów spoza sektora usług publicznych, w tym także obywateli, w ramach szeroko rozumianych konsultacji społecznych. Dobre przepisy, które są następstwem wszystkich etapów tworzenia parku kulturowego to takie, które nie tylko poprawiają jakość przestrzeni publicznej, ale również jakość życia mieszkańców – eliminując chaos reklamowy, występowanie niepożądanych działalności usługowych czy penetrowanie przestrzeni publicznej przez emisję dźwięku czy światła. W czasie warsztatów uczestnicy zapoznają się nie tylko z metodą tworzenia parków kulturowych ale również uzyskają informację o tym jak wgląda w praktyce funkcjonowanie przepisów i czy warto tworzyć parki kulturowe.
Wykład zapozna uczestników z ideą tworzenia parków kulturowych. Omówiony zostanie również cały proces jego powstania oraz doświadczenia zebrane na przykładzie krakowskich parków kulturowych, ze szczególnym naciskiem na Park Kulturowy Nowa Huta.
Uczestnicy zostaną zapoznani z przyjętą w Krakowie metodologią tworzenia parków kulturowych oraz doświadczeniami praktyka, uczestniczącego w tworzeniu oraz wykonywaniu przepisów uchwał o parkach kulturowych. Następnie będą mogli zastanowić się wspólnie nad potrzebą tworzenia takich form ochrony zabytków w swoich miejscowościach
Prowadzący:
Wacław Mikrut – przede wszystkim prawnik. Od ponad czterech lat pracownik Wydziału Kultury i Dziedzictwa Narodowego Urzędu Miasta Krakowa, odpowiedzialny m.in. za tworzenie parków kulturowych. Wcześniej wieloletni pracownik administracji zespolonej. Poza pracą w Urzędzie Miasta Krakowa wykonuje zawód radcy prawnego, współpracując jako Of counsel z kancelarią specjalizującą się w tematyce szeroko rozumianego prawa budowlanego.
Warsztaty stacjonarne.
Warsztaty przybliżą źródła metodyki interpretacji dziedzictwa, która stosowana była początkowo w odniesieniu do przyrody i rozszerzyła swój zakres o dziedzictwo kulturowe. Uczestnicy poznają podstawowe zasady i narzędzia pracy interpretatorskiej (np. nawiązywanie do uniwersaliów, czy stosowanie tzw. kluczy dostępu, które ułatwiają nawiązanie kontaktu z dziedzictwem). Uczestnicy będą mogli zastosować w działaniu wybrane narzędzia.
Interpretować, w dużym skrócie, to nie tylko opowiadać historie, ale również angażować odbiorców do interakcji i własnej refleksji. Dlatego warsztaty prowadzone będą w interaktywnej, ćwiczebnej i dialogicznej formie.
Prowadzący:
dr Sebastian Wacięga (MIK) - interpretator i trener przy European Association for Heritage Interpretation, współpracownik muzeów w ramach programu Dynamika Ekspozycji w Małopolskim Instytucie Kultury, współtwórca gier edukacyjnych inspirowanych dziedzictwem i współpracownik instytucji kultury w zakresie zespołowego planowania strategicznego.
Warsztaty mają na celu pokazanie, jak zapisać historię danego miejsca i przestrzeni, uchwycić to, co materialne i niematerialne. Metodą na to może być archiwistyka społeczna.
Szereg praktyk takich jak: zbieranie starych zdjęć, opowieści, nagrań, wspomnień, stanowiących zapis pamięci o miejscach i społecznościach je tworzących, to właśnie archiwistyka społeczna. Dzięki niej możemy odkrywać historię będącą poza tzw. ,,głównym nurtem" - oddolną i jednostkową.
Uczestnicy warsztatów dowiedza się, w jaki sposób prowadzić takie działania, jak sprawić, żeby angażowały otoczenie i stawały się budulcem danej społeczności.
Prowadzące:
Małgorzata Pankowska-Dowgiało – historyczka, archiwistka, kierowniczka Działu Rozwoju Kompetencji Archiwistów Społecznych w Centrum Archiwistyki Społecznej. Wcześniej pracowała w Fundacji Ośrodka KARTA, gdzie m.in. kierowała Archiwum Fotografii, prowadziła projekty z zakresu opracowania, udostępniania i popularyzacji zbiorów archiwalnych. Lubi literaturę faktu i teatr.
Adriana Kapała – historyczka, archiwistka, działaczka społeczna. Koordynatorka edukacji i szkoleń w Centrum Archiwistyki Społecznej. Poprzednio związana z Fundacją Ośrodka KARTA, gdzie koordynowała projekty dokumentacyjne w nurcie historii mówionej.
Na co dzień zakochana w starych filmach, poezji i nagrywaniu relacji świadków historii.
W ramach warsztatów uczestnicy zostaną zapoznani ze specyfiką i możliwościami ogrodnictwa partycypującego, które pozwala na oddolną integrację społeczności na poziomie lokalnym w warunkach miejskich w oparciu o idee edible landscaping, czyli jadalnego krajobrazu. Ogrodnictwo, a zwłaszcza ogrodnictwo partycypujące, okazuje się bowiem jedną z tych płaszczyzn, które, będąc otwartą dla i na każdego, szczególnie mocno wiążą ludzi współtworzących jakiś projekt. Stąd uczestnicy warsztatów stworzą wspólnie w oparciu o idee edible landscapingu niewielką instalację ogrodniczą. Zostaną w ten sposób zaznajomieni nie tylko z teoretycznymi podstawami ogrodnictwa partycypującego, lecz także sami poznają jego uwarunkowania. Dodatkowo uczestnicy zostaną zapoznani z aktywnościami okołoogrodniczymi, m.in. narzędziami internetowymi usprawniającymi komunikację podczas prac nad wspólnym zadaniem. Wszystkie treści poruszane podczas warsztatów zostaną bogato zilustrowane przykładami zaczerpniętymi z autorskiego projektu #Krowodrza111.
Podczas warsztatu uczestnicy zdobędą wiedzę:
— Co to jest jadalny krajobraz, edible landscaping?
— Jakie rośliny jadalne można wykorzystać w budowaniu jadalnego krajobrazu, w zależności od stanowiska (cień vs. słońce) oraz miejsca nasadzeń (piramidy tyczne, donice, skwery)?
— Jakie rośliny użytkowe łączyć ze sobą, a jakich połączeń lepiej unikać?
— Czym jest „partyzantka roślinna” i jak ją można ją wykorzystać do działań aktywizujących społeczność lokalną? Jakie rośliny nadają się do niej najlepiej?
— Jak przygotować krok po kroku event w oparciu o jadalny krajobraz? — Jak umiejętnie zastosować synergię sztuki i ogrodnictwa do aktywizacji mieszkańców i międzygeneracyjnej współpracy? (Praca na przykładach).
Co będziemy robić:
— Opracujemy plan festiwalu Zjedz Nową Hutę. (Know-how: wykorzystanie socialmediów, gromadzenie funduszy, docieranie do mieszkańców i ich aktywizacja, pomysł na eventy towarzyszące, sposoby pozyskiwania miejsc pod nasadzenia w przestrzeni miejskiej).
— Wyprodukujemy bomby nasienne.
— Stworzymy miniinstalację z roślin jadalnych.
Prowadzący:
Łukasz Szydłak – założyciel sąsiedzkiego ogrodu Zielony Blok (www.zielonyblok.pl); współorganizator projektu #Krowodrza111, upamiętniającego tradycje ogrodnicze Dzielnicy V Krakowa; założyciel grupy Ogrodnicza Krowodrza, skupiającej lokalnych miejskich ogrodników. W swoich działaniach sięga po ogrodniczą partyzantkę, mobilne ogrody społeczne i instalacje ogrodnicze. Łączy uprawy ogrodnicze ze sztuką jako spoiwem dla lokalnej społeczności.
Podczas pandemii nasze domy stały się kreatywnymi placówkami. Zaczynaliśmy je na nowo malować, remontować, a nawet dekorować i finezyjnie ozdabiać. Ten twórczy czas wykorzystali pracownicy Bemowskiego Centrum Kultury przy wsparciu artystów, animatorów i edukatorów. Cały zespół zaproponował pobliskim mieszkańcom niebanalne rozwiązania stworzenia ze swoich domostw rezydencji artystycznych. Czy i jak się udało? Dowiemy się już w październiku!
Miejsce: Warszawa, Dzielnica Bemowo, online
Termin: 1.04-15.07.2020 r.
Organizator: Bemowskie Centrum Kultury w Dzielnicy Bemowo m.st. Warszawy (woj. mazowieckie)
Cele:
- Wsparcie artystów, twórców i animatorów kultury zamieszkujących Dzielnicę Bemowo, będących z uwagi na pandemię COVID-19 w trudnej sytuacji społeczno-ekonomicznej poprzez program domowych rezydencji artystycznych.
- Stworzenie nowego dorobku kulturalnego w wersji cyfrowej, w skład którego wejdą unikatowe formy dzieł sztuki, publikacje internetowe i inne formy wyrazu artystycznego.
- Rozwój aktywności twórczej mieszkańców oraz stworzenie nowych praktyk komunikacyjnych między instytucją kultury a odbiorcami działań kulturalnych.
Grupa docelowa:
- 1Artyści mieszkający lub działający na terenie dzielnicy Bemowo.
- Animatorzy kultury i edukatorzy mieszkający lub działający na terenie dzielnicy Bemowo.
- Mieszkańcy dzielnicy Bemowo i Warszawy – odbiorcy działań stworzonych i realizowanych w ramach programu Domotwórcy.
Odniesienie do tematu OGP:
Czym jest dla nas animacja kultury? Naszą misją. Aktywizowanie i angażowanie mieszkańców, tworzenie warunków do rozwoju kompetencji społecznych i twórczych, wspieranie rozwoju osobistego, szanując indywidualne wybory i pasje, budowanie więzi społecznych w duchu tolerancji i szacunku... Tym jest dla nas animacja. W czasie izolacji nie chcieliśmy z tego rezygnować i zmieniać specyfiki naszej działalności. DOMOTWÓRCY są przykładem tego, jak animacja kultury może działać w warunkach online – nie w oderwaniu od bieżących spraw i problemów mieszkańców, ale w odpowiedzi na nie. Chcemy się dzielić swoim doświadczeniem, pokazać, że animacja kultury może być doskonałym narzędziem do wspólnego (z mieszkańcami) podejmowania wyzwań stawianych przez rzeczywistość, a współczesne technologie i narzędzia internetowe mogą to umożliwiać i ułatwiać. Pandemia zmusiła nas do głębokiego zastanowienia się nie nad tym, czy realizować działania animacyjne w sieci, tylko jak? Nie jest przecież możliwe przeniesienie działań do sieci w takiej formie, w jakiej dzieją się w rzeczywistości. W DOMOTWÓRCACH szukaliśmy odpowiedzi na to pytanie. Chętnie podzielimy się wnioskami.
https://bemowskie.pl/wydarzenie/domotworcy-program-wsparcia-dla-tworcow/
„Różni ludzie różnie sobie radzą w różnych sytuacjach” to zdanie, przeczytane w jednej
z książek terapeutycznych idealnie oddaje ideę projektu Fundacji Inicjatyw Twórczych. Celem pomysłodawców było stworzenie wirtualnej przestrzeni, w której młodzi ludzie znajdą kreatywny sposób na to, aby stać się komentatorami pandemicznej rzeczywistości. Jak im się to udało? Sprawdźcie sami.
Miejsce: Polska i świat
Termin: od marca 2020 r.
Organizator: Fundacja Inicjatyw Twórczych Fordewind (woj. pomorskie)
Cele:
- Filmowa rejestracja niepowtarzalnego czasu epidemii, widzianego oczami młodzieży.
- Wzbudzenie w młodzieży refleksji na temat zmian społecznych, ekonomicznych wywołanych koronawirusem.
- Pobudzenie do kreatywnego działania bez konieczności wychodzenia z domu.
Grupa docelowa:
- Młodzież w wieku 11-18 lat
- Dorośli widzowie wideopamiętników
- Nauczyciele, edukatorzy
- Rodzice
Odniesienie do tematu OGP:
W momencie ogłoszenia stanu epidemii bardzo szybko zareagowaliśmy na nową sytuację i zdecydowaliśmy się przenieść wszystkie działania do Internetu. Wcześniej nie działaliśmy w tej przestrzeni. Mieliśmy jednak poczucie, że musimy zapewnić wsparcie młodym ludziom w trakcie tego trudnego czasu i włączyć w te działania komponent kulturalny. Dzięki medium, jakim jest Internet mogliśmy zaangażować młodzież niezależnie od miejsca zamieszkania, włączyć do działania i współdecydowania o ostatecznym kształcie filmu, jaki planujemy zrealizować na podstawie nagrań młodzieży na przełomie 2020 i 2021 roku. Działania animacyjne i integrujące udało nam się zrealizować również dzięki powołaniu do życia grupy Facebookowej #ZostańwDomuFilmowym. Młodzież, która realizuje wideo pamiętniki obecna na grupie dzieli się swoimi zainteresowaniami, integruje, bierze udział w zadaniach i quizach filmowych. Dzięki temu wszystkiemu spełniamy m.in. te założenia Giełdy Projektów:
- tworzymy i podtrzymujemy więzi społeczne, poprzez działania wykorzystujące m.in. medium Internetu,
- edukujemy kulturowo (filmowo) poprzez działania wykorzystujące m.in. medium Internetu,
- rozwijający nowe umiejętności odbiorców,
- pobudzamy kreatywność odbiorców.
Wiadomo, że piątek to początek weekendu. Dla niektórych to czas edukowania. Ten projekt miał na celu zetknięcie wiele światów: tożsamościowych, intelektualnych i historycznych. Bardzo ambitne zadanie jak na ostatni dzień tygodnia roboczego, lecz czas pandemiczny jest czasem niebanalnym. I to właśnie pokazał Instytut Pileckiego.
Miejsce: Polska
Termin: początek kwietnia-koniec czerwca 2020 r.
Organizator: Instytut Solidarności i Męstwa im. Witolda Pileckiego (woj. mazowieckie)
Cele:
- Popularyzacja wartości, którym wierny był nasz patron, rtm. Pilecki: służba, solidarność, męstwo.
- Poszerzenie przez uczestników wiedzy na temat współczesnej historii Polski.
- Dotarcie z ofertą Instytutu do młodzieży szkolnej.
Grupa docelowa:
- 1Młodzież w wieku 13-18 lat
- Uczniowie szkół polskich i polonijnych
Odniesienie do tematu OGP:
Projekt realizowany był w przestrzeni wirtualnej. Dzięki temu mogła w nim wziąć udział młodzież z całej Polski, a nawet młodzież polonijna! Uczestnicy „Piątek Pileckiego” poza realizacją celów, o których była mowa powyżej, mogli też doskonalić swoje umiejętności posługiwania się nowymi technologiami, realizując kolejne zadania w atrakcyjnej formie audio-wizualnej. Biorąc udział w zdalnych spotkaniach, wykorzystywali platformy internetowe, a przygotowując kolejne realizacje wykorzystywali dostępne zasoby internetowe (np. używając archiwalnych fotografii dostępnych w Narodowym Archiwum Cyfrowym).
instytutpileckiego.pl/pl/instytut/aktualnosci/piatki-pileckiego
Dla każdego z nas co innego może być wyzwaniem. Ten projekt skoncentrował w sobie wiele różnorodnych, kreatywnych działań, których głównym celem było upamiętnianie ważnego wydarzenia dla mieszkańców Płocka. Wiele z tych aktywności okazało się nie lada wyzwaniem mobilizującym całe rodziny, a nawet sąsiedztwa. I właśnie o to chodzi w działaniach animacyjnych!
Miejsce: Płock
Termin: 02-08.2020 r.
Organizator: Książnica Płocka im. Władysława Broniewskiego (woj. mazowieckie)
Cele:
- Włączenie mieszkańców Płocka i regionu w działania zwiększające świadomość na temat znaczenia obrony Płocka w wojnie polsko-bolszewickiej dla budowy niepodległego państwa.
- Tworzenie i podtrzymywanie więzi społecznych, zwłaszcza w okresie pandemii, która wyłączyła nas z działań bezpośrednich, a Internet pozwolił zachować i budować tę więź w nowej formule.
- Współpraca z instytucjami, organizacjami, stowarzyszeniami w animowaniu w sieci działań, które edukują i rozwijają kreatywność poprzez znalezienie atrakcyjnej formy przekazu, trafiającej do współczesnego odbiorcy.
Grupa docelowa:
- Grupy zorganizowane i indywidualni odbiorcy, mieszkańcy miasta i regionu w każdej grupie wiekowej.
- Instytucje, stowarzyszenia i organizacje – na etapie tworzenia projektu i w czasie realizacji.
- Uczestnicy pozostający na czas pandemii w domu, niepełnosprawni, którzy mogli podejmować wyzwania, nie wychodząc na zewnątrz.
Odniesienie do tematu OGP:
Projekt po wybuchu pandemii przenieśliśmy do sieci, by uczestnicy poznali znaczenie obrony miasta nie przez lekcje historii czy wykłady, ale przez różnego rodzaju animacje wymagające kreatywności, sprawności, wyobraźni. Na stronach internetowych i FB codziennie pojawiała się nowa odsłona albumu „100 dni do chwały” o wydarzeniach sprzed stu lat, zgodnie z datą w kalendarzu. Powstał też plakat zawierający „100 wyzwań na stulecie obrony Płocka”. Mógł je podjąć każdy, wybierając zadanie, zamieszczając w sieci dokumentację swych działań. Przy części zadań zamieszczono kody QR, które po zeskanowaniu przenosiły na stronę, na której było wiele ciekawostek związanych z podjętym wyzwaniem. Poza tym, co tydzień na FB Książnicy zamieszczaliśmy film, w którym „rzucaliśmy” wyzwanie płockim instytucjom, przedstawicielom władz, stowarzyszeniom, osobom indywidualnym. To działanie kaskadowe, bo nominowani po wykonaniu zadania nominowali kolejnych, a swoje działania dokumentowali w sieci zdjęciami lub filmami.
Animacja to również edukacja. Projekt Muzeum Stutthof w Sztutowie doskonale o tym wie. Stworzył projekt na skalę ogólnopolską. Jego celem było pobudzanie i poszerzanie świadomości oraz budowanie społeczności, która skoncentruje swoje działania w obrębie pamięci o wyzwoleniu KL Stutthof. W grę wchodziła również promocja hasztagu #ToMYjesteśmyPamięcią! Efekty ich działań będziecie mogli zobaczyć już w październiku!
Miejsce: YouTube, Facebook
Termin: 27.04.2020 - bez daty zakończenia
Organizator: Muzeum Stutthof w Sztutowie. Niemiecki nazistowski obóz koncentracyjny i zagłady (1939-1945) (woj. pomorskie)
Cele:
- Zachowanie pamięci
- Edukacja
- Budowanie świadomości i postaw humanitarnych
Grupa docelowa:
- Wszystkie grupy zawodowe, społeczne - powyżej 13 roku życia
- Uczniowie i nauczyciele
- Rodziny
- Muzealnicy, przewodnicy, edukatorzy
- Rodziny ofiar
- Harcerze
Odniesienie do tematu OGP:
Istotą projektu było przede wszystkim oddanie głosu ofiarom, i złożenie deklaracji Ocalałym –pamiętamy, rozumiemy, nie dopuścimy do odrodzenia się takich postaw, tego złego czasu. Brak możliwości spotkania się w ramach 75. rocznicy wyzwolenia KL Stutthof, izolacja społeczna doprowadziła do zerwania relacji pomiędzy Muzeum a naszymi odbiorcami. Dlatego projekt miał na celu podtrzymywanie więzi, budowanie relacji społecznych. Przeczytanie na głos, nawet jednego, wstrząsającego zdania wypowiedzianego przez ofiarę obozu koncentracyjnego, budziło refleksję, było emocjonalnym przeżyciem i przekładało się na edukację i budowanie świadomości. A „nigdy więcej wojny” przestawało być tylko sloganem. W czasie lockdown’u budowanie więzi i propozycja kreatywnego działania były wsparciem dla uczestników. Niejednokrotnie rozpoczynali oni poszukiwania dot. autorów relacji, poszerzali swoją wiedzę, wychodzili ponad zaproponowany przez nas schemat dodając do nagrań swój komentarz.
Miejski Ośrodek Kultury i Sztuki w Oleśnicy potraktował animację w sieci jako działanie poruszające kreatywnego ducha młodzieży. Zaangażował ją do nagrania monologów, przygotowania rekwizytów i kostiumów. Wyciągnął ich ze zdalnej rutyny i stworzył okazję do szlifowania aktorskiego warsztatu. My już wiemy jak im poszło, a wy?
Miejsce: Oleśnica
Termin: 04-07.2020 r.
Organizator: Miejski Ośrodek Kultury i Sztuki w Oleśnicy (woj. dolnośląskie)
Cele:
- Kontynuacja stacjonarnych warsztatów teatralnych i praca nad spektaklami.
- Wsparcie młodzieży w trudnej sytuacji emocjonalnej.
- Sprawdzenie możliwości pracy warsztatowej w nowej formule (indywidualna praca online) i z nowym finałem (video-performance teatralny).
Grupa docelowa:
- Młodzież - uczestnicy warsztatów teatralnych
- Młodzież - znajomi uczestników
- Mieszkańcy miasta – widzowie
Odniesienie do tematu OGP:
Jeśli potraktować „animację” jako „poruszanie ducha”, to zdecydowanie nam się to udało. Wyciągnęliśmy młodzież z trudnej sytuacji emocjonalnej, nie zostawiliśmy ich w niedokończonej pracy nad spektaklami i daliśmy im możliwość zaangażowania się w projekt w nowej formule, która wykorzystała do tego możliwości "sieci". Praca indywidualna z instruktorką znacznie przyczyniła się do wzrostu zaangażowania młodych. Udało nam się podtrzymać kontakt wśród uczestników naszych grup teatralnych, umożliwiliśmy im nabycie nowych umiejętności aktorskich (praca z kamerą, aktorstwo filmowe) i pogłębienie dotychczasowych. Nowa formuła pobudziła w młodych kreatywność - sami musieli wybrać scenerię monologu, przygotować rekwizyty, kostiumy i nagrać filmy. Efektem całego projektu są dwa video-performance teatralne, które dzięki możliwościom sieci mogą dotrzeć do większej liczby odbiorców i zainspirować innych do własnej pracy artystycznej. Formuła projektu jest na tyle elastyczna i uniwersalna, że daje nam nowe możliwości organizacji zajęć w nowym roku szkolnym: warsztaty stacjonarne odbywające się w stałych dniach i godzinach – praca nad scenami grupowymi, spotkania online dostosowane do czasu młodzieży - praca nad monologami i indywidualnym warsztatem aktorskim. A w przypadku ponownego zawieszenia działalności ośrodka - mamy gotową formułę na kontynuowanie warsztatów teatralnych wyłącznie w formie zdalnej.
www.mokis.info/dzialalnosc-mokis-olesnica/warsztaty-teatralne-online
Tutoriale to edukacyjne filmy. Ich celem jest kreatywne pobudzenie odbiorców. Muzeum Józefa Piłsudskiego stworzyło własne nagrania i w oparciu o nie zaproponowało dwie edycje konkursu. Zarówno pierwsza z nich „Przepis na komiks”, jaki i druga „Przepis na lapbook” cieszyły się ogromną popularnością. Nie wierzycie? Sprawdźcie sami!
Miejsce: Warszawa- Sulejówek
Termin: 1.09.2018-13.12.2019 r.
Organizator: Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku (woj. mazowieckie)
Cele:
- Wykorzystanie Internetu do popularyzacji i nauki technik plastycznych: komiksu i lapbooka.
- Przygotowanie profesjonalnych krótkich filmów instruktażowych tzw. tutoriali dostępnych dla użytkowników sieci na kanale YouTube.
- Popularyzacja muzeum jako miejsca wpierającego nowoczesną edukację poprzez działanie w sieci.
Grupa docelowa:
- Dzieci do 12 r. ż.
- Rodziny
- Nauczyciele szkoły podstawowej
- Edukatorzy
- Animatorzy
Odniesienie do tematu OGP:
Projekt „Przepis na ... – tutoriale dla najmłodszych” to filmy instruktażowe, które edukują poprzez wykorzystanie medium Internetu. Rozwijają nowe umiejętności oraz pobudzają kreatywność odbiorców zainteresowanych twórczością plastyczną. Stworzyliśmy je, aby uczestnicy konkursów plastycznych organizowanych przez muzeum mieli dostęp do dobrych materiałów, gdzie krok po kroku przedstawiona zostanie konkretne technika. Przygotowaliśmy dwie edycje konkursu. Zainteresowani mogli przygotować swoje prace po zobaczeniu tutoriali: "Przepis na komiks" (2018) i "Przepis na lapbook" (2019) oraz skorzystać z dodatkowych materiałów merytorycznych dostępnych na stronie muzeum m.in Blog z Wąsem. Chcieliśmy, aby po zakończeniu konkursów kolejne grupy odbiorców mogły korzystać z filmów instruktażowych. Dlatego przygotowane przez nas materiały są w podobnej konwencji i estetyce. Wykorzystując motyw jedzenia i gotowania chcieliśmy, aby temat filmów był ciekawy, także dla tych którzy nie lubią historii. A dzięki tutorialom dowiedzą się o muzeum i w następstwie zobaczą czym się ono zajmuję. Przygotowany przez nas materiał można oglądać na komputerze i w telefonie. Powstałe filmy można wykorzystać do animowania zajęć w szkole, muzeum lub w domu- każdy ma do ich dostęp. Tutotriale po zakończonych konkursach mają wspierać opiekuna, który nie musi pełnić roli eksperta w konkretnych technikach plastycznych. Animowanie zajęć może być ciekawsze i bardziej atrakcyjne w czasach, gdy dzieci często korzystają z sieci. Mamy nadzieję, że dzięki projektowi młodsi odbiorcy dostrzegą ogromny potencjał edukacyjny Internetu np. że na portalu YouTube mogą znaleźć także filmy do nauki, które będę rozwijać ich pasje lub zainteresują nowymi tematami. Obydwa tutoriale cieszą się największą oglądalnością na muzealnym kanale YouTube. Filmy instruktażowe są doskonałym narzędziem do animowania w sieci, dzięki nim edukacja i zdobywanie wiedzy jest bardziej dostępne i równe.
Każdy z nas ma choć jednego antybohatera z dzieciństwa, którego definitywnie fanem nie był. Projekt „nie nasza bajka” porusza problematykę codziennych potworów społecznego życia, które dotykają każdego z nas. Uniwersalna tematyka projektu poruszyła serca i umysły zarówno młodych odbiorców, jak i zróżnicowanych mieszkańców miasta Jabłonowa Pomorskiego. Celem przedsięwzięcia było zwrócenie uwagi na społeczne problemy i afirmacja życzliwego działania na co dzień.
Miejsce: Jabłonowo Pomorskie
Termin: 29.06-11.07.2020 r.
Organizator: Justyna Prajs, Anna Berent (woj. kujawsko-pomorskie)
Cele:
- Praca z młodzieżą.
- Wsparcie inicjatywy oddolnej ludzi młodych.
- Dialog z lokalną społecznością i całym światem.
Grupa docelowa:
- Młodzież
- Dzieci
- Dorośli
- Seniorzy
- Osoby z niepełnosprawnością
Odniesienie do tematu OGP:
Wszystkie warsztaty teatralne odbywały się on-line. Nasi prowadzący, aktorzy teatru w Gardzienicach, byli w tym czasie w swoich domach na Śląsku, podczas, gdy młodzież biorąca udział w projekcie przebywała w Jabłonowie Pomorskim. Jednocześnie odbywały się spotkania z uczestnikami w terenie, podczas których powstała sesja zdjęciowa oraz film podsumowujący projekt.
Sieciowanie się… dla każdego z nas znaczy co innego. Edukatorzy i animatorki z całego kraju zsieciowali się po to, aby wspierać innych w działaniach online. Razem uczyli się korzystać z wirtualnych narzędzi, współpracować ze szkołami, zarządzać zespołami rozproszonymi oraz zachować efektywność edukacji online. Brzmi intensywnie? Tak właśnie było!
Miejsce: Warszawa
Termin: 29.05.2020, 01.07.2020 r.
Organizator: Muzeum Warszawy, Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku i Forum Edukatorów Muzealnych (woj. mazowieckie)
Cele:
- Umożliwienie sieciowania współpracy i partnerstw.
- Stworzenie przestrzeni do rozmowy o trudnościach i sposobach ich rozwiązywania.
- Wymiana doświadczeń i dobrych praktyk.
Grupa docelowa:
- Liderki i liderzy zespołów edukacyjnych w muzeach
- Edukatorzy muzealni
- Animatorzy kultury
- Nauczyciele współpracujący z muzeami
Odniesienie do tematu OGP:
Nasz projekt służy wsparciu i sieciowaniu środowiska liderów edukacji muzealnej w trudnym czasie pandemii za pomocą narzędzi online. Dzięki spotkaniom, wielu edukatorów – szczególnie z mniejszych ośrodków – miało okazję nabyć umiejętność obsługi narzędzi służących animacji kultury i edukacji online (także tych zastosowanych w czasie spotkania, jak Zoom, Mentimeter czy ankiety) i zacząć je stosować w swojej pracy. Uczestnicy wymieniali się informacjami na temat zasobów kultury dostępnych w sieci, webinariów i aplikacji użytecznych w działaniach kulturalnych online. W przyjaznej atmosferze rozmów i debat narodziło się wiele nowych pomysłów na działania online, a uczestnicy spotkań mieli okazję wymieniać dobre praktyki i nawzajem się inspirować, dzieląc się swoimi doświadczeniami, sukcesami i porażkami. Nie mniej ważny był czynnik czysto ludzki – spotkania pozwoliły przełamać społeczną izolację, znaleźć przestrzeń do podzielenia się obawami i trudnościami związanymi z pandemią.
muzeumwarszawy.pl/spotkanie-online-liderek-liderow-edukacji-muzealnej-dolacz-nas/
Zmysły mają nam służyć na co dzień. Dzięki nim lepiej i szybciej odnajdujemy się
w otaczającym nas świecie. A co się dzieje, kiedy jeden z nich jest zaburzony? Czy to oznacza, że nie jesteśmy w stanie żyć wystarczająco dobrze? Z pomocą śpieszy technologia i zespół CSW ŁAŹNIA. Ten duet stworzył interakcyjnie sensorycznie audiobooki oraz książki animacyjne dostosowane do potrzeb różnorodnych odbiorców. Musicie je koniecznie wypróbować na sobie!
Miejsce: laznia.pl
Termin: 04.05-30.10.2020 r.
Organizator: Centrum Sztuki Współczesnej ŁAŹNIA (woj. pomorskie)
Cele:
- Zwiększenie ilości materiałów edukacyjnych dostosowanych do potrzeb osób z niepełnosprawnościami sensorycznymi.
- Zmniejszenie utrudnień dostępu do kultury on-line jak również minimalizacja technofobii oraz zwiększenie kompetencji cyfrowych.
- Budowa i podtrzymywanie więzi międzypokoleniowej poprzez współuczestnictwo dzieci, młodzieży i opiekunów w aktywności kulturalnej.
Grupa docelowa:
- Dzieci (w tym osoby z niepełnosprawnościami sensorycznymi)
- Dorośli (w tym osoby z niepełnosprawnościami sensorycznymi)
- Seniorzy (w tym osoby z niepełnosprawnościami sensorycznymi)
Odniesienie do tematu OGP:
Projekt skupia się na wykorzystaniu możliwości cyfrowego dostarczania treści kulturalnych odbiorcom w stanie deprywacji klasycznych form obcowania z kulturą – czy to z powodu czasowej niedostępności instytucji spowodowanej izolacją społeczną, czy trwałych powodów jak niepełnosprawności. Jednocześnie projekt zwraca uwagę na minimalizację problemów w dostępie do cyfrowych zasobów: brak dostępu do Internetu, brak kompetencji cyfrowych, brak zasobów cyfrowych dostosowanych do potrzeb osób z niepełnosprawnościami. Projekt ma na celu zaspokojenie wymienionych potrzeb z wykorzystaniem zasobów cyfrowych udostępnianych przez instytucję na swojej stronie internetowej, by przez międzypokoleniowe współuczestnictwo wywołać zjawisko odwrotnej socjalizacji. Audiobooki i książki animowane są dostosowane do potrzeb osób z niepełnosprawnościami sensorycznymi, zwiększając w ten sposób ilość dostępnych treści kulturalnych w sieci.
Wikipedia jest najczęściej pierwszym źródłem poszukiwanych informacji, jednak jej treści często nie są satysfakcjonujące: bywają wadliwe czy wybrakowane. Jednym z ważnych problemów jest niedobór treści encyklopedycznych na temat kobiet oraz niedoreprezentacja kobiet wsród edytujących. Działania Kolektywu Kariatyda, jak np. ich comiesięczne edytony, są odpowiedzią na te braki. Edytony to otwarte spotkania w trakcie których opracowywane są biogramy kobiet związanych z tematem wybranym na spotkanie, a jednoczenie odbywają się każdorazowo szkolenia dla nowych osób oraz prowadzone są konsultacje techniczne.
Miejsce: Wrocław/Internet
Termin: od marca 2019 r.
Organizator: Kolektyw Kariatyda
Cele:
- Wzbogacenie projektów Wikimedia o informacje na temat kobiet sztuki (artystek, kuratorek, architektek, muzealniczek etc.).
- Podniesienie kompetencji cyfrowych osób uczestniczących w zakresie edytowania Wikipedii i projektów siostrzanych oraz w zakresie prawa autorskiego (pisanie i edytowanie tekstów w oparciu o źródła, udostępnianie zasobów multimedialnych ma wolnych licencjach, współpraca z instytucjami kultury).
- Promocja proaktywnych postaw kobiet: twórczych życiorysów encyklopedycznych kobiet, odpowiedzialności za współtworzenie otwartej bazy informacji, dzielenia się wiedzą.
Grupa docelowa:
- Młodzież akademicka, szczególnie studenci i studentki kierunków humanistycznych, społecznych i artystycznych
- Osoby zainteresowane kulturą i sztuką, pasjonatki i pasjonaci poszczególnych zagadnień
- Osoby w dowolnym wieku, zainteresowane podniesieniem swoich kompetencji cyfrowych
- Osoby niezainteresowane sztuką, ale pragnące nabyć umiejętności edycyjnych
Odniesienie do tematu OGP:
Edytony są hybrydowe – odbywają się jednocześnie w sieci i w „realu”, bo osoby pracują w świecie wirtualnym, a organizują się i dyskutują w fizycznym, ćwicząc przechodzenie między tymi porządkami. Wraz z pandemią nasza aktywność przeniosła się całkowicie do Internetu, zaczęły dołączać do nas osoby z całej Polski. Nasze działania służą podnoszeniu kompetencji cyfrowych i wzbogaceniu kluczowego źródła wiedzy o istotne treści. Wprowadzając teksty do Wikipedii osoby uczą się wyszukiwania informacji i multimediów (np. w bibliotekach cyfrowych czy repozytoriach typu Polona), ich selekcji i poprawnego cytowania. Poza kompilowaniem źródeł (publikacji papierowych, cyfrowych, archiwaliów etc.) uczymy się też digitalizacji oraz wytwarzania i udostępniania nowych materiałów (np. skanów, grafik, fotografii). Treści publikowane są na licencjach CC, co zwiększa świadomość dotyczącą wolnych licencji, korzystania i dystrybucji legalnych zasobów. Istotna jest także popularyzacja wiedzy w social media.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Wikiprojekt:GLAM/Kolektyw_Kariatyda
Działania animacyjne nierzadko stają się projektami międzypokoleniowymi. Tak właśnie było w tym przypadku. Dzieci wraz z osobami starszymi przy wsparciu edukatorów i animatorek stworzyły ciekawe animacje upamiętniające lokalną tradycję. Celem przedsięwzięcia była nie tylko afirmacja tego, co rdzenne i swoje, lecz również możliwość obcowania świeżości
z mądrością. Takie połączenie smakuje wyśmienicie.
Miejsce: gmina Psary
Termin: 15.05-30.10.2020 r.
Organizator: Gminny Ośrodek Kultury Gminy Psary (woj. śląskie)
Cele:
- 1Odkrywanie i pielęgnowanie lokalnej tradycji organizacji społecznych działających w gminie Psary.
- Wykorzystanie medium artystycznego jakim będą filmy animowane do tworzenia “pamiątek przeszłości”.
- Inicjowanie sytuacji do wspólnych kulturalnych działań międzypokoleniowych w grupach wiekowych od 10 do 14 lat i od 60 do 80 lat.
Grupa docelowa:
- Osoby w wieku od 10 do 14 lat rekrutowane spośród około 250 osób w wieku od 10 do 14 lat zamieszkałych na terenie gminy Psary i uczęszczający do klas od V do VIII do pięciu szkół podstawowych na terenie gminy ulokowanych w sołectwach: Strzyżowice, Psary, Dąbie, Sarnów, Gródków.
- Osoby tworzące jedno z Kół Gospodyń Wiejskich w gminie Psary w wieku od 55 do 90 lat.
- Mieszkańcy, nauczyciele i władze gminy Psary.
- Edukatorzy, nauczyciele i inne osoby, które są zainteresowane wykorzystaniem materiałów audiowizualnych w edukacji regionalnej.
Odniesienie do tematu OGP:
Sytuacja z COVID-19 spowodowała, że zaplanowane warsztaty i spotkania musieliśmy przenieść do sieci. Pierwotnie projekt był planowany do realizacji w pracowni animacji poklatkowej "STOP-KLATKA". Zajęcia w całości zorganizowaliśmy w przestrzeni wirtualnej: warsztaty były prowadzone za pomocą platformy ZOOM, zrealizowane sceny otrzymywaliśmy za pomocą poczty elektronicznej, uczestnicy otrzymali pakiety do animacji pocztą, stworzyliśmy grupę dyskusyjną, na której publikowaliśmy informacje techniczne
i wymienialiśmy się uwagami. Pod znakiem zapytania stoi również premiera filmu, która zaplanowana jest na październik w ośrodku kultury. Być może również i to wydarzenie będziemy musieli przenieść do sieci razem ze stworzeniem wirtualnej wystawy. Nie zmieniła się jedynie forma e-publikacji edukacyjnej, która od początku była planowana jako narzędzie udostępniane w Internecie w postaci wirtualnej.
http://www.gok.psary.pl/index.php/projekty/filmowe-gminne-opowiesci
Niektórzy z nas po prostu marzą, a inni przelewają te marzenia na papier. Miłośnicy słowa tworzą ze swoich wspomnień i refleksji poruszający krajobraz poezji. Projekt Roberta Tondery ma na celu udostępnienie poetom miejsca i czasu, w których ich twórczość zostaje zaprezentowana w nietuzinkowy sposób. A to wszystko za sprawą Internetowego Ogrodu Poezji. Warto tam zajrzeć, bo jest w czym wybierać.
Miejsce: (mój prywatny ogród)
Termin: Każdy czwartek miesiąca (od 2.04.2020 r.-obecnie)
Organizator: Robert Tondera (woj. mazowieckie)
Cele:
- Nawiązanie współpracy ze społecznością lokalną oraz możliwie najszerszą grupą ludzi piszących. Miłośników słowa, aktywnych w Internecie.
- Popularyzacja poezji, kultury słowa oraz poszanowanie dla kultury języka i pozytywnego wyrażania emocji.
- Wydanie zbiorczego tomiku poezji - Antologii "Ogrodowych Czytań Czwartkowych".
Grupa docelowa:
- Na początku - Lokalni twórcy (przede wszystkim amatorzy) i miłośnicy poezji oraz słowa. Przedział wiekowy nieokreślony.
- Etap drugi - Miłośnicy poezji i twórcy z całej Polski: Amatorzy, Lokalne Związki Literatów, Związek Literatów Polskich.
- Kolejny etap - popularyzacja twórczości Polaków mieszkających na całym świecie (Polonii).
Odniesienie do tematu OGP:
Do tematu tegorocznej Giełdy projekt odnosi się w sposób bezpośredni. Jest to społeczny projekt z dziedziny kultury, realizowany w 100% w sieci. Istnieje jedynie w Internecie, na platformach YouTube oraz stronach FB wielu instytucji kultury, portali i stronach indywidualnych. Od początku utrzymuję stały, codzienny kontakt ze wszystkimi twórcami (Odcinki Specjalne). Stworzyłem też platformę wymiany myśli i spostrzeżeń na FB i YouTube, dzięki temu następuje dyskusja dotycząca poszczególnych utworów, z zachowaniem szacunku dla każdego autora. Zauważalny jest rozwój poszczególnych twórców, którzy przysyłają mi kolejne utwory. Finałem tego projektu będą liczne spotkania autorskie w realu, oraz podjęcie próby wydania wspólnej antologii. Jestem w stałym kontakcie z przedstawicielami prasy branżowej, Związku Literatów Polskich oraz lokalnymi kołami i grupami miłośników poezji i słowa. Wkrótce powstaną filmy i artykułu o projekcie i jego uczestnikach.
https://www.youtube.com/channel/UCjzCquQddFz0AAl7S4ZuwsA/featured
Chociaż wielu z nas zna zapewne określenie „friendzone”, to rzadko słyszy się pojęcie „ARTzone”, które wykorzystali Nowohucianie. Razem stworzyli sieć komunikacji ułatwiającą obserwację kulturalnych zależności w czasie pandemii. Wykorzystali wirtualną przestrzeń, aby wymieniać się między sobą dobrymi praktykami, ciekawymi rozwiązaniami i potencjałami. Ten projekt to prawdziwa animacja w sieci.
Miejsce: Kraków
Termin: 04-06.2020 r.
Organizator: Ośrodek Kultury im. C. K. Norwida (woj. małopolskie)
Cele:
- Diagnoza potrzeb i potencjału kulturalnego Nowej Huty.
- Zsieciowanie najaktywniejszych członków społeczności lokalnej.
- Zainicjowanie działań służących zaangażowaniu Ośrodka Kultury im. C. K. Norwida w życie społeczności lokalnej Nowej Huty.
Grupa docelowa:
- Dorośli
- Młodzież i dzieci
- Seniorzy
- Osoby wykluczone
Odniesienie do tematu OGP:
Znaczenie badania, które w całości zostało przeprowadzone via Internet (ankieta Google, komunikatory: Messenger, Zoom, Clickmeeting, powstała grupa na FB) jest nie do przecenienia w kontekście rozwojowym Ośrodka Kultury. Nastąpiła sytuacja WYMIANY - kompetencji, dobrych praktyk, współpracy, współdziałania, współodpowiedzialności, pielęgnacja kontaktu, potencjałów kulturowych i pomysłów, które w Nowej Hucie kipią. Powstała platforma wspólna, grupująca dotychczasowe zasoby, budująca relacje, służąca wypracowaniu nowych i niestandardowych rozwiązań do doskonalenia się. Dodatkowo dla porównania wykorzystano raport badawczy sprzed 6 lat, stworzony przez naszą instytucję. Zaprosiliśmy do przekroczenia naszego "wirtualnego" progu, pokazaliśmy się jako konkretne osoby, by nie było anonimowości i dystansu, który i tak stworzył Internet. Przekroczyliśmy barierę przestrzeni (budynku), która do tej pory była skojarzeniowa, teraz nośnikiem idei domu kultury staliśmy się my - animatorzy w sieci, konkretne osoby z ARTzony. Projekt stworzył w ten sposób ogromny potencjał wspólnotowy.
okn.edu.pl/artzona/aktualnosci-artzona/kreacje-w-sieci-kultury-2
Wpływać na kulturę można różnorodnie. Bemowska Biblioteka Publiczna zrobiła to w nowatorski, a jednocześnie bardzo dostępny sposób - z użyciem TikToka, jednej z najpopularniejszych młodzieżowych aplikacji internetowych. Do działania zaprosiła znanych TikTokerów, którzy otworzyli swój prywatny świat literatury i wyobraźni przed młodymi odbiorcami. Przedsięwzięcie miało na celu zachęcić młodzież do czytania książek i rozwoju osobistego.
Miejsce: Warszawa-Bemowo
Termin: 9-20.05.2020 r.
Organizator: Biblioteka Publiczna w Dzielnicy Bemowo m.st. Warszawy (woj. mazowieckie)
Cele:
- Próba połączenia twórców aplikacji TikTok i ich popularności wśród młodzieży, wynikającej ze stałej obecności w mediach, z promocją wartości, które są im bliskie oraz zachętą do poszukiwania i odkrywania ich, także poprzez literaturę.
- Pokazanie, że Biblioteka może być atrakcyjnym miejscem spotkania i rozmowy z ciekawymi ludźmi, a czytanie książek kształtuje nas, nasze życiowe postawy i światopogląd, rozwija naszą kreatywność, poszerza wiedzę i horyzonty myślowe.
- Wyeksponowanie uniwersalnych wartości: tolerancji, otwartości, poszanowania poglądów, wolności, nadziei, przyjaźni, ale również skupienie na integracji różnych środowisk i grup, na umożliwieniu młodym ludziom poszukiwania własnego „ja”.
Grupa docelowa:
- Młodzież w wieku 10-15 lat, czyli grupa, która najczęściej sięga do popularnej wśród nastolatków aplikacji TikTok
- Młodzież szkół podstawowych w dzielnicy Bemowo
Odniesienie do tematu OGP:
Projekt zaplanowany pierwotnie jako realne spotkania w placówkach Biblioteki, w wyniku okoliczności zewnętrznych związanych z pandemią, zmienił swoje założenia. Przeniosłyśmy wydarzenia do świata wirtualnego i zorganizowałyśmy 4 spotkania z TikTok-erami w mediach społecznościowych Biblioteki. Podjęłyśmy próbę połączenia promocji kultury, czytelnictwa i zainteresowania wizytą w bibliotece z pomocą nowej i niezwykle popularnej aplikacji oraz „liderów” w środowisku młodzieżowym. Wykorzystując przestrzeń on-line udało nam się zachęcić młodych ludzi do korzystania z wzorców literatury oraz do sięgania po książki i filmy z ogólnodostępnych zasobów bibliotecznych. Każdy z TikTokerów dzielił się z młodzieżą refleksją na temat swojej ulubionej książki, podkreślając jaki ona miała wpływ na jego życie, podejmowane decyzje czy postawę. Zarówno w nagranych filmach, jak i podczas spotkania live z TikTokerami dałyśmy młodzieży możliwość utożsamienia się z osobami, dla których ważne są uniwersalne wartości. W trudnym czasie epidemii stworzyłyśmy młodym ludziom platformę do kontaktu z ich idolami i kolegami. W wirtualnej rozmowie wytworzyło się poczucie wspólnoty i duża dawka dobrej, kreatywnej energii. Zachęciłyśmy młodzież do sięgnięcia po książki, filmy, ale nade wszystko dałyśmy inspirację do działania, bycia odważnym bądź podjęcia próby znalezienia odpowiedzi na pytania o własną tożsamość, zainteresowania, pasje i wartości.
Muzyczna telenowela brzmi ciekawie? Gminny Ośrodek Kultury w Suszcu zainicjował projekt, którego inspiracją były pieśni ludowe połączone wspólną fabułą. Jego celem było zaciekawienie zarówno młodych, jak i starszych odbiorców lokalną muzyką, jej historią i kulturą. Przedsięwzięcie cieszy się sporym powodzeniem. W drodze już 3 sezon nietuzinkowej telenoweli.
Miejsce: Suszec/Internet
Termin: 1.04.2020 r.-obecnie
Organizator: Gminny Ośrodek Kultury w Suszcu (woj. śląskie)
Cele:
- Popularyzacja muzyki ludowej wśród szerokiego grona odbiorców, w tym młodzieży.
- Zwiększenie wiedzy o muzycznej kulturze ludowej i tradycjach Ziemi Pszczyńskiej.
- Zachęcenie do śpiewania, wspólnego muzykowania, szukania inspiracji w kulturze tradycyjnej do nowoczesnych działań.
Grupa docelowa:
- Do stałych i nowych odbiorców fanpage’u GOK w Suszcu (młodzież i dorośli).
- Do miłośników kultury ludowej, ale też jej nowoczesnych aranżacji.
- Do lokalnej społeczności i osób ceniących kulturę ludową, ale nie znających nut.
Odniesienie do tematu OGP:
W pierwowzorze "Pieśni Cieśli" miały być wspólnym widowiskiem osób grających i śpiewających w naszej gminie (w sumie ok. 200 osób), jednak epidemia przerwała rozpoczęte prace. Dlatego postanowiłyśmy, razem z reżyserką widowiska, a prywatnie śpiewaczką pieśni ludowych i animatorką kultury - Kasią Dudziak (zespoły Pokrzyk, Krzikopa, Rube Świnie), że przeniesiemy pieśni do sieci, ucząc i bawiąc, animując wokół muzycznej kultury ludowej. Odbiór przerósł nasze wszelkie oczekiwania. Każdy z 18 filmików ma po kilka tysięcy wyświetleń, a fejsbukowicze klikają, komentują i piszą do nas prywatne wiadomości - jedni dziękują, inni proszą o więcej, jeszcze inni doceniają edukacyjne walory całego cyklu, ale też sporą dawkę humoru. Dzięki temu ta dosyć eksperymentalna seria, która powstała spontanicznie i pierwotnie miała mieć 5 odcinków, ma zaplanowany kolejny, 3 "sezon" (w sumie 30 odcinków).
- #śpiewajwdomu, Fundacja Śpiewaj! (woj. pomorskie)
- AD VOCEM. Debaty Instytutu Pileckiego, Instytut Solidarności i Męstwa im. Witolda Pileckiego (woj. mazowieckie)
- Dzień Dziecka w Muzeum, Muzeum Narodowe w Krakowie (woj. małopolskie)
- Festiwal Zofiówka, Miejski Dom Kultury w Sulejówku (woj. mazowieckie)
- FUTURE ARTIST – Spotkanie, Katowice Miasto Ogrodów – Instytucja Kultury im. Krystyny Bochenek (woj. śląskie)
- Innowacyjna, interaktywna prezentacja Domu Mikołaja Kopernika w wirtualnej rzeczywistości, Muzeum Okręgowe w Toruniu oraz wykonawca P.W. DIGITAL Tomasz Kaczmarek (woj. kujawsko-pomorskie)
- JP2online.pl, Centrum Myśli Jana Pawła II (woj. mazowieckie)
- Kwarantanna.komplety - ćwiczenia z obecności, Teatr Ochoty (woj. mazowieckie)
- Maniland, Maria Koras (woj. mazowieckie)
- MDK-DŚT. Pełna kultura w domu, Miejski Dom Kultury - Dom Środowisk Twórczych (woj. podlaskie)
- Orkiestra online, Strażacka Orkiestra Dęta Morka (woj. zachodniopomoskie)
- Plastyka w sieci, Kamila Jakóbczak (woj. małopolskie)
- RAZEM w "Trochębajkach", Maria Masternak (woj. małopolskie)
- TEATR TUTORIAL, Dagny Mikoś (woj. podkarpackie)
- V-ART | Virtual Gallery, Mateusz Chojnacki, Dawid Czajkowski, Artur Braun-Nowak (woj. kujawsko-pomorskie)
Warsztaty online
15 października (czwartek) 15:45-18:15
16 października (piątek) 13:45-16:15
Prowadząca: Agata Etmanowicz
Zapisy na warsztaty zostaną uruchomione 12 października dla osób, które zarejestrowały się na Ogólnopolską Giełdę Projektów.
Wbrew pozorom ten warsztat nie będzie o “fejmie w internetach”, o udostępnianiu, tweetowaniu, czy zdobywaniu nowych followersów. To przestrzeń do spotkania i szczerej rozmowy o pracy z publicznością w sieci. To zaproszenie do porównania naszych doświadczeń, określenia wyzwań, ale też realnych problemów. Zrobimy wspólny rachunek zysków i strat pracy w sieci. Porozmawiamy też o jakości, o jasnych i ciemnych stronach narzędzi internetowych (w tym także sieci społecznościowych), o dylematach oraz o społecznej odpowiedzialności pracy z publicznością w sieci. Pokażemy też jak można pomóc sobie w walce z bezwzględnymi algorytmami stojącymi za każdym z internetowych narzędzi, nie marketingowo, nie za “miliony monet”, ale naturalnie, jako “efekt uboczny”… czynienia dobra!
Ważne!
Polecamy aby przed warsztatem zapoznać się z filmem dokumentalnym Dylemat Społeczny (2020) (ang. The Social Dilemma), który dostępny jest na platformach streamingowych (z lektorem oraz napisami w języku polskim, w języku angielskim dostępna także audiodeskrypcja oraz napisy (CC).
Warsztaty online
15 października (czwartek) 15:45-18:15
Prowadzący: Rafał Lis
Zapisy na warsztaty zostaną uruchomione 12 października dla osób, które zarejestrowały się na Ogólnopolską Giełdę Projektów.
Celem spotkania jest wsparcie animatorów i animatorek kultury w ich działaniach on-line w kontekście gwarantowania dostępności realizowanych wydarzeń dla osób z niepełnosprawnościami. Wspólnie omówimy podstawowe informacje związane z Ustawą o dostępności cyfrowej z 2019 roku oraz zawiłości listy kontrolnej dostępności stron www. Przyjrzymy się narzędziom i usługom wspierającym osoby z niepełnosprawnościami w korzystaniu z kultury w sieci. Ponadto, spróbujemy swoich sił podczas ćwiczeń dotyczących tekstów alternatywnych oraz języka prostego.
UWAGA: Spotkanie dedykowane osobom bez doświadczenia w opisanym powyżej zakresie.
Warsztaty online
15 października (czwartek) 15:45-18:15
16 października (piątek) 13:45-16:15
Prowadząca: Izabela Szeląg
Zapisy na warsztaty zostaną uruchomione 12 października dla osób, które zarejestrowały się na Ogólnopolską Giełdę Projektów w formie online.
Nowoczesne technologie w działaniach kulturalnych czy działania kulturalne w nowoczesnych technologiach? Społeczeństwo informacyjne i cyfryzacja, a działalność kulturalna. Te i inne zagadnienia będą tematem warsztatu dotyczącego wykorzystania IT w projektach kulturalnych. Podczas spotkania dowiemy się jak opracować i zarządzać projektem kulturalnym w sieci, jak dobrać odpowiednie narzędzia oraz jak skutecznie współpracować z developerami i programistami. Poszukamy inspiracji i pokażemy jakie możliwości niesie ze sobą świat wirtualny i ICT.
Warsztaty stacjonarne
15 października (czwartek) 15:45-18:15
16 października (piątek) 13:45-16:15
Prowadząca: Pola Rożek
Zapisy na warsztaty stacjonarne możliwe będą w dn. 15 października w momencie rejestracji na wydarzeniu w Warszawie.
Podczas warsztatów przyjrzymy się wybranym, dostępnym w sieci zasobom (mapom, zdjęciom, dokumentom). Poszukamy inspiracji do wykorzystania ich w zadawaniu pytań i zdobywaniu wiedzy o lokalnej historii. Co mogą nam opowiedzieć dawne mapy? Co można dojrzeć na archiwalnych zdjęciach? Jakie informacje kryją się w słownikowych opisach miejscowości sprzed 100 lat? Dowiemy się, jak czerpiąc z takich zasobów można działać animacyjnie.
Webinarium
16 października (piątek) godz. 13:45–16:15
Prowadząca: Sylwia Żółkiewska
Zapisy na webinarium zostaną uruchomione 12 października dla osób, które zarejestrowały się na Ogólnopolską Giełdę Projektów.
Podczas webinaru zostaną przedstawione i omówione bezpłatne narzędzia internetowe, które przydadzą się podczas prowadzenia działań animacyjnych online.
Uczestnicy będą mieli okazję poznać zarówno narzędzia służące do komunikacji, aktywizujące uczestników, jak i te ułatwiające pracę z grupą, czy tworzenie angażującego przekazu multimedialnego oraz wspólną pracę twórczą.
Warsztaty online
15 października (czwartek) 15:45-18:15
16 października (piątek) 13:45-16:15
Prowadzący: Marek Zając
Zapisy na warsztaty zostaną uruchomione 12 października dla osób, które zarejestrowały się na Ogólnopolską Giełdę Projektów w formie online.
Podczas warsztatu „Podstawy wystąpień publicznych przed kamerą” uczestnicy poznają podstawy skutecznej komunikacji i dowiedzą się, dlaczego w życiu nie wystarczy mieć racji i dobrych intencji. Warsztat okaże się pomocny w przygotowaniu do wystąpień przed kamerą. Uczestnicy poznają odpowiedzi na pytania: „Jak dobrze wypaść on-line?” oraz „Co z przekazem i człowiekiem robi kamera?”. Dowiedzą się jak poprawić własny głos, jak opanować stres przed wystąpieniami publicznymi oraz jak wykorzystać siłę obrazów, emocji i komunikacji niewerbalnej. Wszystkie te elementy pozwolą budować własny wizerunek i wiarygodność przekazu.
Warsztaty stacjonarne
15 października (czwartek) godz 15:45-18:15
Prowadząca: Sylwia Żółkiewska
Zapisy na warsztaty stacjonarne możliwe będą w dn. 15 października w momencie rejestracji na wydarzeniu w Warszawie.
Jak projektować działania animacyjne w internecie? Jak zaangażować odbiorców, jak utrzymać ich uwagę? Podczas warsztatu uczestnicy poznają inspirujące przykłady oraz metody i techniki pracy z grupą, które sprawdzą się w wirtualnym środowisku. Następnie podzielą się swoimi doświadczeniami i pomysłami. Wspólnie zaprojektują działanie animacyjne w internecie, odpowiadające na potrzeby wybranej grupy odbiorców.
Warsztaty stacjonarne
15 października (czwartek) 15:45-18:15
16 października (piątek) 13:45-16:15
Prowadząca: Beata Ciężka
Zapisy na warsztaty stacjonarne możliwe będą w dn. 15 października w momencie rejestracji na wydarzeniu w Warszawie.
Celem warsztatów jest praktyczne przygotowanie uczestników do realizacji ewaluacji działań internetowych. W wyniku pracy warsztatowej uczestnicy powinni wyjść z gotowymi do wdrożenia projektami ewaluacji.
Program warsztatów
Cześć 1: Ewaluacyjne ABC czyli po co nam ewaluacja i jak się za nią zabrać (60 minut)?
- definicje, cele, rodzaje ewaluacji i ich funkcje we wspomaganiu realizacji działań internetowych
- kryteria i pytania ewaluacyjne
- planowanie ewaluacji
Praca warsztatowa będzie miała na celu wypracowanie założeń ewaluacji dla działań realizowanych przez uczestników warsztatu
Część 2: Metody ewaluacji użyteczne w ewaluacji działań internetowych czyli jak zrobić ewaluację (60 minut)?
- przegląd metod ewaluacji i technik gromadzenia danych ewaluacyjnych
- użyteczne aplikacje do realizacji ewaluacji działań internetowych
Praca warsztatowa będzie miała na celu opracowanie metodologii ewaluacji oraz przynajmniej jednego narzędzia badawczego dla działań realizowanych przez uczestników warsztatu
Część 3: Wykorzystanie ewaluacji czyli co nam mówią wyniki ewaluacji i jak je spożytkować (30 minut)
- interpretacja wyników ewaluacji
- formułowanie i wdrażanie rekomendacji
Praca warsztatowa będzie miała na celu opracowanie założeń operacjonalizacji wyników ewaluacji czyli przekładania wniosków z ewaluacji na konkretne działania
Warsztaty stacjonarne
15 października (czwartek) 15:45-18:15
16 października (piątek) 13:45-16:15
Zapisy na warsztaty stacjonarne możliwe będą w dn. 15 października w momencie rejestracji na wydarzeniu w Warszawie.
W dobie dużej popularności mediów społecznościowych coraz częściej nasze działania muszą być szybko i ładnie zrelacjonowane w sieci. Czy do tego zawsze potrzebny jest ekstra fotograf/fotografka i profesjonalny sprzęt? Czy może jednak można sobie poradzić telefonem i tym co w nim znajdziemy?
Przyjdźcie na warsztat i dowiedzcie się jak należy przygotować się do dokumentacji Waszych warsztatów, wydarzeń, żeby mieć piękną i ciekawą relację, która wzbudzi zainteresowanie.
Alicja Szulc, fotografka,edukatorka cyfrowa. Ukończyła Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu na Wydziale Realizacji Obrazu Telewizyjnego. Od kilku lat zajmuje się realizacjami foto - video dla instytucji kultury, organizacji pozarządowych czy prywatnych firm. Dodatkowo od 10 lat zajmuje się edukacją medialną i cyfrową, prowadząc warsztaty na terenie całej Polski. Pracuje z dziećmi, młodzieżą, dorosłymi oraz seniorami, co pozwala jej utrzymywać świetny kontakt z ludźmi.
Autorka innowacji społecznej „Zapracuj Smartfonem” realizowanej w ramach „TransferHub” - inkubatora innowacji społecznych FISE. Od 2010 roku Latający Animator Kultury. W 2014 roku koordynowała pierwszą lekcję online streamingowaną do wszystkich polskich szkół - „Opowieść o Żydach polskich. Lekcja na żywo”. Innowatorka społeczna, realizująca w 2018 roku projekt "Zapracuj smartfonem". Od 2015 roku właścicielka firmy fotograficznej AS_fotografia. Wielbicielka social mediów i ich potencjału do budowania kampanii społecznych. Współpracuje min. z : Fundacja Orange, Filmoteka Narodowa Instytut Audiowizualny, Muzeum im. Józefa Piłsudskiego, Towarzystwo Inicjatyw Twórczych „ę” czy Narodowe Centrum Kultury.
Portfolio fotograficzne można obejrzeć na stronie www.asfotografia.work
Webinarium:
15 października (czwartek) 15:45-18:15
Warsztaty stacjonarne:
16 października (piątek) 13:45-16:15
Prowadząca: Natalia Mileszyk
Zapisy na warsztaty stacjonarne możliwe będą w dn. 15 października w momencie rejestracji na wydarzeniu w Warszawie, a zapisy na webinarium zostaną uruchomione dla grupy zarejestrowanych osób w dniu 12 października.
Zasady korzystania z otwartych zasobów kultury to doskonała okazja, by porozmawiać o prawie autorskim. W trakcie warsztatu poznamy podstawowe zasady prawa autorskiego, które pozwolą nam sprawnie poruszać się w świecie otwartości. Uczestniczki i uczestnicy dowiedzą się, w jaki sposób wykorzystywać otwarte zasoby kultury, ale też jak takie otwarte zasoby udostępniać. Wiedza prawnicza przeplatana będzie praktycznymi wskazówkami.
„Słowa”
Szukano słów. Takich, którymi posługują się mieszkańcy Ornontowic. Słowa nadają znaczenie – określają i zmieniają rzeczywistość. Są słowa powszechnie zrozumiałe. Są i takie, które funkcjonują tylko w konkretnej rodzinie, domu. Zgromadzono 100 słów ważnych z perspektywy historii Ornontowiczan oraz 10 najważniejszych dla mieszkańców.
Miejsce: Ornontowice
Termin: 31 marca 2018 – 20 listopada 2018
Cele:
- utrwalenie słownych zasobów, które stanowią dziedzictwo regionu
- popularyzacja wiedzy o języku i słowie
- zainteresowanie młodzieży „słowem”
Grupa docelowa:
- młode osoby chcące poszerzyć zasoby słowne
- młodzież interesująca się dziennikarstwem i „pracą ze słowem”
- mieszkańcy Ornontowic
Najważniejsze etapy:
Działania rozpoczęły się rozmowami z mieszkańcami Ornontowic. Wspólnie z Towarzystwem Miłośników Ornontowic zaproszono mieszkańców Ornontowic z różnym doświadczeniem życiowym i zawodowym do udzielenia wywiadów i nawiązania w opowieściach do historii.
Wywiady przeprowadzili uczniowie gimnazjum, których przygotowały: prof. dr hab. Ewa Kołodziejek, która w formie webinarium przedstawiła młodzieży zasady przeprowadzania wywiadu językowego,dziennikarka, która przeprowadziła warsztaty dot. sztuki dziennikarskiej.
Kolejnym etapem projektu było wyszukanie 100 słów związanych z życiem mieszkańców, ważnych z perspektywy historii. Spośród tych 100 słów wyłoniono 10 ważnych z perspektywy 100-lecia odzyskania przez Polskę Niepodległości. Owych 10 słów stało się z kolei kanwą gry terenowej, w której mieszkańcy wcielili się w rolę poszukiwaczy kapsuły czasu. Zrealizowano również film.
Odniesienie do tematu OGP:
Projekt:
- zgromadził i utrwalił słowne zasoby dziedzictwa regionu,
- poszerzył wiedzę lokalnej młodzieży dotyczącą słowa pisanego i mówionego,
- rozwinął umiejętności oraz przełamał bariery komunikacyjne pomiędzy uczestnikami przedsięwzięcia, czyli osobami w różnym wieku, a także z różnym doświadczeniem życiowym i zawodowym.
Mieszkańcy wzbogacili się o wiele nowych terminów i wyrażeń, a także uświadomili sobie, że 10 słów ważnych dla nich z perspektywy 100-letniej historii, to: dom, rodzina, patriotyzm lokalny, wiara, odwaga, podział, praca, świętowanie, samorządność i strata.
Ważnym aspektem projektu, poza wywiadami, grą terenową, konkursami i publikacją, była realizacja
produkcji filmowej, w której młodzież ilustrowała wybrane przez siebie słowo, a było to słowo bohater w połączeniu ze słowem rodzina.
https://www.facebook.com/pg/centrumARTeria/photos/?tab=album&album_id=2162601263793872
https://www.youtube.com/watch?v=GxJV83EVUf4
Małe Opowieści
Małe Opowieści to działanie z pogranicza etnografii i filmu. Zbiera opowieści o Cieszynie, ciekawych postaciach z przeszłości i na ich kanwie, wspólnie z dziećmi, przygotowuje filmy animowane, czasopisma artystyczne. Projekt ma za zadanie zachęcić dzieci do poznawania lokalnej kultury, zintegrować je dzięki wspólnej pracy nad filmem i prezentacji rezultatów mieszkańcom.
Miejsce: Cieszyn
Termin: wrzesień 2018 – obecnie
Cele:
- zwiększenie znajomości historii lokalnej wśród dzieci
- zachęcenie dzieci, młodzieży i seniorów do twórczych interpretacji zebranych opowieści
- integracja mieszkańców Cieszyna w różnym wieku wokół lokalnych opowieści
Grupa docelowa:
- dzieci mieszkające w Cieszynie
- seniorzy, w szczególności osoby będące pod opieką Domu Dziennego Pobytu
- społeczność Cieszyna – osoby w różnym wieku
Najważniejsze etapy:
1. Wrzesień-marzec 2018 – grupa dzieci wyszukała i sfilmowała pierwszą Małą Opowieść pod tytułem „Krokodyl w Cieszynie". Dzieci przygotowały premierę, na którą zaprosiły mieszkańców i mieszkanki miasta. Produkcja została też zaprezentowana podczas festiwalu Kino na Granicy. Grupa autorów pracuje nad kolejnym filmem pod tytułem „Niebieski Kogut".
2. Filmowa Kronika Kobiet – lokalne aktywistki i zaproszone artystki rozpoczęły pracę nad kolejnymi filmami z cyklu Małych Opowieści –w ramach Filmowej Kroniki Kobiet powstaje 5 filmów o kobietach, które wpłynęły na losy Cieszyna. Film uzupełni czasopismo artystyczne oraz scenariusze do prowadzenia lekcji wokół Kroniki podczas lekcji edukacji regionalnej. Premiera jest planowana na listopad 2019.
3. Małe Opowieści w drodze – od maja z seniorami z Domu Dziennego Pobytu tworzona jest animacja wokół wspomnień o Cieszynie z czasów ich młodości.
Odniesienie do tematu OGP:
Cieszyńska Biblioteka od 2018 roku skupia się w Pracowni Multimediów na opowieściach – historiach ze starych gazet, miejskich legendach, opowieściach o barwnych postaciach z historii miasta. Zaprasza dzieci, młodzież i seniorów do podjęcia twórczego zaangażowania poprzez opowiadanie. Słowo to punkt wyjścia, osnowa do filmowych i reporterskich aktywności. W Pracowni Multimedialnej podejmowane są działania, które łączą nowe media z animacją kultury, których celem jest inspirowanie dzieci, młodzieży i dorosłych mieszkańców do działania w Cieszynie. Pracownia to przestrzeń otwarta na eksperymenty, w której młodzi ludzie zachęcani są do opowiadania historii za pomocą filmów, fotografii, zinów. Animacja i słowo to stałe motywy w pracy Pracowni Multimediów, która znajduje się w królestwie słowa – Bibliotece, która chce nie tylko wypożyczać gotowe opowieści, ale również kreować kolejne!
https://www.youtube.com/watch?v=Q8V_Ap_787M
Blubrajmy na Fyrtlu!
Inspiracją projektu było niezwykłe bogactwo gwary gnieźnieńskiej – wyjątkowej odmiany języka polskiego, którym posługują się mieszkańcy ziemi gnieźnieńskiej. Ta gwara to jedyny, poza architekturą, zachowany element dziedzictwa Miasta Trzech Kultur, czyli Gniezna przełomu XVIII/XIX wieku, pamiętającego pokojowe współżycie Żydów, Niemców i Polaków.
Miejsce: Gniezno
Termin: 02 kwietnia 2018 – 14 października 2019
Cele:
- dokumentowanie i popularyzowanie gwary gnieźnieńskiej
- międzypokoleniowa integracja mieszkańców Gniezna wokół problematyki wspólnej historii, tożsamości i dziedzictwa kulturowego
- wykreowanie gwary gnieźnieńskiej jako swoistego produktu lokalnego, przyciągającego amatorów turystyki kulturowej z całej Polski
Grupa docelowa:
- małe dzieci z gnieźnieńskich przedszkoli
- uczniowie szkół podstawowych i ponadpodstawowych w Gnieźnie
- nauczyciele języka polskiego szkół podstawowych i ponadpodstawowych w Gnieźnie
- osoby starsze, zwłaszcza studenci Gnieźnieńskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku
- przedstawiciele branży hotelarskiej i gastronomicznej powiatu gnieźnieńskiego
Najważniejsze etapy:
Projekt realizowany w dwóch etapach. Pierwszy –miał na celu zwrócenie uwagi mieszkańców Gniezna na rolę gwary w ich codziennym życiu, by wiedzieli, że, często nieświadomie, posługują się ważnym elementem wspólnego dziedzictwa kulturowego, sięgającego tradycji Miasta Trzech Kultur. W tym celu zaplanowano działania adresowane do konkretnych grup odbiorców: dzieci, uczniów, seniorów – zwracając także uwagę na aspekt międzypokoleniowy. Efekt przerósł oczekiwania – warsztaty, spotkania, zabawy, projekty filmowe i teatralne wywołały swoisty „boom” na gwarę, która wróciła do debaty publicznej, a korzystanie z niej zaczęło być „modne”. Dlatego zdecydowano przeznaczyć rok 2019 rok na realizację drugiego etapu przedsięwzięcia: przygotowanie i realizację kampanii społecznej, która ma nauczyć poprawnego używania gwary, a także uczynić z niej marketingowy produkt regionalny.
Odniesienie do tematu OGP:
Projekt przede wszystkim odkrywa i popularyzuje gwarę gnieźnieńską, będącą elementem lokalnego dziedzictwa kulturowego Gniezna, Miasta Trzech Kultur. Podkreśla i podtrzymuje rolę gwary nie tylko jako nośnika tradycji, ale także elementu scalającego społeczność lokalną, utrwalającego więzi społeczne, zwłaszcza w kontekście międzypokoleniowego porozumienia. Promuje także poprawne korzystanie z gwary, nie zapominając jednakże o jej „żywym” charakterze, czułym i podatnym na nieustanny rozwój i dostosowywanie do współczesności. Staramy się również pokazać gwarę jako nadal atrakcyjną inspirację dla artystów, a także jako interesujący motyw do podejmowania społecznych i kulturalnych działań przez sektor organizacji pozarządowych (NGO). Projekt nie zapomina o czytelnikach, oferując im (w końcu!) pierwsze pełne wydanie słownika gwary gnieźnieńskiej.
https://www.youtube.com/watch?v=OBWJtc7M7Gw
https://www.youtube.com/watch?v=Dhg--TBz3Fc
Cykl projektów realizowanych w ramach programu Partnerstwo dla książki
Inspiracją do działania była radość z odkrywania poezji w nietypowej, wychodzącej poza szkolne schematy, formie. Cały cykl działań odpowiada na potrzebę poszukiwania, w szczególności pośród młodych ludzi, środków wyrazu artystycznego. Poezja jest materią niełatwą, zarówno dla artystów pracujących przy projektach, jak i dla uczestników. Zmierzenie się z nią odpowiada na potrzebę przekraczania granic.
Miejsce: Gmina Lubartów, Gmina Niemce
Termin: 2017-2019
Cele:
- zachęcenie mieszkańców do odkrywania, u boku doświadczonych artystów, swoich pasji i wyrażenia komentarza do wartości, jakie w swojej poezji przekazywał autor
- twórcze spędzenie wolnego czasu
- realizacja wysokiej jakości dzieła finalnego
Grupa docelowa:
- młodzież
- osoby dorosłe
- społeczność lokalna gminy
Najważniejsze etapy:
1. Spotkania w gronie zaproszonych artystów i ustalenie przebiegu działań w ramach przedsięwzięcia.
2. Przygotowanie spotkań w szkołach.
3. Krótkie spotkania w szkołach opowiadające o projekcie.
4. Rekrutacja uczestników projektu.
5. Realizacja twórczych warsztatów (aktorskich, muzycznych, dziennikarskich, plastycznych).
6. Budowanie finalnego dzieła np. teledysku do utworu muzycznego, którego słowa to jeden z wierszy Tadeusza Gajcy; koordynacja pracy osób wykonujących usługi i współpracujących przy tworzeniu finalnego dzieła.
7. Efekt finalny.
8. Zebranie i publikacja materiałów wypracowanych w ramach projektów.
9. Spotkanie podsumowujące w gronie realizatorów przedsięwzięcia.
Działania projektowe angażują bardzo mocno uczestników – realizowane warsztaty umożliwiają „zanurzenie się” w procesie twórczym i pracę nad efektem finalnym. Opiekunowie tworzą tylko ramy, które są wypełniane w trakcie warsztatów przez całą grupę uczestników. Każdy daje od siebie tyle, ile chce.
Odniesienie do tematu OGP:
Cykl projektów wpisuje się w temat przewodni tegorocznej Giełdy poprzez zachęcanie do kreatywnego spędzania czasu oraz odkrywania czegoś „nowego”, „nietypowego”. Tłem każdego projektu jest poezja – słowo, będące motorem napędowym wszystkich działań. Poprzez słowo wyrażamy nasze emocje i oddajemy to, co jest bliskie danej społeczności. W trakcie warsztatów zbliżamy się do siebie i poznajemy, realizując przy tym niesamowite dzieła, o których z pewnością będziemy opowiadali jeszcze przez wiele lat.
Rzędzian – powrót do przeszłości
Inspiracją przedsięwzięcia była chęć uatrakcyjnienia oferty Gminnego Ośrodka Kultury i Sportu oraz podniesienia świadomości mieszkańców na temat lokalnej historii. Zrobiono to w oparciu o literaturę dotyczącą regionu – „Potop” Henryka Sienkiewicza, legendy lokalne Jadwigi Solińskiej oraz książki lokalnego artysty i historyka Romualda Borawskiego. Przygotowanie spektaklu, miało zmobilizować do dalszej aktywności młody zespół kolędniczy.
Miejsce: Gmina Wąsosz, GOKiS w Wąsoszu, SP w Wąsoszu
Termin: 03 września 2018 – 11 listopada 2018
Cele:
- przekazanie wiedzy historycznej w oparciu o literaturę: „Potop” H. Sienkiewicza, twórczość lokalnej poetki ludowej J. Solińskiej oraz książkę lokalnego historyka R. Borawskiego „Wąsosz. Zarys dziejów na tle historii regionu”
- rozwijanie umiejętności aktorskich, muzycznych , filmowych, artystycznych wśród mieszkańców gminy
- aktywizacja i integracja środowiska lokalnego
Grupa docelowa:
Projekt skierowany był do dzieci, młodzieży i dorosłych w wieku od 10 do 100 lat, czyli do mieszkańców gminy Wąsosz, którzy zaangażowali się w działania teatralne, muzyczne, filmowe, plastyczne oraz scenograficzne i kostiumowe.
Najważniejsze etapy:
Założeniem projektu „Rzędzian – powrót do przeszłości” było zaangażowanie mieszkańców w twórcze działania które prowadzili dla nich lokalni nauczyciele. Ich efekt finalny został zaprezentowany
11 listopada 2018r. w formie spektaklu teatralnego, którego akcja rozgrywała się na terenie Wąsosza, a głównym bohaterem była legendarna postać starosty wąsoskiego – Rzędziana (który spotkał się z Kmicicem w karczmie „Pokrzyk”) oraz filmu pod tytułem „Śladami bohaterów sienkiewiczowskich", na który składały się wywiady z lokalnymi władzami, proboszczem, twórczynią ludową.
Odniesienie do tematu OGP:
Projekt odnosi się do literatury – tej ogólnopolskiej oraz tej lokalnej. tematu tegorocznej giełdy. W ramach szykowania spektaklu, odbyły się warsztaty teatralne prowadzone przez ekspertów, którzy zwracali uwagę na dykcję i intonację uczestników, kształtowały świadomość językową dzieci i młodzieży, propagowały dbałość o poprawną polszczyznę. Uczestnicy warsztatów, oprócz rozwoju talentów, mieli możliwość zetknięcia się ze stylizacją archaiczną, czyli połączeniem mowy dawnej ze współczesną.
https://www.facebook.com/gokiswasosz/
https://www.youtube.com/watch?v=AEgwXW5slkw&feature=youtu.be
„Otwórz”
Musical „Otwórz” jest trzecim autorskim spektaklem muzycznym wystawionym przez Grupę Pod Niebem – młodzieżowy zespół teatralny. Scenariusz przedstawienia został wypracowany przez grupę. Młodzież mówiła o swoich doświadczeniach i o tym, co obserwują. Postanowiono pokazać, jak łatwo jest etykietować i szufladkować innych, jak łatwo uszczęśliwić lub zniszczyć człowieka używając jedynie słów, że każdy zasługuje na szacunek.
Miejsce: Centrum Kultury i Sportu w Jabłonowie Pomorskim
Termin: wrzesień 2018 - marzec 2019, premiera musicalu: 22 grudnia 2018
Cele:
- rozwijanie pasji teatralno-muzycznej dzieci i młodzieży
- rozpoznanie i zrozumienie mechanizmów społecznych, ocena tych mechanizmów z różnych punktów widzenia
- pozytywne zmienianie lokalnej społeczności
Grupa docelowa:
- dzieci
- młodzież
- dorośli
- seniorzy
Najważniejsze etapy:
Spektakl powstał w wyniku wspólnego namysłu grupy nad zagadnieniami dotyczącymi funkcjonowania współczesnego społeczeństwa. W oparciu o zebrane wnioski został napisany scenariusz musicalu. W musicalu wykorzystano filmy nagrane przez grupę wcześniej. Spektakl miał swoją premierę 22 grudnia 2018 roku. Tego wieczoru został wystawiony dwukrotnie przy pełnej sali. Spektakl gościł również w 6 szkołach z terenu powiatu.
Odniesienie do tematu OGP:
Słowo oraz to, w jaki sposób ludzie używają słów było jednym z ważniejszych tematów musicalu „Otwórz”. Poruszono temat hejtu w internecie, pokazano, jak szybko słowa obiegają świat, że mogą uskrzydlać, ale mogą też niszczyć. Zwrócono uwagę na problem etykietowania i szufladkowania ludzi – przyklejania im etykiety lub szufladkowania i oceniania w uproszczony sposób. Nie zastanawiamy się często nad tym, czy etykieta, często wyrażona jednym słowem, nie krzywdzi drugiego człowieka. W spektaklu do etykiet użyto hasztagów, aby nawiązać też do współczesnego świata, który operuje słowem także w internecie.
Literacka mapa miasta
Chciano zebrać i spisać w jednym miejscu wszystkie informacje o dziełach literackich, w których pojawiają się Gliwice – opisy miejsc oraz Gliwice jako „bohaterowie”, a także o twórcach pochodzących z Gliwic. Biblioteka Miejska nie dysponowała całościowym opracowaniem na ten temat. Zebranie ich i opracowanie było ważne dla mieszkańców, gdyż często pytali o to w bibliotece. Szczególnie wiedzy tej poszukiwała młodzież ucząca się i studiująca.
Miejsce: Gliwice
Termin: cały rok 2018
Cele:
- zainteresowanie młodzieży badaniami literackimi
- zainicjowanie długofalowej współpracy pomiędzy wieloma jednostkami
- aktywizacja lokalnej społeczności poprzez wspólną realizację projektu dotyczącego miejsca bliskiego, znanego – ich miasta
Grupa docelowa:
- młodzież w wieku licealnym
- nauczyciele szkół średnich
- pasjonaci lokalnej historii
- bibliotekarze
Najważniejsze etapy:
Literacka mapa miasta to spotkania z autorami i literaturoznawcami, wspólne czytanie, mapa online i w wersji papierowej, a także oznakowanie „literackich” miejsc w Gliwicach. Już od etapu koncepcyjnego projekt był realizowany we współpracy ze szkołami i pasjonatami. Dzieci i młodzież, wspierana przez nauczycieli i pasjonatów, czytała, dyskutowała o lekturach, a także spacerowała po mieście i odnajdywała ślady inspiracji autorów współczesnych i już nieżyjących. Powstały wspaniałe filmy o miejscach związanych z literaturą (zrealizowane w całości przez młodzież!), a w autobusach miejskich pojawiły się wlepki z cytatami. Zwieńczeniem projektu była happeningowa akcja „Autobus literacki". Wyruszył on na ulice miasta pełen czytelniczych niespodzianek. W 18 wydarzeniach wzięło udział 835 osób.
Odniesienie do tematu OGP:
Głównym tematem tego projektu była literatura – lokalna, bliska, mówiąca o miejscach, które znamy. Nieprosta gliwicka historia była tłem poszukiwań Gliwic na kartach książek. Literatura pojawiła się w autobusach i na skwerach. Młodzież zwiedzała miasto z książkami w rękach. Porównywała literackie opisy z rzeczywistością. Słowo było przedmiotem i podmiotem przedsięwzięcia.
„Granice języka – granicami świata” IV edycja
W Polsce gwałtownie spada czytelnictwo. Młodzież nie czyta lektur, w ich życiu dominuje kultura obrazkowa. Obserwujemy też brutalizację i wulgaryzację języka młodych ludzi, przekonanych, że język polski jest nudny, a dbałość o niego nikomu niepotrzebna. Inspiracją projektu była chęć uświadamiania młodzieży, że język to najważniejsze narzędzie, jakim się posługują, stanowiące o granicach ich świata.
Miejsce: Bielsko-Biała Dom Kultury im. Wiktorii Kubisz – placówka Miejskiego Domu Kultury w Bielsku-Białej
Termin: 29 kwietnia 2019 – 8 listopada 2019
Cele:
- zwiększenie świadomości językowej młodzieży, wiedzy i umiejętności z zakresu kultury języka w relacjach międzyludzkich
- kształcenie umiejętności krytycznego odbioru komunikatów językowych, ze szczególnym uwzględnieniem przekazów medialnych
- uświadomienie młodym ludziom korelacji języka i uznawanych przez daną społeczność wartości
Grupa docelowa:
- młodzież ze środowisk wykluczonych i zagrożonych wykluczeniem, niepełnosprawna, z mniejszymi szansami edukacyjnymi
- młodzież ze szkół ponadpodstawowych
Najważniejsze etapy:
1. cykl warsztatów dla młodzieży, w tym pochodzącej ze środowisk z mniejszymi szansami edukacyjnymi; tytuły warsztatów: Słowa mają moc, Wartość świata – świat wartości, Hejt i mowa nienawiści. Jak im przeciwdziałać, Komunikacja bez przemocy, czyli o języku Serca,
2. warsztaty dla nauczycieli i animatorów kultury na temat komunikacji bez przemocy, rozpoznawania przejawów hejtu i mowy nienawiści oraz sposobów przeciwdziałania tym zjawiskom,
3. podsumowujące projekt forum językowe pt. „Słowa mają moc” dla młodzieży z Bielska-Białej i subregionu bielskiego, podczas którego odbędą się: wykłady ekspertów, młodzieżowe panele językowe na temat siły sprawczej słów oraz języka jako nośnika wartości, improwizowana zabawa z językiem prowadzona przez artystów specjalizujących się w zabawach językowych.
Odniesienie do tematu OGP:
Projekt ma za zadanie:
- zmienić postawy młodych ludzi wobec języka ojczystego, zwiększyć staranność w posługiwaniu się językiem i dbałość o poprawność językową,
- zwiększyć kompetencje komunikacyjne młodzieży i motywację do przestrzegania zasad etyki językowej,
- zwiększyć świadomość wpływu jakości używanego języka na relacje międzyludzkie, zarówno w sferze prywatnej, jak i w życiu publicznym,
- poprawić umiejętność komunikowania się bez przemocy i budowania pozytywnych relacji z innymi ludźmi poprzez język, jakiego się używa.
„Niepodległość Uskrzydla”
Wyjazdowe warsztaty w małych wiejskich szkołach inspirowane były depeszą notyfikującą powstanie Państwa polskiego w 1918 roku, której treść uznano za wyraz marzenia Józefa Piłsudskiego i jego pokolenia o wolnym kraju. Motywem przewodnim warsztatów była komunikacja w oparciu o Alfabet Morse'a.
Miejsce: Mazowsze
Termin: 01 września 2018 – 24 czerwca 2019
Cele:
- przekazanie młodzieży różnych sposobów komunikacji kiedyś i dziś z uwzględnieniem telegrafu
- nauka alfabetu Morse’a przy wykorzystaniu specjalnego nadajnika
- wspólne przygotowanie instalacji – skrzydeł, które będą przestrzenią rozmyślań o przyszłości Polski
Grupa docelowa:
- uczniowie szkół
- nauczyciele
- rodzice
- mieszkańcy wsi i gmin wiejskich
Najważniejsze etapy:
Projekt obejmował następujące etapy:
etap 1: przygotowanie merytoryczne i techniczne projektu przez zespól muzeum
etap 2: nabór szkół w województwie
etap 3: przeprowadzenie warsztatów w 20 szkołach na Mazowszu + zaangażowanie społeczności szkolnej i gminnej w przygotowanie dodatkowych piór do instalacji skrzydeł w szkole
etap 4: podsumowanie projektu – wystawa aktywizująca + warsztaty dla uczniów w Warszawie
Odniesienie do tematu OGP:
Projekt „Niepodległość uskrzydla" powstał w oparciu o słowa depeszy sprzed 100 lat. Wysłano ją za pomocą telegrafu z warszawskiej cytadeli. Współczesna komunikacja znacznie różni się od tej z początku XX wieku. W treści depeszy z 1918 ważne było każde słowo. Czytając ją w 2019 zauważamy wysokie umiejętności dyplomatyczne, które są ponadczasowe. Dla zespołu muzeum słowa z depeszy były marzeniami pokolenia Piłsudskiego. Podczas warsztatów to zapomniane przez wielu przesłanie zostało przypomniane. Głównym celem było zachęcenie młodzieży i społeczności małych gmin na Mazowszu do refleksji nad przyszłością Polski. Na wielkoformatowej instalacji skrzydeł każdy mógł umieścić swoje pióro z marzeniami o kraju za 100 lat.
Trochę Kultury! Edukacja kulturowa osadzonych ZK Chmielów
Wieloletnia współpraca Oddziału Zakładu Karnego w Chmielowie oraz sandomierskiego Muzeum polegała na zatrudnieniu osadzonych w ramach prac społecznych, co pomagało niwelować braki kadrowe i pozwalało na sprawne funkcjonowanie Muzeum. W ramach rewanżu Muzem zadeklarowało chęć wspierania działań Zakładu w zakresie readaptacji społecznej i resocjalizacji osadzonych poprzez edukację kulturową.
Miejsce: Chmielów, Sandomierz
Termin: 03 czerwca 2019 – 02 września 2019
Cele:
- aktywizacja i animacja kulturowa osadzonych Zakładu Karnego w Chmielowie
- integracja środowisk zaangażowanych w projekt – animatorów kultury, osadzonych, wolontariuszy i osób z niepełnosprawnościami
- dostosowanie zbiorów Muzeum Okręgowego w Sandomierzu do potrzeb gości z niepełnosprawnością dzięki materiałom audiodeskrypcyjnym
Grupa docelowa:
- osadzeni ZK Chmielów
- młodzież
- osoby z niepełnosprawnościami
Najważniejsze etapy:
Projekt „Trochę Kultury!” polegał na prowadzeniu zajęć edukacyjnych i kulturalno-oświatowych kształtujących postawy obywatelskie i patriotyczne u osób osadzonych w zakładzie penitencjarnym. Zakładał realizację warsztatów kulturalnych z dziedziny literatury, teatru oraz filmu, które kończyły się wydarzeniem lub spotkaniem tematycznym związanym z daną dziedziną kultury, zorganizowanym poza miejscem osadzenia. Dodatkowo zostaną zrealizowane warsztaty rozwoju osobistego, których celem jest nauka świadomego korzystania z własnych zasobów i kompetencji.
Odniesienie do tematu OGP:
W ramach przedsięwzięcia odbyły się warsztaty literackie dla – 3 zajęcia warsztatowe zrealizowane w placówce Oddziału Zewnętrznego Zakładu Karnego w Chmielowie, podczas których tworzono teksty audiodeskryptywne do zbiorów Muzeum Okręgowego w Sandomierzu – instruktorem podczas tych zajęć był Robert Więckowski z Fundacji Kultury Bez Barier, badacz literatury polskiej, badacz audiodeskrypcji i sposobów udostępniania tekstów kultury osobom z niepełnosprawnością sensoryczną, współautor zasad tworzenia audiodeskrypcji. Efekt warsztatów, czyli teksty audiodeskryptywne do obiektów muzealnych, stanowią wartość dla osób z niepełnosprawnością. Planowane jest również spotkanie osadzonych z gościem – literatem z Zamku Królewskiego w Sandomierzu.
Festiwal Bajkopisarzy Piernikowa Chata 2019
Inspiracją do realizacji festiwalu była chęć kształtowania i wpływania na zainteresowania literackie dzieci: zachęcanie ich do twórczości literackiej, stwarzanie przestrzeni do prezentacji tej twórczości oraz trening umiejętności podczas warsztatów z zawodowymi twórcami.
Miejsce: Wrocław
Termin: 8 stycznia - 30 marca 2019
Cele:
- pobudzanie aktywności twórczej dzieci w dziedzinie pisania tekstów literackich
- stwarzanie możliwości konfrontacji twórczości literackiej dziecka z opinią rówieśników oraz profesjonalnych twórców
- kształtowanie kompetencji dzieci w dziedzinie kultury żywego słowa
Grupa docelowa:
- dzieci w wieku 10-12 lat
- poloniści ze szkół podstawowych
Najważniejsze etapy:
Na festiwal składają się: dwuetapowy konkurs na najpiękniejszą baśń oraz warsztaty twórcze dla dzieci. Uczestnik pisze baśń. Półfinaliści (10 osób) prezentują swoją baśń opowiadając ją na żywo podczas uroczystej Gali z udziałem publiczności. Część pisemną konkursu ośrodek organizuje we współpracy z polonistami i szkołami podstawowymi (Wrocław plus powiat wrocławski). Nadesłane prace ocenia jury. Wyłoniona dziesiątka półfinalistów, przygotowując się do ustnego etapu konkursu, uczestniczy w warsztatach żywego słowa prowadzonych przez zawodowego aktora. Gala to nie tylko prezentacja 10 magicznych opowieści, ale także program artystyczny, nagrody od jury i ekspertów oraz plebiscyt publiczności. Finałem festiwalu i wspólną nagrodą są warsztaty literackie dla uczestników prowadzone przez zawodowego autora książek dla dzieci.
Odniesienie do tematu OGP:
Piernikowa Chata jako festiwal literacki poświęcony baśni kształtuje nie tylko wyobraźnię i wrażliwość, ale również świadomość językową propagując dbałość o poprawność polszczyzny (warsztaty literackie i żywego słowa). Uczy również, że polszczyzna jest tworzona przez każdego z nas i każdy jest za nią odpowiedzialny! Uczestnicy mają okazję rozwijać własną twórczość. Impreza jest okazją do współpracy między ośrodkiem kultury, szkołami podstawowymi oraz środowiskiem literatów w Polsce.
https://www.swiatowid.net.pl/imprezy-cykliczne/90-festiwal-bajkopisarzy-piernikowa-chata
Ojczysty – dobrze zaprogramowany
Nauka języka polskiego przysparza młodym ludziom wiele trudności. By, choć trochę, ją ułatwić, w projekcie połączono edukację dzieci z nowymi technologiami. Inspiracją były działania związane z popularyzacją programowania wśród najmłodszych, podejmowane w bibliotece. Zauważono, że programowanie pomaga dzieciom zrozumieć współczesny świat, uczy, jak wykorzystać technologie w twórczy i edukacyjny sposób.
Miejsce: Gmina Wisznia Mała
Termin: 01 maja 2018 – 25 czerwca 2018
Cele:
- popularyzacja i nauka języka ojczystego wśród dzieci i młodzieży z terenu Gminy Wisznia Mała
- wprowadzenie elementów programowania i robotyki wśród dzieci i młodzieży
- Wyrównanie szans edukacyjnych dzieci z terenów wiejskich poprzez warsztaty z kodowania i spotkania z językoznawcami
Grupa docelowa:
- dzieci z terenu gminy
- młodzież z terenu gminy
Najważniejsze etapy:
Projekt polegał na przeprowadzeniu Dni Języka Polskiego w Gminie Wisznia Mała. Składał się z następujących etapów:
1. Uroczysta inauguracja w OKSiR Wisznia Mała w trakcie której przedstawiono ofertę skierowaną do
szkół na Dni Języka. Na inaugurację zaproszono władze gminy oraz dyrektorów szkół, nauczycieli i dzieci.
2. Spotkania z językoznawcami w OKSiR Wisznia Mała – Agnieszką Frączek, Michałem Rusinkiem i Janem Miodkiem.
3. Warsztaty językowo-programistyczne w każdej ze szkół w gminie. W wyznaczonych miejscach
powstały strefy, w których dzieci rozwiązywały zadania językowe wykorzystując metody programowania.
4. Językowo-programistyczna grywalizacja.
5. Konkurs dla młodzieży na napisanie gry ortograficznej dla najmłodszych w programie Scratch,
którą udostępniono on-line.
6. Uroczyste zakończenie – wręczenie nagród laureatom konkursu.
Odniesienie do tematu OGP:
Projekt miał na celu promocję języka ojczystego jako dobra narodowego, kształtowanie świadomości
językowej wśród dzieci i młodzieży oraz propagowanie dbałości o poprawność polszczyzny. W
projekcie połączono nowe technologie z językiem polskim. Dzięki temu w atrakcyjny i ciekawy dla
dzieci sposób przybliżono odbiorcom nasz ojczysty język. Warsztaty językowo-programistyczne były dużym wydarzeniem, które uatrakcyjniało zajęcia szkolne. Zajęcia prowadzone w formie grywalizacji utrwaliły materiał z języka polskiego w sposób nowatorski. W trakcie trwania projektu odbyły się spotkania ze znanymi polskimi językoznawcami, dzięki którym uczestnicy poszerzyli wiedzę z zakresu językoznawstwa, a także mieli możliwość bezpośredniego poznania wybitnych postaci. Realizacja projektu wpłynęła pozytywnie na współpracę Ośrodka Kultury i Biblioteki ze szkołami i nauczycielami z terenu gminy.
Projekcje historii
Projekt powstał z dwóch inspiracji: Młodzieżowej Rady Muzeum jako metodę pracy z Generacją Z oraz relacji Ocalałego z Holokaustu z archiwum Shoah Foundation. Relacja konkretnej osoby miała przywracać pamięć o białostockich Żydach. Do dziś nie ma w Białymstoku żadnego muzeum czy miejsca pamięci o żydowskiej społeczności – projekt miał opowiedzieć choć część tej historii.
Miejsce: Białystok i wieś Ciasne
Termin: czerwiec-grudzień 2018
Cele:
- przywrócenie pamięci o Natanie Halpernie, a poprzez jego osobę o społeczności żydowskiej
- pokazanie młodzieży, jak można pracować z historią mówioną
- nagranie filmu z relacjami świadków historii
Grupa docelowa:
- młodzież licealna – warsztaty dziennikarskie
- rodziny – spacery historyczne
- pasjonaci historii – warsztaty międzypokoleniowe
- uczniowie – uczestnicy pokazów filmowych
Najważniejsze etapy:
Projekt toczył się dwutorowo. Grupa młodzieży licealnej zdobywała wiedzę i poszukiwała relacji w terenie. Efektem tych działań jest sonda uliczna i film. Równocześnie organizowane były otwarte warsztaty i spacery historyczne dla mieszkańców Białegostoku. Punktem wyjścia dla całości była relacja Natana Halperna, który urodził się i wychował w Białymstoku. Po utworzeniu getta, zamieszkał w nim wraz z rodziną. W trakcie likwidacji uciekli. Wiele miesięcy ukrywali się w lesie we wsi Ciasne. Uczestnicy warsztatów kilka razy odwiedzali mieszkańców wsi. Nagrane przez nich wywiady złożyły się na film. Opowieści Halperna o przedwojennym Białymstoku stały się scenariuszem spaceru historycznego z retrofotografią.
Odniesienie do tematu OGP:
Słowo było dla nas kluczowe. Na słowie, czyli relacji z archiwum Shoah Foundation, oparliśmy wszystkie działania. Słowa też nagrywaliśmy w formie wywiadów z mieszkańcami wsi Ciasne. Często byliśmy pierwszymi osobami, którym mieszkańcy wsi mogli wreszcie opowiedzieć "tajemnicę". Uczestnicy projektu wzięli udział w warsztatach pracy z historią mówioną. Projekt dał młodzieży narzędzia do samodzielnego tworzenia filmu. Sami chwytali mikrofony i kamerę. Mieszkańcy wsi odkrywając się, bardzo się zaangażowali w powstający film. Byli jego pierwszymi widzami. Przedsięwzięcie było impulsem, by o historiach ziemianek z lasu mówić bez lęku. Projekt powstał dzięki współpracy z instytucjami kultury, świetlicą, szkołami.
FB: https://www.facebook.com/Projekcje-historii-673445272733902/
Film: https://www.facebook.com/watch/?v=257223055231030
Wiecznik Białostocki
Mieszkańcy miasta nie wiedzieli, co działo się w Białymstoku 11 listopada 1918. A, że lokalny przebieg odzyskania niepodległości był inny niż w reszcie kraju, chciano stworzyć projekt, który będzie edukował przez dłuższy czas, nie tylko jednorazowo.
Miejsce: Białystok
Termin: czerwiec - październik 2018
Cele:
- edukacja historyczna realizowana w przystępniej formie
- wykorzystanie streetartu do promocji historii lokalnej
- zaangażowanie różnych środowisk do współtworzenia projektu
Grupa docelowa:
- ogół mieszkańców Białegostoku
- osoby interesujące się historią, streeartem
Najważniejsze etapy:
Rozpoczęto od dyskusji z zaproszonymi gośćmi z Muzeum Wojska, Wojewódzkiego Ośrodka Animacji Kultury w Białymstoku, grafikami, artystami, historykami. Zastanawiano się, jak zapewnić długoterminową edukację i zrobić coś więcej niż rysunek. Postanowiono wykorzystać słowo pisane jako nośnik treści i jednocześnie formę estetyczną – wybrano gazetę jako coś autentycznego, zrozumiałego, darzonego zaufaniem. Dalej wybrano fragmenty z gazety, zrobiono skład graficzny, zaprojektowano wizualną część pracy.
Odniesienie do tematu OGP:
Słowo jest głównym nośnikiem treści naszego muralu przedstawiającego fikcyjną gazetę, imitującą wydawnictwa z epoki. Dzięki słowu pisanemu można przekazać dużo wartościowych treści i wiedzy historycznej w formie przystępnej dla odbiorców. Ludzie chętnie przystają przy muralu i czytają oraz dowiadują się, czym jest szpalta, czcionka, łamy. Mają styczność z językiem z epoki, reklamami, kącikiem zainteresowań – pokazującymi realia czasów minionych.
FOTO + SŁOWO
Pomysł narodził się z doświadczenia pracy z twórczymi ludźmi z Mielca – fotografami amatorami oraz ludźmi piszącymi różne formy tekstu m.in. poetami. Każda z tych osób chciała tworzyć, ale dotychczas nie robili nic wspólnie. Byli bardzo otwarci na wymianę myśli, pomysłów, stworzenia czegoś, czego jeszcze nikt osobno nie zrobił.
Miejsce: Mielec
Termin: maj - wrzesień 2016
Cele:
- łączenie ludzi z różnych środowisk, którzy nie mają przestrzeni do współpracy, do wspólnej kreacji, którzy chcą wymieniać się myślami, pomysłami, chcą nawzajem się inspirować i szukają tej inspiracji, chcą się integrować i nakręcać się nawzajem
- stworzenie przestrzeni współpracy, otwartości, tolerancji, wymiany myśli, rozmowy
- przełamywanie barier w myśleniu o sztuce współczesnej, jako narzędziu do prezentowania swojej wizji świata, siebie samego i własnej twórczości
Grupa docelowa:
- osoby w wieku gimnazjalnym i starszym szkolnym – które potrzebują ciągłego stymulowania, podsuwania nowych zadań i pomysłów
- dorośli w wieku 18-40 lat, mający za sobą choć najmniejsze próby twórczego działania w fotografii lub w pisaniu tekstów (m.in. poeci, dziennikarze, autorzy tekstów piosenek i in.)
- dorośli w wieku 18-40 lat bez doświadczenia w fotografowaniu lub pisaniu, chcący uczestniczyć w ciekawym projekcie łączącym fotografię i słowo
Najważniejsze etapy:
Pozyskanie doświadczonego kuratora – Michała Łuczaka, który fotografuje i współpracuje z pisarzami przy projektach fotograficznych, łącząc obraz i tekst. Nadanie ram organizacyjnych, ustalenie terminów warsztatów. Rozeznanie lokalnych twórców (fotografów i piszących) i zaproszenie ich do udziału. Otwarty nabór uczestników. Spotkanie informacyjne. Regularne spotkania uczestników od czerwca do września – integracja i pokazywanie sobie wzajem swoich zdjęć i tekstów. Grupa stworzyła finałową wystawę w przestrzeni publicznej Mielca, a także ARTZIN (gazetkę – zin – o tematyce artystycznej) pt. „Itakitu" i rozdawała go na wystawie.
Odniesienie do tematu OGP:
Projekt łączy dwie grupy ludzi – fotografujących amatorsko i piszących teksty: poetów, dziennikarzy, blogerów i in. W ich działaniach słowo i obraz współwystępują. ARTZIN, stworzony przez uczestników, pobudza do odkrywania nowych połączeń między słowem a obrazem.
Superbohaterowie
Inspiracją do działań były rozmowy z pedagogami ze śląskich instytucji, które pomagają dzieciom zagrożonym marginalizacją (niewidomi, dzieci z oddziałów onkologicznych, dzieci z rodzin patologicznych i zagrożonych biedą). Z rozmów wynikało, że ich podopieczni borykają się z niską samooceną oraz niechętnie sięgają po literaturę.
Miejsce: woj. śląskie (Katowice, Zabrze, Chorzów)
Termin: kwiecień-październik 2018
Cele:
- rozwijanie umiejętności językowych dzieci poprzez twórcze warsztaty wykorzystujące ekspresję słowną (tworzenie i interpretowanie opowieści)
- rozwój kompetencji społecznych uczestników (otwartość, umiejętność słuchania, współpraca w grupie, samoocena)
- rozbudzanie zainteresowań kulturą (lokalne legendy, teatr, sztuka plastyczna)
Grupa docelowa:
- dzieci – pacjenci oddziałów onkologicznych w Chorzowie, Zabrzu i Katowicach (podopieczni Fundacji Iskierka)
- dzieci niewidome i słabowidzące – uczniowie Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego dla Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnych w Dąbrowie Górniczej
- dzieci z rodzin patologicznych i dysfunkcyjnych – podopieczni świetlicy środowiskowej Ewangelickiego Centrum Diakonijnego „Słoneczna Kraina"
- dzieci z jednej z biedniejszych dzielnic Katowic – uczniowie zlokalizowanej tam szkoły podstawowej
- nauczyciele – uczestnicy warsztatów metodycznych, podczas których poznali narzędzia, które wykorzystaliśmy w projekcie
Najważniejsze etapy:
Zapytano dzieci o to, co by zrobiły, gdyby były superbohaterami. Pozwoliło to pokazać, że każdy może być swego rodzaju „superbohaterem" i zmieniać najbliższe otoczenie.
Etapy:
1. Tworzenie opowieści – interdyscyplinarne warsztaty opowiadania historii, podczas których dzieci kreowały własnych superbohaterów. Historie te były rejestrowane za pomocą dyktafonu, co pozwoliło zachować spontaniczność wypowiedzi.
2. Przetwarzanie zebranych opowieści na słuchowisko, spektakl, czytanie performatywne i publikację. Dzieci zostały zaproszone do stworzenia słuchowiska, a także spektaklu bazującego na wybranych historiach. Podczas warsztatów tworzenia słuchowiska dzieci wraz z aktorami interpretowały głosowo opowieści o superbohaterach. Finałem projektu było czytanie performatywne, podczas którego dzieci usłyszały własne opowieści w wykonaniu aktorów oraz otrzymały publikacje i słuchowisko zawierające ich historie.
Odniesienie do tematu OGP:
We wszystkich działaniach projektowych wykorzystywano słowo. Autorami tekstów były dzieci, które nigdy wcześniej nie zajmowały się twórczością literacką, a podejmowane przez nie działania pozwalały im wypowiedzieć się o sobie i podjąć refleksję na temat własnych mocnych stron. Opowieści były przez dzieci kreowane (opowiadanie historii w grupie), interpretowane głosowo (słuchowisko, czytanie performatywne), inscenizowane (spektakl) oraz ilustrowane (publikacja zawierająca rysunki superbohaterów). Forma działań pozwalała nie tylko rozwijać kompetencje językowe, ale miała dla uczestników również wymiar arteterapeutyczny. W baśniowych opowieściach odnaleźć można konteksty społeczne i problemy ich autorów (np. superbohaterowie wymyśleni przez dzieci chore zwykle leczą lub przygotowują lekarstwa). Po projekcie pozostały: publikacja i słuchowisko, które w środowisku dziecięcym są popularne. Projekt był realizowany we współpracy z 10 partnerami (m.in. szkoły, świetlica, biblioteka, szpitale), a jego efekty (publikacja, słuchowisko, wystawa zdjęć) zostały rozpowszechnione w wielu bibliotekach i szkołach.
https://ateneumteatr.pl/superbohaterowie/
https://www.facebook.com/SuperbohaterowieTeatrAteneumKatowice/
Pokój opowieści
Inspiracją do działań było zainteresowanie ze strony młodzieży, seniorów oraz podopiecznych DPS – uczestników wcześniejszych projektów edukacyjnych Teatru. Poza tym w Będzinie brakowało oferty teatralnej włączającej młodzież oraz osoby zagrożone marginalizacją.
Miejsce: powiat będziński
Termin: maj-październik 2017
Cele:
- pobudzenie kreatywności dzieci, młodzieży i dorosłych poprzez warsztaty twórcze sprzyjające integracji społecznej
- przybliżenie języka sztuki teatru, muzyki, plastyki i literatury
- podniesienie poziomu integracji pomiędzy grupami oraz propagowanie postaw opartych na tolerancji
Grupa docelowa:
- dzieci z Domu Dziecka w Sarnowie
- osoby z niepełnosprawnością psychiczną – podopieczni DPS dla osób przewlekle chorych psychicznie w Będzinie
- bezdomni – osoby przebywające w Noclegowni w Będzinie (MOPS)
- kobiety osadzone – przebywające w Zakładzie Karnym w Lublińcu
- seniorzy – studenci Będzińskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku
- młodzież z Będzina i ościennych miast
Najważniejsze etapy:
Przedstawiciele 6 grup społecznych (osoby z niepełnosprawnością, seniorzy, osadzeni, bezdomni, dzieci z domu dziecka, młodzież) zostali zapytani o to, jakie przedmioty kojarzą im się z domem – miejscem, w którym czują się bezpiecznie. W trakcie interdyscyplinarnych warsztatów uczestnicy podzielili się swoimi historiami na temat ważnych zwyczajnych-niezwyczajnych przedmiotów kojarzących się z domem (np. filiżanka, wachlarz, budzik), smaków oraz wspomnień z dzieciństwa. Zebrane historie zostały udramatyzowane i stały się podstawą do stworzenia z młodzieżą i aktorami spektaklu mówiącego o tym, że pomimo różnic, wszystkich łączy pragnienie posiadania własnego „środka świata”. W spektaklu wykorzystano historie oraz zdjęcia mieszkańców Będzina i okolic. Praca nad spektaklem była dla młodzieży okazją do przełamywania stereotypów na temat m.in. osób bezdomnych. Efektami projektu były spektakl (który wszedł do repertuaru Teatru), wystawa zdjęć oraz książka artystyczna.
Odniesienie do tematu OGP:
We wszystkich działaniach wykorzystywano słowo. Autorami tekstów byli przedstawiciele grup zagrożonych wykluczeniem – osoby, które nigdy wcześniej nie uczestniczyły w warsztatach literackich. Warsztaty opowiadania historii były niezwykłym przeżyciem dla uczestników, gdyż wymagały przełamania oporów i zbudowania bezpiecznej atmosfery poprzez liczne działania arteterapeutyczne. Opowiadanie stało się formą otwierania na innych oraz nawiązywania nowych znajomości. Praca nad spektaklem była dla młodzieży czymś więcej, niż tylko „treningiem aktorskim”, bo uczestnicy zajęć mieli świadomość, że interpretują głosowo autentyczne historie – opowieści osób, które są widzami spektaklu. Podczas prezentacji przedstawienia niezwykłe były reakcje publiczności – autorów historii, którzy łatwo rozpoznawali swoje opowieści. W ten sposób udało się zmniejszyć dystans między odbiorcami, a twórcami oraz pokazać, że teatr może sprzyjać integracji i służyć budowaniu więzi z mieszkańcami.
Wczytuję sztukę – warsztaty teatralne
Zaproszono uczniów szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych do udziału w otwartej próbie czytanej fragmentu dramatu W. Gombrowicza. Wydarzenie to spontanicznie przerodziło się w analizę tekstu i stworzenie reżyserskiej wizji interpretacji scenicznej. Młodzież zaczęła snuć wyobrażenie o ewentualnym kształcie spektaklu. Postanowiono więc stworzyć warunki do realizacji tego działania.
Miejsce: Teatr Lalki i Aktora „Kubuś", Kielce
Termin: marca 2019 – 31 grudnia 2019
Cele:
- aktywizacja młodzieży do samodzielnego tworzenia i eksperymentowania
- zachęcenie młodych ludzi do wykraczania poza treści określone w podstawie programowej dzięki atrakcyjnej formie zapoznania ze sposobem czytania i interpretowania klasyki dramatu polskiego i zagranicznego
- poszerzenie zbioru nauczycielskich narzędzi o formę pracy nad tekstami dramatycznymi według praktyk teatralnych
Grupa docelowa:
- młodzież w wieku od 14 do 19 roku życia
- klasy szkolne
- grupy teatralne działające przy szkołach z województwa świętokrzyskiego
- podopieczni ośrodków opiekuńczo wychowawczych w województwie świętokrzyskim
- uczniowie spoza Kielc z utrudnionym dostępem do kultury
Najważniejsze etapy:
Projekt zakłada przeprowadzenie warsztatów z performatywnego czytania dramatów w kontekście tematu „Być albo nie być”, czyli zagadnienia szeroko pojętej tożsamości, w tym tożsamości kulturowej i narodowej. W trakcie warsztatów uczestnicy pod okiem literaturoznawcy i reżysera omawiali interpretowali dramaty (etap I), które zostały wybrane po konsultacjach z nauczycielami oraz po przeanalizowaniu podstaw programowych. Uczniowie, pracując z aktorami i reżyserem, mieli możliwość uzyskania wiedzy z interpretacji scenicznej tekstu. Możliwość wspólnego działania z profesjonalistami i jednocześnie pasjonatami aktywizowała uczestników do tworzenia i eksperymentowania. Zdobyli narzędzia niezbędne do współczesnej interpretacji tekstu (etap II). Mieli też okazję skonfrontowania efektów swojej pracy z innymi grupami podczas pokazu finałowego (etap III), a pozostawiona przez nich twórczość (zapis wideo), będzie przykładem dla kolejnych roczników.
Odniesienie do tematu OGP:
Projekt skupia się na pracy związanej z analizą tekstu klasycznego dramatu. Poprzez poznanie metod pracy reżyserskiej i aktorskiej analizy tekstu, młodzież zdobywa wiedzę na temat sytuacji scenicznej dramatu, konfliktów, problematyki zawartej w tekście, zdarzeń dramatycznych i charakterystyki postaci. Pozwala to na pełniejsze zrozumienie i zinterpretowania dzieła literackiego, a tym samym stwarza możliwość stworzenia współczesnej, artystycznej wypowiedzi teatralnej, która jest uzupełniona o warsztat aktorsko-reżyserski z budowania sytuacji na scenie i gry aktorskiej. Uczestnicy projektu dzięki warsztatom uczą się przede wszystkim konstruowania własnych interpretacji, konfrontują je z innymi i przenoszą na scenę. Działania te wzbogacają ich o doświadczenie pracy zespołowej.
Sesja posterowa
Archiwum Państwowe w Opolu | „Z polskim słowem na odrzańskim szlaku” | opolskie |
Białołęcki Ośrodek Kultury | Wielka zabawa i ważna sprawa - język podwórka | mazowieckie |
Biblioteka Publiczna im. K. Iłłakowiczówny w Trzciance (obecnie Biblioteka Publiczna i Centrum Kultury im K. Iłłakowiczówny w Trzciance) | Posmakuj Poezji. Projekt Promujący Poezję Polską | wielkopolskie |
Instytut Kultury Miejskiej | Gdańskie rozmówki niemiecko-polskie | pomorskie |
Instytut Książki | Mała książka - wielki człowiek | małopolskie |
Małgorzata Litwinowicz | Sól ziemi. | mazowieckie |
Miejsko - Gminny Ośrodek Kultury | Biebrzańskie szuwary | podlaskie |
Morski Instytut Rybacki – Państwowy Instytut Badawczy /Akwarium Gdyńskie MIR-PIB/ | Usłysz Bałtyk | pomorskie |
Muzeum Nadwiślańskie w Kazimierzu Dolnym | „Mały Przewodnik po | lubelskie |
Muzeum Nadwiślańskie w Kazimierzu Dolnym - oddział Dom Kuncewiczów | Spacer literacki po Kazimierzu Dolnym śladami Marii i Jerzego Kuncewiczów - "Szlak Dwóch Księżyców" | lubelskie |
Muzeum Narodowe w Krakowie | Latający dywan. Opowieści przedmiotów. | małopolskie |
Muzeum Okręgowe w Sandomierzu | Miasto movie o tradycji- obrzędy, zwyczaje i tradycje ludowe w przestrzeni miejskiej Sandomierza, Zawichostu | świętokrzyskie |
Olsztyński Teatr Lalek | Tware i maski | warmińsko-mazurskie |
Ośrodek Kultury Arsus w dzielnicy Ursus m. st. Warszawy | Opowiem Wam Historię | mazowieckie |
Pole Sztuki | Przyszłość będzie inna – interdyscyplinarna edukacja przez sztukę. | mazowieckie |
Stowarzyszenie „Alternatywni” | VI Festiwal Literatury Wielorzecze | warmińsko-mazurskie |
Stowarzyszenie Homo Faber | Lublin uczy się ukraińskiego | lubelskie |
Stowarzyszenie Koło Gospodyń Wiejskich „Kępianki” | Zaduszki kontra Halloween | świętokrzyskie |
Stowarzyszenie Komunikat | Festiwal Dekonstrukcji Słowa "Czytaj"! | śląskie |
Stowarzyszenie Przyjaciół Nowej Huty | Krakowski szlak Bajkoteki | małopolskie |
Teatr Ochoty - Ośrodek Kultury Teatralnej | Sztuka mówienia | mazowieckie |
Towarzystwo Teatralne Pod Górkę | Warsztaty poetycko - recytatorskie „Czas na poezję, poezja na czasie” | mazowieckie |
Archiwum Państwowe w Opolu | „Z polskim słowem na odrzańskim szlaku” | opolskie |
Białołęcki Ośrodek Kultury | Wielka zabawa i ważna sprawa - język podwórka | mazowieckie |
Biblioteka Publiczna im. K. Iłłakowiczówny w Trzciance (obecnie Biblioteka Publiczna i Centrum Kultury im K. Iłłakowiczówny w Trzciance) | Posmakuj Poezji. Projekt Promujący Poezję Polską | wielkopolskie |
Instytut Kultury Miejskiej | Gdańskie rozmówki niemiecko-polskie | pomorskie |
Instytut Książki | Mała książka - wielki człowiek | małopolskie |
Małgorzata Litwinowicz | Sól ziemi. | mazowieckie |
Miejsko - Gminny Ośrodek Kultury | Biebrzańskie szuwary | podlaskie |
Morski Instytut Rybacki – Państwowy Instytut Badawczy /Akwarium Gdyńskie MIR-PIB/ | Usłysz Bałtyk | pomorskie |
Muzeum Nadwiślańskie w Kazimierzu Dolnym | „Mały Przewodnik po | lubelskie |
Muzeum Nadwiślańskie w Kazimierzu Dolnym - oddział Dom Kuncewiczów | Spacer literacki po Kazimierzu Dolnym śladami Marii i Jerzego Kuncewiczów - "Szlak Dwóch Księżyców" | lubelskie |
Muzeum Narodowe w Krakowie | Latający dywan. Opowieści przedmiotów. | małopolskie |
Muzeum Okręgowe w Sandomierzu | Miasto movie o tradycji- obrzędy, zwyczaje i tradycje ludowe w przestrzeni miejskiej Sandomierza, Zawichostu | świętokrzyskie |
Olsztyński Teatr Lalek | Tware i maski | warmińsko-mazurskie |
Ośrodek Kultury Arsus w dzielnicy Ursus m. st. Warszawy | Opowiem Wam Historię | mazowieckie |
Pole Sztuki | Przyszłość będzie inna – interdyscyplinarna edukacja przez sztukę. | mazowieckie |
Stowarzyszenie „Alternatywni” | VI Festiwal Literatury Wielorzecze | warmińsko-mazurskie |
Stowarzyszenie Homo Faber | Lublin uczy się ukraińskiego | lubelskie |
Stowarzyszenie Koło Gospodyń Wiejskich „Kępianki” | Zaduszki kontra Halloween | świętokrzyskie |
Stowarzyszenie Komunikat | Festiwal Dekonstrukcji Słowa "Czytaj"! | śląskie |
Stowarzyszenie Przyjaciół Nowej Huty | Krakowski szlak Bajkoteki | małopolskie |
Teatr Ochoty - Ośrodek Kultury Teatralnej | Sztuka mówienia | mazowieckie |
Towarzystwo Teatralne Pod Górkę | Warsztaty poetycko - recytatorskie „Czas na poezję, poezja na czasie” | mazowieckie |
Grupa I - Sandomierz – Krzyżtopór
Tytuł wizyty: „Poszukiwania zamkowego skarbu”
Wyjazd z Kielc: 9.00
Tytułowe „Poszukiwania zamkowego skarbu” będziemy prowadzili w perełce polskich miast – Sandomierzu.
To urokliwe miasto nazywane bywa Małym Rzymem – gdyż podobnie jak włoska stolica ulokowane jest na 7 wzgórzach. Co ciekawe – pod obydwoma miastami ciągną się tajemnicze, podziemne korytarze. Zwiedzanie sandomierskich podziemi jest jedną z atrakcji, które dla Was przygotowaliśmy. Najprawdopodobniej powstawały od XIV w. z przeznaczeniem na magazyny. Tworzą labirynt, który ciągnie się pod miastem. Dawniej wielokrotnie służyły mieszkańcom jako schronienie przed najeźdźcami. Teraz stanowią ciekawostkę turystyczną – do zwiedzania udostępnione jest 500 metrów tajemniczych korytarzy. Przejdziemy nimi (będzie to około 45 min spacer) poznając różne opowieści i anegdoty związane z tym miejscem.
W programie wycieczki po Sandomierzu znajdują się również Katedra – XIV-wieczna gotycka świątynia, ufundowana w 1360 r. przez Kazimierza Wielkiego, w której przechowywane są relikwie Drzewa Krzyża Świętego podarowane przez Króla Władysława Jagiełłę, dom Długosza (dawna Mansjonaria) – pięknie utrzymana późnogotycka budowla z czerwonej cegły wybudowana przez mistrza Jana z Krakowa w 1476 r., ufundowana przez Jana Długosza, zamek wzniesiony na skarpie wiślanej w Sandomierzu przez Kazimierza III Wielkiego, rozbudowany w XVI w. przez króla Zygmunta I Starego i Brama Opatowska – jedyna zachowana brama miejska, element średniowiecznego systemu obronnego miasta, pochodząca z XIV w.
Po tych wszystkich sandomierskich atrakcjach oprowadzać nas będą pracownicy Muzeum Okręgowego w Sandomierzu i przewodnicy PTTK. Ich opowieści sprawią, że poczujemy klimat tego niesamowitego miasteczka.
W Zamku Królewskim ( w Muzeum Okręgowym w Sandomierzu) czeka na nas questing „Poszukiwanie zamkowego skarbu” – muzealna zabawa edukacyjna oparta na autorskim tekście oraz warsztaty.
Będąc w Sandomierzu, nie sposób nie zwiedzić znajdujących się w niedalekiej odległości ruin zamku Krzyżtopór w Ujeździe. Wybudowany w latach 1621–1644 zamek Krzysztopór (obecnie: Krzyżtopór) to jedna z najokazalszych siedzib magnackich, które powstały na polskich ziemiach w tamtych czasach. Był największą budowlą pałacową w Europie przed powstaniem Wersalu. Jego nazwa ma związek z inskrypcją znajdującą się na bramie głównej „/Krzyż obrona/Krzyż podpora/Dziatki naszego Topora/” stanowiącej credo Krzysztofa Ossolińskiego – fundatora, gorliwego katolika, wyrażające jego osobisty stosunek do wyznawanych zasad wiary.
Zamek Krzyżtopór to nie tylko ważne dla historii pozostałości dawnej budowli. Prowadzona jest tu także działalność edukacyjna (m.in. przyozdabianie drewnianych mieczy, wytwarzanie biżuterii, a następnie pasowanie uczniów na rycerzy i damy dworu, wykonywanie gipsowych odlewów przedpola oraz bramy zamku, a także projektowanie strojów szlacheckich). Uczestnicy wyjazdu studyjnego zwiedzą zamek z przewodnikiem PTTK i – mamy nadzieję – zainspirują się do nowych, twórczych działań edukacyjnych.
Grupa II - Pińczów – Chałupki
Tytuł wizyty: „Pińczów – miasto szlacheckie”
Wyjazd z Kielc: 9.15
Jeśli brać pod uwagę daty lokowania świętokrzyskich miast i miasteczek, to Pińczów wcale nie jest w gronie tych najstarszych – jego powstanie datowane jest na XV w. (21 września 1428 r. król Władysław Jagiełło nadał Pińczowowi, wsi Jana z Oleśnicy, kasztelana żarnowskiego, prawo miejskie magdeburskie).
Na pewno warto pojechać do Pińczowa. Dlaczego? Tu w programie zwiedzania mamy dawny zespół klasztorny oo. Paulinów z 1449 r., Dom Ariański, zwany również Drukarnią Ariańską, na Mirowie z przełomu XVI i XVII w. i synagogę wybudowaną w latach 1594–1609. Niewykluczone, że – jeśli czas pozwoli – zdążymy również zobaczyć kaplicę świętej Anny z 1600 r.
Na trasie naszej wycieczki znajdzie się także Pińczowskie Samorządowe Centrum. Zapoznamy się z obiektem i dowiemy, w jaki sposób funkcjonuje – zarówno od strony finansowej, jak i merytorycznej. Tu obejrzymy wystawę prac plastycznych zainspirowanych wierszami poety Adama Ochwanowskiego o Pińczowie, krótkie przedstawienie teatralne „Powtórka z Czerwonego Kapturka” – które będzie okazją do opowiedzenia i o realizowanych przez Centrum projektach, i o ich ciągłości (Teatr Okazjonalny Rodziców to właśnie „dziecko” jednego z projektów).
W Muzeum Regionalnym w Pińczowie na uczestników naszej wycieczki czeka warsztat „Kaligrafia hebrajska”, podczas którego poznamy podstawowe zasady nauki kaligrafii.
Tuż obok Pińczowa znajdują się Chałupki, a w nich Ośrodek Tradycji Garncarstwa. Początki garncarstwa w Chałupkach sięgają połowy XVI w. Wyroby z Chałupek słyną z pięknego wykończenia i ciekawej ornamentyki, z pewnością będzie to więc bardzo ciekawy przystanek na naszej drodze. Obejrzymy nie tylko piękne wyroby garncarskie, ale i autentyczny, dwukomorowy piec garncarski oraz urządzenia i narzędzia niezbędne w procesie produkcji.
Zwiedzający poznają każdy etap poznawania ceramiki – dowiadują się, ile pracy wymaga stworzenie nieraz niewielkiego naczynka – od wykopania gliny przez formowanie po wypalanie i dekorowanie. Ośrodek nie tylko pozwala zgłębić tajniki tej niszowej już działalności rzemieślniczej – ale uczy zwiedzających szacunku do pracy i tradycji.
Grupa III - Pacanów
Tytuł wizyty: „W odwiedzinach u Koziołka Matołka”
Wyjazd z Kielc: 9.20
Europejskie Centrum Bajki (ECB) im. Koziołka Matołka w Pacanowie to miejsce, które po prostu trzeba odwiedzić. Przez cały rok tętni życiem – pełne turystów, rozbawionych dzieci i, przede wszystkim, pozytywnej, radosnej atmosfery. Tu organizowane są: Festiwal Kultury Dziecięcej, Dziecięce Spotkania Mistrzów Teatru, Spotkania Mistrzów Muzyki, ogólnopolskie konkursy Przygody Koziołka Matołka, Konkurs Fotograficzny „Wszystkie Dzieci Świata” i wiele innych okazjonalnych imprez.
Dla nas wizyta w Centrum Bajki będzie doskonałą okazją do wymiany doświadczeń między animatorami kultury z różnych instytucji a animatorami pracującymi w Centrum Bajki.
Po to by trochę się poznać, na początek proponujemy warsztaty dramowe, które rozwijają kreatywność, fantazję i twórcze myślenie. W trakcie zajęć wykorzystywane są ćwiczenia dramowe (teatralne): rozmowa, wywiad, ćwiczenia pantomimiczne, improwizacja i ćwiczenia głosowe. Ideą warsztatów jest rozgrzanie umysłów, otwarcie na inne sposoby patrzenia na świat, kształtowanie wrażliwości oraz nauka panowania nad emocjami. Naszym głównym celem jest przede wszystkim dobra zabawa!
Kolejnym punktem programu będzie wizyta w Małym Teatrze, gdzie uczestnicy będą mogli obejrzeć jeden z trzech spektakli: „Mała syrenka”, „Krawiec Niteczka”, „Dziadek do orzechów” i poznać tajniki pracy aktora-lalkarza. Mały Teatr to kameralna scena lalkowa prezentująca znane i lubiane baśnie w pięknych aranżacjach. Jej zaletą jest bliski kontakt widzów z lalkami i animatorami. Publiczność zgromadzona w małej, przytulnej salce nieusztywniona rzędami foteli, wczuwa się w oglądaną historię i przeżywa ją wraz z bohaterami.
Po przerwie uczestnicy wyjazdu zostaną podzieleni na dwie grupy – pierwsza część zwiedzi wystawę Bajkowy Świat, druga – Krainę Soria Moria.
Bajkowy Świat to unikalna ekspozycja łącząca najnowsze zdobycze technik multimedialnych z tradycyjnymi eksponatami muzealnymi. To wyjątkowa podróż przez baśniowe krainy – pełna obrazów, dźwięków, barw i zaskoczeń. Najmłodszych ekspozycja uczy przez zabawę i poznawanie baśniowych fabuł. Umacnia ich wiarę w zwycięstwo dobra nad złem.
Soria Moria to interaktywna wystawa – opowieść oparta na fińskim systemie edukacji, nawiązująca do skandynawskich tradycji bajarskich. Łączy świat baśni, legend i podań krajów Północy z najnowocześniejszą technologią ekspozycyjną. Zwiedzający zostają zaproszeni do udziału w kilkustanowiskowej grze. Bawiąc się, szybciej zdobywają wiedzę i jednocześnie miłe wspomnienia z wyprawy do ECB.
Podczas pobytu w Centrum Bajki animatorzy będą mieli okazję spotkać się z Koziołkiem Matołkiem i wykonać wspólne pamiątkowe zdjęcia.
Wracając z Europejskiego Centrum Bajki, grupa zatrzyma się jeszcze, by zwiedzić XIII-wieczną bazylikę w Pacanowie i XIV-wieczny kościół farny pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Stopnicy.
Grupa IV i V - Chęciny – Centrum Nauki Leonarda da Vinci – Tokarnia
Tytuł wizyty: „Nauka i folklor”
Wyjazd z Kielc: 9.00
Zamek Królewski w Chęcinach został wzniesiony na przełomie XIII i XIV w. i był niegdyś ośrodkiem wysokiej rangi, w którym odbywały się zjazdy możnowładców i rycerstwa. Mimo że po III rozbiorze Polski zamek zaczął tracić na znaczeniu i popadać w ruinę, udało się zachować dużą jego część i obecnie stanowi on bardzo ważny pomnik historii, który jest jednym z najczęściej odwiedzanych zabytków tego typu w Polsce. Zwiedzimy go z przewodnikiem PTTK.
Następnym etapem wycieczki będzie Centrum Nauki Leonardo da Vinci. Jest to nowoczesny park nauki przeznaczony do aktywnego i inspirującego wypoczynku. Ośrodek został stworzony w celu wzbudzania zainteresowania naukami przyrodniczymi, rozwijania nauki samodzielnego myślenia u najmłodszych i rozbudzania ich pasji. Cieszy się bardzo dużym zainteresowaniem, gdyż pozwala dzieciom zdobywać wiedzę w aktywny i atrakcyjny dla nich sposób. Oprócz zwiedzania Centrum Nauki Leonarda da Vinci, jednym z punktów wizyty studyjnej będą warsztaty metodyczne oraz propozycje eksperymentów, które można bezpiecznie przeprowadzać z uczniami.
Zajrzymy również do Dworu Starostów Chęcińskich – w którym można podziwiać pięknie odrestaurowane zabytkowe wnętrza.
Na naszej trasie znajduje się także Park Etnograficzny w Tokarni, w którym, oprócz zwiedzania i bardzo interesujących opowieści o zabudowie drewnianej „Świat drewnianych chat” (gr. IV) i „Szlakiem młynów i wiatraków” (gr. V), czeka na wszystkich dodatkowa atrakcja – gra terenowa przybliżająca tradycję regionu i pozwalająca sprawdzić swoją sprawność i inne cenne zdolności.
Grupa VI - Nowa Słupia – Św. Krzyż – Bieliny
Tytuł wizyty: „Śladami średniowiecza”
Wyjazd z Kielc: 10.00
Zapraszamy na wizytę studyjną, która wiedzie przez Drogę Królewską – z Nowej Słupi na Święty Krzyż – to tylko godzina spacerem, a widoki i wspomnienia niezapomniane. Po drodze zobaczymy: krzyże pokutne, Grotę Matki Bożej i buk Jagiełły (już leżący). Na Świętym Krzyżu zwiedzimy Bazylikę. Zobaczymy także pomnik postawiony w miejscu bitwy powstania styczniowego.
Następnym punktem wyjazdu będzie Centrum Tradycji, Turystyki i Kultury Gór Świętokrzyskich – Osada Średniowieczna w Hucie Szklanej. Już wejście do osady – charakterystyczna drewniana brama – wprowadzi nas w epokę. Za palisadą przeniesiemy się w czasie! Stoją tam drewniane chaty kryte strzechą, ziemianki, drewniane wozy, drewniane naczynia. W chatach i przed nimi zastaniemy szewca, kowala, prządkę, zielarkę, bartnika czy garncarza oddających się codziennym zajęciom. Eksponatów można będzie dotykać, do domostw wchodzić, jak w prawdziwej osa dzie, która żyje i trwa, a nie jest tylko muzeum.
Tu czeka nas również dodatkowa atrakcja – warsztaty zielarskie, które poprowadzi zielarka Różanna. Nauczy nas rozpoznawania ziół, opowie o ich leczniczych i magicznych właściwościach, zdradzając ludowe tajemnice przywoływania miłości, powodzenia i zdrowia Jeśli pogoda pozwoli warsztaty odbędą się na zewnątrz i połączymy je z pieczeniem podpłomyków.
Ostatnim punktem wizyty studyjnej będzie jeden z najbardziej charakterystycznych obiektów Świętokrzyskiego Szlaku Literackiego, czyli dworek urodzonego w Bielinach pisarza i poety Józefa Ozgi Michalskiego. Poeta już jako gimnazjalista publikował pierwsze utwory literackie w miesięczniku literackim Młodzi Idą oraz w tomiku Gołoborze. Publikował także legendy świętokrzyskie (pt. Łysica gwarzy – godki świętokrzyskie).
Grupa VII - Ciekoty – Św. Katarzyna
Tytuł wizyty: „Literacki spacer do Stefana Żeromskiego”
Wyjazd z Kielc: 10.15
Ciekoty to świętokrzyska wieś z niezwykle bogatą historią – na wieki związana jest z rodziną Żeromskich. Tu odwiedzimy Centrum Edukacyjne „Szklany Dom” (CESD), które położone jest na tzw. Żeromszczyźnie – terenie, na którym stał dwór, zamieszkiwany w latach 1871–1883 przez rodzinę Żeromskich. We wchodzącym w skład CESD dworku Stefana Żeromskiego odbędą się warsztaty „Zabawy z hipertekstem”.
Po zabawach ze słowem przyjdzie czas na odrobinę ruchu – udamy się na wędrówkę Literackim Szlakiem Spacerowym z Ciekot do Świętej Katarzyny śladami twórczości Stefana Żeromskiego.
Jeśli jesienna pogoda nie pozwoli na spacer, przejedziemy do świętej Katarzyny, by zwiedzić klasztor Bernardynek, kapliczkę Janikowskich (tzw. kapliczkę Żeromskiego), następnie udamy się w kierunku Bodzentyna – tam na trasie naszej podróży znajdą się: ruiny zamku biskupów krakowskich, rynek i pomnik św. Floriana.
Grupy VIII - Bodzentyn – Kapkazy – Michniów
Tytuł wizyty: „Tryptyk Bodzentyński i Szkoła Wrażliwości”
Wyjazd z Kielc: 10.30
W ramach świętokrzyskich podróży odwiedzimy gotycki tryptyk bodzentyński z ok. 1508 r. znajdujący w kościele parafialnym Wniebowzięcia NMP i św. Stanisława Biskupa w Bodzentynie i Zagrodę Czernikiewiczów z 1809 r. ze zbiorami etnograficznymi, będącą własnością Muzeum Wsi Kieleckiej. Zagroda, która jest najstarszą i jedyną tak kompleksowo zachowaną małomiasteczkową zagrodą znaną z terenów Kielecczyzny, stanowią wspaniały przykład specyficznej architektury małych miasteczek rolniczych charakterystycznych dla regionu..
Następnie pojedziemy do miejsca, które kryje się pod tajemniczą nazwą „Kapkazy – Szkoła Wrażliwości”. Jest to niezwykłe centrum spotkań artystów i miłośników sztuki, oaza dla pasjonatów działań artystycznych, przestrzeń dla ludzi w różnym wieku i z różnych środowisk. W starej stodole, w której założyciele stworzyli autorską galerię ceramiki i scenę teatralną, odbywają się różnego rodzaju działania kulturalne: przedstawienia, koncerty, wystawy plastyczne, warsztaty ceramiczne i teatralne, wernisaże, prezentacje artystyczne i plenery. Na uczestników wizyty studyjnej czekają tutaj niezapomniane warsztaty – grupowe i indywidualne.
Zobaczymy również przedstawienie „Bajka o diable i Babie” na motywach świętokrzyskich legend grane na scenie w stodole przy akompaniamencie muzyki na żywo z wykorzystaniem dawnych instrumentów (liry korbowej, cytry). Potem animatorzy ze Szkoły Wrażliwości Kapkazy zaproszą nas na warsztat ceramiczny i warsztat teatralny, które, liczymy na to, będą źródłem inspiracji do dalszej aktywnej pracy z dziećmi i młodzieżą. Nowych pomysłów nigdy dosyć!
Ostatnim przystankiem na trasie naszej podróży będzie Mauzoleum Martyrologii Wsi Polskich w Michniowie wybudowane w miejscu kaźni mieszkańców Michniowa zamordowanych przez Niemców w czasie II wojny światowej w odwecie za współpracę ze świętokrzyskim ruchem oporu.
Grupa IX - Oblęgorek – Rżuchów
Tytuł wizyty: „Pisarskim szlakiem”
Wyjazd z Kielc: 9.00
Jednym z najbardziej znanych obiektów na Świętokrzyskim Szlaku Literackim jest Pałacyk Henryka Sienkiewicza w Oblęgorku. Majątek ten został ofiarowany pisarzowi przez Polaków w 1900 r. z okazji jubileuszu 25-lecia pracy literackiej. Czterdzieści lat po jego śmierci, w 1956 r., został przekazany przez jego dzieci na rzecz utworzenia muzeum, które otwarto już 26 października 1958 r. Na parterze odtworzono mieszkanie Sienkiewicza – gabinet, salon, jadalnię, palarnię i sypialnię – zobaczymy tam galerię portretów rodzinnych, kolekcję broni bliskowschodniej i afrykańskiej, dary jubileuszowe, a także trofea myśliwskie podkreślające łowcze pasje pisarza. Pierwsze piętro mieści wystawę biograficzno-literacką prezentującą największą w Polsce kolekcję albumów i adresów jubileuszowych.
Pałacyk zwiedzimy z przewodnikiem, a w ramach dodatkowych atrakcji czeka nas questing pod hasłem „słowo”. Kolejnym przystankiem na trasie naszej wizyty studyjnej będzie znajdujący się w Rżuchowie, „Dom Spokojnej Książki” Moniki i Piotra Kogutów, który mieści się w siedzibie stowarzyszenia „Głowa do góry”. Jest to przystań dla opuszczonych książek – w 6-metrowym regale w stodole zgromadzonych zostało 30 tys. książek. W samym stowarzyszeniu odbywają się różnego rodzaju spotkania i warsztaty.
W jednym z nich, polegającym na pracy z papierem czerpanym i tworzeniu wyklejanek (podobnych do tych, jakie uwielbiała tworzyć Wisława Szymborska) – weźmiemy udział. „Żywe słowo” – prezentacja pereł literatury przez laureatów ogólnopolskich przeglądów teatralnych i recytatorskich – to dodatkowa atrakcja, która będzie na nas czekać w tym wyjątkowym miejscu.
Grupa X - Oblęgorek
Tytuł wizyty: „Wędrówka z Sienkiewiczem. Od Geoparku do Dworku”
Wyjazd z Kielc: 11.45
Geopark Kielce, który będzie pierwszym punktem wizyty studyjnej, to zbiór największych atrakcji przyrodniczych znajdujących się w obrębie naszego miasta. W jego skład wchodzą: Centrum Geoedukacji, Ogród Botaniczny, Amfiteatr Kadzielnia, OPT Wietrznia, rezerwaty i jaskinie.
Odwiedzimy jedno z tych miejsc – Centrum Geoedukacji zlokalizowane na terenie rezerwatu Wietrznia. Jest to najważniejsza atrakcja geoturystyczna na trasie „Świętokrzyskiego Szlaku Archeo-Geologicznego”.
Centrum Geoedukacji to miejsce realizujące model nowoczesnej edukacji – tu, w przystępny sposób, przekazywana jest dzieciom i młodzieży wiedza geologiczna i geograficzna. Wizyta w tym miejscu może być źródłem inspiracji i być może, dzięki rozbudzeniu pasji, początkiem przyszłych ciekawych karier naukowych. Na pewno zaś jest świetnym wstępem do lepszego zrozumienia geologicznego fenomenu Gór Świętokrzyskich na czele z gołoborzami, jaskiniami czy dawnymi rafami koralowymi.
Zwiedzimy tę ciekawą placówkę, dowiemy się, jak funkcjonuje, jakie innowacyjne pomysły są w niej realizowane. Czeka tu na nas również dodatkowa atrakcja – warsztaty szlifowania skał.
Jeśli zostanie trochę czasu – pospacerujemy po Kadzielni, przepięknym rezerwacie przyrody zlokalizowanym bardzo blisko centrum Kielc.
Kolejnym punktem wizyty studyjnej będzie zwiedzanie Pałacyku Henryka Sienkiewicza w Oblęgorku – majątku, który został ofiarowany pisarzowi przez Polaków w 1900 r. z okazji jubileuszu 25-lecia pracy literackiej. Czterdzieści lat po śmierci pisarza, w 1956 r., pałacyk został przekazany przez jego dzieci na rzecz utworzenia muzeum, które otwarto już 26 października 1958 r. Na parterze odtworzono mieszkanie Sienkiewicza – gabinet, salon, jadalnię, palarnię i sypialnię – zobaczymy tam galerię portretów rodzinnych, kolekcję broni bliskowschodniej i afrykańskiej, dary jubileuszowe, a także trofea myśliwskie podkreślające łowcze pasje pisarza. Pierwsze piętro mieści wystawę biograficzno-literacką prezentującą największą w Polsce kolekcję albumów i adresów jubileuszowych.
Pałacyk zwiedzimy z przewodnikiem, a w ramach dodatkowych atrakcji czeka nas questing pod hasłem „słowo”.
Content is the king! - warsztat tworzenia atrakcyjnych komunikatów do mediów społecznościowych
Prowadzący: Aleksandra Tatarczuk
Koordynacja/Miejsce: Instytut Dizajnu
Liczba uczestników: 15
Codziennie na naszych kontach na mediach społecznościowych jesteśmy zasypywani ogromem treści. Cześć wpisów ledwo zauważymy scrollując palcem w dół ekranu, ale inne zatrzymają nasz wzrok, a nawet zaciekawią na tyle by szukać dalej i ... by wyjść z Facebooka czy Instagrama! Co decyduje o tym, że niektóre teksty przyciągają naszą uwagę, podczas gdy większość umyka nam niezauważona? W czasie warsztatów z Aleksandrą Tatarczuk, menedżerką kultury związaną z kwartalnikiem Magazyn Usta, przyjrzymy się krótkim tekstom tworzonym przez instytucje kultury, prasę, influencerów a także postom uczestników warsztatu. Przeanalizujemy ich język, zastanowimy się nad akuratnością przekazu, tak by po 3h każdy potrafił przygotować krótki tekst informacyjny i prasowy, który "wpadnie w ucho i zatrzyma oko".
W programie:
- Case study - prezentacja przykładów dobrych i złych komunikatów w social mediach.
- Dobre praktyki - przygotowanie listy wytycznych do tworzenia komunikatów.
- Analiza i weryfikacja - praca nad komunikatami w social mediach uczestników warsztatu.
- Przygotowanie własnych treści - analiza i umówienie.
Aleksandra Tatarczuk - historyczka sztuki, managerka i animatorka kultury, ogrodniczka miejska; aktualnie producentka i twórczyni treści marketingowych w kwartalniku kulturalno-kulinarnym USTA. Założycielka pracowni Dwie Ole, zajmującej się promocją kultury i edukacją kulturalna; marki Trochękultury.pl promującej sztukę współczesną; realizatorka projektów społecznych i edukacyjnych; założycielka dwóch funkcjonujących ogrodów społecznych w Gdańsku; autorka publikacji edukacyjnych dotyczących dziedzictwa kulturowego i zmiany społecznej; pomysłodawczyni festiwalu „Cud nad Martwą Wisłą” (i kuratorka w latach 2013-2015), producentka targów "Święta na Mysiej" w Warszawie i cyklu micro-festiwali "Oko na..." w hotelach Puro. W swoich projektach wykorzystuje sztukę i ogrodnictwo miejskie jako narzędzia mediacji, a także metodykę placemakingu i społecznej i design thinking. Autorka niezliczonych postów na fanpage'ach o wielotysięcznych zasięgach.
Odważni w rysowaniu - czyli o myśleniu wizualnym, sposobach na wizualną pracę z uczestnikami i pożytkach z tego płynących
Prowadzący: Dorota Kostowska
Koordynacja/Miejsce: Wzgórze Zamkowe/ sala konferencyjna
Liczba uczestników: 20
Na warsztatach ośmielam i przypominam jaką frajdą jest rysowanie. Pokażę jak łatwo można komunikować się za pomocą obrazu i udowodnimy, że każdy to potrafi. Nauczę prostych trików i zdradzę parę rysunkowych tajemnic. Wspólnie stworzymy rysunkowy przewodnik.
Przyjdź porysować!
Dorota Kostowska: Ty mówisz, ja rysuję, wszyscy mają przed oczami obraz całości - to jest właśnie zapis graficzny na żywo (graphic recording). Zawodowo zajmuję się zapisem graficznym podczas konferencji, szkoleń, tworzę wielkoformatowe rysunki na zamówienie i ośmielam innych do wykorzystywania rysowania w codziennej pracy i komunikacji z innymi jako facylitatorka. Znajdziesz mnie tutaj: www.dorotakostowska.pl i tutaj: www.instagram.com/dorota.kostowska
Wzornictwo PRL – elementarz. Vademecum kolekcjonera
Koordynacja/ miejsce: Muzeum Zabawy i Zabawek
Prowadzący: Kasia Hodurek-Kiek
Liczba uczestników: 20
Na zajęciach porozmawiamy o modzie na meble i dodatki w estetyce określanej jako mid-century i o tym, jak na nowo projekty z czasów PRL-u zadomowiły się w naszych wnętrzach.
Omówimy perełki wzornicze tego okresu, projekty produkowane w wielkich nakładach, jak fotel 366 Józefa Chierowskiego i te, które powstały tylko jako prototypy na przykład fotel RM58 projektu Romana Modzelewskiego, czy regał Romana Hałasa. Poznamy nazwiska polskich projektantów i najlepsze rozwiązania tego okresu z zakresu projektowania mebli, ceramiki, szkła oraz zabawek. W usystematyzowaniu wiedzy pomoże nam elementarz kolekcjonera. Uczestnicy zajęć dowiedzą się, gdzie wyszukiwać skarby polskiego wzornictwa, na co zwrócić uwagę przy tworzeniu własnej kolekcji i jak wykorzystać je w aranżacji wnętrz. W części warsztatowej stworzymy miniaturę krzesełka w popularnej w czasach PRL-u technice „oplotu”. Może być ono zabawką bądź też stylowym dodatkiem aranżacji wnętrza. Warsztat podyktowany jest zmianą części ekspozycji stałej Muzeum Zabawek i Zabawy, prezentującej zabawki z okresu PRL-u. Otwarcie ekspozycji zaplanowane jest na grudzień 2019 roku, w ramach obchodów 40 – lecia Muzeum Zabawek i Zabawy.
Kasia Hodurek-Kiek - kustosz Muzeum Zabawek i Zabawy, pasjonatka wzornictwa tego okresu. Zbiera krzesła, fotele i stoliki, w kolekcji posiada również ich miniaturowe wersje w postaci mebelków dla lalek. Kuratorka wystaw: „Czekoladowa mieszanka” (2009), „Zabawki fantazją malowane. W 100 – lecie Warsztatów Krakowskich 1913-1926” (2013), „Meble kombinowane. Wzornictwo mebelków dla lalek i przykłady mebli dziecięcych w PRL-u” (2017) – wystawa ta prezentowana była również w ramach Łódź Design Festival 2019. Autorka publikacji dotyczącej wzornictwa mebelków dla lalek i przemysłu zabawkarskiego w PRL-u „Meble kombinowane. Wzornictwo mebelków dla lalek i przykłady mebli dziecięcych w PRL-u”. Pomysłodawczyni i animatorka warsztatów edukacyjnych.
Od słowa do działania! czyli jak zabrać się do realizacji projektu „Po sąsiedzku”
Koordynacja/ miejsce: Ośrodek Myśli Patriotycznej i Obywatelskiej/Wzgórze Zamkowe
Prowadzący: Magdalena Lang/ Jolanta Białek
Liczba uczestników: 20
Pokażemy i przećwiczymy z uczestnikami różne warianty pracy nad projektem Po sąsiedzku. Sąsiedztwo rozumiemy szeroko - jako np. najbliższe otoczenie, ale też różnorodność, inność, wielokulturowość. Pokażemy, jak realizować projekt w społeczności lokalnej, tworząc grupę rozmaitych podmiotów związanych bezpośrednio lub pośrednio z edukacją i kulturą metodą interpretacji dziedzictwa. Będziemy pracować pod wspólnym szyldem NASZE DZIEDZICTWO przy różnych stolikach: historia, kultura, przyroda, zabawa, tradycje, a punktem wyjścia będzie zawsze jakieś SŁOWO. Zaprosimy też uczestników do samodzielnego wykonania prostych zabawek (z przeszłości) - prezentując warsztat realizowany w OMPiO „Gdy nie było zabawek…”.
Jolanta Białek – kierownik działu edukacji. Polonistka, teatrolog, wiele lat uczyła języka polskiego w szkole podstawowej, później w gimnazjum, gdzie była też dyrektorem. Koordynowała liczne projekty młodzieżowe i dla dorosłych (również międzynarodowe w ramach organizacji Jugendwerk). Jest edukatorem metod aktywizujących, redaktorem (magazyn psychologiczny „Charaktery”, „Style i Charaktery”, „Psychologia w Szkole”), instruktorem teatralnym, laureatką licznych nagród za działalność kulturalno-oświatową, w tym nagrody Ministra Kultury oraz tytułu Zasłużony Działacz Kultury. W OMPiO od 2012 r. kieruje działalnością edukacyjną i nie tylko. Bywa nadaktywna, ciągle coś wymyśla i potem musi te pomysły realizować.
Magdalena Lang-Trela – historyk i nauczycielka. Kielczanka z serca i urodzenia, „z niejednego pieca na świecie chleb jadła”. Od początku 2016 roku związana z OMPiO. Zajmuje się oprowadzaniem (także w języku angielskim), tłumaczeniem zawiłości historii najmłodszym, starszym i tym całkiem dojrzałym, opracowywaniem zajęć, prowadzeniem warsztatów. Przygotowuje i współorganizuje wydarzenia w Ośrodku.
Słowa, których nie słychać
Koordynacja/ miejsce: Teatr Lalki i Aktora Kubuś
Prowadzący: Ewa Lubacz, Michał Olszewski
Liczba uczestników: 15
Aktorzy Teatru Lalki i Aktora „Kubuś” w Kielcach – Ewa Lubacz oraz Michał Olszewski zapraszają na warsztaty ruchowe z elementami pantomimy i żonglerki. Słowo w teatrze nie zawsze musi wybrzmieć, często zastępuje je ruch, mowa ciała, gest. Umiejętność porozumiewania się bez słów jest nie lada sztuką, czasem koniecznością. Podczas warsztatów pobudzimy naszą wyobraźnię ruchową, nauczymy się, w jaki sposób rozwijać ekspresję własnego ciała, poznamy podstawy pantomimy, nauczymy się żonglować dwoma, trzema, czterema, a nawet pięcioma piłeczkami. W ruch wprowadzimy obręcze, maczugi oraz talerzyki. Zajęcia kierujemy do animatorów, performerów, jak również amatorów, chcących rozwijać swoje umiejętności pracy z ciałem i ruchem.
Każdy z uczestników warsztatów otrzyma w prezencie 3 profesjonalne piłeczki żonglerskie, melonik oraz rękawiczki.
Ewa Lubacz - aktorka TLiA „Kubuś”, szczudlarka, animatorka kultury, pedagog, absolwentka Wydział Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku AT w Warszawie, UMCS w Lublinie (Animator i Menedżer Kultury) oraz UJK w Kielcach (Edukacja Muzyczna). Ukończyła kurs Pedagogów Teatru przy Instytucie Teatralnym im. Z. Raszewskiego w Warszawie (2013 r.) i School of Modern Mime w Warszawskim Centrum Pantomimy (2015 r.). W swoich działaniach wykorzystuje teatr pantomimy, teatr uliczny, technikę dramy oraz metody Jana Dormana.
Michał Olszewski - aktor TLiA „Kubuś”, żongler, dziennikarz, animator kultury, autor spektakli teatralnych, absolwent Wyższej Szkoły Dziennikarskiej w Warszawie, Akademii Świętokrzyskiej w Kielcach oraz Politechniki Świętokrzyskiej. W swoich działaniach najchętniej wykorzystuje metody pedagogiki cyrku oraz pedagogiki zabawy.
Warsztaty stolarskie - drewniane pomoce dydaktyczne
Koordynacja/ miejsce: Instytut Dizajnu w Kielcach/ stolarnia IDK
Prowadzący: Anna Bera/ Dzikie dzieci
Liczba uczestników: 15 osób
Tym razem eksperymentalnie do udziału w warsztacie zapraszamy dorosłych, którym zaproponujemy zajęcia w takiej samej formie, w jakiej prowadzimy je dla najmłodszych. Uczestnicy będą mieli szansę poznać perspektywę dziecka biorąc udział w praktycznej części warsztatu, gdzie stawiamy na samodzielność, doświadczanie swojej siły i naukę przez próbowanie. Podczas tych zajęć nauczymy się pracować przy użyciu tradycyjnych narzędzi stolarskich. Będziemy piłować, wiercić, szlifować i wbijać gwoździe. Poznamy różne gatunki drzew w najrozmaitszej postaci. Uczestnicy będą mieli do dyspozycji całą stertę drewna prosto z lasu, deski, pniaczki, kłody, z których wspólnie zbudujemy drewniane projekty.
W drugiej części warsztatu podzielimy się doświadczaniem udziału w części praktycznej, wymienimy się spostrzeżeniami i odczuciami. Projektantka Anna Bera podzieli się swoim pomysłem na pracę z dziećmi. Odpowie też na pytania: Skąd się wzięły Dzikie Dzieci. Jak powstają zabawki z lasu. Jak można się nimi bawić, a jak nie wolno ich używać. W jaki sposób wspierać, inspirować dziecięcą aktywność?
Anna Bera - projektantka wzornictwa i zarazem stolarz, od 2015 roku współtworzy z siostrą Małgorzatą Matwiejczyk - psychoterapeutką projekt Dzikie Dzieci. Dzikie Dzieci to pracownia stolarska gdzie z kory, gałęzi i patyków powstają naturalne drewniane zabawki, które dzięki minimalnemu przetworzeniu pozostają częścią przyrody. Jest to seria obiektów otwartych i niezdefiniowanych, które wspierają swobodną zabawę. Dzikie Dzieci to także autorskie warsztaty twórcze, podczas których dzieci samodzielnie tworzą prace z drewna. Wierzymy, że bezpośredni kontakt z materiałem i wysiłek włożony w jego obróbkę daje radość, satysfakcję i moc!. Projekt powstał z przekonania, że bliskość przyrody uczy, rozwija zmysły, leczy; jest niezbędna do prawidłowego rozwoju dziecka.
Czy za pomocą słów jesteśmy w stanie coś zaprojektować? Warsztaty tworzenia modeli w technice 3D
Koordynacja/ miejsce: Instytut Dizajnu w Kielcach/ Kielecki Park Technologiczny
Prowadzący: Dominika Janicka
Miejsce: Instytut Dizajnu w Kielcach
Liczb uczestników: 10 (praca w 2-osobowych zespołach)
Uczestnicy wykonają prosty model wazy używając programu komputerowego. W trakcie zajęć odbędzie się pokaz pracy drukarki 3D. Na warsztatach spróbujemy napisać własny algorytm generujący formę wazy. Uchylimy rąbka tajemnicy czym jest projektowanie parametryczne, i jak je wykorzystać. Warsztaty poprzedzi krótki wprowadzający nt. jak języki programowania mogą wspomóc warsztat projektowy i jak zaawansowane nauczanie maszynowe może zastąpić niektóre prace projektowane.
Dominika Janicka - ukończyła architekturę na Politechnice Gdańskiej, gdzie zaliczona została do grona 16 najwybitniejszych jej absolwentów. W 2018 roku ukończyła program Szkoła Pionierów dla młodych innowatorów, organizowany przez Polski Fundusz Rozwoju i University of Cambrige Enterpise. Doświadczenie zawodowe zdobyła w Polsce, Belgii, Niemczech i Chinach.
W swojej działalności łączy pracę akademicką oraz badawczą z praktyką projektową. Jej projekty balansują między architekturą i dizajnem. Jest autorką idei Fair Building, która reprezentowała Polskę na 15. Biennale Architektury w Wenecji. Jej prace były pokazywane m.in. na Milan Design Week czy na Biennale Designu w Lubljanie oraz publikowane m.in. w „New York Times” i „The Guardian”. Z sukcesem brała udział w wielu konkursach architektonicznych i projektowych.
Od 2012 roku prowadzi własną praktykę projektową. W 2014 roku dołączyła do zespołu projektantów Instytutu Dizajnu w Kielcach, gdzie współprowadzi Pracownię Przestrzeni Publicznej. Swoją wiedzę na temat przestrzeni publicznej wykorzystuje również we współpracy z fundacją „Wspólnie” LaFargeHolcim. Od 2018 roku jest wykładowczynią na Wydziale Wzornictwa Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach.
Powrót do rzemiosła. Warsztaty introligatorskie oraz papier czerpany w praktyce
Koordynacja: Instytut dizajnu w Kielcach/ pracownia papieru IDK
Prowadzące: Joanna Kurkiewicz, Aleksandra Banaś
Liczba uczestników: 20
Miejsce: Instytut Dizajnu w Kielcach/ czytelnia Instytutu i pracownia papieru i druku
Tradycyjny warsztat rzemieślniczy przeżywa prawdziwy renesans. Zwiększony popyt na przedmioty rękodzielnicze to rezultat aspiracji i wyborów zakupowych świadomych konsumentów. W opozycji do masowej produkcji, tego typu przedmioty cechuje jakość oraz indywidualny rzemieślniczy sznyt. Ograniczenie konsumpcji pozwala zwrócić większą uwagę na kwestię jakości wykonania posiadanych rzeczy. Część praktyczna warsztatów poszerzy umiejętności i wiedzę uczestników z zakresu technik introligatorskich. Uczestnicy poznają zasady szycia zeszytowego, wykonają własnoręcznie zestaw zeszytów i notatników. Podczas warsztatów będzie również do dyspozycji wiele materiałów z fragmentami tekstów pisarzy związanych z regionem świętokrzyskim, które posłużą do zaprojektowania literackich rozkładówek w wykonywanych notesach.
Na warsztatach czerpania papieru uczestnicy zmierzą się z tradycyjnym sposobem jego produkcji: dowiedzą się z czego powstaje papier, jaka jest historia jego wytwarzania oraz poznają różne techniki czerpania: metodę japońską i europejską. Do stworzenia papierów czerpanych z charakterystyczną nierówną krawędzią wykorzystamy masy z celulozy drzewnej i roślin włóknistych. Dowolnie miksując kolory i dodając suszone rośliny oraz przyprawy, będzie można tworzyć własne kompozycje nadając papierom indywidualny charakter.
Joanna Kurkiewicz - absolwentka ASP w Łodzi; dyplom wykonany w 2012 roku w pracowni Technik Drzeworytniczych i Książki Artystycznej na wydziale Grafiki oraz w pracowni Papieru na wydziale Tkaniny i Ubioru; w 2018 roku obroniła doktorat na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach w dyscyplinie sztuk pięknych; brała udział w ponad 60 wystawach w kraju i za granicą. Jej prace prezentowane były m.in. we Francji, w Czechach, w Niemczech oraz na Malcie; producentka i kuratorka wystaw oraz koordynatorka projektów edukacyjnych; od 2013 roku związana z Instytutem dizajnu w Kielcach. W pracy zawodowej działa na styku dizajnu i rzemiosła, angażuje się w projekty, które wymagają pracy manualnej i umiejętności warsztatowych, z tego względu czuje się bardziej drukarzem niż projektantem graficznym. Od 2016 roku realizuje projekt Papier plus druk, który łączy zamiłowanie do starych technik druku i papierowy dizajn. W ramach autorskiej pracowni szyje, drukuje i składa zeszyty w limitowanych seriach oraz prowadzi warsztaty papieru i druku.
Aleksandra Banaś - absolwentka Akademii Sztuk Pięknych i Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie. Zajmuje się ilustracją i grafiką warsztatową, laureatka konkursu „Książka Dobrze Zaprojektowana – zacznijmy od dzieci „. Kuratorka wystawy „Lekcja dizajnu. Polskie marki tworzące z myślą o dzieciach". Pracuje w Instytucie Dizajnu i na co dzień prowadzi program edukacyjny dla szkół Lekcje dizajnu. Jest również odpowiedzialna za prowadzenie warsztatów w różnych cyklach tematycznych skierowanych do dzieci, dorosłych oraz seniorów. Współpracuje z młodymi polskimi markami, współtworząc wystawy w przestrzeni Instytutu.
Pełne słowa, puste miski
Koordynacja/ miejsce: Instytut Dizajnu w Kielcach/ pracownie ceramiczne IDK
Prowadzący: Michał Podleśny, Jolanta Szymanowska
Liczba uczestników: 15
Warsztaty w pracowni ceramicznej będą pozwalały na wypróbowanie kilku technik zdobienia ceramiki. Białe porcelanowe kubki posłużą nam jako tło do tworzenia haseł z wcześniej przygotowanych słów. Wybrane sentencje będą nakładane przy pomocy kalki ceramicznej, a następnie po zajęciach utrwalone w piecu ceramicznym.
Kolejna technika zdobienia będzie dawała możliwość podszkliwnego zdobienia wstępnie wypalonej miseczki. W tej technice będziemy używać kolorowych tlenków ceramicznych oraz stempli w kształcie liter, które pozwolą nam utrwalić własne hasła, a także skorzystamy z pędzli, by uzyskać ekspresyjne efekty. Na koniec każdy będzie miał możliwość poszkliwienia własnej miseczki, by była gotowa do wypału.
Warsztaty ceramiczne pozwolą prześledzić cały proces produkcyjny powstawania wyrobów ceramicznych, przy okazji przekazując również użytkowe pamiątki.
W programie zwiedzanie zaplecza ceramicznego: pomieszczeń piecowni, modelarni oraz przedstawienie projektów pracowni ceramicznej.
Michał Podleśny – urodzony w 1990 w Częstochowie, absolwent ASP im. E. Gepperta we Wrocławiu. Do swojej twórczości podchodzi jak do kolejnego wyzwania, poszukując nowych środków wyrazu. Charakteryzuje się ona sztuką figuratywną odznaczającą się groteskowym komentarzem do rzeczywistości. Swoje działania ceramiczne często wzbogaca stosując inne tworzywa i media: metal, drewno, kamień, tworzywa sztuczne, dźwięk, ogień. Twórca pieców eksperymentalnych, m.in. pieca latającego powstałego podczas VIII edycji Festiwalu Wysokich Temperatur we Wrocławiu. Kilkakrotnie współpracował z artystą Mateuszem Grobelnym przy gorącym projekcie Akwarium Ognia; organizowanym na bolesławieckich dniach ceramiki. Pasjonat wypalania ceramiki drewnem twórca autorskich pieców podczas dni sztuki w Kurniku oraz Cisnej. Laureat ogólnopolskiego konkursu na czarkę herbacianą we Wrocławiu.
Jolanta Szymanowska - absolwentka kieleckiego plastyka, specjalizacja ceramika oraz UJK na wydziale artystycznym, kierunek grafika. Doświadczenie w pracy z grupą zdobywała na wyjazdach z Wolontariatem Studenckim, co zaowocowało zdobyciem statuetki Wolontariusza Roku. Aktualnie prowadzi cykle warsztatów "Prosto z pieca" oraz "Dekonstrukcja". Angażuje się również społecznie, pomagając we Wrocławiu w przeprowadzaniu akcji Empty Bowls, a następnie organizując edycję kielecką we własnym mieście, a także współpracując z Polskim Związkiem Niewidomych. Jej prace można było zobaczyć w BWA oraz w Muzeum Historii Kielc, pt. "PO-równania". W Instytucie Dizajnu opiekuje się pracownią ceramiczną, uwielbia wymyślać i prowadzić warsztaty dla każdej grupy wiekowej. Tworzy, przetwarza, dekonstruuje. W wolnym czasie szyje oraz tworzy concept arty do gier.
Haft typograficzny + manipulacje tkaniną
Miejsce/ koordynacja: Instytut Dizajnu w Kielcach/ Ambasada dizajnu- pracownia tkaniny
Prowadzący: Jakub Święcicki, Hanna Zarzycka
Liczba uczestników: 15
Warsztaty rozwijają umiejętności wykorzystania tkanin i metod ich dekorowania w codziennej pracy animatora kultury. Zajęcia z haftu ręcznego na tamborkach przy użyciu punch needle z hasłami, słowami oraz wzorami typograficznymi. Uczestnicy poznają także rozmaite techniki manipulacji tkanin: smocking, plisowanie, kreatywne szycie. W międzyczasie odbędzie się prezentacja możliwości wykorzystania hafciarki komputerowej, która pokaże, w jaki sposób powstają przygotowane przez Ambasadę Dizajnu projekty.
Jakub Święcicki - projektant tekstyliów użytkowych i haftów komputerowych. Od ponad dwóch lat czynnie związany z Instytutem Dizajnu w Kielcach, gdzie prowadzi Pracownię tkaniny i koordynuje działania Ambasady Dizajnu. Pomysłodawca Uszyj to sam - cyklu warsztatów krawieckich dla początkujących. Absolwent wzornictwa o specjalności projektowanie produktu na UJK w Kielcach.
Hanna Zarzycka-Konieczkiewicz - koordynator warsztatów pracowni tkaniny / Ambasady Dizajnu w Kielcach. Terapeuta zajęciowy, pasjonatka mody i sztuki, z natury estetka. Popiera ideę Fair Trade. Najchętniej zrewolucjonizowałaby świat marek przemysłu odzieżowego. Zwolenniczka prostoty formy i harmonii barw.
Warsztaty kaligrafii wielkoformatowej
Miejsce/ koordynacja: Instytut Dizajnu w Kielcach/ sala warsztatowa
Prowadząca: Olga Grabiwoda
Liczba uczestników: 15
Uczestnicy zapoznają się z techniką pisania minuskuły karolińskiej za pomocą piórka ściętego, następnie za pomocą nietypowych narzędzi (szczotki, pędzle malarskie) wykonają napisy na planszach w dużym formacie.
Aria Milewska - plastyk i pedagog. Brała udział w ogólnopolskich i międzynarodowych wystawach malarstwa i rysunku. Uczestniczyła w kursach kaligrafii historycznej w Krakowie i Perugii. Swoją pasją dzieli się z uczniami i uczestnikami kursów pięknego pisania.
Geologiczny glosariusz regionu świętokrzyskiego
Koordynacja/ miejsce: Geopark
Prowadzący: Michał Poros, Jerzy Jędrychowski
Liczba uczestników: 20
Jak wykorzystać lokalne dziedzictwo geologiczne w edukacji dzieci i młodzieży? W jaki sposób pokazać poprzez zajęcia edukacyjne zależności pomiędzy dziedzictwem przyrodniczym a dziedzictwem kulturowym? Jakie narzędzia i metody wykorzystać, aby zainteresować młodego odbiorcę tematyką zajęć?
Warsztat skierowany jest do edukatorów z instytucji zajmujących się szeroko pojętą edukacją nieformalną, w tym osób zainteresowanych zagadnieniem wykorzystania lokalnego dziedzictwa w edukacji dzieci i młodzieży.
Podczas warsztatów dowiemy się jak można wykorzystać walory przyrodnicze naszej ,,małej ojczyzny’’ w edukacji dzieci i młodzieży. Zaprezentujemy również przykładowe narzędzia, które wykorzystujemy w tego typu edukacji. Uzupełnieniem warsztatów będzie wycieczka z przewodnikiem po Centrum Geoedukacji. Podczas wycieczki będzie możliwość zaobserwowania przykładowych warsztatów szlifierskich dla dzieci
i młodzieży prowadzonych w ramach Klubu Miłośników Geologii. Przedstawimy również przykład innowacyjnego zaaranżowania przestrzeni ekspozycyjnej i sposobów jej wykorzystania w edukacji dzieci i młodzieży. Finałem wycieczki będzie wirtualna wycieczka w czasie na pokładzie specjalnej kapsuły badawczej stanowiącym integralny element ekspozycji.
Michał Poros – absolwent Technikum Geologicznego w Kielcach, geograf, licencjonowany przewodnik świętokrzyski, Kierownik Centrum Geoedukacji, członek zarządu Świętokrzyskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk Geologicznych, przewodniczący zarządu Geoparku Świętokrzyskiego aspirującego do Sieci Geoparków Globalnych UNESCO. Koordynator projektów z zakresu edukacji i turystyki geologicznej. Współtwórca ogólnopolskiej inicjatywy Polskie Forum GEO-PRODUKT. Twórca i koordynator inicjatywy GEO-GUIDE – pierwsze w Polsce profesjonalnego kursu
z geologii i geoturystyki dla przewodników terenowych.
Jerzy Jędrychowski – absolwent Technikum Geologicznego w Kielcach, wieloletni pracownik Przedsiębiorstwa Geologicznego, kolekcjoner okazów geologicznych z nastawieniem na świętokrzyskie regionalia, miłośnik fotografii z ukierunkowaniem na zdjęcia „geostruktur”, autor i współautor publikacji o tematyce geologii regionalnej skierowanej głównie dla dzieci i młodzieży, autor geologicznego elementarza dla miłośników geoturystyki - „Świętokrzyskie GEO”. Wraz z żoną Barbarą prowadzi Klub Miłośników Geologii działający od 14 lat w strukturach Geoparku Kielce.
Śladami dawnych Kielc i kielczan
Naszych gości zaprosimy na wędrówkę po miejscach związanych z historią Kielc. Spacer rozpoczniemy od Pomnika Czwórki Legionowej i przybliżenia jego ciekawych i ważnych dla historii miasta losów. Później przejdziemy Kielecką Aleją Sław, w której znajdują się popiersia ważnych dla Kielc i kielczan osób. Następnym etapem naszej wycieczki będzie Park Miejski, w którym odwiedzimy ptaszarnię. Później zwiedzimy jeden z najcenniejszych zabytków naszego miasta – kielecką katedrę i przystaniemy na chwilę przy znajdującym się nieopodal pomniku ks. Jerzego Popiełuszki. Tuż obok znajduje się jeden z najbardziej urokliwych zakątków naszego miasta – wczesnobarokowy Pałac Biskupów Krakowskich, który warto jest zobaczyć.
Warto też zwiedzić ogród włoski znajdujący się po jego zachodniej stronie. Jeśli czas pozwoli – zajrzymy także do Pałacu, w którym siedzibę ma jeden z oddziałów Muzeum Narodowego w Kielcach i zwiedzimy aktualną wystawę. Kolejnym etapem na trasie naszego spaceru będzie pomnik Tadeusza Kościuszki, później pomnik Armii Krajowej i pomnik Henryka Sienkiewicza. Trasa naszej wędrówki zaprowadzi nas następnie do Muzeum Historii Kielc i na XII-wieczny rynek naszego miasta. Nieopodal znajduje się Kościół Świętego Wojciecha doskonale znany czytelnikom „Dzienników” Stefana Żeromskiego – też do niego zajrzymy. Zobaczymy jeszcze ślady najstarszej osady z przełomu XI i XII w. znajdujące się obok kościoła i w drodze powrotnej ulicą Kościuszki obejrzymy pomnik postawiony w miejscu obozowania wojsk Tadeusza Kościuszki i później pomnik Marszałka Józefa Piłsudskiego na Placu Wolności.
Liczba uczestników: 20
Wojewódzki Dom Kultury w Kielcach – podziemia, zbiory i ciekawostki
Naszych gości zaprosimy na zwiedzanie liczących kilkaset metrów podziemnych korytarzy i tuneli WDK skrywających wiele tajemnic i urządzeń z pierwszej połowy XX w. W trakcie spaceru będziecie mieli okazję zobaczyć m.in. pochodzący z 1935 r. system klimatyzowania pomieszczeń oraz liczne unikatowe urządzenia, w tym np. silniki tłoczące powietrze. Później zaprosimy wszystkich do Izby Regionalnej, w której zgromadziliśmy bogaty i arcyciekawy zbiór prac twórców regionu świętokrzyskiego. Nasza kolekcja współczesnej sztuki ludowej obejmuje m.in.: garnki, rzeźby drewniane i ceramiczne, obrazy, ozdoby bibułkowe.
Na koniec zwiedzimy aktualne wystawy w WDK. Nasi goście będą mogli się dowiedzieć, jak funkcjonuje nasz dom kultury oraz jakie projekty prowadzimy.
Liczba uczestników: 30
Kielce w pigułce
Na spacerze poznamy Kielce w pigułce. W ciągu dwóch godzin poznamy najważniejsze miejsca w naszym mieście. Porozmawiamy o historii Kielc, losach miasta na przestrzeni lat, ale nie zabraknie też ciekawostek. Na pewno każdy znajdzie na spacerze coś dla siebie.
Jakub Juszyński – kielecki bloger, piszący po podróżach i smakach. Od kilku lat organizuje spacery po Kielcach i okolicy, aby pokazać uczestnikom miejsca, które mijają na co dzień w nieco innych świetle.
Liczba uczestników: 35
Spotkanie z historią
W ramach spotkania z historią odwiedzimy Ośrodek Myśli Patriotycznej i Obywatelskiej, mieszczący się w części odrestaurowanego dawnego więzienia. Zwiedzimy wystawę stałą pokazującą drogę Rzeczypospolitej ku odzyskaniu niepodległości oraz rzeczywistość w okupowanej Polsce. Zejdziemy także do karcerów i poznamy historie ludzi osadzonych w kieleckim więzieniu.
Liczba uczestników: 35
Spotkanie z dizajnem
Oprowadzanie po Instytucie Dizajnu i zwiedzanie wystawy Dziewczyny na warsztat! Instytut to nowoczesne centrum wystawiennicze i konferencyjne. W unikatowej architekturze budynku XIX — wiecznego więzienia mieszczą się wyjątkowe wnętrza, w których organizowane są wystawy, warsztaty, szkolenia i rezydencje. W trakcie spotkania zwiedzimy wystawę w Galerii Głównej, ale także zajrzymy na zaplecze Instytutu, odwiedzimy czytelnię, pracownie i miejsca na co dzień niedostępne dla zwiedzających.
Liczba uczestników: 35
Film o Gustawie Herlingu-Grudzińskim
Data: 21 października
Miejsce: Sala Koncertowa, Wojewódzki Dom Kultury w Kielcach
Film pokazuje miejsca związane z Herlingiem-Grudzińskim, poczynając od stacji w Suchedniowie, młyn, las, drogę do domu rodzinnego... Miejsca zamieszkania, szkołę, a także miejsca nawiązujące do jego wspomnień i zawarte w jego twórczości.
„Pielgrzym - zwierciadło wieku zniewolenia” - spektakl
Data: 21 października
Miejsce: Sala Koncertowa, Wojewódzki Dom Kultury w Kielcach
To spektakl na podstawie oryginalnego scenariusza stworzonego na 100-lecie urodzin Gustawa Herlinga-Grudzińskiego. Wystąpią wykonawcy 60+, seniorzy-amatorzy, ludzie doświadczeni w kontaktach międzyludzkich, natomiast niekoniecznie obeznani ze sceną. Są to nauczyciele, poloniści, wykładowcy, m.in. była Wojewoda Świętokrzyska - Bożentyna Pałka-Koruba.
Scenariusz powstał z myślą o tym, by przedstawić osobę Gustawa Herlinga-Grudzińskiego w sposób wysublimowany, a zarazem przybliżyć odbiorcom jego trudne życie.
Scenariusz i reżyseria: Arkadiusz Szostak
Akcja: Soplicowo
Data: 22 października
Miejsce: Wzgórze Zamkowe
Warsztat interpretacji głosowej utworu Pana Tadeusza Adama Mickiewicza.
Po pierwsze - element zaskoczenia - każdy losuje swój fragment. Po drugie - matematyka - tak będziemy liczyć sylaby, wyznaczać metrum i akcenty oraz zręcznie skakać po przerzutniach. Po trzecie - wyobraźnia, myśl i emocja, czyli to, co lubimy najbardziej. To się nie skończy szybko. To wciąga. To uzależnia. Każdą i każdego. Do zobaczenia Zosie, Telimeny, Tadeusze, Rejenci, Asesorzy i inni Hrabiowie!
Mateusz Nowak - filolog polski i logopeda (Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie). Recytator, instruktor żywego słowa, aktor-monodramista. Absolwent studiów podyplomowych z zakresów zarządzania w Collegium Civitas i Polskiej Akademii Nauk (Warszawa). W zakresie zarządzania projektami posiada Certyfikat Prince 2 Foundation. Od 2003 roku związany z działalnością kulturalną jako animator, edukator i artysta. Stypendysta i Animator Programu Dom Kultury + (Narodowe Centrum Kultury). Laureat nagród Marszałka Województwa Lubelskiego, Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego i Prezydenta Miasta Lublin. W 2016 roku Odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi, w 2017 Medalem 700-lecia Miasta Lublin, a w 2019 Odznaką Honorową "Zasłużony dla Kultury Polskiej". Laureat Nagrody Miasta Lublin za Upowszechnianie Kultury w 2019 roku.
W 2017 roku Czernica, mała wioska w powiecie rybnickim, obchodziła niezwykłe, siedemsetne urodziny. Za moment inicjujący powstanie wsi uznaje się powstanie pierwszej, odkrytej wzmianki pisanej, pochodzącej z marca 1317 roku. Pod koniec roku 2016 zorganizowano spotkanie informacyjne dla mieszkańców, podczas którego przedstawiono rys historyczny, a także rozmawiano o tym, jak zorganizować obchody tej wyjątkowej rocznicy.
Miejsce: Czernica, powiat rybnicki
Termin: styczeń - grudzień 2017
Cele:
- Stworzenie przestrzeni dla mieszkańców wsi Czernica do świętowania, przeżywania i zorganizowania obchodów 700-lecia wsi Czernica.
- Wzrost zaangażowania mieszkańców Czernicy w podejmowanie inicjatyw lokalnych na rzecz rozwoju tamtejszej społeczności.
- Wzbudzenie poczucia dumy wśród mieszkańców Czernicy, związanej z przynależnością do wiejskiej społeczności.
Grupa docelowa:
- Dzieci,
- Młodzież,
- Osoby aktywne zawodowo,
- Emeryci.
Najważniejsze etapy:
Projekt zakładał zrealizowanie w „roku jubileuszowym” kilku wydarzeń oraz przeprowadzenie działań animacyjnych kierowanych do szerokiej grupy odbiorców. Jednym z głównych celów była różnorodność działań, dlatego Stowarzyszenie Działań Lokalnych Spichlerz z własnych środków zorganizowało konkurs na mikrogranty dla zainteresowanych mieszkańców. Dzięki temu swoje obchody przygotowały m.in. grupy zainteresowane sportem czy grami planszowymi. W ramach projektu zorganizowano trzy duże wydarzenia dla społeczności i ze społecznością: Noc Muzeów, Piknik Historyczny i Wieczór Czernicki. Każde z nich było projektowane w taki sposób, aby różne grupy wiekowe mogły odnaleźć coś dla siebie - dla dzieci i młodzieży były gry terenowe, a dla dorosłych i seniorów - spektakle, spotkania oraz prezentacja publikacji wspomnień mieszkańców. W przygotowanie wydarzeń angażowano mieszkańców.
Odniesienie do tematu OGP:
Z doświadczeń w pracy ze społecznością lokalną Czernicy wynika, że obchody urodzin miejscowości sprowadzające się jedynie do organizacji festynu, nie zadowalają mieszkańców. Dlatego tym razem celem było świętowanie przez cały rok i zachęcenie mieszkańców do realizacji własnych pomysłów obchodów. Praca ze społecznością polegała na organizacji: spotkań, konsultacji, wsparcia ze strony instytucji i organizacji pozarządowych. Zaowocowały one realizacją wielu inicjatyw dotykających różnych obszarów życia społecznego. Projekt udowodnił, że wspólnie świętowanie to nie tylko jednorazowe wydarzenie, ale całoroczny cykl wydarzeń: konkursów, plenerów artystycznych, wspólnego gotowania, turniejów piłkarskich, kolarskich wyścigów i wędrówek zuchowych. Dzięki tak prowadzonej pracy animacyjnej, udało się wzmocnić tożsamość lokalną, która jest współodpowiedzialna za swoje dziedzictwo. Oddanie realizacji w ręce mieszkańców pozwoliło świętować, na swój własny sposób, wszystkim mieszkańcom.
Nad imprezą #detalfest pracowało wspólnie kilkanaścioro wolontariuszy, z którymi wypracowany został kształt festiwalu i lista jego atrakcji. Okazją do zbierania pomysłów były także detalowe wycieczki, warsztaty i wykłady, podczas których poznawane są oczekiwania różnych grup odbiorców, co przełożyło się na finalny program wydarzenia.
Miejsce: Łódź
Termin: 5-8 października 2017
Cele:
- Zaprezentowanie ornamentu architektonicznego jako dobrego materiału do promocji i popularyzacji lokalnego dziedzictwa architektonicznego.
- Wykorzystanie zdobień architektonicznych jako materiału w warsztatach twórczych - pisarskich, plastycznych, rzemieślniczych.
- Promocja środowiska wolontariuszy oraz pasjonatów, którzy dokumentują i nagłaśniają lokalne dziedzictwo.
Grupa docelowa:
- Seniorzy - zwłaszcza w zakresie wykładów i wycieczek.
- Dzieci i młodzi dorośli - głównie pod kątem gier miejskich i warsztatów.
- Środowisko pasjonatów architektury.
- Studenci historii sztuki, architektury, architektury wnętrz i kierunków pokrewnych.
Najważniejsze etapy:
Festiwal #detalfest stał się uwieńczeniem czterech lat detalowej animacji prowadzonej w Łodzi. Wszystko zaczęło się w 2014 roku od działań adresowanych do mieszkańców dzielnicy Stare Polesie, aby przekonać ich, że lokalna architektura jest - mimo stanu technicznego - bardzo wartościowa. Działania zaczęły być prowadzone od wycieczek pokazujących zdobienia budynków, następnie warsztaty dla dzieci, wykłady dla dorosłych oraz gry miejskie dla rodzin. Wydane zostały, wspólnie ze Stowarzyszeniem Społecznie Zaangażowani, dwa detalowe foldery - miniprzewodniki po dzielnicy. Projekt rozrastał się na kolejne okolice i w ten sposób powstała potrzeba rozbudowy działań i włączenia w nie wolontariuszy. Dzięki grantowi z Narodowego Instytutu Dziedzictwa w prace zaangażowanych było ponad 60 osób, które skatalogowały detale dwóch ulic i ułożyły plan I Ogólnopolskiego Festiwalu Detalu Architektonicznego #detalfest, wraz z licznymi atrakcjami towarzyszącymi. Udało się wokół niego zbudować sieć lokalnych aktywistów.
Odniesienie do tematu OGP:
Czynnikiem inicjującym prowadzone działania jest pokazywanie architektury jako nośnika lokalnej tożsamości, który jest podatny na twórcze przetworzenia. Celem projektu jest pokazanie odbiorcom, że architekturę i architekturą można świętować - w skali mikro, mezo i makro. Zachęcamy odbiorców do cieszenia się lokalnością, stałym kontekstem, którego sensy możemy odkrywać oraz nadpisywać własnymi opowieściami o danym miejscu. Wokół architektury udało się zebrać środowisko lokalnych aktywistów, zaszczepić pasję do detalu i dziedzictwa wśród ludzi niezwiązanych na co dzień z branżą architektoniczną, ochroną zabytków czy kulturą.
Www: https://issuu.com/zenithaleye/docs/katalog_detalfest_ost
Inspiracją do stworzenia projektu było zbyt wczesne odejście bliskiej osoby, której strata uświadamia, że o pewnych wydarzeniach już się nie dowiemy, a jej opowieści nigdy już nie wysłuchamy. Inicjatywa zwraca uwagę na to, że dzięki połączeniu nowych technologii i teatru możliwe jest zachowanie w pamięci starych, białoruskich zwyczajów weselnych.
Miejsce: Gminne Centrum Kultury w Dubinach, województwo podlaskie
Termin: 1 września – 24 października 2016
Cele:
- Integracja dzieci i młodzieży.
- Poznanie dawnych zwyczajów weselnych.
- Zaangażowanie seniorów.
Grupa docelowa:
- Seniorzy.
- Dzieci.
- Młodzież.
Najważniejsze etapy:
1. Rekrutacja uczestników (dzieci, młodzież oraz seniorzy).
3. Warsztaty filmowe - nagrywanie seniorów, spisywanie wywiadów, montaż filmu.
4. Warsztaty teatralne - z podziałem na dwie grupy. Młodsze dzieci wykonywały elementy scenografii, starsza grupa przygotowywałam przedstawienie.
5. Przygotowanie strojów przez wolontariuszy.
6. Przedstawienie - finał projektu.
Odniesienie do tematu OGP:
Projekt Dubińska Olimpiada Kulturalna dotyczył dawnych obrzędów weselnych białoruskiej mniejszości narodowej. Zawierał w sobie elementy animacji - nagrywanie seniorów, spisywanie ich opowieści, które potem stały się podstawą do stworzenia scenariusza przedstawienia teatralnego.
Młodsza grupa własnoręcznie wykonała część scenografii, uszyła lalki. Wolontariusze przygotowali stroje. Młodzież poznawała tajniki sztuki filmowej - nagrywanie, montaż. Podsumowanie projektu w postaci prezentacji filmu i przedstawienia teatralnego, granego w gwarze białoruskiej wywołało żywe emocje wśród widowni. W przedstawienie wpleciono poczęstunek przygotowany przez uczestniczące dzieci i młodzież z tradycyjnym weselnym „korowajem".
Inspiracją do realizacji projektu był talent i charyzma prof. Stanisława Górki oraz chęć dalszej współpracy i wspólnego stworzenia wydarzenia kulturalnego, które nawiązywałoby do 100-lecia odzyskania Niepodległości. Pierwsza edycja warsztatów ukazała potrzebę stworzenia warunków dla osób, które chcą odnowić swoje wcześniejsze zainteresowanie poezją, doskonalić swój warsztat i zyskać okazję do publicznej prezentacji swojego talentu.
Miejsce: Biblioteki Publiczne w Dzielnicy Praga-Północ i Praga-Południe m.st. Warszawy
Termin: maj - październik 2018
Cele:
- Zainteresowanie lokalnej społeczności udziałem w obchodach 100-lecia odzyskania Niepodległości przez Polskę poprzez wspólne stworzenie wydarzenia artystycznego, poświeconego poezji patriotycznej.
- Kontynuacja I edycji warsztatów w zakresie uzyskanych rezultatów, nawiązanych kontaktów i zawiązania się nieformalnych grup społeczności lokalnej, przyjaźni i dalszego wspólnego rozwoju artystycznego.
- Umożliwienie uczestnictwa w tworzeniu wydarzenia kulturalnego osobom, które na co dzień nie są związane z kulturą. Doskonalenie ich warsztatu w zakresie emisji głosu, wymowy, prezentacji i wystąpień publicznych oraz stworzenie programu artystycznego, który Biblioteka może wykorzystać podczas uroczystości rocznicowych.
Grupa docelowa:
- Młodzież od lat 14, zainteresowana poezją, recytacją i historią Polski.
- Dorośli, bez ograniczeń wiekowych, zainteresowani poezją i historią Polski oraz czynni poeci-amatorzy i osoby, które chciałyby odnowić swoje wcześniejsze zainteresowania poezją.
- Osoby, zainteresowane uczestnictwem w tworzeniu wydarzenia kulturalnego i uczczeniem rocznicy 100-lecia odzyskania Niepodległości.
- Osoby, które chcą niebanalnie spędzić czas, nawiązać kontakt z lokalną społecznością i stworzyć nieformalna grupę sąsiedzką.
- Nieformalne grupy poetyckie oraz grupy sąsiedzkie zainteresowane wspólną aktywnością.
- Osoby, które chciałyby doskonalić umiejętności w zakresie emisji głosu, wymowy, recytacji i wystąpień publicznych.
Najważniejsze etapy:
Kontynuacja projektu wynikła z próśb uczestników I edycji warsztatów z prof. S. Górką, aktorem i wykładowcą Akademii Teatralnej w Warszawie, które poświęcone były patronom lokalnych bibliotek, poetom - ks. J. Twardowskiemu i J.Z. Rumlowi. Projekt objął nowe treści - poezję patriotyczną, przyciągnął nowych uczestników oraz wzbogacony został o elementy ćwiczeń emisji głosu, ćwiczenia oddechowe i umiejętności wystąpień publicznych, do prowadzenia których zaproszona została specjalistka i aktorka Monika Świtaj. Projekt objął po osiem spotkań warsztatowych, które już się odbyły, w każdej z Bibliotek. Po wakacjach, w październiku, zaplanowane jest spotkanie przypominające oraz finałowa Gala uczestników i dwa spektakle patriotyczne w wykonaniu prof. S. Górki i Wojciecha Machnickiego z akompaniamentem Zb. Rymarza/ J. Derfla. Dwie różne Gale, w każdej z Bibliotek zaprezentują efekty pracy warsztatowej uczestników w utworach klasyków oraz własnych.
Odniesienie do tematu OGP:
Projekt jest poświęcony najważniejszej rocznicy ostatnich lat - stuleciu odzyskania Niepodległości przez Polskę. Sprzyja wspólnemu świętowaniu tego wydarzenia, ale też dyskusjom na tematy historyczne podczas warsztatów oraz poznawaniu różnych odmian patriotyzmu. Ponadto projekt umożliwia integrację międzypokoleniową - uczestnicy od lat 9 do 70+ świetnie współpracują, tworzą spójną grupę warsztatową, uczą się od siebie nawzajem - jest to świętowanie Niepodległości przez pracę. Każde spotkanie było osobistym świętem, a grupy uczestników, zaczęły się ze sobą mieszać i integrować. Talenty uczestników warsztatów i prowadzącego pozwoliły wprowadzić śpiew, zabawę poprzez wspólne ćwiczenia oraz dysputy historyczne, podczas których okazało się, że mimo różnych korzeni, wszyscy podobnie rozumiemy patriotyzm. Podobnie jak w pierwszej edycji, tworzymy obecnie nowe dzieła na potrzeby Gali finałowej, w formie wieczoru poetycko-teatralnego o tematyce patriotycznej zakończonej spektaklem „Piosenka w drodze do Niepodległej” (Biblioteka im. Ks. J. Twardowskiego) oraz monodramem "Wieczny Tułacz" w reż. T. Wiśniewskiego z piosenkami M. Hemara (Biblioteka im. J.Z. Rumla). Oba wieczory są otwarte, bezpłatne dla publiczności i będą zakończone wręczeniem dyplomów oraz wspólnym poczęstunkiem.
Www: https://www.facebook.com/pg/bielinskajacewicz/about/?entry_point=page_edit_dialog&tab=page_ino
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1729803360389748&id=100000803015790
Inspiracją była przestrzeń wsi, w tym pałac Marianny Orańskiej, a także lokalne legendy. Historia mezaliansu królewny dała podstawę dla późniejszej formuły festiwalu. Spotkania Akademii Teatru Alternatywnego i lokalnej społeczności doprowadziły do serii warsztatów, w wyniku których powstał program festiwalu oraz wspólne działania artystyczne.
Miejsce: Gmina Kamieniec Ząbkowicki, województwo dolnośląskie
Termin: luty-sierpień 2016
Cele:
- Umożliwienie uczestnikom Akademii Teatru Alternatywnego współpracy oraz realizacji w praktyce nabytych umiejętności: artystycznych, organizacyjnych i animacyjnych.
- Wsparcie działalności społecznej i artystycznej lokalnych twórców oraz grup artystycznych poprzez inspirowanie i wzmocnienie poczucia własnej wartości, płynące ze wspólnego tworzenia.
- Integracja lokalnej społeczności poprzez popularyzowanie lokalnego dziedzictwa: architektonicznego, kulturowego, historycznego i jego twórcze przetworzenie w ramach wspólnego świętowania.
Grupa docelowa:
- Uczestnicy Akademii Teatru Alternatywnego wraz ze swoimi zespołami teatralnymi.
- Mieszkańcy gminy Kamieniec Ząbkowicki.
- Dzieci i młodzież (przedszkola i szkoły podstawowe, świetlice, Chór Melodyjka).
- Lokalne zespoły artystyczne (Starczowianki, zespoły ludowe z Byczenia i Ożar, Teatr Rodzice Dzieciom i in.)
- Lokalni twórcy i liderzy (m.in. Felicja Wołyńska).
Najważniejsze etapy:
„Mezalians” zaczął się od poszukiwania miejsca na pokaz działań Akademii Teatru Alternatywnego (edycja 2015-2017), w której uczestniczyło ponad 30 niezależnych twórców z całej Polski. Kamieniec Ząbkowicki okazał się do tego idealny. Celem było stworzenie festiwalu z lokalną społecznością. Pierwsze spotkanie teatru z lokalnymi działaczami odbyło się w lutym 2016 roku. Przez pięć kolejnych miesięcy atowicze przeprowadzili dla ok. 1000 osób warsztaty teatralne, cyrkowe, capoeira i plastyczne (w szkołach, na świetlicach i w domu kultury). Był to czas wzajemnej inspiracji, poznawania regionu i tworzenia programu festiwalu. Złożyły się na niego trzy nurty: gościnne pokazy Aty, występy lokalnych artystów oraz działania wspólne. Festiwal wykorzystał potencjał spotkania różnych światów - artystycznego mezaliansu, czego najlepszym przykładem stał się finałowy spektakl plenerowy w pałacu Marianny „Trzy Bramy – przejście”.
Odniesienie do tematu OGP:
Projekt od samego początku tworzył się wokół pojęcia świętowania, jarmarczności, świata na opak i mezaliansu. „Mezalians” w parze ze sztuką był wspólnym świętem i wyjątkowym spotkaniem gospodarzy i gości. Na czas festiwalu Kamieniec Ząbkowicki zamienił się w plenerową scenę różnorodnych wydarzeń artystycznych . Do współpracy zaproszeni zostali specjaliści z tego zakresu - Francois Monnet i Jack Hałas. Wspólnie projektowane działania, umożliwiały stworzenie wspólnoty zabawy. Festiwal zaczął się od daru przyjezdnych artystów: ogromnej parady inspirowanej lokalnymi legendami. Dyrektor festiwalu i wójt gminy zasadzili odmianę gruszy nazwanej na cześć królewny Marianny, a artystom symbolicznie przekazano klucze Kamieńca. Gmina zatrzymała swoje codzienne życie i poddała się świętowaniu. Po czterech dniach warsztatów, spektakli i koncertów wspólnie stworzone zostało finałowe widowisko odnoszące się m.in. do historii lokalnej władczyni.
Www: https://www.facebook.com/festiwalmezalians/
https://www.facebook.com/PalacMarianny/videos/1364542006908607/
Inspiracją do realizacji projektu było z jednej strony spisanie w jednym miejscu rozproszonych historii na temat gminy wiejsko-miejskiej Sokolniki, a z drugiej strony - zachęcenie do odkrywania tej historii na nowo przez jej mieszkańców. Badanie potrzeb było przeprowadzone za pomocą wywiadów z mieszkańcami.
Miejsce: Sokolniki, województwo łódzkie
Termin: lipiec – październik 2017
Cele:
- Animacja i integracja środowiska lokalnego poprzez zabawę i wspólne spędzenie czasu.
- Zebranie historii o Sokolnikach i sporządzenie materiału, który mógłby być wykorzystywany przez nauczycieli, animatorów i edukatorów do opowiadania o Sokolnikach, po to, aby podkreślić walor tożsamości i odwołać się do wartości oraz idei patriotyzmu lokalnego.
- Wypracowanie ciekawej metody pracy z dziećmi, młodzieżą oraz dorosłymi. Stworzone gry fabularne rozbudzają wyobraźnię i zainteresowania osób, a także motywują do szukania informacji oraz do spotykania się z innymi ludźmi - są tym samym odpowiedzią na bezproduktywne spędzanie czasu wolnego.
Grupa docelowa:
- Młodzież,
- Seniorzy,
- Osoby dorosłe,
- Samorządowcy,
- Pasjonaci historii.
Najważniejsze etapy:
1. Diagnoza - potrzeba zrealizowania projektu, który będzie odwoływał się do lokalności oraz łączył w sobie współpracę oraz zbieranie historii.
2. Warsztaty wprowadzające - polegające na integracji różnych grup społecznych (dzieci, młodzież, osoby dorosłe, seniorzy, samorządowcy), podczas których osoby opowiadały o tym, co jest dla nich ważne i ciekawe w Sokolnikach.
3. Warsztaty w zbieraniu i tworzeniu historii do gry – praca nad fabułą gry wraz z mieszkańcami.
4. Testowanie gry fabularnej.
5. Ewaluacja - wnioski z testów, które pojawiły się w efekcie końcowym.
6. Efekt końcowy - podręcznik do gry, bezpłatnie udostępniony zainteresowanym osobom.
7. Prezentacja publiczna efektów projektu.
Odniesienie do tematu OGP:
Projekt gry fabularnej odwołuje się zarówno do lokalnych tradycji i obrzędów, jak i konkretnych postaci historycznych, które dzięki swojej odwadze i uporowi zapisały się na kartach historii Sokolników. Realizacja projektu miała na celu przybliżenie mieszkańcom - starszym i młodszym - historii miejsca ich zamieszkania, odwołując się zarówno do wydarzeń historycznych, jak i doświadczeń poszczególnych osób, które współtworzyły materiał niezbędny do stworzenia gry. Dzięki temu, udało się w odniesieniu do "Chłopów" Reymonta i doświadczeń najstarszych mieszkańców, ukazać różnorodność i bogactwo obrzędów i tradycji, z których część funkcjonuje także do dziś. Projekt jest jednocześnie narzędziem, po które mogą sięgnąć nauczyciele, animatorzy lub edukatorzy, aby w sposób atrakcyjny i angażujący opowiedzieć o lokalnej historii.
Www: http://www.sokolniki.naszabiblioteka.com/n,gra-fabularna-o-sokolnikach-podsumowanie
Inspiracją były cieszące się dużą popularnością warsztaty i gry miejskie aktywnie angażujące uczestników, organizowane przez Muzeum Powstania Warszawskiego. W Legionowie istniała potrzeba atrakcyjnej oferty kulturalnej dla rodzin, a chęć upowszechnienia wiedzy na temat początków Legionowa, m.in. pochodzenia jego nazwy, przyczyniła się do powstania projektu.
Miejsce: Muzeum Historyczne w Legionowie, województwo mazowieckie
Termin: 12 listopada 2017 oraz 11 lutego 2018
Cele:
- Połączenie historii lokalnej z historią całego narodu i upowszechnianie lokalnej historii Legionów Polskich.
- Wykorzystanie atrakcyjnej formy escape roomu do popularyzowania wiedzy historycznej wśród całych rodzin.
- Zachęcanie mieszkańców Legionowa i okolic do odwiedzania oraz korzystania z oferty lokalnych instytucji kulturalnych.
Grupa docelowa:
- Rodziny z dziećmi,
- Grupy uczniów i studentów.
Najważniejsze etapy:
Pomysł na scenariusz historycznego escape roomu wyszedł od miejscowej nauczycielki historii Małgorzaty Paderewskiej. Po dopracowaniu wszystkich szczegółów formalnych, technicznych i merytorycznych - czas, miejsce, dekoracje, konkretne pytania i potrzebne rekwizyty - zorganizowana została wizyta testowej grupy w escape roomie, która wykazała elementy do poprawy. Następnie Powiatowa Instytucja Kultury i Muzeum Historyczne ogłosiły datę escape roomu - za pierwszym razem miał formę konkursu (która grupa wydostanie się z pokoju w najkrótszym czasie), za drugim już nie. Było tak wielu chętnych, że nie wszyscy mieli możliwość wziąć udział w pierwszym terminie, więc kilka miesięcy później gra została powtórzona. Scenariusz gry został tak przemyślany w taki sposób, aby każdy z członków grupy (maksymalnie 6 osób) miał swoje zadanie, np. małe dzieci świetnie wyszukiwały ukryte koperty, układały puzzle, a dorośli analizowali mapy.
Odniesienie do tematu OGP:
Lokalna historia Legionów Polskich stanowi istotny element szerszej historii zyskania przez Polskę niepodległości, więc idealnie wpisuje się w temat świętowania. Taki był również zamysł organizacji historycznego escape roomu.
Www: http://pik.legionowski.pl/component/search/?searchword=escape&searchphrase=all&Itemid=9999
Inspiracją do realizacji projektu były działania prowadzone przez Dom Kultury Dorożkarnia. W ramach spotkań z lokalną społecznością udokumentowana została historia Siekierek od początków XX wieku. Gra planszowa była pomysłem na wykorzystanie potencjału tkwiącego w zebranych materiałach.
Miejsce: Dzielnica Mokotów m.st. Warszawy
Termin: 9 kwietnia – 21 października 2017
Cele:
- Edukacja i inspirowanie do samodzielnego poznawania historii.
- Popularyzowanie lokalnego dziedzictwa Siekierek.
- Opracowanie narzędzia animacyjnego, które będzie impulsem do spotkań społeczności.
Grupa docelowa:
- Mieszkańcy Siekierek,
- Fani gier planszowych,
- Młodzież w wieku szkolnym z Warszawy,
- Rodziny z dziećmi z dzielnicami i osiedlami graniczącymi z Siekierkami.
Najważniejsze etapy:
1. Etap zbierania treści merytorycznych - podstawa gry planszowej. Praca nad projektem zaczęła się od konsultacji z animatorami i mieszkańcami osiedla Siekierki. Przy współpracy z Domem Kultury Dorożkarnia zebrana została historia Siekierek i ich mieszkańców - w ten sposób powstała baza gry, wokół której zbudowano całość projektu.
2. Etap techniczny - czyli tworzenia grafiki gry i ilustracji. Zaproszono do współpracy dwie artystki, które już wcześniej stworzyły wystawę prac malarskich o Siekierkach. Są autorkami ilustracji stworzonych specjalnie na potrzeby gry.
3. Etap testów produktu - realizowano przy współpracy z animatorami z DK Dorożkarnia. Zebrane wnioski i propozycje pomogły w dopracowaniu projektu.
4. Premiera gry - zaprezentowanie gry na wydarzeniu „Planszówki na Narodowym”, które odbyło się 21.10.2017 r. na stadionie Narodowym w Warszawie.
5. Rozsyłanie gier planszowych - do odbiorców.
Odniesienie do tematu OGP:
Historia stanowi jeden z fundamentów lokalnych społeczności. Poprzez formę gry planszowej jej wspólne odkrywanie stało się rytuałem. W fabule „Korzeni Siekierek” wykorzystane zostały aspekty związane z tożsamością mieszkańców - uczestnicy wcielają się w przedstawicieli tradycyjnych zawodów związanych z Siekierkami, jak piaskarz wydobywający surowiec z dna rzeki, wikliniarz wyplatający kosze czy dorożkarz. W trakcie rozgrywki bierze się udział w historycznych wydarzeniach rozgrywających się na tych terenach. Plansza do gry została oparta na bazie planu Siekierek sprzed 1945 roku, który powstał w trakcie spotkań z mieszkańcami. Zaznaczone na niej domy, dworki czy drogi istniały naprawdę. Za stworzenie planszy i grafik do gry odpowiadały malarki, które nadały im artystyczny wyraz. „Korzenie Siekierek” są istotną częścią wydarzeń organizowanych przez Dom Kultury „Dorożkarnia”, w trakcie których mieszkańcy mają okazję się spotkać i podzielić doświadczeniami z gry. Wydarzenia te stały się impulsem do tworzenia i podtrzymywania więzi społecznych.
Inspiracją dla projektu była z jednej strony wystawa „Wyspiański”, która otwarta została w Muzeum Narodowym w Krakowie w 110. rocznicę śmierci artysty, z drugiej zaś potrzeba stworzenia nowych możliwości współpracy z młodymi odbiorcami kultury. Projekt odpowiadał na liczne sugestie rodziców, których dzieci od lat związane są z Muzeum (poprzez udział w wydarzeniach edukacyjnych), by współtworzyć coś z nimi.
Miejsce: Muzeum Narodowe w Krakowie
Termin: styczeń - czerwiec 2018
Cele:
- Wypełnienie idei muzeum partycypacyjnego.
- Kultywowanie pamięci i wiedzy o Stanisławie Wyspiańskim.
- Wspólne, rodzinne świętowanie Dnia Dziecka.
Grupa docelowa:
- Dzieci w wieku 6-12 lat (uczestnicy projektu),
- Rodziny z dziećmi (odbiorcy projektu, biorący udział w obchodach Dnia Dziecka),
- Osoby indywidualne w różnym wieku (odbiorcy projektu, przede wszystkim mieszkańcy Krakowa i okolic, biorący udział w obchodach Dnia Dziecka).
Najważniejsze etapy:
W październiku 2017 odbyła się rekrutacja dzieci chętnych do wzięcia udziału w projekcie, którego zwieńczeniem miało być prowadzone przez nie, autorskie oprowadzanie po wystawie „Wyspiański”. W okresie styczeń-maj 2018 r. dzieci widywały się na warsztatach w MNK, by poznać twórczość artysty, proces tworzenia wystawy oraz przygotowywać się do wystąpienia przed publicznością. Spotkały się m.in. z kuratorką wystawy, konserwatorką papieru oraz specjalistami od tworzenia oferty edukacyjnej. Dzieci same wybrały dzieła, o których chciały opowiadać oraz treści, które chciały przekazać publiczności. Jedynym warunkiem postawionym przez koordynatorów było to, by podczas oprowadzania powiedziały z jakiego powodu wybrały dane dzieło artysty, dlaczego je lubią bądź nie. Ich opowieści i skojarzenia były bardzo osobiste. Finał projektu odbył się 9.06.2018 roku i połączony był z obchodami Dnia Dziecka.
Odniesienie do tematu OGP:
Projekt w dwojaki sposób odnosi się do tematu tegorocznej Giełdy. Po pierwsze miał on na celu popularyzowanie wiedzy o twórczości Stanisława Wyspiańskiego, postaci ważnej w historii Polski, ale szczególnie bliskiej mieszkańcom Krakowa i okolic. Artysta związał całe swoje życie i twórczość z tym regionem, m.in. projektując dla krakowskich kościołów i budynków użyteczności publicznej monumentalne rozwiązania artystyczne. Wystawa, która była punktem wyjścia dla projektu, otwarta została w roku jubileuszowym, w którym wspominaliśmy 110. rocznicę śmierci artysty. Po drugie projekt miał na celu rodzinne świętowanie Dnia Dziecka. Zdecydowaną większość publiczności podczas finału projektu stanowiły rodziny z dziećmi, które po wzięciu udziału w oprowadzaniu wspólnie kolorowały wielkie kolorowanki stworzone według wzorów witrażu Stanisława Wyspiańskiego. Projekt przyczyniał się więc do kultywowania tradycji wspólnego świętowania i rodzinnego spędzania czasu.
Inspiracją do projektu była twórczość lokalnej pisarki i działaczki warmińskiej – M. Zientary Malewskiej, która mieszkała na Osiedlu Zatorze. Z relacji nauczycieli ze Szkoły Podstawowej nr 13 z Zatorza wynikało, że dzieci nie postrzegają swojego osiedla jako miejsce interesujące. Dlatego celem projektu było zachęcenie dzieci do stworzenia własnej narracji o osiedlu, które przez wielu jest uważane za nieatrakcyjne.
Miejsce: Osiedle Zatorze, Olsztyn
Termin: kwiecień - październik 2017
Cele:
- Przełamywanie stereotypów na temat Osiedla Zatorze (jako osiedla „patologicznego").
- Zachęcenie dzieci do spojrzenia na własne osiedle jak na obiekt twórczych poszukiwań.
- Zachęcenie do poznawania historii lokalnej pisarki i działaczki warmińskiej – M. Zienatry-Malewskiej (szukanie lokalnych „skarbów").
Grupa docelowa:
- Mieszkańcy Osiedla Zatorze w Olsztynie (dzieci, młodzież i dorośli),
- Nauczyciele i animatorzy kultury – odbiorcy publikacji i słuchowiska z przebiegu projektu, którzy wykorzystają te narzędzia w pracy z dziećmi i młodzieżą.
Najważniejsze etapy:
1.Warsztaty opowiadania historii dla dzieci, w efekcie których powstały opowieści o osiedlu.
2. Zebrane opowieści zostały przetworzone w uteatralizowaną grę miejską, słuchowisko i publikację. Efekty tych działań zostały zaprezentowane całym rodzinom podczas wydarzenia „123. urodzin M. Zientary-Malewskiej" (gra miejska, warsztaty, koncert kapeli ludowej Zgodki, prezentacja słuchowiska). Z opowieści dziecięcych wyłonił się odmienny od powszechnego obraz osiedla – dzieci wymyśliły własnych bohaterów (stwory-niestwory), które tak jak kłobuk (demon z opowieści M. Zientary) pomagają lub szkodzą mieszkańcom osiedla. Opowieści o nowych mieszkańcach pozwoliły ocieplić i ubarwić obraz miejsca, zachęciły do podążania po osiedlu ścieżkami dziecięcej wyobraźni. Efekty zostały rozpowszechnione i spotkały się z pozytywnym odbiorem - zwłaszcza dzieci. Publikacja zawierała także inspiracje dla nauczycieli i zachęcała jej odbiorców do twórczych działań na temat własnego osiedla.
Odniesienie do tematu OGP:
Przygotowania do dużego, osiedlowego wydarzenia „123 urodzin M. Zientary- Malewskiej"trwały pięć miesięcy – był to czas, w którym dzieciom udało się spojrzeć na swoje miejsce zamieszkania w sposób twórczy. Osiedlowe święto zorganizowane zostało bez komercyjnych form typowych dla festynów (scena, popularne zespoły, balony). Działanie to łączyło różne aktywności (w tym warsztaty, grę miejską, prezentację słuchowiska), zaangażowało różne podmioty (szkoła, ZHP, rada osiedla) i było nastawione przede wszystkim na budowanie wspólnotowości (działania rodzinne, tańce podczas koncertu kapeli ludowej, słuchanie opowieści stworzonych przez dzieci oraz autorstwa M. Zientary-Malewskiej).
YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=iHm9G4Ibses&list=PL4u6r63MaMNUc87D3Rz0rM2DzC4zUVOS
Głównym założeniem projektu było dotarcie z edukacją patriotyczną i wątkiem dotyczącym lokalnej historii do dzieci w wieku 3-6 lat. Problematyka wartości i symboli narodowych jest pomijana, zapominana i bardzo rzadko podejmowana w domach kultury w Zgierzu. Tego typu inicjatywy nie pojawiają się poza akademiami, dlatego celem było pokazanie jak przystępnie i mądrze uczyć dzieci patriotyzmu oraz szacunku dla lokalnej tożsamości.
Miejsce: Gmina Miasto Zgierz
Termin: 26 września - 11 listopada 2017
Cele:
- Edukacja patriotyczna najmłodszych dzieci dostosowana do ich percepcji oraz dostarczenie nauczycielkom edukacji przedszkolnej know how oraz narzędzi do prowadzenia zajęć o tematyce ojczyźnianej.
- Zorganizowanie działań związanych ze 100-leciem Niepodległości Polski, które uwzględnią dalszą perspektywę. Nie będą tylko jednorazowym wydarzeniem "z okazji", ale pozwolą dzieciom zdobyć w przystępny i ciekawy sposób pierwszą wiedzę np. o symbolach narodowych oraz lokalnych wartościach.
- Rozwinięcie i uatrakcyjnienie organizowanego od kilku lat cyklu konkursów pt. „Jesienny Turniej Bajkowych Strof" i wyjście z nim poza Centrum Kultury Dziecka.
Grupa docelowa:
- Dzieci w wieku przedszkolnym (3-6 lat).
- Nauczyciele wychowania przedszkolnego z terenu Zgierza i Gminy Zgierz.
- Mieszkańcy Zgierza, zwłaszcza rodzice.
Najważniejsze etapy:
Warsztaty dla grup przedszkolnych, podczas których dzieci zostały wprowadzone w świat pojęć związanych z ojczyzną, lokalną tożsamością, historią miasta. Część grup pracowała nad stworzeniem cyklu fotokolaży opartych na zdjęciach dawnego Zgierza. Korzystając ze starych fotografii utworzyły nowatorską galerię zdjęć swojego miasta. Pozwoliło to zrozumieć, co w ich rodzinnym mieście jest ważne, buduje historię i tożsamość lokalną. Kolejne grupy stworzyły tryptyk pt. Za co kochamy Polskę. Powstały trzy animacje poklatkowe: legenda, symbole narodowe oraz piękno polskiej przyrody.
Konkurs plastyczny, recytatorski, piosenki oraz małych form teatralnych pt. Jesienny Turniej Bajkowych Strof, poświęcony był tematowi Za co lubimy naszą ojczyznę.
Finałem Projektu „Moja mała wielka Ojczyzna - Lubię to!" w Parku Kulturowym Miasto Tkaczy była premiera filmów animowanych, występ laureatów konkursów i wręczenie nagród oraz wernisaż wystawy fotokolaży stworzonych przez dzieci uczestniczące w projekcie.
Odniesienie do tematu OGP:
Projekt został zrealizowany dzięki dofinansowaniu z Programu Niepodległa i należał do grona pierwszych projektów, akcentujących obchody 100-lecia Niepodległości Polski. Stał się też elementem obchodów miejskich 11 Listopada w 2017 roku. Świętowanie rocznicy nie sprowadziło się do przysłowiowej akademii, koncertu czy sesji popularnonaukowej. Projekt został zrealizowany przy aktywnym udziale około 200 dzieci w wieku przedszkolnym oraz około 35 nauczycielek i nauczycieli. Animacyjną wartość miał również fakt, iż po raz pierwszy do działań zaangażowany został zespół wolontariuszy. Projekt pokazał w mieście nową jakość świętowania 11 Listopada.
Www: http://www.ckd.miasto.zgierz.pl/aktualnosci/filmy-z-projektu-moja-mala-wielka-ojczyna,371
Piętnastoosobowa grupa uczniów postanowiła sprawdzić się w realizacji w pełni własnego projektu. Chodziło o działania, na które sami zdobędą pieniądze, sami wymyślą poszczególne etapy ich realizacji, sami będą projekt promować, sami też wybiorą twórców i ekspertów, którzy będą wspierać ich w działaniach. Potrzeba została zdiagnozowana poprzez warsztaty design thinking.
Miejsce: Mińsk Mazowiecki, Sulejówek
Termin: czerwiec - grudzień 2017
Cele:
- Wyposażenie uczestników w narzędzia do samodzielnych działań na rzecz społeczności lokalnej.
- Zapoznanie z historią lokalną.
- Tworzenie nowej formuły obchodów Narodowego Święta Niepodległości.
Grupa docelowa:
- Młodzież gimnazjalno-licealna (organizatorzy warsztatów),
- Międzypokoleniowa grupa uczestników warsztatów twórczych,
- Rodziny zaproszone do wspólnych obchodów Narodowego Święta Niepodległości,
- Mieszkańcy Mińska Mazowieckiego, Sulejówka i Warszawy - widzowie akcji artystycznych.
Najważniejsze etapy:
Etap przygotowawczy rozpoczął się od spotkania młodzieży z koordynatorką, ustalenia planu działań i pracy nad wnioskiem grantowym do programu Patriotyzm Jutra. Młodzież wybrała prowadzących warsztaty i filmowca.
Do warsztatów z tworzenia makatek oraz tanecznego happeningu w przestrzeni miejskiejmłodzież zaprosiła osoby starsze, dzięki czemu grupa nabrała charakteru międzypokoleniowego. Kolejnym krokiem była praca nad wystawą. Uczestnicy stworzyli własną definicję bohatera, przeprowadzili sondę uliczną, odszukali bohaterów w okolicy, przeprowadzili z nimi wywiady i przygotowali teksty na wystawę. Uczestnicy wraz z graficzką opracowali materiały promocyjne, stworzyli napisy dla niesłyszących i audiodeskrypcję.
Finał wydarzenia miał miejsce11 listopada. Na tę okazję Uczestnicy przygotowali kartki do poczty balonowej, zaprojektowali warsztaty dla rodzin oraz oprowadzali po przygotowanej przez siebie wystawie.
Odniesienie do tematu OGP:
Jednym z głównych celów projektu było odczarowanie pojęcia „bohater" i jednoczesne stworzenie współczesnej formy obchodów Narodowego Święta Niepodległości. Bohaterem może być ktoś z najbliższego otoczenia, a autentyczna radość może płynąć ze spędzonego razem czasu.
www: https://pl-pl.facebook.com/bohater.mrm/
https://pl-pl.facebook.com/bohater.mrm/videos/2070367779866266/
Uznanie tradycji industrialnych za mało wartościowe przez zduńskowolanów, wiąże się z brakiem identyfikacji z lokalną historią oraz niewielką chęcią do poznawania historii miasta i regionu. Ideą było zachęcenie mieszkańców do zapoznania się z nią poprzez integrację z sąsiadami oraz postawienie mieszkańców w roli depozytariuszy lokalnej historii, najbliższego otoczenia i miejsca zamieszkania.
Miejsce: Zduńska Wola i okolice, województwo łódzkie
Termin: 14 maja - 30 listopada 2017
Cele:
- Ukazanie wartości historycznej i kulturowej zamieszkałej przestrzeni (układ urbanistyczny, architektura, nazewnictwo, pełnione przez nią funkcje, w zależności od epoki) poprzez postawienie mieszkańców w roli depozytariuszy lokalnej historii.
- Przeprowadzenie działań inspirowanych historią Zduńskiej Woli jako integralnej części spotkań na podwórkach wybranych kamienic i osiedli.
- Nagranie filmu edukacyjnego, którego aktorami i narratorami zostaną mieszkańcy Zduńskiej Woli, skupionego wokół historii rozwoju osady fabrycznej, w łódzkim okręgu przemysłowym.
Grupa docelowa:
- Bezpośrednimi odbiorcami projektu będą mieszkańcy konkretnych podwórek, ulic oraz osiedli (dzieci, młodzież, osoby dorosłe oraz seniorzy),
- Odbiorcami pośrednimi będą wszyscy mieszkańcy Zduńskiej Woli, zarówno ci mieszkający tu obecnie, jak i ci, którzy mieszkają poza granicami miasta lub kraju.
Najważniejsze etapy:
Muzealnicy „wędrowali” po podwórkach XIX-wiecznych kamienic i współczesnych osiedli, wykorzystując fotografie i dokumenty dotyczące danej ulicy lub budynku do stworzenia podwórkowego muzeum. Osią projektu było zastosowanie pudełka używanego do archiwizacji zbiorów, które pełniło rolę „Archiwum Pamięci”. Każda osoba mogła wrzucać tam swoje wspomnienia, zdjęcia lub pamiątki związane z danym miejscem. Dzięki zebranym materiałom powstał film, którego narratorami oraz aktorami zostali mieszkańcy miasta. Istotą filmu jest przedstawienie sposobu w jaki, w zależności od etapu budowy miasta, lokalna społeczność kształtowała przestrzeń według własnych potrzeb sakralnych, rozrywkowych, zawodowych. Jest to edukacyjna opowieść o przestrzeni budowanej przez wielokulturową, industrialną społeczność i jej wpływie na kolejne pokolenia w ciągu dwóch wieków.
Odniesienie do tematu OGP:
Wydarzenia w przestrzeni miasta obywały się w konwencji pikniku lub święta ulicy, osiedla, na którym mieszkańcy poprzez udostępnione zbiory związane z danym miejscem, poznawali ich historię i dokładali do niej swoje wspomnienia. Jedno ze spotkań odbyło się w Domu Pomocy Społecznej, który został wybudowany przez żonę ówczesnego pastora - Marię Boerner (matkę najbliższego współpracownika Józefa Piłsudskiego - Ignacego Boernera) dokładnie 100 lat temu. Zorganizowany został spacer po osiedlu kolejarskim, które świętowało 85 - lecie budowy.
Www: http://muzeumzdunskawola.blogspot.com/2017/09/spacer-peen-wspomnien-po-karsznicach.html
Projekt został zrealizowany przez uczestników programu Narodowego Centrum Kultury "Zaproś nas do siebie 2017" i był następstwem badań prowadzonych w ramach tego programu przez każdy z ośrodków. Dotyczyły one tego, jak ważne dla lokalnej społeczności jest jej dziedzictwo historyczne i kulturowe oraz jak jego znajomość wpływa na działalność instytucji kultury i postawy obywateli.
Miejsce: Projekt ogólnopolski (Suszec, Ustka, Sanok, Kwilcz, Zgierz, Mogilno, Pomiechówek, Warszawa, Świnice Warckie, Główczyce, Jabłonowo Pomorskie, Młodzieszyn, Terespol, Milanówek, Jelcz-Laskowice, Czernica oraz otaczające je miejscowości)
Termin: 27 września – 30 listopada 2017
Cele:
- Zainteresowanie i zwiększenie świadomości lokalnych społeczności - zwłaszcza młodzieży - dotyczącej lokalnych wydarzeń związanych z odzyskiwaniem niepodległości i odbudową Państwa Polskiego w kontekście wydarzeń ogólnopolskich.
- Odkrywanie, a następnie popularyzacja lokalnych historii, opowieści, bohaterów i zwykłych ludzi, którzy w oczach swojej społeczności przyczynili się do odzyskania niepodległości.
- Kreowanie postawy dobrego patriotyzmu, pozbawionego nienawiści i zacietrzewienia, lecz bogatego w szacunek do drugiego człowieka, pozytywne postrzeganie różnorodności w państwie, poczucie wewnątrznarodowej solidarności oraz docenianie wolności.
Grupa docelowa:
- Młodzież,
- Seniorzy,
- Całe lokalne społeczności,
- Osoby zainteresowane historią.
Najważniejsze etapy:
Każda instytucja kultury, biorąca udział w projekcie, zaprosiła grupę zainteresowanej tematem młodzieży w wieku 12-19 lat, dla której przeprowadzono warsztaty historyczne oraz z zakresu dokumentowania historii. Następnie grupy wyruszyły na poszukiwania opowieści - rozmawiały z seniorami i historykami, przeszukiwały księgi parafialne i stare cmentarze, odwiedzały muzea, biblioteki, izby pamięci, zapomniane miejsca, pomniki. Młodzież zebrała ciekawe, niepowtarzalne i niemal zapomniane lokalne historie, odnalazła bohaterów i miejsca, a następnie opracowała w sumie 45 historii z okresu odzyskiwania niepodległości. Najlepszych 15 historii, wydrukowanych na tablicach A0, opatrzonych fotografiami bierze udział w ogólnopolskiej objazdowej wystawie, a wszystkie historie dostępne są na stronie naszewielkiehistorie.pl. Projekt zintegrował małe lokalne społeczności, połączył juniorów i seniorów, a przede wszystkim pokazał, jak ważne są pojedyncze cegły opowieści w wielkim murze naszej historii.
Odniesienie do tematu OGP:
Cały projekt jest poświęcony stuleciu odzyskania przez Polskę niepodległości. Choć jego forma daleka była od standardowej "pompy" wielkich akademii i przemówień pod pomnikiem z wieńcem kwiatów, to obudziła w uczestnikach i odbiorcach poczucie doniosłości otaczającej ich historii. Nasze Wielkie Historie uświadomiły ludziom, jak ważna jest wolność i jak bardzo należy się nią cieszyć – bo każdy dzień, w którym możesz być sobą w wolnym kraju, nie musisz obawiać się o swoje życie i jesteś bezpieczny jest wart tego, aby go świętować. Publiczną formą świętowania był wernisaż, który odbył się w Promie Kultury Saska Kępa w listopadzie 2017. Zaproszeni zostali goście, a młodzież, która zbierała historie - ponad 100 osób - osobiście oprowadzała po wystawie opowiadając o historiach, o tym, co się wydarzyło podczas ich zbierania oraz o dalszych planach. Aktualnie wystawa wciąż krąży po kraju, a lokalne wernisaże cieszą się dużym zainteresowaniem. Każdy z nich jest małym świętem lokalnej społeczności, jej bohaterów, znaczących miejsc i minionych wydarzeń.
Patrol historyczny jest wydarzeniem cyklicznym. W 2014 roku odbył się pierwszy Patrol historyczny, który był próbą opowiedzenia lokalnej historii i umiejscowienia jej w historii Polski. Kanwą były czasy husarii i wkład ziemiaństwa w rozwój regionu. Przygotowane działania animacyjne skierowane były do społeczności lokalnych i odnosiły się one konkretnie do historii odwiedzanych przez patrol miejsc. Jak się okazało, ludyczna formuła odpowiada mieszkańcom, jest czytelna, zrozumiała oraz atrakcyjna.
Miejsce: Obszar sześciu LGD'ów, czyli sześciu różnych powiatów, województwo kujawsko-pomorskie
Termin: 12 maja – 15 września 2018
Cele:
- Poznanie lokalnej historii.
- Budowanie tożsamości lokalnej na bazie dziedzictwa materialnego i niematerialnego.
- Stworzenie atrakcyjnych animacji historycznych, które angażują uczestników.
Grupa docelowa:
- Rodziny z dziećmi,
- Uczniowie i nauczyciele,
- Seniorzy,
- Młodzież.
Najważniejsze etapy:
Najważniejsza w tym projekcie jest współpraca sześciu Lokalnych Grup Działania, które wspólnie ustaliły trasę Patrolu historycznego w 38 miejscowościach regionu. Patrol historyczny ma swój scenariusz, dramaturgię i przebieg. W nawiązaniu do obchodów 1050. rocznicy Chrztu Polski opowiada o przybyciu zakonów rycerskich na nasze ziemie i ich wkładzie w rozwój regionu. Porusza zagadnienia wartości, jakie przyświecały zakonom rycerskim. Głównym założeniem całego przedsięwzięcia są żywe spotkania z historią. Uczestnicy mogą obserwować i uczestniczyć w warsztatach rzemiosł dawnych i pokazach rycerstwa lekkiego oraz konnego.
Odniesienie do tematu OGP:
Po pierwsze, Patrol historyczny odwiedza niewielkie miejscowości, które często nie uczestniczą w ogólnopolskim świętowaniu. Samo pojawienie się takich animacji w wielu miejscach jest przyczynkiem do świętowania (np. zbierają się koła gospodyń wiejskich, strażacy, sołtysi organizują festyny).
Po drugie, animacje Patrolu historycznego są odwołaniem do tożsamości lokalnej, historii i zwyczajów.
Po trzecie, rzemieślnicy (kowal, garncarz) odwołują się do zawodów obecnych na wsi jeszcze do lat 60-tych XX w., więc dla starszych uczestników są żywym wspomnieniem i możliwością do dyskusji z młodszym pokoleniem.
Www: https://www.facebook.com/Patrol-historyczny-Pograniczechrze%C5%9Bcija%C5%84stwa-198597914286777/
Pierwszą inspirację stanowiła potrzeba, wynikająca z badań przeprowadzonych wśród mieszkańców, stworzenia „wspólnego punktu odniesienia” dla różnych pokoleń. Drugą była opowieść o zaginionej księdze, opowiadającej o dworku „Milusin”, w której zapisano losy mieszkańców. Uczyniła ona z dworku miejsce symboliczne, integrujące wspólnotę w szczególnych momentach, świętach lokalnych i państwowych.
Miejsce: Sulejówek, Warszawa, Kraków, Poznań, Bydgoszcz, Szczecin
Termin: 1 maja 2017 – 31 grudnia 2018
Cele:
- Budowanie lokalnej wspólnoty wokół powstającego Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku - zaproszenie mieszkańców do współtworzenia Muzeum już na etapie powstawania instytucji.
- Odnalezienie absolwentów oraz pracowników przedszkola nr 1 w Sulejówku i odtworzenie z nimi w formie mini słuchowisk radiowych powojennej historii dworku „Milusin”. Przez 44 lata w dawnym domu Piłsudskich mieściło się miejskie przedszkole.
- Stworzenie przez mieszkańców mini słuchowisk radiowych nawiązujących do odnalezionych artefaktów w celu zbudowania relacji pomiędzy powstającym muzeum, a społecznością lokalną.
Grupa docelowa:
- Dorośli - absolwenci i pracownicy przedszkola nr 1 w Sulejówku,
- Rodziny - bliscy osób biorących udział w projekcie,
- Mieszkańcy Sulejówka – społeczność, która oczekuje od muzeum działań pozwalających na jej integrację i aktywizację wokół tematów i miejsc wspólnych,
- Osoby mieszkające w różnych regionach Polski, które dzięki swoim doświadczeniom czują się związane z dworkiem „Milusin”.
Najważniejsze etapy:
Projekt rozpoczęła akcja społeczna „Milusin w eterze”. Przy wsparciu partnerów: Polskiego Radia i Radia Warszawa poszukiwano absolwentów i pracowników przedszkola nr 1, które w latach 1956- 2000 mieściło się w dawnym domu Piłsudskich, dworku „Milusin” w Sulejówku. W trakcie zgłaszania się osób, które w ciągu dziesięciu miesięcy odezwały się do muzeum, rozpoczęto warsztaty nagraniowe. Uczestnicy projektu, którzy wzięli udział w serii warsztatów dziennikarsko-montażowych, zrealizowanych przez dziennikarzy różnych stacji oraz zespół animatorów kultury, stworzyli z zebranego materiału 90 mini audycji radiowych. Część z nich można było najpierw posłuchać w audycjach Polskiego Radia, Radia Warszawa czy Radia dla Ciebie, a potem w „dźwiękowym pejzażu”, podczas akcji miejskich, kiedy to w różnych punktach miasta mieszkańcy szukali lub trafiali na radia, wokół których na krzesłach, przy herbacie razem doświadczali spotkania łączącego pokolenia.
Odniesienie do tematu OGP:
Projekt stanowi przykład działań z zakresu animacji kultury, które tworzą pretekst nie tylko do działań twórczych i aktywizacji lokalnej społeczności. To także seria zdarzeń, która pozwoliła na stopniowe projektowanie razem z mieszkańcami niecodziennego święta - różnego typu spotkań kilku pokoleń (warsztaty, fale radiowe i miejsca w przestrzeni miasta) i budowanie relacji wokół tego, co stanowi jeden z fundamentów tej wspólnoty – genius loci dworku „Milusin”. W rezultacie można powiedzieć, że ta wyprawa w przeszłość, jaka odbywała się przez ostatni rok, inspirowana nagraniem głosu Piłsudskiego i miejscem będącym punktem odniesienia dla kilku generacji mieszkańców, doprowadziła do umocnienia więzi pomiędzy uczestnikami projektu i słuchaczami ich audycji, jak również pozwoliła na odkrycie formuły umożliwiającej celebrowanie rodzinnego świętowania w przestrzeniach wspólnych dla społeczności lokalnej i muzeum.
Każdy człowiek chce mieć dom lub miejsce, do którego wraca po latach. Niestety, mieszkańcy Błot takiego miejsca zostali pozbawieni, a ich wioska od 45 lat znajduje się pod wodami Zalewu Sulejowskiego. Po latach rozrzucenia po różnych zakątkach kraju poczuli potrzebę spotkania się, opowiedzenia o swoich losach oraz podzielenia się swoją historią. Tak zrodził się pomysł na projekt „Sulejowska Atlantyda”.
Miejsce: Powiatowe Centrum Animacji Społecznej - Tomaszów Mazowiecki
Termin: 1 lipca – 30 listopada 2017
Cele:
- Integracja i wsparcie w dążeniu do zachowania tożsamości mieszkańców wysiedlonej miejscowości Błota.
- Ocalenie od zapomnienia lokalnej historii, tradycji i kultury.
- Umożliwienie spotkania mieszkańcom Błot po 45 latach od wysiedlenia.
Grupa docelowa:
- Mieszkańcy Błot i ich rodziny,
- Seniorzy,
- Dorośli,
- Młodzież,
- Dzieci.
Najważniejsze etapy:
Projekt rozpoczął się od zebrania starych fotografii i nagrania wspomnień mieszkańców zalanych Błot. Wolontariusze odwiedzili najstarszych mieszkańców Błot i nagrali z nimi wywiady. Zebrane zostały również eksponaty na wystawę, na które składały się przedmioty codziennego użytku. Zebrane materiały posłużyły do przygotowania wystawy zdjęć i eksponatów. Archiwalne fotografie zostały zeskanowane, wydrukowane, opisane i umieszczone w antyramach. Odtworzono także starą stolarnię i przygotowano wystawę przedmiotów codziennego użytku pochodzących z rodzinnych domów mieszkańców Błot. Wystawa była otwarta przez trzy miesiące dla wszystkich chętnych. Wystawie towarzyszyło spotkanie integracyjne, na które zaproszeni zostali wszyscy wysiedleni mieszkańcy Błot, ich rodziny, władze oraz media.
Odniesienie do tematu OGP:
Projekt był okazją do spotkania po 45 latach mieszkańców zalanych Błot, wspólnego świętowania, wspominania oraz integracji międzypokoleniowej. Zaangażował wiele osób i instytucji.
Www: https://www.facebook.com/pg/pcastomaszowmaz/photos/?tab=album&album_id=519395241739826
Powstanie Dzielnicowego Domu Kultury „Czuby Południowe” pozwoliło na stały kontakt z mieszkańcami. Szereg odbytych rozmów: przed otwarciem, po roku i po dwóch latach działalności, podczas realizacji projektu „Grawitacja kulturalna” wykazał potrzebę zorganizowania dzielnicowego wydarzenia plenerowego. Inspiracją do świętowania była przestrzeń wąwozu, charakterystyczna dla dzielnicy, ponieważ jest miejscem aktywności mieszkańców.
Miejsce: Lublin, dzielnica Czuby Południowe
Termin: 22 czerwca 2018
Cele:
- Aktywizacja kulturalna mieszkańców dzielnicy (poznawanie się i bycie razem, budowanie więzi społecznych).
- Promowanie alternatywnej formy wydarzenia plenerowego.
- Budowanie tożsamości dzielnicy (integrowanie środowiska, wzmacnianie poczucia wspólnoty).
Grupa docelowa:
- Mieszkańcy dzielnicy Czuby Południowe i dzielnic sąsiednich,
- Mieszkańcy Lublina.
Najważniejsze etapy:
Święto Dzielnicy Czuby Południowe to impreza plenerowa, która ma charakter pikniku warsztatowego. Projekt korzeniami sięga 2013 roku, kiedy wystartował program „Dzielnice Kultury”, mający na celu zwiększenie aktywności kulturalnej w poszczególnych dzielnicach miasta. Podczas realizacji projektów dzielnicowych wyłaniali się lokalni liderzy. Pojawiła się również potrzeba założenia dzielnicowych instytucji kultury będących bazą działań animacyjnych lokalnych społeczności. Jedną z nich jest Dzielnicowy Dom Kultury „Czuby Południowe”, który działa od 2015 roku. Od początku istnienia nawiązana została ścisła współpraca z mieszkańcami, reprezentowanymi przez Radę Dzielnicy. Angażowani są oni w działania, zazwyczaj w charakterze prowadzących warsztaty, ale też mają przestrzeń na realizację swoich własnych pomysłów, czego przykładami są cykl „Twoja kolej!” oraz „Ekstra piątki”. Program Święta Dzielnicy Czuby Południowe jest budowany na bazie potencjału lokalnych liderów, jaki został odkryty w ciągu trzech sezonów działalności oraz pięć lat istnienia programu Dzielnice Kultury.
Odniesienie do tematu OGP:
Święto Dzielnicy Czuby Południowe jest miejscem spotkania jej mieszkańców. Młoda dzielnica, której historia i tożsamość dopiero są budowane potrzebuje takiej przestrzeni. Pretekstem do spotkania i wspólnego świętowania są działania kulturalne, będące ponad podziałami, jednoczące ludzi we wspólnym działaniu i byciu razem. Odrywają one od codziennych obowiązków po to, aby spotkać się w nietypowej sytuacji: przy budowaniu latawca czy przy pleceniu wianków. Można spotkać sąsiada czy sąsiadkę w innej niż dotychczas roli, na przykład jako prowadzącego warsztaty. Poprzez działania animacyjne oraz wykorzystanie potencjału, jaki drzemie w ludziach, świętowane jest wspólne bycie tu i teraz, w tym miejscu, z tymi ludźmi: sąsiadami, rodziną, kolegami oraz znajomymi. ,
Www: http://ddkczubypoludniowe.pl/galeria/swieto-dzielnicy-czuby-poludniowe-2-2/
Inspiracją do organizacji gry miejskiej „Wybieram Polskę” były obchody 100-lecia odzyskania niepodległości, pokazane w kontekście regionalnym. Opole po 1918 roku było miastem niemieckim, dlatego projekt skupiał się na pokazaniu lokalizacji związanych z ruchem mniejszości polskiej w niemieckim Opolu.
Miejsce: Opole
Termin: 29 czerwca 2018
Cele:
- Popularyzowanie tradycji związanych z historią Polski - obchody imienin marszałka Piłsudskiego.
- Świętowanie poprzez zachęcenie do poszukiwania miejsc historycznych związanych z odzyskaniem niepodległości w przestrzeni miasta.
- Upowszechnienie wiedzy o działalności mniejszości polskiej na Śląsku Opolskim w okresie międzywojennym.
Grupa docelowa:
- Dzieci szkół podstawowych i ponadpodstawowych,
- Rodziny,
- Lokalni pasjonaci historii,
- Mieszkańcy Opola i okolic,
- Uczestnicy Nocy Kultury.
Najważniejsze etapy:
Do współpracy i współfinansowania gry zaproszono Urząd Miasta Opola. Resztę środków finansowych pozyskano z grantu finansowanego przez Naczelną Dyrekcję Archiwów Państwowych. Materiały archiwalne prezentowane podczas gry miejskiej „Wybieram Polskę”zostały wybrane przez pracowników Archiwum Państwowego w Opolu z zasobów własnych oraz z zasobów Archiwum Akt Nowych. W pierwszej kolejności stworzono zadania do gry nawiązujące do miejsc historycznych w dzisiejszym Opolu. Następnie opracowano regulamin gry oraz stworzono role dla profesjonalnych aktorów, odtwarzających postacie historyczne, które można było spotkać na trasie gry. W przygotowanie i prowadzenie gry zaangażowani byli wolontariusze oraz harcerze, którzy przygotowali punkty gry związane z ZHP. Ostatnim etapem było zdobycie odpowiednich pozwoleń i rozlokowanie punktów gry w przestrzeni miasta. Uczestnicy gry mogli wygrać nagrody: katalogi, kubki i torby (wszystkie z jednolitym znakiem gry). W grze wzięło udział ponad 200 osób.
Odniesienie do tematu OGP:
Zadaniem uczestników gry „Wybieram Polskę” było poruszanie się pomiędzy kolejnymi punktami kontrolnymi oraz wykonywanie zadań.W każdym punkcie kontrolnym uczestnicy gry odpowiadali na pytanie nawiązujące do tekstów umieszczonych na tablicach wystawowych oraz wykonywali zadanie praktyczne, które polegały na śpiewaniu polskich pieśni, wykonywaniu zadań plastycznych (rysowanie kartki imieninowej dla marszałka Piłsudskiego) oraz wspólnym marszu z generałem. Zadania zawsze nawiązywały do formuły radosnego świętowania i tworzenia.
Projekt odnosił się do następujących zagadnień:
- Przed jakimi wyborami stawał przeciętny poznaniak w okresie reformacji?
- Na czym polegały zmiany zapoczątkowane przez Marcina Lutra i jak dotykały one mieszkańców Poznania?
- Jak reformacja i późniejsze dzieje poznańskiego protestantyzmu zapisały się w architekturze miasta?
- Co prezentuje współczesne dziedzictwo ewangelików poznańskich?
Miejsce: Poznań
Termin: 23 – 24 września 2017
Cele:
- Popularyzacja wielokulturowego dziedzictwa Poznania i Wielkopolski.
- Zwiększenie społecznej świadomości na temat roli reformacji w dziejach Polski w kontekście jubileuszu 500 lat wystąpienia Marcina Lutra.
- Promocja zachowań zmierzających do zapewnienia opieki i ochrony zasobom dziedzictwa kulturowego.
Grupa docelowa:
- Mieszkańcy Poznania - dorośli (w tym seniorzy), rodziny z dziećmi, młodzież szkolna,
- Turyści i goście odwiedzający Poznań - rodziny z dziećmi, młodzież, dorośli.
Najważniejsze etapy:
Wydarzenia składające się na projekt miały charakter kulturalny, społeczny, edukacyjny i turystyczny. Program ukierunkowany był na aktywizację odbiorców wokół miejsc i obiektów, które mają zapisaną w swej historii obecność polskich i niemieckich protestantów, o czym świadczą zachowane w różnym stanie i spełniające różne funkcje obiekty dziedzictwa materialnego (historyczny układ przestrzenny, zabytkowa architektura, dawne kościoły i cmentarze protestanckie) oraz niematerialnego (legendy, tradycje, sfera pamięci). Uczestnicy mogli wziąć udział w koncertach organowych muzyki twórców protestanckich, pokazach tańców historycznych doby reformacji, prelekcjach na temat dziedzictwa społeczno-kulturowego reformacji, animowanych grach miejskich, warsztatach edukacyjnych oraz wycieczkach śladem dawnych kościołów i cmentarzy protestanckich. Podczas wydarzenia zaprezentowana została wystawa pt. Poznańscy ewangelicy oraz folder turystyczny Szlak dziedzictwa Reformacji.
Odniesienie do tematu OGP:
Projekt popularyzował bogactwo lokalnego dziedzictwo związanego z historią Polski w kontekście jubileuszu 500-lecia wystąpienia Marcina Lutra, które dało początek reformacji. Data ta jest ważna z punktu widzenia zarówno obecnej w naszym kraju społeczności protestanckiej, która kultywuje ją co roku w formie najważniejszego dla siebie święta, jak i odbiorców niebędących wyznawcami protestantyzmu, dla których jest to okazja do odkrycia mniej znanych obszarów dziedzictwa, zdobycia wiedzy o ważnych postaciach związanych z przeszłością, a także wzmocnienia więzi społecznych i identyfikacji z miejscem zamieszkania. Projekt pozwolił odbiorcom na poznanie różnych aspektów tematu jubileuszowego m.in. poprzez wcielenie się w rolę bohaterów historycznych (animowana gra miejska z elementami rekonstrukcji), rozwijanie twórczości artystycznej (edukacyjne warsztaty ceramiki barokowej) oraz uczestnictwo w wydarzeniach odwołujących się do form związanych ze świętowaniem(tańce historyczne doby reformacji).
Www: http://trakt.poznan.pl/pl/xii-weekend-z-historia-akcja-reformacja-harmonogram/
YouTube: www.youtube.com/watch?v=gNiT9WD6h-I&feature=youtu.be
Zapraszamy do zachwycającej Krainy Otwartych Okiennic, przepełnionej drewnianą architekturą z bogatymi zdobieniami. Szlak został stworzony, by ratować to unikatowe dziedzictwo. Działania, początkowo bardzo spontaniczne, dzięki zaangażowaniu mieszkańców, stały się długofalowym projektem mającym na celu zarówno renowację XIX-wiecznych zabudowań, jak również podtrzymanie lokalnej tradycji.
Dzięki działaniom m.in. Stowarzyszenia Dziedzictwo Podlasia udało się zachować charakter i wygląd trzech nadnarwiańskich prawosławnych wsi: Soce, Puchły i Trześcianka. Dr Mirosław Stepaniuk, jeden z pomysłodawców szlaku, opowie o całym procesie tworzenia projektu i etapach współpracy z lokalną społecznością.
Podczas wizyty uczestnicy odwiedzą artystę rzeźbiarza, gawędziarza i znawcę lokalnych tradycji – Włodzimierza Naumiuka, który swoją twórczością potrafi zarazić młode pokolenia. Prowadzący opowiedzą o tym jak sprawić, aby potencjał drzemiący w mieszkańcach został zauważony i wyeksponowany w projektach animacyjnych.
Odwiedzający wezmą udział w warsztatach zdobienia pierników. Założycielka inicjatywy Mandrivka – Ewa Stepaniuk, na swój podlaski sposób udowodni, że zdobienie pierników może być sztuką i doskonałym nośnikiem lokalnej tradycji, a nie tylko zwykłym nanoszeniem przypadkowych wzorów na ciasteczka. To dowód na to, że dobry pomysł na wykorzystanie lokalnych walorów i zasobów jak np. haft czy drewniane zdobienia, może procentować.
Wizyta w Krainie Otwartych Okiennic będzie dowodem na to, że nawet w małych i już nieco wyludnionych miejscowościach można z powodzeniem podtrzymywać lokalną tradycję i prowadzić działalność edukacyjną. Funkcjonują tu domowe izby pamięci – skanseny, gdzie gromadzone są eksponaty będące świadkami istnienia pięknych miejscowych tradycji mówiące wiele o życiu poprzednich pokoleń.
Międzynarodowe Centrum Dialogu jest siedzibą instytucji, której działalność skupia się na wielokulturowym dziedzictwie dawnej Rzeczpospolitej oraz na nowym jego odczytaniu w kontekście współczesnej Europy. To również miejsce, gdzie wakacje spędzał Czesław Miłosz, ponieważ dwór, w którym mieści się Centrum, należał przed wojną do jego rodziny.
Podczas wizyty w Krasnogrudzie odwiedzający posłuchają o doświadczeniach wynikających z pracy ze społecznością zamieszkującą wsie wokół dworu, leżące na terenach pogranicza. Nie zabraknie relacji o tym, jak pracuje się nad pamięcią tego miejsca. Będzie to też okazja, aby zajrzeć do pracowni edukacyjno-artystycznych. Animatorzy opowiedzą o tym, jak poprzez edukację, współpracę i wymianę doświadczeń z parterami krajów sąsiedzkich, spotyka się utraconą historię i pamięć z teraźniejszością. Wszystko po to, by pograniczną mozaikę kultur spoić w jedną całość. Koncerty, spotkania, konferencje, warsztaty - Centrum to przestrzeń, gdzie zaprasza się twórców, ludzi młodych, osoby doświadczone i o różnych zainteresowaniach. Jest też idea pogranicza – dobrego sąsiedztwa, różnorodności, szacunku do inności. Odwiedzający zobaczą, jak tworzy się miejsce otwarte, służące ludziom, patrzące w przyszłość, ale jednocześnie szanujące i pamiętające to, co było.
Ważną narracją w Krasnogrudzie jest wątek związany z postacią Czesława Miłosza. Elementy biograficzne polskiego noblisty wplecione są w wystawy, ale i całą przestrzeń posiadłości w Krasnogrudzie. To ciekawy przykład tego, jak projektować działania kulturalne w oparciu o historie związane z życiem i twórczością interesującej postaci związanej z tym miejscem.
W Białej Synagodze w Sejnach, przywołując pamięć wielokulturowej tradycji dawnej Rzeczypospolitej, animatorzy wprowadzą gości w opowieść o budowaniu sąsiedzkiej wspólnoty, nowej europejskiej agory. Odwiedzający obejrzą „Kroniki sejneńskie”, które narodziły się z chęci dostarczenia młodemu pokoleniu wiedzy o historii ich regionu, ale też rozbudzenia w nich ciekawości poznawania i odkrywania miejsc, w których mieszkają oni sami i ich rodziny, niekiedy od wielu lat. Dla autorów ważne było, aby wspólna praca łączyła sąsiadów, narody, religie i pokolenia, aby byli oni dla siebie zarówno przewodnikami jak i nauczycielami, aby mogli dzielić się opowieścią o swoim mieście i wspomnieniami.
Podczas wizyty w Krasnogrudzie zaprosimy na warsztaty tworzenia domowych ksiąg, czerpiąc z wzorów dawnych silv. Będzie to doskonała okazja, by dowiedzieć się, jak wykorzystując fotografie, zapisy wspomnień, domowe pamiątki, stworzyć cenne rodzinne kroniki.
Odwiedzający zapoznają się z działalnością Ośrodka „Pogranicze-sztuk, kultur, narodów” i Fundacji Pogranicze, które od prawie 30 lat niestrudzenie poszukuje sposobów budowania zerwanych mostów, odnajdywania wspólnego języka pomiędzy bogatą przeszłością tych terenów i jej mieszkańców, a współczesnością - pomiędzy młodymi i starymi, mieszkańcami wsi i miast, ludźmi różnych narodowości.
Odwiedzający zobaczą, jak dbać o zachowanie wielowiekowych i wielokulturowych tradycji, a dzięki wykorzystaniu nowoczesnych, niekiedy innowacyjnych, form trafiać ze swoją ofertą do różnych grup społecznych. Goście dowiedzą się dlaczego warto koncentrować się na praktycznych działaniach w przestrzeni życia społecznego i poszukiwać nowych form wspólnotowości oraz dlaczego tak ważne są projekty artystyczno-edukacyjne angażujące kulturę w proces przemian społecznych.
Uczestnicy wezmą udział w pokazie „Opowieści Pogranicza” - filmowych historii opowiadających o życiu w sąsiedztwie dawnych i dzisiejszych mieszkańców Sejneńszczyzny. To przykład działań międzypokoleniowych - stworzyli je młodzi ludzie z różnych środowisk narodowościowych i religijnych, którzy do przygody artystycznej zaprosili swoich rodziców, dziadków i sąsiadów.
Goście obejrzą również „Kroniki sejneńskie” spektakl przygotowany przez Pracownię Kronik Sejneńskich. To już kolejne młode pokolenie zaangażowane i rozwijające tę fascynującą opowieść o przeszłości miasta. Sensem „Kronik” jest przekaz międzypokoleniowy, poszukiwanie przez młodzież własnej tożsamości i jednocześnie budowanie otwartości na inność oraz więzi między przeszłością, a dniem dzisiejszym.
Zaplanowano też warsztaty plastyczne, podczas których goście będą mieli okazję zobaczyć, jak można swoje rodzinne historie uporządkować w sposób trwały i zarazem atrakcyjny. Przybiorą one postać strony lub okładki książki, na której można odnotować najważniejsze uroczystości rodzinne.
Wizyta w samym sercu Puszczy Knyszyńskiej - 3 km. od granicy z Białorusią i 50 km. od Białegostoku. Kruszyniany znajdują się na szlaku tatarskim, w miejscu, gdzie krzyżują się 3 religie – katolicka, muzułmańska i prawosławna. Pokażemy gościom kolebkę kultury tatarskiej na ziemiach polskich. Kilka razy w roku, w okresie bajramów, czyli muzułmańskich świąt ściągają tu całe rodziny, by wspólnie świętować i poznawać się bliżej. Robi się gwarno, tłoczno i odświętnie. Wakacje też tchną nowe życie w te nieco opustoszałe już miejscowości – pełno tu turystów, studentów, tatarskiej młodzieży. Przyciąga nie tylko architektura tych miejsc, ale również klimat otwartości i poszanowania dla różnorodności.
Jak chronić pamięć o swoich przodkach, swoją teraźniejszość i przyszłość swoich dzieci? Podczas wizyty w Kruszynianach, przez świat tatarskiej kultury przeprowadzi gości Róża Chazbijewicz, prezes Fundacji Tatarskie Towarzystwo Kulturalne. Powstanie i funkcjonowanie Fundacji to dobry przykład na to, że zaangażowanie w pracę na rzecz własnej społeczności, może przynosić wielkie owoce, nawet jeżeli społeczność ta jest niewielka. Działań jest wiele, a skierowane są głównie do młodego pokolenia po to, by wzbudzić w nim chęć zaznajomienia się z kulturą narodu, z którego się wywodzą.
Zaprosimy odwiedzających do poznania tradycyjnych tatarskich smaków i zapachów. Uczestnicy wspólnie przygotują tatarskie kołduny i kartoflaniki. Potrawy smakują znacznie lepiej, gdy towarzyszą im tradycyjne tatarskie melodie. Gościom zaproponujemy więc warsztaty taneczne z zespołem Buńczuk. Tatarzy zamieszkujący Podlasie dzięki tej formie artystycznego wyrazu pielęgnują tożsamość kulturową własnych przodków, a młode pokolenie poznaje tradycje. To świetna okazja do spotkań w społeczności, poznawania się nawzajem, ale też do dzielenia się własną kulturą z innymi.
Ważnym miejscem w Kruszynianiach jest Centrum Edukacji i Kultury Muzułmańskiej, które powstało dzięki staraniom tamtejszej Muzułmańskiej Gminy Wyznaniowej. Jako pierwsza tego typu instytucja w Polsce prezentuje i promuje kulturę i historię społeczności tatarskiej, a także jej zabytki. Jednym słowem próbuje ocalić to, co jeszcze da się ocalić.
Ziołowy Zakątek to miejsce, które pełnymi garściami czerpie z dziedzictwa przyrodniczego. Znajdziemy tu imponujący ogród botaniczny z wytyczonymi ścieżkami edukacyjnymi, drewnianą architekturę zachowaną i przeniesioną z pobliskich podlaskich wiosek w której mieszczą się pracownie ceramiczne i zielarskie oraz gospodarstwo ekologiczne. Koryciny fascynują naturalnym bogactwem, zapachem i możliwościami, jakie daje zielarstwo.
Używanie ziół jest głęboko zakorzenione w kulturze ludowej, a tradycja zielarska w naszym regionie jest bardzo długa. Wielką moc przypisywano roślinom poświęconym wodą święconą, a palone wianki strzegły domowników od chorób, piorunów czy pożarów. Spotkanie w Korycinach stanie się kopalnią wiedzy o naturze, o podlaskiej tradycji, o wszystkim tym, co nas otacza, co znamy, ale być może nie do końca potrafimy docenić i wykorzystać.
Odwiedzający dowiedzą się, jak z tego ogromu bogactwa środowiska naturalnego korzystać i jak zachęcić do tego innych. Działalność Ziołowego Zakątka to doskonały przykład na to, jak zamiłowanie i chęć podtrzymywania rodzinnych tradycji można przekuć w prawdziwy sukces, który ciągle inspiruje i rozwija się. Wystarczy wykorzystać to, co jest przecież na wyciągnięcie ręki. Edukacja, rozrywka, odpoczynek, regionalne przysmaki, zdrowie, a nade wszystko możliwość obcowania z tym, co w naturze najlepsze – to szeroka zbudowana oferta tak, by zadowolić nawet najbardziej wymagającego odbiorcę.
Odwiedzających zaprosimy m.in. do zielarni, gdzie sporządzą autorskie kompozycje zapachowe: herbaty owocowo – ziołowe a także pachnące podlaskimi łąkami i lasami mydełka. Podlaskim obyczajem nie obejdzie się również bez wspaniałych nalewek, obecnych w kulturze polskiej od niepamiętnych czasów.
Podczas wizyty w Bielsku Podlaskim przyjrzymy się zagadnieniom związanym z wielokulturowością i działaniami międzypokoleniowymi. Na przykładach konkretnych projektów pokażemy, jak wykorzystać potencjał drzemiący w dziedzictwie pogranicza.
Przedstawimy uczestnikom instytucje działające na rzecz zachowania i kultywowania tradycji kulturowych i językowych regionu jak np. Muzeum Małej Ojczyzny w Studziwodach, Bielski Dom Kultury. Dzięki rekonstrukcjom lokalnych zespołów „Żemerwa” i „Antrakt” uczestnicy będą mogli przenieść się w czasie i zobaczyć jak wyglądały i na czym polegały obrzędy weselne na pograniczu. Zaprosimy do udziału w warsztatach kulinarnych, podczas których nasi goście przygotują korowaja – tradycyjne ciasto obrzędowe, bez którego żadne wesele obyć się nie mogło. Chcemy, aby odwiedzający skosztowali kultury białoruskiej „od podszewki” – jej obrzędów, smaków, zapachów, kolorów, tańców i muzyki.
Kultura ludowa to muzyka, a jeżeli muzyka, to i taniec. Zespół „Żemerwa” tanecznym krokiem przeprowadzi gości przez choreografie charakterystyczne dla tańców kultury białoruskiej.
Szlak Rękodzieła Ludowego Podlasia powstał w celu ochrony twórczości ludowej: tkactwa, rzeźbiarstwa, łyżkarstwa, kowalstwa i garncarstwa. Podczas wizyty goście poznają Podlasie poprzez jego bogatą, prawdziwą i nadal żywą tradycję. Uczestnicy zajrzą do pracowni, usiądą przy krosnach, spróbują wykonać lokalny ser. Będzie to okazja by poznać tych, którzy swoją ciężką wieloletnią pracą udowadniają, że warto tworzyć używając starych, a niekiedy i sekretnych przepisów i narzędzi.
Odwiedzający poznają szlak kulturowy, który wiedzie trasą podlaskiego rękodzieła. To tutaj twórcy pokazują na czym polega ich praca - udowadniają, że niepowtarzalność ich dzieł jest wynikiem indywidualnego podejścia, lat doświadczenia i doboru najlepszych materiałów.
Podczas wizyty zostanie przedstawiona i omówiona koncepcja tworzenia szlaków kulturowych na przykładach Szlaku Rękodzieła Ludowego i Krainy Wątku i Osnowy. Poznamy Warsztatownię Czerwone Korale – miejsce, które inspiracji do swoich działań szuka przede wszystkim w lokalnej tradycji.
Odwiedzimy też Korycin i pracownię serowarską serów korycińskich z których słynie okolica, gdzie przyjrzymy się zagadnieniu produktu lokalnego.
Co zrobić, by zachować dawne tradycje i umiejętności? Jak zachęcić młodzież, by uznała dawne wzory i rzemiosło za modne i atrakcyjne? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań dostarczą zaplanowane warsztaty pod nazwą „Etno design po podlasku”.
Tykocin to urokliwe miasteczko nad rzeką Narwią z charakterystyczną zabudową sztetla i licznymi pamiątkami po społeczności żydowskiej, która do czasów II wojny światowej licznie zamieszkiwała te tereny. Pośród starych uliczek nadal można poczuć unoszący się zapach cymesu i kugla. Żydzi przybyli tu na początku XVI wieku. I od tamtego momentu, przez kilka stuleci, Tykocin był miastem tętniącym życiem, nieustannie zapracowanym. Na odwiedzających czeka spacer po mieście wraz z opowieściami o jego historii i wyjątkowych postaciach z nim związanych. Goście podążą śladami osiemnastu pokoleń rodu Tyktinerów, a poznawczą przechadzkę dopełnią historie o symbolice i tradycji w judaizmie, o żydowskich świętach.
Obecnie w imponującej Wielkiej Synagodze znajduje się Muzeum Kultury Żydowskiej, przechowujące liczne pamiątki związane z dawnymi mieszkańcami Tykocina wyznania mojżeszowego. Muzeum od wielu lat, z sukcesami, popularyzuje bogatą historię i kulturę żydowską – nie tylko wśród mieszkańców, ale i turystów tłumnie odwiedzających miasteczko. Z roku na rok coraz większą popularnością cieszy się też cykl imprez poświęconych dorocznym żydowskim świętom. W ich przygotowanie od samego początku angażują się mieszkańcy Tykocina w różnym wieku – dzieci, młodzież i dorośli, ale i po prostu całe rodziny. Teatr Amatorski do dziś podtrzymuje tradycje przedwojennego Tykocińskiego Teatru Żydowskiego.
Moderatorzy tykocińskiego spotkania zabiorą odwiedzających w magiczną podróż w czasie i w niecodzienny sposób opowiedzą o zwyczajach i obrzędach żydowskich. Każde z żydowskich świąt wiąże się z określonym rytuałem, symboliką, ale też stosownymi potrawami, które w tych dniach pojawiają się na świątecznych stołach. Przed gośćmi odtworzą się drzwi kuchni żydowskiej w najstarszej żydowskiej restauracji „Tejsza” po to, aby poznali sposób przygotowywania cymesu, czy też dowiedzieli się więcej o hummusie. A, że „przez żołądek do…poznania”, zaangażujemy odwiedzających do przygotowania tych świątecznych potraw i odświętnych stołów, przy których wspólnie zasiądą i skosztują tradycyjnych smaków, słuchając przy tym opowieści o tradycji, symbolice i historii świąt żydowskich.
Supraśl to miasteczko otoczone Puszczą Knyszyńską z wyjątkowym klimatem kulturalnym. Miejsce styku wielu religii, wybierane na warsztaty oraz plenery artystyczne, ściśle powiązane z przyrodą i naturą.
Uczestnicy poznają historię i przestrzenie Monasteru Zwiastowania Przenajświętszej Bogurodzicy, posłuchają opowieści o tym jak dwie chrześcijańskie religie: katolicyzm i prawosławie funkcjonują razem i przenikają się na Podlasiu.
Jednym z punktów programu jest wizyta w klimatycznym Muzeum Ikon. To miejsce może fascynować, a z pewnością pozwala poznać historię i symbolikę ikony prawosławnej.
Podczas warsztatu plastycznego prowadzonego przez artystkę - pedagożkę słynnego Liceum Plastycznego im. Artura Grottgera w Supraślu, uczestnicy zamkną w słoikach marzenia o podróżach, wakacjach, o tym co ważne…
Bogactwo języka znaków i symboli- uniwersalnego języka sztuki pozwoli na stworzenie własnego słoika z przetworem o długim terminie przydatności.
Powstanie spiżarnia pełna różnorodnych „ marzeń“, „ smaków“, „ zapachów“, którymi będzie można podzielić się z bliskimi.
W niepowtarzalny klimat, mistycyzm i wizjonerskie adaptacje literatury wprowadzi odwiedzających supraski Wierszalin. Pokażemy teatr, który pełnymi garściami czerpie inspiracje z kultury i religii polsko-białoruskiego pogranicza. Przekonamy, że fascynacja lokalnym dziedzictwem kulturowym może zrodzić sztukę, która zachwyca i intryguje niezmiennie od ćwierć wieku. Wierszalin w swoich spektaklach tropi ważne tematy, starając się poznać i przekazać prawdę o istocie człowieczeństwa zanurzonego na równi w duchowości i cielesności. Estetykę i światopogląd Teatru Wierszalina ukształtowało rodzime dziedzictwo kulturowe. Prezentowane widowiska to opowieści z morałem o losie mieszkańców pogranicza, o poszukiwaniu świętości i Boga, które z czasem staje się herezją, to też wydarzenia ze świata balansującego na granicy mistycyzmu i realizmu. Podczas październikowego spotkania artyści zaproszą na „Wykład” o… wolności, poszukiwaniu własnej drogi, wartości poświęcenia się Ojczyźnie i tożsamości.
Jak przygotować scenografię spotkania, małej wystawy lub występu w taki sposób, aby wzmocnić przekaz tego wydarzenia?
Warsztat skierowany jest do animatorek i animatorów kultury, bibliotekarzy i nauczycieli, chcących nadać ciekawą oprawę scenograficzną małym wydarzeniom kulturalnym w swoich placówkach, tym którym zależy aby wzmocnić wartości estetyczne „małych wydarzeń kulturalnych”.
Podczas warsztatów wspólnie odkryjemy, jak można nadać wydarzeniom świeży artystyczny wymiar.
Pierwszy dzień szkolenia poświęcimy tworzeniu koncepcji scenografii wydarzenia tak, by wzmacniała jego przekaz. Przedstawimy ciekawe przykłady zagospodarowania przestrzeni dla wydarzeń kulturalnych. Określimy cechy wzmacniające i osłabiające artystyczny aspekt działań. Korzystając z techniki kolażu, uczestnicy opracują projekty swoich wydarzeń.
Drugi dzień przeznaczony będzie na dalsze praktyczne ćwiczenia. M.Innymi pracę z maską, kostiumem. Przeznaczymy też czas na dyskuję I odpowiedzi na nurtujące pytania.
Liczba uczestników: 20
18 października 16:30 – 19:30
19 października 14:15 – 17:15
Prowadzenie: Ewa Woźniak - scenografka, pedagożka teatru, współzałozycielka i Wiceprezes Stowarzyszenia De-Novo (2002-2014), realizatorka działań z polonią w Pojanie – Micouli w Rumunii (2007-2012), uczestniczka kursu Szkoły Konstruktorów Lalkowych w Teatrze Animacjii w Poznaniu (2017), realizatorka kilkudziesięciu projektów z zakresu pedagogiki teatru, edukacji kulturalnej, sztuki społecznej – udział w licznych projektach oraganizowanych m.in. przez Instytut Raszewskiego w Warszawie, Małopolski Instytut Teatralny, Małopolski Instytut Kulturany, Brave Kids, Teatr Pieśni Kozła, Wrocław; Centrum Kultury Zamek w Poznaniu (III NieKongres Animatorów Kultury).
Celem warsztatu jest przybliżenie uczestnikom podstawowych informacji z zakresu animacji poklatkowej. Uczestnicy pod kierunkiem prowadzącej stworzą mikro scenariusz nawiązujący do tematu Giełdy, czyli „świętowania”, który zrealizują wykorzystując technikę animacji poklatkowej.
Warsztat będzie wprowadzeniem do tworzenia animacji – przyjrzymy się głównie początkowym etapom jej tworzenia - artystycznym, merytorycznym i technicznym aspektom filmu animowanego. Podczas warsztatów zaprezentowane zostaną także projekty zrealizowane przez prowadzącą oraz oprogramowanie i sprzęt niezbędny przy realizacji tego typu zadania.
Liczba miejsc: 20
Spotkanie dwudniowe:
18 października 16:30 – 19:30
19 października 14:15 – 17:15
Prowadząca: Elwira Małyszko – absolwentka „Akademii Filmu!” Warszawskiej Szkoły Filmowej, kierunku „Etiuda filmowa i animacja” na UMCS w Lublinie oraz historii na Uniwersytecie w Białymstoku. Laureatka „Przystanku Młodzi Gazety Wyborczej” w Białymstoku, nauczycielka, animatorka kultury.
Warsztaty pozwolą ukazać całe bogactwo wzorów i kolorów z tkanin ludowych i pisanek – tradycji wciąż żywej, do obecnej chwili kultywowanej na Podlasiu. Udowodnimy, jak wspaniale wpisują się one we współczesne designerskie trendy i jak można wykorzystać je w pracy animatora kultury.
Warsztaty oparte będą na działaniach praktycznych, poprzedzonych prezentacją wzornictwa podlaskiego. Uczestnicy warsztatów ozdobią koszulki i torby, posługując się szablonami z folii i prostym sposobem nanoszenia wzorów, który wielokrotnie można powtarzać w warunkach domowych ozdabiając sprzęty, przedmioty codziennego użytku i tak jak w tym przypadku - ubrania. Dzięki takim doświadczeniom otwierają się nowe możliwości kreowania przestrzeni, od tej najbliższej, osobistej, po przestrzeń publiczną, tak jak w przypadku tworzenia murali.
Szablony przygotujemy samodzielnie, aby za ich pomocą przenieść wzory na przygotowane elementy garderoby, posługując się wałkiem i specjalistyczną farbą do tkanin. Powstałe pamiątki będą zatem trwałe i z pewnością sprawią wykonawcom wiele radości, a fakt samodzielnego wykonania doda im wartości sentymentalnej.
Liczba miejsc: 20
Spotkanie dwudniowe:
18 października 16:30 – 19:30
19 października 14:15 – 17:15
Prowadzenie: Krystyna Kunicka – plastyk, wieloletni animator kultury, kierownik Działu Sztuk Plastycznych WOAK w Białymstoku
Warsztaty rozwijają umiejętności przeprowadzania zabaw fabularyzowanych za pomocą metaplanu z wykorzystaniem Metody KLANZY i podejmowania działań zespołowych przy planowaniu.
W programie współtworzenie scenariuszy imprez / świąt okolicznościowych (zabawy noworocznej, święta placówki, integracyjnej imprezy plenerowej i innych) oraz zabawy fabularyzowane, tańce integracyjne i wiele innych działań przydatnych podczas różnorodnych uroczystości i świąt . Główne cele warsztatu to nabycie wiedzy i umiejętności zaplanowania i zorganizowania imprezy okolicznościowej dla dużej i małej grupy uczestników.
Liczba miejsc: 20
Spotkanie dwudniowe:
18 października 16:30 – 19:30
19 października 14:15 – 17:15
Prowadząca: Małgorzata Borowska – Trener stopnia II , superwizor PSPiA KLANZA, Prezes Zarządu Oddziału Białostockiego PSPiA KLANZA, absolwentka pedagogiki kulturoznawczej na Wydziale Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu w Białymstoku.
Celem warsztatów jest zainspirowanie uczestników i uczestniczek do realizacji działań animacyjno-edukacyjnych oraz partycypacyjnych, upamiętniających rocznicę odzyskania niepodległości w kontekście historii lokalnej.
W trakcie szkolenia uczestnicy i uczestniczki będą nie tylko odkrywać i dzielić się lokalnymi historiami, ale także zaprojektują działania, które będą mogły być zrealizowane jako twórcza i włączająca forma obchodów rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości.
Na warsztatach zostaną przedstawione założenia programu dotacyjnego „Niepodległa”.
Liczba miejsc: 20
Warsztaty jednodniowe prowadzone 18 i 19 października dla dwóch oddzielnych grup.
18 października 16:30 – 19:30
19 października 14:15 – 17:15
Warsztaty prowadzone przez Biuro Programu Niepodległa:
Agnieszka Gajc - koordynatorka programu dotacyjnego „Niepodległa”, wcześniej koordynatorka programu „Wolontariat dla dziedzictwa” Narodowego Instytutu Dziedzictwa. Etnografka, animatorka, doktorantka UW. Prowadzi badania dotyczące relacji między dziedzictwem kulturowym a tożsamością lokalną.
Aleksandra Tatarczuk - historyczka sztuki, producentka, animatorka kultury i ogrodniczka miejska. Aktualnie zajmuje się programami dotacyjnymi w Biurze Programu Niepodległa. Założycielka pracowni Dwie Ole, zajmującej się promocją kultury i edukacją kulturalna, marki Trochękultury.pl promującej sztukę współczesną. Realizatorka projektów społecznych i edukacyjnych, założycielka dwóch funkcjonujących ogrodów społecznych w Gdańsku, autorka publikacji dotyczących placemakingu i dziedzictwa kulturowego, pomysłodawczyni festiwalu „Cud nad Martwą Wisłą” (i kuratorka w latach 2013-2015). W swoich projektach wykorzystuje sztukę i ogrodnictwo miejskie jako narzędzia mediacji, a także metodykę placemakingu i design thinking.
Jeśli czytanie bajek, to tylko w pralni. Projektowanie nowych narzędzi internetowych? Zawsze w trakcie żonglerki trzema piłeczkami. Warsztaty fotografii kolodionowej łączymy z białym śpiewem, a murale z olimpiadą gier podwórkowych. Ale zawsze pod jednym warunkiem, że wychodzi nam to samoistnie, bez cynizmu i wyrachowania. Oraz logicznie łączy się w całość.
Jeśli czytanie bajek, to tylko w pralni. Projektowanie nowych narzędzi internetowych? Zawsze w trakcie żonglerki trzema piłeczkami. Warsztaty fotografii kolodionowej łączymy z białym śpiewem, a murale z olimpiadą gier podwórkowych. Ale zawsze pod jednym warunkiem, że wychodzi nam to samoistnie, bez cynizmu i wyrachowania. Oraz logicznie łączy się w całość.
W ramach edukacyjnego szlaku przewidziany jest spacer po centrum Białegostoku, podczas którego prezentowane będą miejsca, gdzie niegdyś znajdowały się bądź nadal znajdują najstarsze historyczne cmentarze miasta.
Będziemy mówić o tym czego już nie ma, co jeszcze jest oraz o tym czego nie widać. Wspólne zwiedzanie stanie się okazją aby dowiedzieć się jak przygotować spacer edukacyjny, o czym pamiętać i skąd pozyskać informacje służące do interesującego przekazania opowieści o miejscach, których sami mieszkańcy miasta często nie znają za dobrze.
Liczba miejsc: 20
Spotkanie jednodniowe (dwie grupy):
18 października 16:30 – 19:30
19 października 14:15 – 17:15
Prowadzący: Sebastian Wicher – Pracownik Galerii im. Sleńdzińskich. Znawca architektonicznej historii miasta Białystok i regionu. Autor książek i wydawnictw, w tym monografii "Ślad piórka. Rzecz o twórczości Henryka Wilka (1935-2016)". Tworzy i prowadzi spacery edukacyjne po Białymstoku.
Śpiew to forma ekspresji, która towarzyszyła człowiekowi w ważnych momentach życia. Zapraszamy na warsztaty pieśni tradycyjnych, skupione wokół tematu świętowania, przede wszystkim pieśni obrzędowe związane z obrzędami rodzinnymi: weselem i chrzcinami
Na podstawie pieśni z północnego Podlasia poznamy specyfikę intonacji, energetyki pieśni tradycyjnych. Oprócz zagadnień technicznych, skupimy się na kontekście pieśni jako uniwersalnym narzędziu integracji oraz opowiadania historii.
Liczba miejsc: 20
Spotkanie jednodniowe (dwie grupy):
18 października 16:30 – 19:30
19 października 14:15 – 17:15
Prowadząca: Julita Charytoniuk - kulturoznawca, śpiewaczka, etnografka, pedagożka, instruktorka rękodzieła artystycznego. Uczestniczka i koordynatorka projektów muzycznych oraz ekspedycji badawczych na terenie Podlasia i Polesia (ukraińskiego i białoruskiego). Prowadzi badania naukowe, dokumentuje pieśni i uczy się ich od wiejskich wykonawców. Liderka białostockiej grupy Południce.
Na warsztatach przygotujemy wspólnie podlaskie potrawy, które czerpią z tradycji wielokulturowych regionu. Przyjrzymy się daniom „pożyczalskim” występującym zarówno w kuchni polskiej, białoruskiej, litewskiej, tatarskiej jak i żydowskiej. Oczywiście prowadzone są, zazwyczaj płonne, i zawsze bardzo emocjonalne dyskusje nad pochodzeniem i narodowością pierogów, kiszek, babek, knedli. Porozmawiamy o przenikaniu się wpływów kulturowych w kuchni, o potrawach świątecznych, ale przyjrzymy się też kwestii organizacji takich warsztatów i wykorzystania ich w działaniach animacyjnych.Udowodnimy, że kuchnia może być świetnym narzędziem do poznania kultury danej grupy!
Wydaje mi się, że ciekawym tematem byłyby „kulinarne połączenia kulturalne”, czyli te potrawy, które łączą niawielonarodowo-religijną społeczność Podlasia.
Są to dania A my to połączmy i smakujmy „tutejszość” a nie narodowość potrawy.
Liczba miejsc: 30 na każdym spotkaniu
Warsztaty jednodniowe prowadzone 18 i 19 października dla dwóch oddzielnych grup.
18 października 16:30 – 19:30
19 października 14:15 – 17:15
Prowadząca: Anna Maksymowicz - Kulturoznawczyni, przewodniczka po Łodzi, przewodniczka po Miejscach Pamięci Kultury Żydowskiej i Martyrologii w Polsce, na Ukrainie, Litwie i Białorusi. Na co dzień zaangażowana w pracę Muzeum Rozproszonego w Łodzi. Ambasador idei ekomuzealnictwa historycznego w Polsce. Prowadzi warsztaty kulinarne w instytucjach kultury w całej Polsce.
Warsztaty skierowane są do wszystkich chcących nauczyć się tańców, które kiedyś królowały na wiejskich i miejskich potańcówkach, zarówno do osób początkujących jak i średniozaawansowanych. Będzie to okazja do poznania niestylizowanych kroków do mazurków, oberków, kujawiaków, polek, tang, fokstrotów itp., nauczenia się wirowania w parze, po kole, zabaw w trójkach oraz ośmielenia do aktywnego uczestnictwa w różnorodnych potańcówkach, które zyskują coraz większą popularność.
Poprzez ćwiczenia ogólnorytmiczne, koordynacyjne, głosowe wplatane w toku spotkań, uczestnicy będą mogli otworzyć się na spontaniczne wyrażanie emocji, które jest nieodłącznym elementem tradycyjnych tańców, co w rezultacie pozwoli im na większą improwizację.
Warsztaty dadzą szansę szerszemu poznaniu tradycyjnej kultury nie tylko przez naukę kroków tanecznych, ale przez udział w zabawach, naukę przyśpiewek i osłuchanie się z muzyką.
Wiedza zdobyta na warsztatach pozwoli osobom prowadzącym własne zajęcia dydaktyczne bazować na umiejętnościach metodyki nauczania tańców tradycyjnych i wykorzystywać je we własnej pracy.
Liczba miejsc: 30 na każdym spotkaniu
Warsztaty jednodniowe prowadzone 18 i 19 października dla dwóch oddzielnych grup.
18 października 16:30 – 19:30
19 października 14:15 – 17:15
Prowadzący: Dariusz Kryszpiniuk - instruktor, animator kultury, tancerz ludowy, kierownik Działu Muzyczno-Teatralnego WOAK w Białymstoku. Swoją wiedzę na temat tańców tradycyjnych w formach niestylizowanych zdobywał pod okiem Piotra Zgorzelskiego, uczestniczył w wielu warsztatach i potańcówkach doskonaląc swoje umiejętności. W 2018 r. z sukcesem ukończył Instruktorski Kurs Kwalifikacyjny z tańca ludowego realizowany przez Mazowiecki Instytut Kultury.
Wizyta w Białostockim Ośrodku Kultury/ Centrum im. Ludwika Zamenhofa będzie miała na celu przybliżenie postaci twórcy języka esperanto, Ludwika Zamenhofa, podstaw tego języka, ukazanie wielokulturowości Białegostoku i Podlasia oraz twórczych form edukacji z wykorzystaniem gier i zabaw.
W skład wizyty wejdą: „Białystok młodego Zamenhofa” – zwiedzanie multimedialnej wystawy; Esperanto w pigułce – krótki kurs języka Esperanto; Religie Podlasia – przykładowe zajęcia z wykorzystaniem narzędzi edukacyjnych: multimediów, puzzli, klocków memory, tajemniczej skrzyni oraz „puzzli 3D”.
Liczba miejsc: 20
18 października 16:30 – 19:30
19 października 14:15 – 17:15
Prowadzący: Magda Urbańska – instruktorka i animatorka kultury, autorka wielu projektów i działań kulturalnych w Białymstoku. Pracownik Białostockiego Ośrodka Kultury / Centrum Ludwika Zamenhofa
Agnieszka Kajdanowska – Animator kultury, historyk. Absolwentka Uniwersytetu w Białymstoku. Kuratorka wystaw związanych z historią i wielokulturowym dziedzictwem Białegostoku i Podlasia.
Przemysław Wierzbowski – prezes białostockiego Towarzystwa Esperantystów, pasjonat Esperanto i historii Białegostoku.
9:30 - Start: Wirtualne Narracje
Poznaj innych uczestników i razem pokonujcie kolejne wyzwania! Aktywne działanie integracyjne, którego finał odbędzie się wieczorem w Muzeum Emigracji w Gdyni. Do rozgrywki można dołączyć w każdym momencie, ale warto brać w niej udział od samego początku. Dlaczego? Okaże się po zmroku!
9.30 – 11.30 – Rejestracja uczestników
Stoiska organizatorów
Dowiedz się więcej i zapytaj o programy, projekty i szkolenia dla animatorów kultury prowadzone przez organizatorów Ogólnopolskiej Giełdy Projektów
Sesja posterowa
Poznaj pozostałe projekty zgłoszone na Ogólnopolską Giełdę Projektów i porozmawiaj z ich autorami
- Dni Wisły (Muzeum Nadwiślańskie w Kazimierzu Dolnym, Oddział Przyrodniczy; Kazimierz Dolny)
- Global Water Dances 2017 (Stowarzyszenie Format Zero; Sulejówek)
- „Kapitanowie własnej duszy” - Karol Olgierd Borchardt i Joseph Conrad (Mira Urbaniak, Barbara Pieszak; Hel)
- Natura czy kultura? (Małgorzata Minchberg; Warszawa)
- Nie ma na tym świecie zwykłych rzeczy (Bałtycka Galeria Sztuki Współczesnej; Słupsk)
- Odrzańskie Odyseja II (Fundacja Otwartego Muzeum Techniki; Wrocław)
- Podaj dalej: woda (Muzeum Etnograficzne im. Seweryna Udzieli w Krakowie)
- Stacja Rzeszów Dziki (Fundacja Rzeszowska i Stowarzyszenie "Przetwórnia pomysłów"; Rzeszów)
- Usta Słupska (Bałtycka Galeria Sztuki Współczesnej; Słupsk)
- Warszawski Plażowy (Urząd Miasta Stołecznego Warszawy - Biuro Marketingu Miasta; Warszawa)
Miejsce: Muzeum Miasta Gdyni
11.30 - 13.30 - Prezentacje 10 projektów, cz. I :
- Teatr Niecodzienny (Gminny Ośrodek Kultury w Górznie)
- ZaTopieni w historii III (Parafia prawosławna pw.św. Mikołaja w Topilcu)
- Obrzyce – opowieści brzegiem rzeki (Izabela Spławska, Międzyrzecz)
- Test Kaszuba aktywizuje i integruje (Stowarzyszenie Na Rzecz Rozwoju Gminy Chojnice Akolada, Swornegacie)
- Wakacje I Kreacje. Port w rękach dzieci (Muzeum Emigracji w Gdyni)
- Teatr Morze (Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora Cricoteka, Kraków)
- Dzika Wisła (Dom Kultury „Zacisze” w Dzielnicy Targówek m.st.Warszawy)
- Syreni Śpiew (Izabela Moczarna-Pasiek, Wrocław - projekt zrealizowany podczas rezydencji w Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej w Słupsku)
- Pocztówka z wyspy (Agnieszka Urbańska, Gdańsk)
- Perforacje: PAMIĘĆ WODY (Stowarzyszenie Amareya Art, Gdańsk)
Miejsce: Gdyńskie Centrum Filmowe
13.30 – 14.30 – Przerwa obiadowa
Miejsce: Hotel Mercure Gdynia
14.30 – 15.30 – Stoliki projektowe
Dowiedz się więcej o projektach, które Cię zainteresowały, podczas 15-minutowych rozmów przy kawie i ciastku
Miejsce: Muzeum Miasta Gdyni
15.30 – 16.00 – Przerwa kawowa
Miejsce: Muzeum Miasta Gdyni
16.00 – 19.00 - 10 warsztatów
Warsztaty jednodniowe:
1. Speeddesign: gra planszowa w dwie godziny. Testowanie metod kreatywnych w praktyce
Miejsce: Muzeum Emigracji w Gdyni, Sala Multimedialna*
* Odjazd do Muzeum Emigracji w Gdyni o godz. 15.30 spod Muzeum Miasta Gdyni. Powrót o godz. 19.00 spod Muzeum Emigracji w Gdyni do Muzeum Miasta Gdyni.
2. TkaMY
Miejsce: Muzeum Miasta Gdyni, Sala Edukacyjna
3. Sentymenty znad gdyńskich wód – tworzenie Map Sentymentalnych w praktyce
Miejsce: Budynek PLO, Sala nr. 107, piętro I / spacer po mieście
4. Opowieści przy rybackiej sieci – opowiadanie jako metoda aktywizacji społecznej różnych środowisk
Miejsce: Gdyńskie Centrum Filmowe, Sala B, nr 1.02
5. W otoczeniu fal, czyli wodowisko. Warsztat dźwiękowy
Miejsce: ORP Błyskawica
6. Uchwycić miasto. Edukacja architektoniczna na podstawie modernistycznego założenia Gdyni
Miejsce: Gdynia InfoBox
Warsztaty dwudniowe:
7. Podstawy języka filmowego w praktyce. Morskie historie. Część I
Miejsce: Gdyńskie Centrum Filmowe, Sala D, nr 1.08
8. Zaadoptuj rzekę. Część I
Miejsce: Gdyńskie Centrum Filmowe, Sala E, nr 2.00
9. Ha! Dwa! O! Warsztaty prowadzone metodą design thinking. Część I
Miejsce: Muzeum Miasta Gdyni, Wystawa Oskara Zięty, Piętro +1
10. Odpłyń w literaturę! Warsztaty literackie. Część I
Miejsce: Muzeum Emigracji w Gdyni, Sala Kinowa*
* Odjazd do Muzeum Emigracji w Gdyni o godz. 15.30 spod Muzeum Miasta Gdyni. Powrót o godz. 19.00 spod Muzeum Emigracji w Gdyni do Muzeum Miasta Gdyni.
od 21:00 - Finał: Wirtualne Narracje
Miejsce: Muzeum Emigracji w Gdyni**
** Odjazd do Muzeum Emigracji w Gdyni o godz. 20.30 spod Muzeum Miasta Gdyni
** Powrót spod Muzeum Emigracji w Gdyni do Muzeum Miasta Gdyni w godz. 23.00-1.00 co 20 minut.
9.00 – 11.00 – Prezentacje 10 projektów, cz. II
- Kapitańskie Opowieści I (Fundacja Otwartego Muzeum Techniki, Wrocław)
- Morskie warsztaty modelarskie (grupa byćMORZE, Gdańsk)
- Rzeka wspomnień. Barka „Lemara" (Miejskie Centrum Kultury w Bydgoszczy)
- Laboratorium Rejs (Stowarzyszenie Inicjatyw Twórczych Kod Krowa, Czerwieńsk)
- Tu był nasz dom (Miejska Biblioteka Publiczna w Stoczku Łukowskim)
- Chodź nad Świder (Stowarzyszenie Chodź nad Świder, Otwock)
- Rzeka Żywa (Centrum Turystyki Kulturowej TRAKT, Poznań)
- Balticarium (Natalia Uryniuk, Gdańsk)
- Festiwal Wszystkie Mazurki Świata 2017 - Nurty Wiry Wisła (Fundacja Wszystkie Mazurki Świata, Warszawa)
- Ucho w wodzie, czyli działania dźwiękowe na Wyspie Sobieszewskiej (Stowarzyszenie Sztuka Cię Szuka, Gdańsk)
Miejsce: Gdyńskie Centrum Filmowe
11.00 – 11.30 – Podsumowanie wydarzenia i zdjęcie grupowe
Miejsce: Gdyńskie Centrum Filmowe
11.30 – 12.30 – Stoliki projektowe
Dowiedz się więcej o projektach, które Cię zainteresowały, podczas 15-minutowych rozmów przy kawie i ciastku
Miejsce: Muzeum Miasta Gdyni
12.30 – 13:30 – Przerwa obiadowa
Miejsce: Hotel Mercure Gdynia
13.30 - 16.30** – 10 warsztatów
** Warsztaty w Muzeum Emigracji w Gdyni odbywają się w godz. 14.00-17.00(odjazd do Muzeum o godz. 13.30 spod Muzeum Miasta Gdyni. Powrót o godz. 16.30 spod Muzeum Emigracji w Gdyni na Dworzec PKP).
Warsztaty jednodniowe:
1. Transmedia i grywalizacja: jak budować nielinearną narrację przy użyciu z elementów i metodologii projektowania gier
Miejsce: Muzeum Emigracji w Gdyni, Sala Multimedialna**
** Warsztaty w Muzeum Emigracji w Gdyni odbywają się w godz. 14.00-17.00 (odjazd do Muzeum o godz. 13.30 spod Muzeum Miasta Gdyni. Powrót o godz. 16.30 spod Muzeum Emigracji w Gdyni na Dworzec PKP).
2. TkaMY
Miejsce: Muzeum Miasta Gdyni, Sala Edukacyjna
3. Sentymenty znad gdyńskich wód – tworzenie Map Sentymentalnych w praktyce
Miejsce: Budynek PLO, Sala nr 107, I piętro / spacer po mieście
4. Opowieści przy rybackiej sieci – opowiadanie jako metoda aktywizacji społecznej różnych środowisk
Miejsce: Gdyńskie Centrum Filmowe, Sala B - nr 1.02
5. W otoczeniu fal, czyli wodowisko. Warsztat dźwiękowy
Miejsce: ORP Błyskawica
6. Uchwycić miasto. Edukacja architektoniczna na podstawie modernistycznego założenia Gdyni
Miejsce: Gdynia InfoBox
Warsztaty dwudniowe:
7. Podstawy języka filmowego w praktyce. Morskie historie. Część II
Miejsce: Gdyńskie Centrum Filmowe, Sala D - nr 1.08
8. Zaadoptuj rzekę. Część II
Miejsce: Gdyńskie Centrum Filmowe, Sala E - nr 2.00
9. Ha! Dwa! O! Warsztaty prowadzone metodą design thinking. Część II
Miejsce: Muzeum Miasta Gdyni, Wystawa Oskara Zięty, Piętro +1
10. Odpłyń w literaturę! Warsztaty literackie. Część II
Miejsce: Muzeum Emigracji w Gdyni, Sala Kinowa **
** Warsztaty w Muzeum Emigracji w Gdyni odbywają się w godz. 14.00-17.00 (odjazd do Muzeum o godz. 13.30 spod Muzeum Miasta Gdyni. Powrót o godz. 16.30 spod Muzeum Emigracji w Gdyni na Dworzec PKP).
Inspiracją do projektu była sama Wyspa – jej otoczony wodą teren i historie mieszkańców. Chcieliśmy zachęcić do odwiedzenia dzielnicy, która wciąż stanowi tajemniczy, dla wielu nieodkryty zakątek Gdańska.
Miejsce: Wyspa Sobieszewska – dzielnica Gdańska położona na wyspie w ujściu Wisły.
Termin: styczeń - czerwiec 2017
Cele:
- Aktywizacja społeczności lokalnej – w szczególności seniorów i seniorek mieszkających na Wyspie Sobieszewskiej.
- Zwrócenie uwagi na zapomnianą, często pomijaną dzielnicę Gdańska i zachęcenie osób z innych części miasta do odwiedzenia Wyspy.
- Stworzenie subiektywnej mapy po Wyspie, stworzonej przez jej mieszkańców i mieszkanki.
Grupa docelowa:
- Seniorzy i seniorki z Wyspy Sobieszewskiej.
- Mieszkańcy i mieszkanki Wyspy Sobieszewskiej.
- Mieszkańcy i mieszkanki innych dzielnic Gdańska.
- Turyści i turystki, którzy licznie przybywają na Wyspę w sezonie letnim.
Najważniejsze etapy:
- Prezentacja projektu w Gdańskim Archipelagu Kultury – Wyspie Skarbów i nawiązanie współpracy z instytucją.
- Spotkania informujące z seniorami mieszkającymi na Wyspie Sobieszewskiej, zaproszenie do działania, rekrutacja do projektu.
- Warsztaty dla seniorów dotyczące historii codzienności, współpracy międzypokoleniowej.
- Wywiady z seniorami i sesje zdjęciowe uczestników projektu.
- Opracowanie strony graficznej wydarzenia, a w tym m.in: pocztówek, mapek, logotypów, plakatów, zaproszeń, grafik do mediów społecznościowych.
- Tworzenie subiektywnej mapy po Wyspie Sobieszewskiej.
- Warsztaty dla uczestników (dotyczące modulowania głosu, opowiadania, sposobu oprowadzania wycieczek).
- Obróbka zdjęć, opracowanie tekstów na pocztówki i stworzenie projektów pocztówek.
- Druk materiałów, działania promocyjne, próba generalna.
- Finał: „Pocztówka z Wyspy” - spacer po wyspie i wernisaż.
Odniesienie do tematu OGP:
Projekt "Pocztówka z Wyspy" wykorzystuje obszar nadwodny - Wyspę Sobieszewską - jako miejsce i temat działania. Jako pierwsi odkrywamy historie wyspiarzy i popularyzujemy ją dzięki wydarzeniu oraz wydaniu subiektywnych map w dwóch językach (polskim i angielskim) oraz pocztówek, dostępnych za darmo dla wszystkich zainteresowanych. Opieramy swoje działania o historie codzienności społeczności lokalnej mieszkającej na Wyspie Sobieszewskiej. Historie opowiedziane przez mieszkańców dotykają różnych sfer życia dzielnicy, między innymi: profesji (np. rybaków), historii miejsc (np.: port, Forsterówka, Przegalina, Most pontonowy), dzieciństwa, traumatycznych przeżyć, miłości, przyjaźni, rodziny, małżeństw, szkoły, kościołów, tradycji i specyfiki samej Wyspy. Przez pryzmat relacji mieszkańców pokazujemy urokliwe zakątki, historyczne miejsca oraz rezerwaty przyrody.
www: https://www.facebook.com/events/233940327092005/?ref=br_rs
Cykl RZEKA ŻYWA wynika z działań naszej instytucji. Brama Poznania ICHOT to centrum interpretacji dziedzictwa i ekomuzeum. Otoczenie siedziby interesuje nas zarówno pod względem historycznym, jak i przyrodniczym czy społecznym. Zastana rzeczywistość i historia miejsca – w tym odgrywająca ważną rolę Warta - inspirują do tworzenia działań kulturalno-społecznych.
Miejsce: Brama Poznania ICHOT, Poznań
Termin: czerwiec-sierpień 2015
Cele:
- Edukacja w zakresie ekologii i konieczności ochrony rzek i ekosystemów nadrzecznych.
- Uwrażliwienie na potencjał społeczny i kulturalny związany z rzeką.
- Popularyzowanie historii obszarów wodnych i odkrywanie na nowo ich potencjału.
Grupa docelowa:
- Mieszkańcy Poznania, w tym szczególnie mieszkańcy okolicznych dzielnic: Śródki, Ostrowa Tumskiego, Zagórza i Chwaliszewa.
- Osoby interesujące się ekologią i biologią – zarówno profesjonaliści, jak i amatorzy.
- Artyści – w ramach otwartych rezydencji artystycznych.
Najważniejsze etapy:
Projekt zakładał cykliczne wydarzenia organizowane w weekendy. Były to warsztaty, prelekcje ekologiczne, spacery, koncerty i pokazy filmowe, ale też rezydencje artystyczne czy akcje sprzątania rzeki. Bezpłatne spotkania skierowane były do wszystkich grup wiekowych. W zależności od charakteru wydarzeń uczestnicy mogli brać udział w otwartych warsztatach, bezpośrednio wpływając na charakter ekomuzeum (np. poprzez oczyszczanie dna rzeki ze śmieci), zgłaszać swoje projekty artystyczne w otwartym naborze do rezydencji lub posłuchać koncertu, który łączył w sobie cechy wydarzenia artystycznego, ale jednocześnie odbywał się w przestrzeni cennej przyrodniczo, która oddziaływała na odbiorców. W trakcie RZEKI ŻYWEJ organizowane były też wydarzenia sportowe „Z biegiem rzeki”, takie jak spływy kajakowe dookoła Wyspy Tumskiej czy biegi na orientacje otwarte dla wszystkich uczestników.
Odniesienie do tematu OGP:
Projekt RZEKA ŻYWA w swoim założeniu dokładnie wpasowuje się w temat "animacja+woda". Zwraca już uwagę odwołanie do Freemana Tildena, którego myśli przyświecają Bramie Poznania od momentu jej otwarcia. Instytucja usytuowana bezpośrednio nad wodą nie mogła odwracać od niej wzroku, większość działań podejmowanych w Bramie w jakiś sposób odnosi się do wody - konkretnie Cybiny i zakłada przybliżenie jej fenomenu mieszkańcom, nie tylko jako miejsca, w którym można spędzić czas na wolnym powietrzu. Poprzez program RZEKI ŻYWEJ chcieliśmy zwrócić uwagę mieszkańcom Poznania i turystom na to, że rzeka daje życie, pozwala na rozwój, ale wymaga również poszanowania jej praw. Poprzez działania animacyjne zwracamy uwagę na historię i dziedzictwo wody w mieście. Wskazujemy na role, jakie pełniła w przeszłości, a które obecnie są już zapomniane, w przypadku Poznania szczególnie ze względu na przebudowę koryta Warty w latach 60. XX wieku.
Inspiracją do działań był dla nas Rok Rzeki Wisły.„Dzika Wisła” jest też kontynuacją projektu realizowanego w okresie ferii zimowych związanego z odkrywaniem świata przez sztukę. Rok 2014 to działania pod hasłem Żywioły, 2015 Miastomania, 2016 Wioska świata. Spotkania przybliżały dzieci do natury, zwracały uwagę na otoczenie, architekturę, przyrodę, rzemiosło, sztukę, patrzenie z różnych perspektyw, jako lokers i obywatel świata.
Miejsce: Dom Kultury Zacisze
Termin: od 20 do 24 lutego 2017
Cele:
- Zwrócenie uwagi dzieci na Wisłę, dawniej najważniejszą rzekę świata, dziś królową polskich rzek.
- Próba odtworzenia osady rybackiej, z artystycznym szlifem - architektura Wisły w naukowych eksperymentach i nieziemskich obserwacjach.
- Poznanie wiślańskiego rzemiosła, m.in. szlifowanie bursztynu, łodzie z wikliny papierowej legendy i historia Cudu nad Wisłą, Święto trąbek nad Wisłą.
Grupa docelowa:
- dzieci spędzające ferie zimowe w mieście,
- dzieci zainteresowane warsztatami manualnymi, otwarte na poznawanie nowych technik artystycznych, sztuki,
- rodzice, którzy poszukują jak najbardziej rozwojowej aktywności dla swoich dzieci w naszym mieście,
- dzieci, które przybywają do Warszawy z innych miejscowości i spędzają je u rodzin w Warszawie
Najważniejsze etapy:
Po przeprowadzeniu naboru na zajęcia rozpoczęliśmy docelowe działania projektowe.
Składały się one głównie z:
- Warsztatów szlifowania i polerowania bursztynu, szycia sakiewek.
- W chacie Warsa i Sawy - odtwarzaliśmy osadę rybacką, która zgodnie z legendą stała się fundamentem Warszawy.
- Gruba Kaśka i chude Wojtki: tworzyliśmy papierowe repliki Grubej Kaśki; Rzeki na niebie: Droga Mleczna i konstelacja Erydanu - spotkanie z astronomem; Święto trąbek nad Wisłą z obrazów Aleksandra Gierymskiego.
- Nadwiślański świt: Karawana opowieści i legend Wisły – spotkanie z opowiadaczem Sum znad Wisły – warsztaty tworzenia magnesów.
- Dzikie plaże: Arcydzieła z nad Wisły – tworzymy wazy z Majką Kiesner, Łodzie z wikliny papierowej.
- Cud nad Wisłą: gry i zabawy z historycznymi wątkami związanymi z Bitwą Warszawską.
- Kryształowa rzeka – magiczne mobile na patyku, ślimaki, żaby oraz świerszcze, czyli spotkanie z Uprzejmym Łosiem KIDS. Artyści, weterynarz, astronom, opowiadacz i inni to specjaliści w pracy z dziećmi, którzy animowali warsztaty, by porywać ich do pracy, twórczych rozmów ciekawych interpretacji
Odniesienie do tematu OGP:
W ciągu pięciu dni staraliśmy się edukować artystycznie i kulturalnie w nawiązaniu do Rzeki Wisły i żywiołu wody. Animowaliśmy działania z pogranicza sztuki, nauki i ekologii z elementami wiedzy architektonicznej, rzemiosła, wzbogacone o doświadczenia i eksperymenty, z legendami i historią „Cudu nad Wisłą”. Mówiliśmy o legendach warszawskich, m.in. o wiosce Warsa i Sawy położonej nad Wisłą. Projektowaliśmy wazy z Marią Kiesner, młodą malarką urbanistyczną, które mogły zostać zatopione podczas potopu szwedzkiego. Odtwarzaliśmy replikę Stacji Uzdatniania Wody, potocznie zwanej Grubą Kaśką i wyplataliśmy łodzie z wikliny papierowej, które były nawiązaniem do transportu wodnego. Przybliżaliśmy okoliczności powstania obrazu Święto trąbek Aleksandra Gierymskiego i powstania ciekawych, luźnych interpretacji tematu. „Święto trąbek” to hebrajski Nowy Rok. W tym czasie Żydzi, dokonywali obrzędu oczyszczenia poprzez wrzucenie do wody zawartości swych kieszeni. Zwyczaj nakazuje w tym okresie dąć w barani róg.
Potrzebę realizacji ujawniły nasze wieloletnie relacje z weteranami żeglugi odrzańskiej. Uświadomiły one, że z upływem czasu ginie pamięć o ludziach i ich zawodowych karierach, o żegludze odrzańskiej. Związki z weteranami otwierały ich osobiste archiwa i pozwalały utrwalać wspomnienia światków historii.
Miejsce: miejscowości położone nad Odrą
Termin: rok 2015
Cele:
- Podtrzymanie tradycji zawodów (kapitanów, marynarzy, pracowników stoczni, portów, śluz) związanych z Odrą.
- Zwiększenie wiedzy młodzieży na temat dziedzictwa odrzańskiego oraz wzbudzenie wśród nich poczucia szacunku dla pracy.
- Rozwój twórczości artystycznej młodzieży opartej o tematykę Odry.
Grupa docelowa:
- Młodzież (13-18 lat) ucząca się i mieszkająca na terenach górnej i środkowej Odry pochodząca z mniejszych miast i wsi, takich jak: Krapkowice, Nowa Sól czy Cigacice.
- Dorośli i seniorzy: czynni kapitanowie żeglugi śródlądowej i inni (pracownicy portów, śluz, stoczni) oraz weterani żeglugi odrzańskiej.
Najważniejsze etapy:
Od marca do grudnia 2015 r. realizowaliśmy projekt „Kapitańskie opowieści” z dotacji MPiPS. Z udziałem młodzieży i wolontariuszy organizowaliśmy spotkania seniorów z młodzieżą, warsztaty i lekcje muzealne, zapisywaliśmy relacje kapitanów, archiwizowaliśmy ich dokumentację. Stworzyliśmy platformę internetową z wynikami projektu. Najważniejszym rezultatem był bogaty materiał dokumentalny audio- ikonograficzny: wydanie specjalne biuletynu "Prosto z Pokładu" ze wspomnieniami 15 kapitanów i film dokumentalny pt. "Kapitańskie Opowieści. Krótka historia odrzańskiej żeglugi".
Odniesienie do tematu OGP
Przy realizacji projektu mieliśmy i mamy na uwadze:
- odkrywanie i popularyzowanie historii i kulturotwórczej roli polskich dróg śródlądowych,
- zapis tradycji zawodów związanych z żeglugą śródlądową (kapitanowie, marynarze, stoczniowcy i inni),
- rozwijanie twórczości filmowej inspirowanej problematyką odrzańską; odkrywanie i popularyzowanie dziedzictwa kultury technicznej Odrzańskiej Drogi Wodnej i zabytków techniki nanizanych na Odrę (m.in. porty, stocznie, śluzy, elektrownie wodne, młyny, przemysł nadodrzański, jednostki pływające etc.).
www: http://www.fomt.pl/index.php/projekty/aktualne/kapitanskie-opowiesci-ii
Tegoroczną edycję festiwalu Wszystkie Mazurki Świata poświęciliśmy Wiśle oraz muzyce, która powstała w krainach leżących nad Wisłą. Jest to jedyny projekt w Polsce wieloaspektowo prezentujący w roku Wisły szerokie spektrum polskiej muzyki tradycyjnej z terenów nadwiślańskich. Potrzeba jest nieustająco ta sama – brak powszechnych wzorców i znajomości polskiej muzyki regionalnej.
Miejsce: Warszawa
Termin: od 17 – do 22 kwietnia 2017
Cele:
- stworzenie warunków do rozwoju, nauki i umiejętności muzycznych i tanecznych związanych z muzyką tradycyjną,
- szerzenie dobrych praktyk, prezentowanie i dowartościowanie najpiękniejszych zjawisk polskiej kultury powstałej na wsi
- zmiana wizerunku folkloru, uwspółcześnianie wizerunku twórców i wytworów archaicznej kultury w taki sposób, aby była zrozumiana i doceniona w XXI wieku.
Grupa docelowa:
- dzieci,
- młodzież,
- dorośli i seniorzy,
- widownia wielkomiejska,
- twórcy z małych miast i wsi,
- artyści i studenci szkół artystycznych z Polski i zagranicy.
Najważniejsze etapy:
Festiwal WMŚ ma już swój wypracowany rytm, w którego ramach co roku umieszczamy propozycje programowe związane z hasłem przewodnim każdej edycji. W 2017 najważniejsze etapy związane z Wisłą i muzyką krain nadrzecznych to:
I etap
Opracowanie programu festiwalu; dobór repertuaru z krain nadwiślańskich oraz artystów do wykonania koncertu głównego: „Muzyka Wisły” i przeprowadzenia warsztatów
II etap
Organizacja warsztatów poruszających różne aspekty muzyki, tańca i śpiewu – przekazywanie umiejętności i wiedzy na temat technik i sposobów wykonawczych, ćwiczenie praktycznych umiejętności, integracja uczestników i prowadzących a wszystko to w nawiązaniu do muzycznego dziedzictwa regionalnego.
III etap
Organizacja koncertów, podczas których staramy się tworzyć warunki do aktywnego udziału w nich, tj aby nasza publiczność mogła tańczyć – tym samym artyści grają dla sali pełnej uważnych tancerzyPrezentujemy muzykę, która od zawsze pełniła w społecznościach lokalnych funkcję integrującą..
Odniesienie do tematu OGP:
Edycja poświęcona Wiśle i muzyce terenów wodnych – założenie zostało zrealizowane poprzez poświęcenie głównego koncertu pn. „Muzyka Wisły” zjawiskom muzycznym terenów, przez które ona przepływa. W jednym czasie i miejscu zebraliśmy muzyków grających i śpiewających tradycyjne nuty od źródeł (muzyka terenów pasterskich Baraniej Góry – w wykonaniu Zbyszka Wałacha i zespołu Wałasi), przez Powiśle Kieleckie (powiślaki i śpiwy w wykonaniu Barbary Michalec i jej uczniów), muzykę flisaków podróżujących Wisłą przez całą Polskę i przenoszących muzykę z jednych regionów do drugich (koncert w wykonaniu Krzysztofa Trebunia – Tutki i zespołu Śleboda był bogato przeplatany opowieściami na temat góralskiego przerabiania krakowiaków, mazurów i innych melodii nizinnych na góralską nutę), Powiśle Maciejowickie (Stefan Nowaczek i Kapela Niwińskich), muzykę Warszawy (Warszawskie Przedmieście), oraz śpiewy Kujaw (w wykonaniu grupy rekonstrukcyjnej MZK Toruń).
www: http://festivalmazurki.pl/
YouTube: https://www.youtube.com/playlist?list=PL2TJmDmufmWf6jdHan0JlbJBGEl-QI43s
Przygotowując się do programu „Lato w Teatrze”, szukaliśmy zasobów w lokalnych opowieściach. Odnieśliśmy się do legendy o Topielcu, który straszy nad górznieńskim jeziorem. Okazało się jednak, że możemy znaleźć więcej odniesień do literatury. Tak pojawił się Topielec Leśmiana. To było ważne dla uczestników, bo nadało miejscowej legendzie uniwersalne cechy. Jezioro stanowiło naturalną scenerię finałowego spektaklu.
Miejsce: Górzno
Termin: 18 – 30 lipca 2016 roku
Cele:
- Wydobycie i ożywienie lokalnych legend i historii.
- Kształtowanie aktywnego i świadomego odbiorcy kultury.
- Zagospodarowanie czasu wolnego dzieci i młodzieży.
Grupa docelowa:
- Dzieci i młodzież w wieku 7-17 lat z gminy Górzno oraz gmin ościennych
Najważniejsze etapy:
Lokalna legenda o Topielcu, „Topielec” B. Leśmiana i "Bestiariusz..." dały początek rozważań uczestnikom o marzeniach, drodze życia, pokusach, inspiracjach i zmaganiach. Przez pierwszy tydzień grupy pracowały na różnych poziomach: grupy młodsze budowały swoje opowieści w postaci książek i rysunków, dźwięków i piosenek oraz mini etiud teatralnych, grupa starsza pracowała nad wyrażaniem emocji i stanów poprzez ciało, obrazy, dźwięk i śpiew. W drugim tygodniu powstawał spektakl, na który złożyły się teksty uczestników, wypracowane przez nich obrazy w teatrze cieni, piosenka jednej z uczestniczek. Powstała w ten sposób opowieść o drodze, na której spotykają różne potwory. Spektakl został wystawiony nad jeziorem, w naturalnej scenerii zachodzącego słońca.
Odniesienie do tematu OGP :
Górzno leży na wzgórzach nad jeziorami i jest nieco od nich odwrócone. Dawniej ludzie żyli z jezior, dzisiaj służą one turystom, ale pozostają dzikie. Spektakl pozwolił spojrzeć na jezioro jak na miejsce magiczne, wyjątkowe, zakorzenione w lokalnej historii, mroczne, ale do oswojenia. Dzieci dostrzegły w nim wiele możliwości scenograficznych i kulturotwórczych (światło - cień, mrok - jasność, rzeczywistość - nierzeczywistość, lokalny - uniwersalny).
Bezpośrednią motywacją do zainicjowania projektu były nasze studia na specjalności Architektura Statków Wodnych oraz chęć przekazania zdobytej wiedzy najmłodszym. Współpracę jako grupa byćMORZE rozpoczęłyśmy już podczas studiów na gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych. Nasza działalność edukacyjna przerodziła się w cykl warsztatów, mających na celu popularyzację tradycji i kultury około wodnej.
Miejsce: Trójmiasto
Termin: Warsztaty realizowane podczas festiwali: 21/11/2015 - Narracje #7 Przemytnicy, 05/07/2016 - Gdynia Design Days 2016 Odzyskane
Cele:
- Zwiększenie wiedzy i świadomości lokalnych społeczności w kontekście kultury i tradycji regionu, poprzez edukację młodzieży wczesnoszkolnej.
- Nauczanie przez doświadczenie -poszerzanie wiedzy i umiejętności uczestników, poprzez naukę pracy z wykorzystaniem różnych materiałów i narzędzi.
- Wydobywanie kreatywnego potencjału dzieci oraz umożliwienie stworzenia indywidualnych projektów przy jednoczesnym pielęgnowaniu szacunku do wzajemnej pracy i promowanie zdrowego współzawodnictwa.
Grupa docelowa: dzieci w wieku 4-12 lat
Najważniejsze etapy:
Każde ze spotkań przewiduje zarówno pracę samodzielną, jak i grupową. Początkowo wspólnie poznajemy historię poruszanego podczas warsztatów zagadnienia, następnie technologię, którą posługujemy się przy budowaniu makiet, po czym rozpoczynamy pracę nad modelem.
Pierwsza część to omówienie tematu, wprowadzenie do zagadnienia, które realizujemy podczas spotkania. Etap ten skupiony jest wokół pracy grupowej dzieci, której towarzyszy otwarta rozmowa i wspólna wymiana zdań i poglądów. Kolejnym krokiem jest zaprezentowanie technologii wytwarzania pojedynczych elementów, z których budowane będą modele oraz omówienie rodzaju konstrukcji czy planu budowy danego statku, po to, by dzieci zrozumiały jakie zasady wpływają na wygląd jednostki oraz stanowią sedno jej działania. Na koniec uczestnicy samodzielnie wykonują modele-zabawki statku.
Odniesienie do tematu OGP:
Projekt ma na celu popularyzację lokalnych wartości związanych z bliskością morza, oraz podkreślenie znaczenia kultury około morskiej w naszym bliskim otoczeniu. Zwraca szczególną uwagę na to jak morze oraz aktywności z nim związane, zarówno rekreacyjne jak i przemysłowe, wpływają na urbanistykę i obecny kształt terenów nadwodnych. Poprzez naszą działalność chcemy podkreślić rolę jednostek pływających w budowaniu krajobrazu i architektury miasta. Staramy się przedstawiać możliwie najszersze konteksty tematów, w odniesieniu do których przeprowadzamy warsztaty. Podczas GDD 2016 opracowałyśmy materiał, który wprowadzał uczestników w zagadnienia dotyczące zarówno historii portu gdyńskiego, jak również wskazywał jak ważne dla budowania struktur społecznych, a tym samym opatrzone w codziennym krajobrazie gdyńskiego nabrzeża, są żaglówki. Niezwykle ważnym dla nas czynnikiem jest aspekt tożsamości lokalnej, dlatego temat każdej edycji warsztatów jest dedykowany obszarowi, gdzie odbywa się dane spotkanie.
www: bycmorze.pl
Kobieca starość pozostaje wciąż tematem tabu. Nie istnieje w przestrzeni publicznej, nie ma jej w dyskursie społecznym. To wykluczenie dzieje się na różnych poziomach życia - fizycznym, seksualnym, społecznym i zawodowym. Projekt zaprasza starsze kobiety do refleksji nad swoją kobiecością i odpowiada na potrzebę przełamania tabu kobiecej starości.
Miejsce: BGSW ( Bałtycka Galeria Sztuki Współczesnej), Ustka
Termin: wrzesień 2014 – lipiec 2015
Cele:
- aktywizacja twórcza starszych kobiet
- kreatywne wyrażenie kobiecości
- przełamanie stereotypu osoby starszej, jako zacofanej i niemożnej w świecie sztuki nowoczesnej
Grupa docelowa:
- seniorki społeczności lokalnej Ustki i okolic
- kobiety w różnym wieku w całym kraju
Najważniejsze etapy:
Projekt „Syreni Śpiew” powstał w ramach rezydencji artystycznej w Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej. Składały się na niego dwadzieścia cztery godziny spotkań i warsztatów z seniorkami z Ustki i okolic. Były to działania twórcze - zarówno plastyczne, jak i stereotypowo kojarzone z kobiecą starością, jak na przykład haftowanie i szycie. Pojawiały się w niestereotypowym kontekście sztuki współczesnej, stanowiącej przestrzeń tak obcą, jak i ciekawą do eksploracji dla seniorów. Zostały zrobione zdjęcia, przeprowadzono akcje performatywne, powstały instalacje wideo, wydano specjalny katalog. Zdjęcia były kolorowe, artystycznie skomponowane, strony przejrzyście zadrukowane, całość zszywana i imitująca pracę ręczną. W każdym z etapów oprócz artystki brały udział seniorki z grupy. Projekt zwieńczyła wystawa w BGSW Baszcie Czarownic w Słupsku, pokazywana później również w BWA Olsztyn oraz w Domu Norymberskim w Krakowie.
Odniesienie do tematu OGP:
Miejsce projektu nie jest przypadkowe. Bliskość morza narzuca automatyczne skojarzenia z procesem przemijania. A ten, chociaż jak najbardziej naturalny, jest obszarem działania trudnych emocji. Celem projektu jest zmierzenie się z tymi emocjami - zaproszenie seniorek do kreatywnego wyrażenia swojej kobiecości, do zabawy definicją kobiecości oraz do jego kontestacji poprzez aktywne zetknięcie się z przestrzenią sztuki współczesnej i jej eksploracji.
WWW: http://bgsw.pl/portfolio/iza-moczarna-pasiek-syreni-spiew-baszta-czarownic/
youtube: https://www.youtube.com/watch?v=4mMMaGve_mo&t=6s , https://www.youtube.com/watch?v=4mMMaGve_mo&t=6s
Projekt dotyczy rzeki Obry. Jako międzyrzeczanka przeprowadziłam diagnozę uczniów z SP4 w Międzyrzeczu-Obrzycach, dzielnicy powstałej na pocz. XX w. jako kompleks szpitala psychiatrycznego. Trauma II Wojny Światowej i przeprowadzanych tu masowo eksperymentów, w których zginęło 10 tys. pacjentów nadal identyfikuje myślenie uczniów. Tylko 1 dziecko kojarzyło nazwę Obrzyc z Obrą, rzeką płynącą tuż za betonowym muropłotem.
Miejsce: Międzyrzecz, Obrzyce
Termin: 12.06.2017r. - 09.09.2017r.
Cele:
- Budowanie archetypu rzeki jako elementu tożsamości lokalnej.
- Wzmacnianie samooceny dzieci.
- Doświadczanie przestrzeni na styku 2 porządków: architektury i rzeki.
Grupa docelowa:
- uczniowie,
- rodzice uczniów,
- nauczyciele ze Szkoły Podstawowej nr 4 w Obrzycach.
Najważniejsze etapy:
Projekt prowadzony był w przestrzeni otwartej przez 3 animatorów z różnych dziedzin sztuki: teatru, fotografii i plastyki.
Etapy: Mapa Sekretnych Miejsc - dzieci tworzyły dużo formatowe mapy swoich sekretnych i niedostępnych dla dorosłych miejsc. Pokazywały animatorom Obrzyce swoimi oczami. "Chowanie skarbów - zdjęć sprzed II wojny światowej" dla specjalnego gościa. "Animacje na plaży" - przygotowanie herbu Obrzyc, legendy, tańca i piosenki, instrumentów, korony, tronu, zaprojektowanie sukni dla królowej rzeki Obry. "Malowanie 50 m płótna" - rzeki peleryny dla królowej Obry za pomocą rąk i nóg. "Przypłynięcie Królowej Obry wraz z orszakiem legendarnych postaci Międzyrzecza łódką", "Barwny i radosny Korowód królowej i wszystkich uczestników"- królowa przeszła ulicami Obrzyc dzięki Mapie Sekretnych Miejsc oraz wskazówkom dzieci, szukała też skarbów schowanych przez uczniów. Potem odbył się "Królewski obiad na boisku szkolnym", pantomima o "Kapuścianej Górce", warsztaty fotografii otworkowej.
Odniesienie do tematu OGP:
Mój projekt jest odkryciem rzeki Obry nie tylko w nazwie miejsca Obrzyce. Rzeka symbolizuje również wolność, żywiołowość, a także zmienność i życie. Daje dużo siły i nadziei. Architektura zaś naznaczona historią daje siłę pamięci. Obie przestrzenie nie walczą ze sobą, lecz dają mieszkańcom poczucie dumy z tego, w jak pięknej i bogatej przestrzeni żyją.
Ludziom tu mieszkającym nie trzeba uświadamiać historii, ona przemawia do nich z każdej cegły. Nie chodzi też o wymazywanie z pamięci, lecz o doświadczanie przestrzeni poprzez działanie i opowieść łączącą wszystkie elementy pamięciowej układanki.
www: http://rcak.pl/2017/06/13/obrazyce-opowiesci-brzegiem-rzeki/
Projekt przywracał pamięć o zapomnianym epizodzie z wojennej historii Stoczka Łukowskiego - urokliwego miasteczka o walorach turystycznych położonego nad rzeką Świder. W lipcu 1944 roku przywieziono tu warszawskie dzieci na miesięczne kolonie, które ze względu na wybuch powstania i zatrzymanie frontu trwały ponad rok.
Miejsce: Stoczek Łukowski
Termin: 1 maja 2016 - 30 listopada 2016
Cele:
- Przywrócenie pamięci zbiorowej przez filmowe udokumentowanie wspomnień uczestników wojennych kolonii warszawskich dzieci w Stoczku Łukowskim w latach 1944-1945
- Przekazanie osobistych świadectw i wspomnień uczestników wojennych kolonii stoczkowskiej społeczności lokalnej podczas otwartych spotkań w trakcie dwudniowego pobytu w miasteczku
- Utrwalenie przekazanej wiedzy o elemencie lokalnego i ponadlokalnego dziedzictwa kulturowego, historycznego i przyrodniczego poprzez publiczne projekcje i publikację powstałego filmu dokumentalnego
Grupa docelowa:
- Grupa uczestników kolonii w Stoczku w latach 1944-45 (między innymi pisarka Joanna Papuzińska i orientalista prof. Maria Krzysztof Byrski - syn wojennych opiekunów kolonii)
- Grupa starszych mieszkańców Stoczka z Klubu 50+, która zaopiekowała się "kolonistami" podczas ich wizyty w naszym miasteczku wyzwalając wspomnienia z wojennego pobytu
- Grupa młodzieży licealnej i gimnazjalnej, która wzięła udział w spotkaniu z "kolonistami".
- Widzowie filmu "Tu był nasz dom", powstałego w trakcie projektu, który zawiera wspomnienia uczestników wojennych kolonii
Najważniejsze etapy: Planowanie działań (maj), kontakty z "Kolonistami", partnerami i mediami. Wizyta uczestników wojennych kolonii w Stoczku (sentymentalny spacer ulicami miasteczka, przywracanie wspomnień, spotkania z miejscowymi seniorami, regionalistami oraz młodzieżą, początek filmowej rejestracji wspomnień). Rejestracja filmowa wywiadów z kolonistami. Opracowywanie materiału filmowego. Powstanie filmu dokumentalnego "Tu był nasz dom" zawierającego wspomnienia uczestników kolonii oraz pakietu wywiadów z nimi. Publiczne projekcje filmu „Tu był nasz dom”, publikacja powstałych materiałów filmowych w Internecie.
Odniesienie do tematu OGP:
W okresie międzywojennym był znany ze swoich walorów turystycznych, głównie ze względu na malownicze położenie nad rzeką Świder. Bliskość wody sprawiała, że w naszym miasteczku często organizowano akcje wypoczynku letniego. Z tego też powodu w Stoczku zorganizowano wojenne kolonie dla warszawskich dzieci, które wywieziono z okupowanej stolicy tuż przed wybuchem Powstania Warszawskiego. Motyw Świdra i wypoczynku nad jego wodą często pojawia się we wspomnieniach uczestników tych wojennych kolonii, dla których przyjazd do Stoczka i wyprawy nad Świder stanowiły ważny element odreagowania wojennej gehenny.
WWW: https://www.facebook.com/pg/Klub50plusStoczek/photos/?tab=album&album_id=1603276040003166
youtube: https://www.youtube.com/channel/UCtJwjIAP1xy0T0CrzVKarpA
Inspiracją projektu była wstępnie przekazana na złom, ale uratowana na cele kulturalne zabytkowa barka. W ramach projektu „Rzeka wspomnień” Miejskiego Centrum Kultury dokonano wspólnie z rodzinami szyperskimi rewitalizacji i aranżacji przestrzeni barki tak, aby spełniała funkcje muzealno – edukacyjne. Wspólnie zaprojektowano również „rodzinno - wodniacki” program kulturalny.
Miejsce: Bydgoszcz, region
Termin: styczeń 2014 – grudzień 2015
Cele:
- Animacja i integracja zatomizowanej społeczności lokalnej rodzin wodniackich – szyperskich.
- Ochrona szeroko rozumianego dziedzictwa kulturowego społeczności szyprów, reprezentantów ginącego fachu marynarza żeglugi śródlądowej.
- Wykorzystanie wodnego dziedzictwa kulturowego do edukacji i animacji mieszkańców Bydgoszczy.
Grupa docelowa:
- Lokalne rodziny szyperskie.
- Mieszkańcy Bydgoszczy: dzieci, młodzież, dorośli, seniorzy.
Najważniejsze etapy:
Na najważniejsze etapy składają się 3 przenikające się moduły programowe:
- Ochrona i archiwizacja szeroko rozumianego dziedzictwa kulturowego społeczności szyprów, reprezentantów ginącego fachu marynarza żeglugi śródlądowej.
Odnajdowanie wspomnień nestorów szyperskich rodzin, kapitanów rozpoczynających swą karierę nierzadko w epoce, parowców i barek holowanych oraz ich dzieci, wnucząt wychowujących się na barkach rzecznych.
- Zaprojektowanie i wykorzystanie materialnego dziedzictwa kulturowego (barka „Lemara”) do animacji społeczności szyperskich.
Wśród działań animacyjnych adresowych do wielopokoleniowych rodzin szyperskich m.in. zrealizowano: koncerty na barce, podczas których na pokładzie barki prezentowane były również te najmocniej powiązane z „kulturą szyperską”, cykliczne spotkania seniorów rodzin szyperskich.
- Wykorzystanie dziedzictwa materialnego (zebranych artefaktów od rodzin szyperskich) i intelektualnego do działań edukacyjnych skierowanych do bydgoszczan.
Odniesienie do tematu OGP:
Projekt szeroko odnosi się do tematu w zakresie wykorzystania rzeki Brdy oraz żeglugi śródlądowej jako miejsca działań kulturalnych, odkrywania i popularyzowania lokalnego dziedzictwa, tradycji związanych z obszarami wodnymi, historii miasta związanej z wodą i kultury obszarów wodnych.
Projekt realizowano poprzez działania:
- animacyjne, współprojektowane przez rodziny wodniackie (koncerty, poranki, wieczorki),
- multimedialne, przyczyniające się do powstania pokazów filmowych, programów telewizyjnych jak również audiobooka,
- edukacyjne (gra terenowa, wycieczki po nabrzeżu - porcie, warsztaty artystyczna),
- żywe lekcje historii – spotkania z seniorami rodów szyperskich,
- gromadzenie wspomnień wśród rodzin szyperskich – mikrohistorii i tym samym budowanie zasobów archiwalnych życia wodniackiego, które weszły w skład biblioteki cyfrowej Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy,
- tradycyjna forma edukacyjno-muzealna ekspozycje stałe i wystawy czasowe realizowane na pokładzie zabytkowej barki.
Prezentowany projekt zainspirowany został działaniami artystycznymi, zrealizowanymi w muzeum oraz przestrzeni portu: “Migracje|Kreacje 2. Wejście do portu”. Dotychczasowa współpraca z rodzinami w muzeum dostarczyła nam wiedzy o ich potrzebach. Dlatego działaliśmy międzypokoleniowo, angażując twórcze myślenie.
Miejsce: Muzeum Emigracji w Gdyni
Termin: 5 lipca -31 sierpnia 2016 roku
Cele:
- Zaangażowanie dzieci w działania artystyczne, dotyczące tematyki i przestrzeni portowej.
- Włączenie rodziców i dzieci w twórcze aktywności, integracja międzypokoleniowa.
- Ukazanie muzeum i portu jako miejsc atrakcyjnych, wartych odwiedzenia.
Grupa docelowa:
- Trójmiejskie rodziny z dziećmi, w wieku 7-12 lat
- Rodziny spoza Trójmiasta, osoby przyjezdne na czas wakacji letnich
Najważniejsze etapy:
Podczas 9 spotkań wspólnie z rodzinami odkrywaliśmy portową przestrzeń, historię budynku Muzeum oraz tajniki sztuki współczesnej, eksponowanej w porcie oraz w MEG w ramach “Migracji | Kreacji”. Wcielaliśmy się w rolę architektów, artystów i budowniczych portu - przestrzeń muzeum i portu oddaliśmy w ręce dzieci.
Tematykę warsztatów dostosowaliśmy do wieku dzieci, dając im możliwość wypowiadania się na tematy dotyczące sztuki współczesnej i przedstawiając ją jako zabawę i przygodę. Każdy warsztat rozpoczynaliśmy od zabawy integracyjnej, angażującej zarówno dzieci, jak i dorosłych, a także pobudzającej współpracę pomiędzy grupami rodzinnymi. Każda zabawa nawiązywała do tematu przewodniego – na przykład gdy tematem były dźwięki portu, bawiliśmy się w kompozytorów. Spacerowaliśmy po porcie i nagrywaliśmy dźwięki profesjonalnymi mikrofonami, by po powrocie do muzeum słuchać nagrań i tworzyć do tego rysunki. Na koniec każdego warsztatu spotykaliśmy się w kole, dzieląc się odczuciami.
Odniesienie do tematu OGP:
Główną inspiracją projektu ,,Wakacje/Kreacje. Port w rękach dzieci’’ było portowe otoczenie. Wykorzystaliśmy port i muzeum jako miejsce zabawy ze sztuką. Uczestnicy mieli okazję nie tylko otrzymać historyczną wiedzę dotyczącą otoczenia, ale również kreatywnie ją wykorzystać. Nawiązując do wodnej przestrzeni i historycznego miejsca znajdowaliśmy i nagrywaliśmy portowe dźwięki, opracowaliśmy własne matryce i grafiki inspirowane morzem, tworzyliśmy reprodukcje fotografii, wykonanych w porcie i dawnym Dworcu Morskim oraz wymyślaliśmy opowieści, w których główną rolę odgrywał gdyński port.
WWW: http://www.polska1.pl/pl/dzialania/aktualnosci/szukasz_pomyslu_na_wakacje_z_dziecmi/
Każde dziecko bez problemu wymieni zwierzęta Antarktydy, czy Afryki. Wydawcy książek i filmów prześcigają się w publikacjach o tych zwierzętach.
Jestem gdańszczanką, mieszkam 7 km od morza. Któregoś dnia, chcąc poznać zwierzęta Bałtyku ze zdumieniem stwierdziłam, że takich materiałów nie ma. Dostępne są jedynie książki specjalistyczne. Tak zrodził się pomysł na stworzenie projektu Balticarium.
Miejsce: Gdańsk, Polska, kraje bałtyckie, świat
Termin: od połowy 2016 – do teraz
Cele:
- Poszerzenie wiedzy na temat Bałtyku i istnień w nim żyjących,
- Łączenie sztuki, nauki i ekologii w działaniach animacyjnych,
- Współpraca między krajami nadbałtyckimi i włączenie innych osób w tworzenie projektu.
Grupa docelowa:
- dzieci,
- rodzice,
- ekolodzy,
- pedagodzy,
- artyści,
- Studenci ASP w Kantonie w Chinach.
Najważniejsze etapy:
I etap
Jestem doktorantką ASP w Gdańsku. Jako ilustratorka stworzyłam serię grafik, opisy zwierząt oraz projekt strony. Dzięki stypendium "Młoda Polska" NCK, które otrzymałam w 2016 roku powstał portal www.balticarium.com.
II etap
Kolejnym krokiem było przetłumaczenie portalu. Strona obecnie dostępna jest aż w 7 językach. Do końca roku przybędą kolejne języki krajów nadbałtyckich. Zaangażowani w tłumaczenie są studenci filologii uniwersytetów w całej Polsce oraz Towarzystwo Polsko-Szwedzkie.
Projekt otrzymał patronat Rzecznika Praw Dziecka oraz Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
III etap
Organizacja 7 wystaw, 8 warsztatów oraz 5 wykładów, w których łącznie uczestniczyło ponad 3 tysiące osób. W ciągłe tworzenie portalu zaangażowani są muzycy, poeci, naukowcy, nauczyciele, dzieci.
Odniesienie do tematu OGP:
Na początku warsztatów artystycznych, zawsze zadaję pytanie dzieciom: czy wiecie jakie zwierzęta mieszkają w Bałtyku? Odpowiedzi są zaskakujące: filet, rekin, wieloryb. Wtedy czuję, że to co robię ma sens.
Balticarium to pierwsza międzynarodowa platforma na temat Bałtyku. Otrzymując wiele opinii od rodziców i pedagogów mogę z całą pewnością powiedzieć, że mój projekt wpłynął na rozwój edukacji i twórczości artystycznej związanej z Morzem Bałtyckim.
WWW: www.balticarium.com.
W rozmowach z rodzicami pojawiała się potrzeba stworzenia przestrzeni do twórczych aktywności dzieci w formacie dłuższym niż jednorazowe spotkanie. Dotychczas nie było w Cricotece adresowanych do dzieci działań, które nastawione byłyby na proces. Uczestnicy mogli brać udział w pojedynczych warsztatach lub cyklach zajęć, jednak poszczególne spotkania nie były ze sobą połączone.
Miejsce: Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora Cricoteka
Termin: 4 maja - 31 sierpnia 2017
Cele:
- stworzenie przestrzeni do twórczego procesu,
- zwiększenie roli najmłodszych uczestników w życiu instytucji,
- zorganizowanie czasu wolnego dla dzieci podczas wakacji.
Grupa docelowa:
- dzieci w wieku 6-12 lat,
- mieszkańcy dzielnicy Podgórze.
Najważniejsze etapy:
Na etapie rekrutacji w ramach cotygodniowych spotkań odbywały się warsztaty dla dzieci w różnym wieku inspirowane morskimi wątkami - budowania wodnych instrumentów, malowania wszystkich odcieni morskich fal, cieniowania podwodnych potworów.
Przed rozpoczęciem samej półkolonii zbudowaliśmy w Cricotece plażę, wysypując jedną salę piaskiem. Plaża przez całe lato była dostępna dla wszystkich zwiedzających.
Głównym etapem była dwutygodniowa półkolonia, podczas której - od 10 do 22 lipca - 30 dzieci w wieku 6-12 lat wzięło udział w warsztatach pod okiem aktorów, reżyserów, instruktorów teatralnych, muzyków i artystów wizualnych. Każdy etap pracy zakończył mały finał - mini wystawa prac plastycznych na plaży, improwizowany koncert dla przechodniów, happening na Bulwarach.
22 i 23 lipca zorganizowane zostały otwarte pokazy spektakli i happeningów przygotowanych przez dzieci. Zajmując całą przestrzeń Cricoteki i okolice budynku, uczestnicy zaprezentowali swoje własne etiudy.
Odniesienie do tematu OGP:
Główną inspiracją do działań artystycznych z dziećmi jest "Panoramiczny happening morski" Tadeusza Kantora, który miał miejsce w sierpniu 1967 r. w Łazach k. Koszalina. Tematów do happeningów i spektakli szukaliśmy wokół wody, szumu morskich fal, piasku. Działania z pogranicza teatru i sztuk wizualnych rozgrywały się na wybudowanej w jednej z sal Cricoteki plaży oraz na Bulwarach Wiślanych i pieszej Kładce Bernatka. Chcieliśmy nawiązać do bliskości rzeki, nad którą stoi Cricoteka, uruchamić obszar działań performatywnych, w którym teren wzdłuż Wisły może w twórczy sposób przeobrazić się w nadbałtycką plażę.
Dzięki teatralnym środkom zabraliśmy nad morze dzieci, których rodzice nie mogą pozwolić sobie na wyjazd. Plaża zainstalowana w budynku Cricoteki oddziałowuje na wyobraźnię, odwołuje się do powszechnej tęsknoty za odpoczynkiem, bezkresnym morzem. Wśród tematów poruszanych z dziećmi piasek i morze pojawiały się także w kontekstach metaforycznych, inspirując np. do teatralnych etiud o horyzontach.
Projekt zainspirowany był serią wywiadów z najstarszymi mieszkańcami parafii, którzy opowiadali o swoich wspomnieniach dotyczących życia w parafii nad Narwią, relacjonowali wydarzenia z życia własnego oraz z życia sąsiadów. Sięgali również do przekazów dotyczących czasów wcześniejszych, które znali tylko z opowieści własnych rodziców, w życiu których rzeka odgrywała zawsze ważną rolę.
Miejsce: Topilec - Supraśl
Termin: 26.06 - 30.09.2017
Cele:
- utrwalenie lokalnej historii,
- nauka śpiewu pieśni znad Narwi,
- ukazanie lokalnej tradycji w spektaklu opartym na wspomnieniach mieszkańców.
Grupa docelowa: młodzież gimnazjalna i licealna.
Najważniejsze etapy: "ZaTopieni w historii III” to kontynuacja programu, którego głównym zadaniem jest ocalenie od zapomnienia historii i tradycji kulturalnych miejscowości parafii prawosławnej Topilec położonej nad rzeką Narew w województwie podlaskim. Zadanie to przebiega dwuetapowo. Pierwszy etap to zebranie materiału, przez dzieci i młodzież, od mieszkańców miejscowości (wspomnienia, pieśni ludowe, charakterystyczne obrzędy, tańce). Drugi etap to przeprowadzenie warsztatów teatralnych z dziećmi i młodzieżą w Supraślu, których efektem końcowym będzie przedstawienie teatralne oparte na zdobytych w pierwszym etapie materiałach. Naszym podstawowym założeniem jest ocalenie tradycji i historii tego obszaru przez działania edukacyjne i kulturalne oraz przekazanie młodzieży wiedzy oraz nawiązanie komunikacji między pokoleniowej i aktywizacja jak najliczniejszej części społeczności lokalnej w różnym wieku.
Odniesienie do tematu OGP: W życiu ludności zamieszkującej teren Parafii w Topilcu, Narew odgrywała zawsze ważną rolę. We wszystkich wspomnieniach temat rzeki jest obecny. Z nią związane są historie smutne, tragiczne, jak również anegdoty. Nazwa Topilec, również jest związana z historią, która wydarzyła się nad rzeką, chociaż większość mieszkańców miejscowości nie zna jej pochodzenia. Rzeka odgrywa również ważną rolę liturgiczną, związaną ze Świętem Jordanu oraz zwyczajami lokalnymi. W naszych przedstawieniach wiele scen związanych jest z rzeką oraz otaczającym ją terenem.
Projekt „PERFORACJE 2016: PAMIĘĆ WODY” polegał na interdyscyplinarnym podjęciu tematu wody – jednego z głównych zasobów Miasta Gdańsk. Ważną inspiracją dla projektu była także książka japońskiego badacza Masaru Emoto zatytułowana „Woda – obraz życia”, a także trudny temat wspomnień osób, które przeżyły katastrofę tsunami w 2011 w Japonii oraz wspomnień uchodźców, dla których woda była jedyną drogą ucieczki. Woda znajdująca się w podtytule projektu wiązała się także z Obchodami 1050 Rocznicy Chrztu Polski.
Miejsce : Gdańsk
Termin: 23.09-24.10.2016
Cele:
- realizacja cyklicznego wydarzenia artystycznego i animacyjnego o charakterze interdyscyplinarnym, służącego poszerzaniu oferty kulturalnej Gdańska i ukazanie go jako miasta interdyscyplinarnych inicjatyw twórczych opartych na wymianie międzykulturowej,
- interdyscyplinarne podjęcie tematu wody – jednego z głównych zasobów Miasta Gdańsk, który tworzy jego niepowtarzalny charakter i jest budulcem tożsamości lokalnej,
- wdrażanie programu uczestnictwa niewidomych, głuchoniewidomych, niepełnosprawnych, osoby cierpiące na uzależnienia w życiu kulturalnym ich miasta.
Grupa docelowa:
- mieszkańcy Gdańska - odbiorcy projektu z różnych grup wiekowych i społecznych, dla których przygotowane zostały poszczególne elementy projektu,
- podopieczni Ośrodka MONAR Gdańsk - Matarnia i Warsztatu Terapii Zajęciowej przy Towarzystwie Pomocy Głuchoniewidomym w Gdańsku,
- artyści związani z Gdańskiem, reprezentujący nowatorskie podejście do zagadnień sztuki współczesnej,
- osoby, które przeżyły katastrofę tsunami w 2011 w Japonii i uchodźcy, dla których woda była drogą ucieczki,
- grupy mniejszości etnicznych mieszkających w Gdańsku.
Najważniejsze etapy:
Projekt obejmował produkcję i prezentację spektakli, performansów, instalacji artystycznych, warsztatów. W ramach projektu powstały i zostały zaprezentowane m.in.:
- spektakl/instalacja „Pamięć wody” (J. Duda, Y. Kawamoto, K. Pastuszak, B. K. Majewska, A. Śliwińska) oparty na wspomnieniach osób, które przeżyły katastrofę tsunami w 2011 w Japonii
- rzeźba/instalacja A. Majdzińskiej zatytułowana „Hado – pamięć wody” i bezpośrednio nawiązująca do koncepcji Masaru Emoto
- 2 performensy A.Lubos „Z morza” i „Witajcie/Welcome”
- instalacja A.Domańskiej „Opowieści z wody” podejmująca temat europejskiego kryzysu uchodźców i ich często anonimowej śmierci w morzu
- film A.Domańskiej dokumentujący proces warsztatowy
- 2 pokazy podsumowujące cykl warsztatów artystycznych oscylujących wokół tematu wody dla podopiecznych Ośrodka MONAR Gdańsk i podopiecznych WTZ przy Spółdzielni Głucho-niewidomych „Sinol” Gdańsk
Odniesienie do tematu OGP:
Projekt „PERFORACJE: PAMIĘĆ WODY polegał na interdyscyplinarnym podjęciu tematu wody – jednego z głównych zasobów Miasta Gdańsk, który tworzy jego niepowtarzalny charakter i jest budulcem tożsamości lokalnej. Projekt realizowany był na obszarach Gdańska związanych z wodą – Plaża Gdańsk-Brzeźno, Centrum WL4 nad Motławą, zaś materiały do realizacji projektu zbierane były przez artystów m.in. w regionie Tohoku zniszczonym przez tsunami 2011 (Japonia), w prastarym lesie odkrytym przez Bałtyk na plaży w Smołdzinie oraz w obozie dla uchodźców, znajdującym się w ateńskim porcie.
WWW: http://www.teatramareya.pl/index.php/pl/aktualnosci; https://www.facebook.com/perforacje/
Nasze działania rozpoczęły się od badań etnograficznych na linii otwockiej – naszą uwagę zwróciło, jak bardzo nasi rozmówcy nie doceniają lokalnego dziedzictwa. Świder, który przez wieki decydował o charakterze regionu, kiedyś tętnił życiem, z czasem został zaniedbany. Stało się to dla nas symbolem odwrócenia się od lokalnych zasobów i to rzekę przyjęliśmy jako punkt wyjścia do działania.
Miejsce: Dolina Świdra
Termin: 2014-2017
Cele:
- integracja społeczności lokalnej wokół rzek Świder,
- zwiększenie świadomości ekologicznej rozumianej jako nierozerwalny związek między ludźmi, a otaczającą ich przyrodą,
- popularyzacja lokalnego dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego.
Grupa docelowa:
- mieszkańcy Doliny Świdra,
- lokalni aktywiści,
- potencjalni turyści - mieszkańcy Warszawy i okolic.
Najważniejsze etapy:
Pierwszym etapem naszego działania było założenie strony na Facebooku, na której zamieściliśmy odezwę do dzielenia się swoimi wspomnieniami i zdjęciami znad rzeki. Ten, wówczas nowatorski ruch, umożliwił nam zaistnienie w lokalnej społeczności. Odpowiadał też na potrzeby społeczne – użytkownicy bardzo chętnie przesyłali nam swoje opowieści i fotografie, które my publikowaliśmy, więc tym samym nasi odbiorcy stali się współtwórcami archiwum.
Kolejne etapy naszego projektu to inicjowanie działań takich jak:
1. Włączanie się w proekologiczne akcje o zasięgu ponad lokalnym, których narrację zawsze budowaliśmy również wokół kulturotwórczego charakteru rzeki, np. Big Jump, Rzeka Roku i współpraca z innymi miejscowościami np. Stoczek Łukowski.
2. Inicjowanie wydarzeń i włączanie się w lokalne wydarzenia kulturalne w których przybliżaliśmy znaczenie rzeki dla miasta, np. spacery, gry, wystawy, akcja Warszawa Czyta, Festiwal Świdermajer, audioprzewodniki, warsztaty, projekt Leć nas Świder.
Odniesienie do tematu OGP:
Podstawą naszego działania jest przekonanie, że rzeka stanowi doskonały punkt wyjścia do refleksji nad lokalnym dziedzictwem. Świder zawsze wpływał na życie ludzi na jego brzegach – młyny wodne umożliwiały mielenie zboża na mąkę, wiklina zapewniała materiał do plecenia koszy, wreszcie rzeka zadecydowała o rozwoju regionu i miasta (Otwock) jako letniska i uzdrowiska. Dziś bezpośrednia zależność ekonomiczna między rzeką a mieszkańcami jej brzegów zanikła. Uważamy jednak, że wciąż jesteśmy z lokalną przyrodą głęboko powiązani, dlatego chcemy tę więź uświadomić i pogłębiać. Z tego powodu organizujemy różnego rodzaju projekty, np. ogólnoeuropejską akcję Big Jump. Na spacerach przypominamy o nieistniejących już młynach; zapraszamy do działania wikliniarzy, nawiązując do lokalnego rzemiosła tradycyjnego; przypominamy o letniskowym charakterze regionu i wyrosłej z niego architektury, właśnie od rzeki zwanej nadświdrzańską.
Projekt jest reakcją na zjawisko osłabionej funkcji polskich tras rzecznych i nabrzeży oraz kwestii zaniedbywania ich kulturowych zasobów i potencjału. Jest próbą odpowiedzi na lokalną, ograniczoną ofertę edukacji z zakresu kultury i sztuki oraz propozycją alternatywnej społeczno-artystycznej aktywności dla osób z różnych grup społecznych i wiekowych.
Miejsce: Rzeka Odra, Warta, Noteć i miejscowości nad nimi położone
Termin: 20.06.-25.07.2017
Cele:
- Wsparcie małych ośrodków kultury położonych nad rzekami w edukacji związanej z produkcją filmową.
- Promocja polskich rzek jako doskonałej przestrzeni inspirującej do aktywności artystycznych.
- Przedstawienie w unikatowej formie filmu dokumentalnego zawierającego życie i codzienność mieszkańców małych miejscowości i wsi nad polskimi rzekami.
Grupa docelowa:
- Młodzież w przedziale wiekowym od 13-20 lat oraz dorośli i osoby starsze w wieku od 25 do 75 lat z nadrzecznych miejscowości, wykluczeni lub zagrożeni wykluczeniem społecznym oraz inne osoby działające w miejskich ośrodkach kulturalnych, podopieczni lokalnych partnerów projektu lub ci, którzy śledzą ofertę lokalnych ośrodków kultury.
- Mieszkańcy nadrzecznych miejscowości w różnym przedziale wiekowym, o dużym przekroju społecznym, którzy zainteresują się Laboratorium REJS, czyli widownia pokazów filmów warsztatowych.
- Młodzież w przedziale wiekowym od 13-20 lat oraz dorośli i osoby starsze w wieku od 25 do 75 lat z nadrzecznych miejscowości, zainteresowani kulturą.
- Mieszkańcy dużych polskich miast w najczęstszym przedziale wiekowym 18 – 40 lat, uczniowie, studenci, artyści, osoby wykonujące wolne zawody związane ze sztuką i kulturą, animatorzy kultury, inne osoby zainteresowani kulturą i sztuką współczesną, kinem dokumentalnym, kinem ambitnym i artystycznym, ambitną muzyką rozrywkową – czyli użytkownicy portalu Facebook, potencjalni czytelnicy bloga Laboratorium REJS, publiczność festiwalu m.in.Kontener Art, Planete+ Doc FF, słuchacze radia, czytelnicy portali internetowych poświęconych kinu dokumentalnego, czytelnicy magazynów i dzienników do których dotrą informacje o Laboratorium REJS.
Najważniejsze etapy:
Projekt jest kontynuowany cyklicznie od roku 2013. Najważniejszymi etapami projektu było rozpoznanie tras rzecznych i ich specyfikacji i potencjału żeglugowego oraz research związany ze znalezieniem odpowiedniej jednostki do realizacji projektu. Kolejnym etapem było znalezienie profesjonalnej załogi doświadczonej w produkcji filmu dokumentalnego oraz zsieciowanie i zaangażowanie wszystkich portów rzecznych do realizacji projektu. Projekt angażował uczestników poprzez umożliwienie realizacji własnych pomysłów na film dokumentalny, dostęp do profesjonalnego sprzętu do rejestracji obrazu i dźwięku oraz montażu i postprodukcji oraz możliwość stania się jednym z bohaterów fotorelacji prowadzonej podczas całego rejsu publikowanej codziennie na łamach portalu społecznościowego facebook. Program projektu Laboratorium Rejs jest dostosowany do oczekiwań i wiedzy różnych grup wiekowych począwszy od poziomu podstawowego, jak i dla osób posiadających wiedzę w zakresie filmowania.
Odniesienie do tematu OGP:
Projekt Laboratorium Rejs jest pionierską inicjatywą szerzenia edukacji kulturalnej poprzez docieranie do odbiorcy trasami wodnymi polskiego śródlądzia.
Odniesienia do tematu „Animacja + woda”:
- projekt odbywa się na statku, więc wykorzystuje wodę jako miejsce działań kulturalnych,
- poprzez film i fotografię odkrywa i popularyzuje historię i kulturę polskich obszarów wodnych,
- poprzez film projekt rozwija twórczość artystyczną opartą o tematykę wodną oraz popularyzuje wiedzę o historii architektury i urbanistyki obszarów nadwodnych,
- dzięki fotorelacji oraz integrację z okoliczną ludnością projekt popularyzuje i odkrywa polski nadwodny krajobraz,
Inspiracją do realizacji projektu była sama Wyspa Sobieszewska - unikatowe w skali Europy miejsce mieszczące dwa ptasie rezerwaty, otoczone Martwą Wisłą i morzem. Istotny był dla nas walor dźwiękowy Wyspy oraz oddalenie od centrum kulturalnego Gdańska.
Miejsce: Wyspa Sobieszewska, Gdańsk
Termin: marzec 2015 – grudzień 2017 roku
Cele:
- Poszerzenie wiedzy na temat sztuki dźwięku oraz field recordingu
- Poszerzenie oferty kulturalnej Gdańskiego Archipelagu Kultury „Wyspa Skarbów”
- Integrowanie mieszkańców poprzez działania artystyczne oraz kulturalne
Grupa docelowa:
- dzieci
- opiekunowie z dziećmi, rodziny
- seniorzy
- turyści
- osoby niewidome
- osoby niepełnosprawne umysłowo
Najważniejsze etapy:
Od początku trwania projektu działania miały podobny przebieg. Prowadziliśmy warsztaty dla wybranych grup, głównie mieszkańców Wyspy. Ważną częścią większości warsztatów była realizacja nagrań terenowych, które następnie, wyselekcjonowane, trafiały na portal bazujący na mapie Google o nazwie: Radioaporee. Dodatkowo realizowaliśmy nagrania dźwiękowe mieszkańców Wyspy. Każdy kolejny rok wieńczyła wystawa. Projekt kończy się w grudniu i planowana jest publikacja dla dzieci z ćwiczeniami dźwiękowymi oraz płyta z nagraniami terenowymi.
Odniesienie do tematu OGP:
Wyspa Sobieszewska otoczona jest z jednej strony Morzem Bałtyckim, a z drugiej Martwą Wisłą i tak zwaną Wisłą Śmiałą. To otaczająca Wyspę woda i otaczająca ją audiosfera była inspiracją naszych działań. Interesują nas zagadnienia związane z ekologią akustyczną jak i zmiany zachodzące w przestrzeni akustycznej. Inspiracją jest również sama woda oraz jej najbliższe otoczenie. Poprzez takie urządzenia, jak hydrofony, mikrofony kontaktowe i recordery, nagrywamy i słuchamy odgłosów wody, drgania mostów czy podwodnych drgań wywołanych przez statki. Rękoma gramy na falach, jakby woda była wielkim instrumentem perkusyjnym.
WWW: https://uchowwodzie.wordpress.com/, www.facebook.com/uchowwodzie, https://vod.tvp.pl/video/nienasyceni,odc-12,26640888
Największymi walorami Swornegaci są zasoby przyrodnicze i kulturowe oraz tradycje kaszubskie. To one sprawiają, że wieś jest atrakcyjna dla turystów. Chcieliśmy pobudzić aktywność mieszkańców i przekonać ich, że dziedzictwo kulturowe i przyrodnicze służy jako czynnik rozwoju, sposób na przyciągnięcie turystów i wpływa na tworznie nowych miejsc pracy.
Miejsce: Swornegacie
Termin: 01 lipca 2016 – 31 sierpnia 2016 roku
Cele:
- Zainicjowanie i promowanie angażowania się mieszkańców sołectwa Swornegacie w ożywienie tradycji kulturowych i przyrodniczych poprzez udział minimum 30 osób w organizację gry terenowej pn. „Test Kaszuba”
- Przełamanie barier wewnętrznych mieszkańców Swornegaci odnośnie angażowania się w inicjatywy społeczne w okresie realizacji projektu poprzez wskazanie im korzyści, jakie wynikają dla lokalnej społeczności z wykorzystania ich potencjału, a także możliwości w jakie można ten potencjał wykorzystać
- Wypromowanie gry terenowej pn. „Test Kaszuba” jako atrakcyjnej oferty dla turystów przygotowanej przez mieszkańców Swornegaci
Grupa docelowa:
- turyści odwiedzający Gminę Chojnice – przede wszystkim sołectwo Swornegacie, ale też przebywający na urlopach w okolicznych miejscowościach (Charzykowy, Funka, Bachorze…)
- mieszkańcy wsi
Najważniejsze etapy:
Projekt polegał na przeprowadzeniu gry terenowej pn. „ Test Kaszuba” opartej o zasoby kulturowe Swornegaci. W jej przygotowanie zaangażowali się mieszkańcy wsi. Rolą wolontariuszy było przygotowanie zadań dla graczy związanych z regionem Kaszub.
Gracze musieli odnaleźć punkty w różnych częściach wsi i zaliczyć wszystkie etapy testu. Uczestnicy gry wzięli udział w lekcji j. kaszubskiego, gdzie musieli śpiewająco odczytać kaszubski alfabet. U plecionkarek poznali podstawy wyplatania z wikliny, u hafciarek - podstawy wyszywania. Zapoznali się też z regionalną kuchnią – musieli oddzielić groch od kaszy i przygotować woreczki do wyrobu ciszek. Kolejnym etapem gry było pokonanie flisackiego toru przeszkód z tabaką na nadgarstku. Przygotowaliśmy też punkt dotyczący kaszubskiej muzyki i punkt dotyczący pracy Kaszubów na wodzie. Nagrodą dla tych, którzy przeszli „Test Kaszuba” był poczęstunek kaszubskimi specjałami i występ kapeli ludowej.
Odniesienie do tematu OGP:
Projekt był realizowany w Swornegaciach – miejscowości położonej pomiędzy dwoma dużymi jeziorami: Karsińskim i Długim oraz rzeką Brdą. Część punktów gry terenowej była zlokalizowana bezpośrednio na brzegach jezior i rzeki. Gra popularyzowała walory etnograficzne i historyczne Kaszub południowych i dotykała codziennego życia mieszkańców związanego z życiem nad wodą (np. umacnianie brzegów plecionkami z wikliny i sworów, kaszubskie nazewnictwo związane z życiem nad wodą). Projekt promował również tradycje związane z zawodem flisaka, kiedyś popularnym w tej części Kaszub oraz tradycje kaszubskie związane z położeniem miejscowości (wikliniarstwo, popularyzacja miejscowych legend związanych z wodą etc.).
WWW: http://swornegacie.choj.pl/historia/podania-i-legendy/o-spiewanym-abecadle/
W Słupsku, jak również w wielu mniejszych miastach Polski takich jak Ustka, brakuje oferty edukacyjno - kulturalnej, która nie tylko pomagałaby rozwijać pasje ludzi, lecz także przygotowywała ich do optymalnego odbioru sztuki współczesnej. Projekt warsztatowo-filmowy miał zaangażować ludzi pochodzących z różnych grup społecznych do czynnego udziału w tworzeniu wspólnego dzieła.
Miejsce: Ustka, Słupsk
Termin: 01.02.2016 – 15.10.2016
Cele:
-
Możliwość zrealizowania pomysłów różnych twórców oraz grup społecznych
-
Nawiązanie współpracy mieszkańców dwumiasta podczas wspólnych warsztatów
-
Powstanie surrealistycznego filmu budującego pozytywne relacje międzyludzkie
-
Poszukiwanie tożsamości obu miast
Grupa docelowa:
-
Dzieci (0-12 lat)
-
Młodzież (13-18 lat)
-
Dorośli (osoby w wieku produkcyjnym/aktywne zawodowo)
-
Seniorzy (osoby w wieku emerytalnym/poprodukcjnym/60+)
Najważniejsze etapy:
Projekt polegał na organizacji z mieszkańcami Słupska i Ustki cyklu warsztatów: operatorskich, montażowych, reżyserskich, charakteryzatorskich, scenograficznych, aktorskich.
W trakcie warsztatów powstawały sceny filmowe, które w końcowym efekcie złożyły się na średniometrażowy film fabularny. Jego tematem była surrealistyczna wizja obrazów z życia mieszkańców dwumiasta Słupsk-Ustka.
Ideą projektu było włączenie jak największej ilości osób nie tylko do współudziału w projekcie, ale także do twórczego konstruowania filmu. Każdy z uczestników projektu mógł zgłaszać swoje pomysły na sceny, obrazy i inne elementy twórcze (kostiumy, scenografię, muzykę i inne). Poza naborem chętnych do różnego rodzaju warsztatów filmowych, ogłoszono również nabór pomysłów i otwarcie projektu dla chętnych twórców z różnych dziedzin użytecznych do powstania filmu. Projekt zatem ma wielu autorów, a ich pracę koordynowali profesjonaliści.
Odniesienie do tematu OGP:
Projekt surrealistycznego filmu stanowił otwartą formułę dla mieszkańców nadmorskiej Ustki oraz Słupska (położonego nad rzeką Słupią).
W realizacji wybranych scen morze i rzeka przyjmują formę tła. Woda jest również częścią prezentowanego obrzędu związanego z tradycją puszczania wianków oraz symbolicznym łącznikiem między dwoma sąsiadującymi miastami. W filmie pojawia się także piosenka o tematyce marynistycznej. Sceny znad morza zawierają wiele ukrytych znaczeń związanych z ludzką egzystencją oraz przemijaniem. Ożywione obrazy Witkacego (Słupsk) przedostają się do morza, które stanowi wyżej wspomniany symboliczny łącznik.
Wybrane sceny projektu:
Scena 1 "Wyspa pełna rozgłosów, czyli śpiewaj syreno dla siebie" - Port Rybacki Ustka
Scena 2 "Z fantastycznymi wieńcami przyszłam" - Base, SOSiR Słupsk
Scena 3 "Anagram" - plaża Ustka
Scena 6 "Nasza scena" - plaża Ustka
Scena 13 "Double Portrait" - Muzeum Pomorza Środkowego, wystawa Witkacego, morze, rzeka
Praca nad filmem uaktywniła współpracę pomiędzy mieszkańcami Słupska i Ustki, wpłynęła na integrację społeczną, a także przyczyniła się do wzmocnienia poczucia przynależności i odpowiedzialności za miejsca, w których się przebywa od lat.
www: http://bgsw.pl/portfolio/usta-slupska-czyli-film-mieszkancow-o-dwumiescie/
youtube: https://www.youtube.com/watch?v=wY1KW7ZxucM
Inspiracją do realizacji projektu była obserwacja małych nadmorskich miejscowości o sezonowym charakterze oraz naturalnych cech plaży i wynikających z nich możliwości jej wykorzystania jako miejsca prowadzenia działań artystycznych, innego niż ośrodki sztuki i kultury. Istotą projektu było zwrócenie uwagi na obecność sztuki w miejscu, gdzie zwykle prym wiodą komercyjne atrakcje turystyczne.
Miejsce: Ustka
Termin: 08.2015 - 05.2016
Cele:
-
Propagowanie sztuki współczesnej
-
Pokazanie odmiennej formy ujęcia ceramiki artystycznej
-
Wyjście ze sztuką poza galerie do odbiorcy niezainteresowanego
Grupa docelowa:
-
Społeczność lokalna
-
Turyści
Najważniejsze etapy:
Projekt składał się z dwóch etapów. Pierwszy polegał na wykorzystaniu warsztatu ceramicznego - przygotowaniu modeli muszli morskich, a na ich podstawie odlewniczych form gipsowych. Wykonano odlewy z porcelany, następnie wzbogacone o teksty dotyczące sztuki, nanoszone kalką naszkliwną. Projekt finalizował happening, polegający na wyrzuceniu muszelek na plaży w Ustce, ingerując w ten sposób w przestrzeń ziemi, gdzie spacerujący wypatrują wyrzuconych na brzeg muszli czy bursztynów. Na etapie wykonywania modeli i form gipsowych zostały przeprowadzone warsztaty w Centrum Aktywności Twórczej w Ustce, gdzie każdy uczestnik mógł wykonać model i formę, poznając jednocześnie warsztat. W etapie drugim uczestnikiem projektu stawał się każdy obecny na plaży, mający szansę podnieść znalezioną porcelanową muszlę i poznać treść, którą ona niesie, np. "Nie ma na tym świecie zwykłych rzeczy".
Odniesienie do tematu OGP:
Projekt wpisujący się w koncepcję Land Art zrealizowano w nadbałtyckim kurorcie. Uczestnicy wykonali i umieścili na usteckiej plaży ok. 500 porcelanowych muszli wraz z autorskim tekstem. Projekt miał zwrócić uwagę potencjalnym zbieraczom, że „Sztuka jest”.
www: http://bgsw.pl/portfolio/michal-zeslawski-nie-ma-na-tym-swiecie-zwyklych-rzeczy/
Projekt odpowiada na potrzebę edukacji społeczeństwa żyjącego w miejscu o wyjątkowych walorach kulturowo-przyrodniczych. "Dni Wisły" są też kontynuacją imprezy, która w 2017 r. odbyła się już po raz osiemnasty W tym czasie zbieraliśmy od uczestników opinie dotyczące ich oczekiwań, które uwzględnialiśmy w kolejnych programach imprezy.
Miejsce: Muzeum Nadwiślańskie w Kazimierzu Dolnym, nadbrzeże Wisły, Kazimierski Park Krajobrazowy
Termin: 06.2014-06.2017
Cele:
-
Zwrócenie uwagi różnych kręgów społeczeństwa na szeroko rozumianą problematykę rzeczną
-
Uświadomienie potrzeby ochrony i właściwego korzystania z przyrodniczego i kulturowego dziedzictwa Wisły
-
Skłonienie do głębszej refleksji nad przeszłością, teraźniejszością i przyszłością wzajemnych powiązań rzek i ludzi
Grupa docelowa:
-
Dzieci i młodzież szkolna
-
Seniorzy
-
Rodziny z dziećmi
-
Lokalna społeczność - mieszkańcy miast i wsi Małopolskiego Przełomu Wisły
Najważniejsze etapy:
"Dni Wisły" to cykl dwutygodniowych różnych działań twórczych. Organizowane przez muzeum we współpracy z lokalną społecznością, organizacjami pozarządowymi i instytucjami, cieszą się dużym powodzeniem, jako atrakcyjna oferta edukacji pozaszkolnej. Program imprezy zakłada nietypowe i interdyscyplinarne podejście do tematu, poprzez organizację autorskich warsztatów, wycieczek i innych wydarzeń. W programie ostatnich czterech edycji znalazły się m.in.:
- warsztaty ornitologiczne, podczas których uczestnicy wyposażeni w lornetki i przewodniki, podczas 3-godzinnych spotkań, połączonych z rejsem statkiem, otrzymują praktyczną wiedzą dotyczącą wiślanych ptaków,
- piknik rodzinny "Portret Wisły", polegający na wspólnym malowaniu 12-metrowego portretu rzeki,
- warsztaty entomologiczne "Mali mieszkańcy rzeki" oraz ornitologiczne "Ptaki cudaki",
- rajdy przyrodnicze,
- spływ kajakowy,
- wieczorne kino plenerowe, dla którego ekranem jest zabytkowy muzealny spichlerz.
Odniesienie do tematu OGP:
W ramach projektu podejmowane były działania dotyczące roli wody w społeczeństwie, uświadamiające jej funkcje, opowiadające o bogactwie przyrodniczym i kulturowym związanym z rzekami. Ważnym aspektem była również czynna aktywizacja uczestników do działań twórczych. Przy realizacji poszczególnych punktów za każdym razem uczestnicy "dotykają" wody: albo dosłownie podczas rejsów po Wiśle, albo obserwując lornetkami wiślane ptaki czy wydeptując nowe ścieżki w nadwiślańskich łęgach. Doświadczają przy tym niesamowitych wrażeń związanych z życiem rzeki: słyszą śpiew słowików, karmią mewy śmieszki czy też podziwiają krajobrazy. Tworzą "dzieła sztuki" inspirowane tematyką rzeczną, odkrywają niesamowitą przyrodę, dowiadują się, jak zmieniało się życie nad rzekami w ciągu ostatnich kilku stuleci. I co najważniejsze, wszystko to dzieje się na brzegu Wisły, nad Wisłą, z widokiem na Wisłę i na Wiśle. Kształtujemy też poczucie odpowiedzialności za ochronę najbliższego otoczenia, kształtując tym samym postawy ekologiczne wobec rzek i środowiska naturalnego oraz zjawisk związanych z rzekami.
Warszawskie plaże są przestrzenią otwarta dla wszystkich zainteresowanych rekreacją nad Wisłą. Naszym celem jest podnoszenie komfortu wypoczynku i uprawiania aktywności nad rzeką, poprzez zapewnienie infrastruktury, informacji i dodatkowych animacji na pięciu najpopularniejszych warszawskich plażach. Dzięki gospodarzom plaży, czyli plażowym, udało nam się wyjść naprzeciw potrzebom warszawiaków.
Miejsce: Warszawa
Termin: kwiecień - wrzesień 2017
Cele:
-
Informacja - warszawski plażowy stanowi punkt informacyjny z zakresu wszystkich aktywności, jakie mają miejsce w obrębie plaż i rzeki
-
Wypożyczalnia - w budkach plażowych można wypożyczyć bezpłatnie sprzęt plażowy (leżaki, koce, piłki, wiaderka i grabki, itp.)
-
Animacja - na pięciu warszawskich plażach odbywają się cotygodniowe animacje dla różnych grup (dzieci, rodziny, seniorzy, posiadacze psów, itp.)
Grupa docelowa:
-
Mieszkańcy Warszawy
-
Turyści
-
Wodniacy
-
Rodziny z dziećmi
-
Seniorzy
-
Osoby aktywne fizycznie
Najważniejsze etapy:
Projekt jest realizowany od 2016 roku. Pierwsza edycja objęła cztery warszawskie plaże oraz punkt plażowy na rewitalizowanym bulwarze. Obecnie działania prowadzone są na pięciu warszawskich plażach: Żoliborz, Rusałka, Poniatówka, Saska oraz Romantyczna. Na każdej z plaż powstały punkty plażowe w postaci estetycznych kontenerów, wizualnie dostosowanych do wiślanego systemu identyfikacji. Do dyspozycji plażowiczów są leżaki, sprzęt rekreacyjny, gry planszowe i zabawki plażowe. W ramach akcji „Zaczytaj się nad Wisłą” na plażach znajdą się także plenerowe biblioteki. W każdym z punktów można spotkać „Warszawskich plażowych”, którzy udzielają informacji na temat wydarzeń i aktywności kulturalnych odbywających się nad Wisłą. Animacje prowadzone w ramach projektu są różnorodne i dopasowane do specyfiki konkretnej plaży, np. na Żoliborzu odbywają się animacje dla rodzin z dziećmi, ponieważ to plaża najczęściej odwiedzane przez tę grupę. Budki plażowe spełniają więc rolę swoistych punktów informacyjnych.
Odniesienie do tematu OGP:
Poszczególne plaże to miejsca, na których realizowane są działania związane z konkursami poszczególnych jednostek samorządowych i organizacji pozarządowych. Podczas wakacji w mieście plażowicze mogą skorzystać z boisk do siatkówki , mają do dyspozycji także siatki do boisk sportowych oraz stanowiska przeznaczone do disc golfa. Na plażach w ramach działań animacyjnych odbywają się koncerty lokalnych artystów oraz pasjonatów muzyki. Plaże to również doskonałe miejsce do świętowania takich wydarzeń jak Dzień Dziecka.
Animacje oraz wydarzenia na plaży Romantyczna pomagają w odkrywaniu i popularyzowaniu lokalnego, regionalnego oraz narodowego dziedzictwa. Podczas poszczególnych wydarzeń promowana jest kultura Ulanowa. Plażowi włączają się także czynnie w obchody Godziny "W" na Wiśle. W tegorocznych planach jest również stworzenie teatru na plaży oraz organizacja prelekcji i odczytów opracowań i literatury o tematyce wiślanej. Punkty plażowe to także miejsca, gdzie można zasięgnąć informacji na temat tradycyjnych łodzi drewnianych.
Spacery przyrodnicze np. ornitologiczne w okolicy Plaży Praskiej oraz Żoliborza, popularyzują i pozwalają odkryć walory polskiego nadwodnego krajobrazu kulturowego i bogactwa dziewiarstwa przyrodniczego.
Poszczególne animacje skoncentrowane w ramach działań plażowych poruszają tematy wody. W ubiegłym roku plażowi przywitali Biegaczy Run Wisła. Razem z nimi zorganizowali plenerowe laboratorium, w którym zbadano czystość rzeki. Następnie zabrano się za sprzątanie brzegów Wisły. Pojawiają się inicjatywy plenerowe, łączące naukę i sztukę, którymi opiekują się plażowi. Na Poniatówce odbywają się plenery malarskie , a na plaży Rusałka - warsztaty dotyczące bezpieczeństwa nad wodą. Punkty plażowe zajmują się również promocją wystaw fotografii i działalnością edukacyjną, związaną z recyklingiem odpadów znad Wisły oraz stanowią przystanki na szlaku spacerów historycznych, których uczestnicy często przenoszą się na tradycyjną żeglugę.
Punktem wspólnym wszelkich tegorocznych działań jest hasło: "Kulturalnie nad rzeką" oraz "Rzuć wszystko i chodź na plażę". Dodatkowo wszelkie działania na terenie międzywala Wisły w Warszawie oparte zostają o tematykę Roku Rzeki Wisły 2017.
W tym roku partnerem Warszawskiego plażowego zostało Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji . Podczas wszystkich weekendów, jego przedstawiciele będą w porozumieniu z plażowymi, częstować czystą wodą i zachęcać do picia warszawskiej kranówki.
www: www.facebook.com/warszawskiplazowy
film: https://www.facebook.com/warszawskiplazowy/videos/1091310377616451/
Ochroną dziedzictwa rzek zajmujemy się od 40 lat. Prowadzimy studia naukowe, ewidencję zabytków, integrujemy młodzież i weteranów żeglugi wokół muzealnych statków. Odpowiadamy na potrzebę promowania idei wykorzystywania dziedzictwa kultury rzeki w procesach edukacyjno-oświatowych - dla rozwoju społecznego, gospodarczego i kulturalnego Nadodrza, jak również powrotu żeglugi towarowej.
Miejsce: Miasta nadodrzańskie na trasie rejsu barki Wrocław-Kostrszyn-Wrocław
Termin: 2.01. - 31.12.2017
Cele:
-
Rozwijanie świadomości kulturotwórczych ról rzek, posługując się zabytkami techniki Odrzańskiej Drogi Wodnej
-
Wskazanie dzieciom i młodzieży, że rzeka może być przyjacielem i wrogiem
-
Rozwijanie wiedzy o Odrze, kształtowanie świadomości zadań stojących przed nowymi pokoleniami, ciągłości kultury i potrzeby przenoszenia dobrych doświadczeń
Grupa docelowa:
-
dzieci małe – przedszkola
-
dzieci młodsze - klasy 1-3 szkół podstawowych
-
dzieci starsze - szkoły podstawowe
-
młodzież gimnazjalna i szkół średnich
-
dorośli zainteresowani żeglugą i tradycjami śródlądowych dróg wodnych Polski
-
weterani żeglugi śródlądowej
Najważniejsze etapy:
Jądro projektu stanowił rejs zabytkowej, muzealnej barki (19 maja - 8 czerwca 2017). Na postojach w Głogowie, Bytomiu Odrzańskim, Nowej Soli, Cigacicach, Krośnie Odrzańskim, Słubicach i Kostrzynie nad Odrą prowadzono warsztaty muzealne, projekcje multimedialne i filmowe, zajęcia plastyczne i muzyczne, konkursy dla dzieci. Zapraszaliśmy na wystawy odwołujące się do dziedzictwa kultury technicznej rzeki, spotkania z poezją i literaturą odrzańską, koncerty, prezentowaliśmy również zbiory zabytkowego osprzętu. Dzieci wykonywały kartonowe modele statków, rysunki kredką, uczyły się pieśni odrzańskich, uczestniczyły w grach i zabawach, quizach, poznawały środki ratunkowe barki, urządzenia sygnałowe, nawigacyjne etc. Młodzież słuchała wykładów, prelekcji o zabytkach, interpretowała je w terenie, opracowywała i dyskutowała o własnych pomysłach rewaloryzacji. Uczestnicy spotykali się również z weteranami żeglugi śródlądowej.
www: http://www.fomt.pl/index.php/projekty/aktualne/odrzanska-odyseja-2
Film: http://www.fomt.pl/index.php/projekty/aktualne/odrzanska-odyseja-2/18-odyseja-2017-filmy
Ideą projektu jest rozpoznanie poziomu czytelnictwa i zainteresowania literaturą oraz aktywizacja młodzieży szkolnej i osób 50+ w tym zakresie. Wykorzystanie w projekcie multimediów: fotografii, filmu i audiobooka, umożliwi szerszy dostęp do kultury w Helu, który nie posiada swojego ośrodka kultury, kina i księgarni, a znajduje się w oddaleniu od instytucji kulturalnych.
Miejsce: Hel
Termin: 1.09 - 30.10.2017
Cele:
-
Prezentacje sylwetek i twórczości wybitnych ludzi morza: Karola Olgierda Borchardta i Josepha Conrada - kapitanów, żeglarzy z wielkich żaglowców oraz pisarzy – marynistów
-
Uświadomienie młodzieży i dorosłym mieszkańcom Helu przynależności do Polski morskiej w Roku Conrada ustanowionym przez Sejm RP
-
Finał - nagranie audiobooka pt. „Kapitanowie własnej duszy” - z fragmentami utworów K.O. Borchardta i J. Conrada, w wykonaniu uczestników projektu oraz aktora z Teatru Wybrzeże. Audiobook zostanie zaprezentowany uczniom i mieszkańcom Helu
Grupa docelowa:
-
dzieci i młodzież z Zespołu Szkół Ogólnokształcących w Helu
-
mieszkańcy Helu
Najważniejsze etapy:
Projekt był zgłoszony do konkursu "Sieć kultury" w województwie pomorskim - nie otrzymał jednak żadnego dofinansowania. W związku z tym był realizowany w maju br. w Muzeum Obrony Wybrzeża w Helu - we współpracy z Bractwem Kaphornowców w programie "Kurs na Horn", dla młodzieży z województw: kujawsko - pomorskiego, wielkopolskiego, warmińsko - pomorskiego oraz we wrześniu i październiku w Helu w programie "Czytamy Borchardta i Conrada" we współpracy z Urzędem Miasta Hel dla młodzieży i mieszkańców Helu.
Odniesienie do tematu OGP:
Projekt pierwotny i jego kolejne elementy są promocją historii, kultury Polski wolnej i morskiej oraz tworzenia polskiej państwowości przed trzema ważnymi rocznicami: stulecia niepodległości i utworzenia Marynarki Wojennej, powstania "Hymnu do Bałtyku" F. Nowowiejskiego oraz zaślubin Polski z morzem.
Wieloaspektowa wystawa Muzeum Sztuki Nowoczesnej pt. "Syrena herbem twym zwodnicza" stała się pretekstem do rozmyślań nad zagadnieniem filozoficznym "Natura czy kultura" i działań artystycznych z przeróżnymi grupami, które podejmowały problem w rozmaitych aspektach - od wpływu położenia Warszawy nad rzeką na jej obraz kulturowy do uniwersalności w kontekście tworzenia współczesnej tożsamości.
Miejsce: Muzeum nad Wisłą i okolice, Park Skaryszewski
Termin: kwiecień-czerwiec 2017
Cele:
-
pobudzenie wyobraźni przy wykorzystaniu wybitnie pojemnego znaczenia hybrydowości, odnalezienie współczesnego języka wypowiedzi artystycznej, wynikającego z historyczno-kulturowych uwarunkowań
-
odnalezienie tożsamości warszawiaka i pogłębienie znajomości historii naszego miasta
-
wzbudzenie procesu myślowego w kontekście styku natury, nauki i sztuki
Grupa docelowa:
-
młodzież gimnazjalna
-
dorosłe kobiety
Najważniejsze etapy:
Wstępne badanie pokazało, że wciąż brakuje wystarczającej oferty kulturalnej dla gimnazjalistów, stąd moje działania adresowane do młodzieży. Poszukiwanie języka komunikacji z młodym odbiorcą i nowych pretekstów do kulturotwórczego dialogu, stawia mnie w permanentnej gotowości do wykorzystywania zjawisk sztuki do działań artystyczno-edukacyjnych. Taką okazję stworzyła wystawa MSN-u o syrenach. Wielopoziomowe rozważania na wystawie, przy wykorzystaniu nowych mediów, doprowadziły do dalszych rozszerzeń tematu na styku kultury i natury w kontekście parków miejskich, stąd kolejnym punktem działań był Park Skaryszewski, gdzie współistnieją rzeźby i piękno przyrody. Obiekty sztuki stawały się pretekstem do rozważań o formach, kontekstach i zawartych treściach, ale to uczestnicy je inicjowali przy pomocy internetowego przewodnika po wystawie. Gimnazjaliści dzielili się tym, co odkryli dla siebie w kontakcie z wybranymi dziełami, dorosłe kobiety zobaczyły w nich z kolei swoje doświadczenia.
Odniesienie do tematu OGP:
Tak w muzeum, położonym nad Wisłą, jak i w parku z trzema zbiornikami wodnymi, nie sposób było pominąć zagadnienia wpływu wody na życie i kulturę warszawiaków. Każdorazowo zaczynaliśmy od pobytu nad Wisłą i rozmowie o kontekstach, jakie za sobą niesie położenie miasta nad rzeką - przyrodniczych, historycznych, patriotycznych, mitologicznych. Jej moc pobudzania wyobraźni pozwoliła na owocne warsztaty twórcze pt. "Współczesne hybrydy". Spotykaliśmy nad brzegiem Wisły, aby naturalnie przejść na wystawę, która podejmowała temat symbolu miasta, wody i jej hybrydowych mieszkańców, którzy pobudzali wyobraźnię uczestników. Animowałam działania przy zaznaczeniu pytania "Natura czy kultura?", aby na koniec wybrzmiała teza współistnienia natury i kultury. Spotkania wokół wodnej wystawy zainspirowały kobiety do weryfikacji swoich marzeń, które odzwierciedliły w swoich pracach. W ten sposób zapoczątkowały swą przygodę ze sztuką współczesną. "Było świetnie. Mam nadzieję na więcej, bo z Tobą żadna wystawa nie będzie już niezrozumiała" - napisała na Facebooku jedna z uczestniczek.
Woda, jej moc wzbudzania narracji i emocji, znakomicie generowała treści edukacyjne i wpływała owocnie na kreację uczestników niezależnie od wieku. Moja misja przybliżania sztuki współczesnej różnym grupom społecznym została zrealizowana dzięki niezwykle pojemnemu tematowi wody i wielości dziedzin, które za sobą pociągała - historii, geografii, przyrody, kultury, sztuki, sportu, a nawet polityki. W ten sposób mogłam trafić do większej ilości odbiorców przez pryzmat ich zainteresowań, a potem płynnie przejść do zagadnień sztuki nowoczesnej. To świetna droga do wychowywania świadomych odbiorców kultury. Woda jest ważnym, inspirującym i symbolicznym tematem w sztuce, dlatego posiada moc szerokiego i dogłębnego odbioru, a co ważne, porusza emocje i wyobraźnię.
www: https://www.facebook.com/pg/projekt.art.edu/photos/?tab=albums
film: https://www.facebook.com/pg/projekt.art.edu/videos/?ref=page_internal
Ewaluacja pierwszej edycji Podaj Dalej pokazała, że projekt edukacyjny dla dorosłych, który dotyczy zależności globalnych, stawia na świadome uczestnictwo w społeczeństwie oraz daje uczestnikom konkretne narzędzia do działania, jest potrzebny i cieszy się dużym zainteresowaniem. Temat dostępu do czystej wody i świadomego wykorzystywania jej zasobów był odpowiedzią na potrzeby rozpoznane w pierwszej edycji projektu.
Miejsce: Kraków
Termin: marzec - lipiec 2017
Cele:
-
Zwrócenie uwagi na zależności lokalne i globalne w dziedzinie m.in. gospodarki, ekonomii i kultury na przykładzie dostępu do zasobów wodnych oraz na naszą rolę – jako jednostek - w tym złożonym świecie,
-
Wspieranie i promowanie odpowiedzialnego i aktywnego uczestnictwa w społeczeństwie,
-
Wypracowanie i przekazanie konkretnych narzędzi potrzebnych do realizowania własnych oddolnych inicjatyw na rzecz dobra wspólnego
Grupa docelowa:
-
osoby powyżej 16 roku życia
-
studenci, absolwenci
-
mieszkańcy Krakowa i okolic
-
edukatorzy Polskiej Akcji Humanitarnej
-
osoby działające w organizacjach pozarządowych
-
osoby z otwartą głową, chętne do ciągłego uczenia się, a także podjęcia konkretnych inicjatyw
Najważniejsze etapy:
„Podaj Dalej” to projekt MEK i PAH adresowany do osób od 16 r.ż. Udział jest bezpłatny. Uczestnicy to stała grupa 12 osób. Obecnie dobiega końca druga edycja projektu, której tematem jest WODA. Projekt obejmuje cotygodniowe warsztaty i spotkania, których celem jest zgłębianie tematu edycji z różnych perspektyw. Do współpracy przy projekcie zaprosiliśmy specjalistów działających w ramach Ośrodka Działań Ekologicznych „Źródła”, przedstawicieli świata nauki: hydrologów, antropologów kulturowych, a także aktywistów i artystów. Harmonogram spotkań tworzony był metodą warsztatową wspólnie z uczestnikami. Każda z edycji „PD” zakłada też organizację finału promującego wypracowane wspólnie treści. Jego organizacją zajmują się uczestnicy projektu. Pomagają im trenerzy PAH, MEK oraz zaproszeni specjaliści, którzy dzielą się z uczestnikami wiedzą i doświadczeniem na temat metod pozyskiwania funduszy, budowania zespołu projektowego, planowania harmonogramu oraz prowadzenia działań promocyjno-marketingowych.
Odniesienie do tematu OGP:
Hasłem wywoławczym i tematem przewodnim drugiej edycji „Podaj Dalej” jest WODA. W ramach projektu temat zgłębiany jest z różnych perspektyw m.in.: hydrobiologicznej – warsztaty z hydrolożką Barbarą Peek z Krajowego Instytutu Meteorologii; ekologicznej – spotkanie z przedstawicielami Ośrodka Działań Ekologicznych „Źródła”; kulturowej – współpraca z Jackiem Kukuczką – antropologiem kultury i kustoszem MEK w dziale kultur pozaeuropejskich. Ważny w projekcie jest też obszar obywatelskiego zaangażowania w kwestie wodne, łączący naukę i sztukę. Podjęliśmy współpracę z Cecylią Malik – krakowską artystką i aktywistką, która od lat wykorzystuję sztukę do różnych projektów aktywistycznych tworzonych w partnerstwie z przedstawicielami świata nauki. Aktualnie trwa finał drugiej edycji projektu, który obejmuje dwa etapy – pierwszy zakłada promocję i popularyzację treści związanych z projektem w sieci oraz w ramach artystycznego performance’u. Drugi etap to cykl trzech otwartych wykładów poruszających tematykę wodną.
Projekt zainspirowany został potrzebami młodych aktywistów miejskich, walczących o tożsamość miasta Rzeszów. Potrzeby te to przede wszystkim ochrona terenów zielonych skupionych wokół rzeki Wisłok, jak i ochrona samej rzeki. Druga paląca potrzeba to ochrona zabytków kolejowych i postindustrialnych, skupionych wokół terenu umownie nazwanego w ramach projektu “Rzeszowem Dzikim.”
Miejsce: Rzeszów - północna część miasta
Termin: 22.05 - 31.10 2017
Cele:
-
Ochrona terenów zielonych skupionych wokół północnej części rzeki Wisłok
-
Ochrona postindustrialnego krajobrazu i obiektów kolejowych zlokalizowanych w okolicy osiedla Tysiąclecia
-
Ustanowienie alternatywy dla dobrze funkcjonującej społecznie południowej części rzeki, odzyskanie tożsamości miejsca poprzez działania krótko i długofalowe, takie jak gra miejska, oznaczenie szlaków pieszych
Grupa docelowa:
-
Mieszkańcy miasta, szczególnie północnej części
-
Turyści chcący poznać surową naturę i postindustrial
-
Dzieci i młodzież, którym zostanie przybliżona historia i bezpośredni kontakt z naturą
Najważniejsze etapy:
Trzon projektu "Stacja Rzeszów Dziki” zrodził się podczas Warsztatlonu, zrealizowanego w ramach Festiwalu Przestrzeni Miejskiej w Rzeszowie w 2017 roku. Główne założenia projektu to zwrócenie uwagi na tereny zielone i postindustrialne skupione wokół rzeki Wisłok. Kolejnym etapem jest powstanie mapy i realizacja gry miejskiej, które pomogłyby zaktywizować wyżej wspomniane miejsca, przywrócić im tożsamość. Z czasem planujemy również uatrakcyjnić przestrzeń małą architekturą, która pomoże wyeksponować nieznane i zagrożone tereny miasta. Tym samym jest to próba obrony krajobrazu przed planowaną rozbudową infrastruktury drogowej, mocno naruszającej ten cenny teren. Pierwszym namacalnym działaniem są zarysy mapy, dokumentacja zdjęciowa terenu, petycja w sprawie ochrony zabytkowej rzeszowskiej parowozowni (m.in. 120-letniej zabytkowej kładki kolejowej oraz stacji pomp nad rzeką Wisłok), a także nagłośnienie sprawy w lokalnych mediach.
Odniesienie do tematu OGP:
Projekt "Stacja Rzeszów Dziki" związany jest ściśle z tematyką Giełdy. Rzeka Wisłok pełni w mieście istotna rolę kulturową, a jej okolice stwarzają przestrzeń do działań artystycznych. Jednym z podejmowanych przez nasze stowarzyszenie działań w tym roku był mapping “Rzeszowskie Janusze” podczas festiwalu “Wschód Kultury”.
Inspiracje: Projekt ma charakter edukacyjno - artystyczny, a sposób jego realizacji został jasno określony w warunkach zlecenia. Zleceniodawcą jest Eurolab/Berlin.
Miejsce: Zielona Góra
Termin: czerwiec 2017
Cele:
-
Cel artystyczny - realizacja wydarzenia taneczno - perfomtatywno - muzycznego w plenerze
-
Cel edukacyjny - zaprezentowanie problemu dostępu do wody pitnej na świecie
-
Cel animacyjny - włączenie publiczności w działania wydarzenia GWD
Grupa docelowa:
-
dorośli
-
dzieci i młodzież
-
wszyscy mieszkańcy Zielonej Góry
Najważniejsze etapy:
Stowarzyszenie i Kolektyw Artystyczny Format Zero we współpracy z Pracownią Teatru Tańca Marka Zadłużnego zrealizowało projekt Global Water Dances w choreografii Iwony Wojnickiej. Wspólnota Global Water Dances pragnie zwrócić uwagę na problem braku wody poprzez odgrywanie w różnych miejscach świata tej samej partytury inspirowanej wodą. Partytura przewiduje cztery części składowe – część rytualną, część lokalną, część globalną oraz część partycypacyjną. Polska interpretacja przypomina improwizowany kolaż powstający wokół wspólnego tematu. Każda z części odwołuje się do innej tradycji, lecz jednocześnie szuka w podobnych obszarach intuicji, odwołuje się do emocjonalności, głębokiego odczuwaniu człowieka, podobnego na całym świecie. Grupa „Drewno” wprowadzi do idei GWD słowiańską tradycję i spróbuje zachęcić publiczność do podążania za nimi w poszukiwaniu źródeł i wspólnoty współodczuwania.
Odniesienie do tematu OGP:
Global Water Dances to globalny chór ruchowy, odbywający się w lata nieparzyste w niemal 90 miastach całego świata. Projekt nawiązuje do nurtu sztuki społecznie zaangażowanej w kontekście ochrony środowiska, podejmując współczesny problem dostępu człowieka do czystej wody pitnej.
Każdorazowo, różnych miejscach na całej Ziemi, tworzone jest widowisko site-specific, na które składa się choreografia globalna (wspólna dla wszystkich wykonawców), choreografia lokalna (przygotowana przez lokalnych twórców) oraz choreografia z udziałem publiczności.
Global Water Dances jest cyklicznie realizowany przez Stowarzyszenie i Kolektyw Artystyczny Format Zero w ramach międzynarodowej sieci od 2013 roku.
www: https://web.facebook.com/choryruchowe/
film: http://globalwaterdances.org/performances/2013/warsaw-poland-2013/
Akademia Gdańska to roczny cykl wykładów, dla których inspiracją jest gdańska historia, kultura i sztuka. Projekt powstał w oparciu o sygnalizowaną przez mieszkańców potrzebę dodatkowych wykładów, które podejmą tematykę wodnego Gdańska w niebanalny, nieszablonowy sposób. Nieformalne rozmowy z mieszkańcami odbywały się przy okazji spotkań podobnego typu, organizowanych na gruncie lokalnym.
Miejsce: Instytut Kultury Miejskiej
Termin: styczeń- grudzień 2017
Cele:
-
popularyzowanie lokalnego dziedzictwa wodnego
-
poszerzenie historycznej świadomości mieszkańców o strukturze wodnej miasta
-
ukazanie wody jako komponentu kompozycji architektonicznych i krajobrazowych
Grupa docelowa:
-
mieszkańcy
-
pasjonaci gdańskiej historii
-
młodzież
-
przewodnicy
Najważniejsze etapy:
Projekt podzielony jest na dziesięć wykładów, podejmujących tematykę wodną w odniesieniu do historii militarnej, społecznej, artystycznej, rekreacyjnej i architektonicznej Gdańska na przestrzeni wieków. Wykłady odbywają się raz w miesiącu, z pominięciem okresu wakacyjnego, w godzinach popołudniowych, aby umożliwić słuchaczom uczestnictwo w sposób bezkolizyjny z pracą.
Odniesienie do tematu OGP:
Tegoroczna Akademia Gdańska podejmuje tematykę wody w mieście. Realizowana jest pod hasłem: ,,Gdańsk nad wodą- woda w Gdańsku''.
Prowadzący opowiadają o jednej z pierwszych w XVI-wiecznej Europie sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, o portowej historii Gdańska, sporcie, rekreacji i komunikacji wodnej, a także o gdańskich fontannach, młynach, stoczniach oraz o fortyfikacjach wodnych i archeologii podwodnej. W tematyce ujęto również wykład dotyczący wody w architekturze.
W animacyjnych działaniach nadwodnych bardzo ważna jest też perspektywa ekologiczna. Warsztaty „Zaadoptuj rzekę” pokażą, w jaki sposób te dwa światy ze sobą połączyć, jak sprawić, żeby działania kulturalne, artystyczne i społeczne przyczyniały się do edukacji ekologicznej.
W pierwszej części warsztatów zostaną przedstawione podstawowe zagadnienia i problemy związane z sytuacją rzek w Polsce. Uczestnicy będą zaproszeni do wspólnej refleksji nad kulturotwórczym znaczeniem rzek.
Przy organizacji wydarzeń w naturze nie można zapomnieć też o poszanowaniu praw dotyczących ochrony przyrody, dlatego na warsztatach zostaną przedstawione najważniejsze formy ochrony przyrody i aspekty formalno-prawne, o których należy pamiętać, działając w przestrzeniach chronionych, jak np. Natura 2000 czy rezerwaty przyrody.
Na warsztatach zostaną też zaprezentowane dobre praktyki akcji artystycznych i edukacyjnych, przyczyniających się do zwiększenia świadomości ekologicznej.
Praktyczna część warsztatów będzie zaproszeniem do przygotowania akcji społeczno-artystycznej/happeningu z rzeką lub innym akwenem w roli głównej.
Drugi dzień warsztatów będzie próbą wykorzystania w praktyce wiedzy zdobytej pierwszego dnia. Uczestnicy zaprojektują i wykonają własny symbol związany z tematem akcji, przy wykorzystaniu metody techniki graffiti – szablonu (metoda stencil). Możliwe wyjście w przestrzeń publiczną.
Prowadzący: Jacek Bożek i Beata Tarnawa (Klub Gaja)
Długość: Warsztat dwudniowy
Termin:
- 19 października 2017 w godz. 16.00 – 19.00
- 20 października 2017 w godz. 13.30 – 16.30
Liczba uczestników: 20 osób
Miejsce: Gdyńskie Centrum Filmowe
Edukacja architektoniczna na podstawie modernistycznego założenia Gdyni.
Zanurzeni w nowoczesnych technologiach odrywamy się od bezpośredniego doświadczania miasta wszystkimi zmysłami. Chropowatość chodnika i wilgoć starego muru rejestrujemy smartfonem.
W jaki sposób zmysłowo doświadczać i badać miejsca, krajobrazy, modernistyczną architekturę, Czy można tego dokonać jedynie za pomocą nowoczesnych technologii - kamery, dyktafonu, aplikacji? Jak nie stracić kontaktu z tymi wartościami miasta, które stanowią o jego tożsamości, o duchu miejsca, a dla nowoczesnych technologii mogą pozostać nieuchwytne?
Tego dowiecie się na warsztatach Uchwycić Miasto. Spojrzymy na miasto oczami jego architektów. Poznamy elementy procesu projektowego (design thinking) i 'sensualne' narzędzia, z których korzystają projektanci. Możecie wykorzystać je w animacji, na warsztatach partycypacyjnych, w każdej twórczej pracy 'z' miastem.
Prowadzący: Anna Stępniewska
Długość: Warsztat jednodniowy
Termin:
- 19 października 2017 w godz. 16.00 – 19.00
- 20 października 2017 w godz. 13.30 – 16.30
Liczba uczestników: 30 osób
Miejsce: Gdynia InfoBox
Dawniej przy ręcznym wyplataniu sieci spotykali się nie tylko rybacy ale cała lokalna społeczność. Do ich wyrobu zatrudniana była rodzina łącznie z dziećmi i starcami, domownikami, kuzynami, sąsiadami. Sieć karmiła więc i wiązała wszystkich uczestników cieleśnie, duchowo i emocjonalnie.
Przy wyplataniu snuto różne historie, wspomnienia, podania, klechdy. Wypływający rybacy, często konfrontując się z niebezpiecznym żywiołem, połączeni byli, tym wyplataniem, z pozostałymi na lądzie rodzinami. Zwyczaj ten stanowił, naszym zdaniem, ważny element pewnej ciągłości tradycji, folkloru i tożsamości ludności nadmorskiej... aż powoli zaczął zanikać.
Celem naszych warsztatów będzie zachęcenie uczestników do powrotu do prostych wspólnych działań, takich jak tworzenie i opowiadanie historii. Poczynając od nieskomplikowanych gier i improwizacji, otwierających na różnego rodzaju zależności oraz na kreatywne powiązania faktów, będziemy chcieli dotrzeć do punktu, w którym uczestnicy zaczną samodzielnie budować i dzielić się swoimi lub wymyślonymi historiami. Wspólne działania oparte będą na prostych technikach, które po niewielkich adaptacjach, będzie można zastosować w środowiskach różnych odbiorców, aktywizując w ten sposób seniorów, młodzież, dzieci, niepełnosprawnych... Wszak jak mawiał pewien bajarz: „Nawet kamień ma dla Ciebie jakąś historię, nie wie tylko, jak ją przekazać”
Nosiwody, bednarze, przewoźnicy, młynarze, rybacy, flisacy, żeglarze, latarnicy, jak wszystkie ginące zawody, niosą sobą pewien romantyzm, wyobrażenia, jakąś historię; jednym z zadań warsztatów będzie stworzenie wspólnej grupowej opowieści ożywiającej pamięć o tych ludziach.
Damy również okazję do wysłuchania kilku podań, lokalnych legend Pomorza i Kaszub przedstawionych przez Łowców Słów oraz ręcznego uplecenia symbolicznej grupowej sieci rybackiej.
Prowadzący: Łowcy Słów - grupa opowiadaczy
Długość: warsztat jednodniowy
Termin:
- 19 października 2017 w godz. 16.00 – 19.00
- 20 października 2017 w godz. 13.30 – 16.30
Liczba uczestników: 16 osób
Miejsce: Gdyńskie Centrum Filmowe
Warsztaty „W otoczeniu fal czyli wodowisko” będą przede wszystkim koncentrowały się na fenomenie dźwiękowym wody, poszukiwaniu jej śladów spotykanych w naszym najbliższym otoczeniu, ale także analizie jej dźwięku, który służy różnego rodzaju artystom jako surowiec w ich procesie twórczym (chodzi tu przede wszystkim o wykorzystywanie odgłosów wody przez różnych muzyków w szeroko pojętej muzyce współczesnej).
Warsztaty będą studium miejsca, otoczenia, czyli szeroko pojętego terytorium nagrań terenowych najbliższego otoczenia Morza Bałtyckiego. Idea nagrań terenowych (field recording) związana jest z szerokim widzeniem dźwięku czy też problemów dotyczących hałasu w kontekście cywilizacji.
Podstawową techniką, która zostanie zastosowana przy przeprowadzeniu warsztatów będzie spacer dźwiękowy. Jego celem jest uwrażliwienie uczestników na dźwięk, zachęcanie do czynienia krytycznych osądów o słyszanych dźwiękach i ich udziale w równowadze środowiska dźwiękowego oraz kształcenie świadomości własnych dźwięków (głos, kroki, itd.) w kontekście środowiskowym otoczenia pejzaży nadmorskich. Uczestnicy zajęć będą brali udział w takich spacerach po to, aby stworzyć na potrzeby indywidualne oraz grupowe dźwiękowe archiwum terenów otoczenia. Będą nagrywać za pomocą przenośnych rejestratorów (różnego typu) odgłosy wody, współegzystującej z nią przyrody i cywilizacji. Spróbują odnaleźć w różnorakich przejawach kultury ludzkiej wodę jako żywioł, podstawowy składnik ludzkiej egzystencji. Zbierać i zapisywać od żyjących tam mieszkańców ich historie, wrażenia, refleksje dotyczące sąsiadującego z nimi Morza, mieszkania w środowisku wody. Po to, aby w konsekwencji móc stworzy subiektywny obraz pejzażu dźwiękowego (soundscape) otoczenia Morza Bałtyckiego. Będziemy próbowali słuchać Morza przez różnego rodzaju alternatywne przyrządy do tego służące na przykład rury PCV, plastikowe lejki itd.
Podsumowaniem warsztatów będzie krótka prezentacja stworzonego archiwum dźwiękowego, przybliżonego pejzażu dźwiękowego Morza Bałtyckiego, krótki koncert ukazujący wykorzystanie zebranego materiału źródłowego w utworach i luźnych tematach muzycznych.
Prowadzący: Rafał Kołacki i Rafał Iwański
Długość: Warsztat jednodniowy
Termin:
- 19 października 2017 w godz. 16.00 – 19.00
- 20 października 2017 w godz. 13.30 – 16.30
Liczba uczestników: 30 osób
Miejsce: ORP Błyskawica
Opowieści mają początek i zakończenie. Bohaterów, których losy prezentowane są w stałej, chronologicznej sekwencji zdarzeń, zaprojektowanej przez autora.
Czy dzisiejszy świat ma czas, aby śledzić długie opowieści? Czy nie lepiej byłoby uszyć z nich otwarta rzeczywistość, którą odbiorca może eksplorować po swojemu? Jakie wyzwania stają przed narracją w kulturze wyboru i natychmiastowej gratyfikacji?
Podczas warsztatów zaprezentujemy metody zmiany narracji z linearnej na otaczającą. Weźmiemy na warsztat jedną z kaszubskich legend związanych z morzem i ze znanych komponentów zbudujemy środowisko, w którym goście doświadczą opowieści z wrażeniem całkowicie wolnego wyboru. Zbudujmy razem drugą stronę lustra!
Prowadzący: Piotr Milewski
Długość: warsztat jednodniowy
Termin: 20 października 2017 w godz. 14.00 – 17.00
Liczba uczestników: 20 osób
Miejsce: Muzeum Emigracji w Gdyni
Testowanie metod kreatywnych w praktyce.
Wspólne tworzenie czegoś z niczego jest fascynującym i inspirującym doświadczeniem. Ale czy dobry pomysł może pojawić się w głowie w kilka minut? Może już tam był, może wystarczy go tylko wydobyć? Czy są na to sposoby? Oczywiście, że tak!
Udowodnimy to projektując z wami proste, ale działające gry planszową (tak, wystarczą na to dwie godziny!). Podczas pracy wykorzystamy kilka (przydatnych na co dzień) prostych technik ideacji. Gwarantujemy, że podczas warsztatów powstaną różnorodne gry (od karcianych po planszowe) o tematyce morskiej.
Dlaczego jako obiekt wybraliśmy właśnie planszówki? Cóż, od kilku lat planszówki przechodzą prawdziwy renesans. Stały się popularnym sposobem na spędzenie wieczoru z rodziną lub przyjaciółmi... Oraz doskonałym narzędziem promocji i edukacji. Może przywieziecie z Gdyni swoją pierwszą grę? Warto spróbować!
Prowadzący: Piotr Milewski
Długość: warsztat jednodniowy
Termin: 19 października 2017 w godz. 16.00 – 19.00
Liczba uczestników: 20 osób
Miejsce: Muzeum Emigracji w Gdyni
Czy zastanawialiście się kiedyś jaki produkt lub gadżet najbardziej pasowałby do projektu, który realizujecie? Co będzie pamiątką dla uczestników z udziału w projekcie? Czym może być taka pamiątka? Jak ma wyglądać? Jakie informacje może ze sobą nieść?
Współcześnie pamiątki nie kojarzą się z pomysłowymi i innowacyjnymi produktami, a raczej z tanimi, mało użytkowymi rzeczami, które bardzo często zalegają w naszych domach. Instytucje kultury, organizatorzy festiwali i organizacje pozarządowe coraz częściej sięgają po oryginalne i przemyślane rozwiązania na tego typu produkty. To elementy kultury materialnej, które odnoszą się do naszych przeżyć, doświadczeń, a przede wszystkim pamięci. Opierając się na metodzie design thinking chcemy wspólnie z uczestnikami warsztatów zaprojektować pamiątkę znad morza. Podczas dwóch dni warsztatów zaprosimy do kreatywnego działania z pamięcią i projektowaniem pamiątki.
Prowadzący: Jakub Drzastwa, Kasia Jasińska (JASNE, http://jasneconcept.com/pl/)
Głównym obszarem zainteresowania i działania JASNE jest przestrzeń związana z nadmorskim krajobrazem. JASNE zajmuje się m.in. projektowaniem i tworzeniem pamiątek znad morza opartych na nieoczywistych motywach nadmorskich. Podczas minionych wakacji souvenir truck JASNE odwiedził kilkanaście nadmorskich miejscowości.
Długość: warsztat dwudniowy
Termin:
- 19 października 2017 w godz. 16.00 – 19.00
- 20 października 2017 w godz. 13.30 – 16.30
Liczba uczestników: 20 osób
Miejsce: Muzeum Miasta Gdyni
Woda jako podstawa wszelkiego istnienia jest również nieskończonym źródłem inspiracji artystycznej. Morza, jeziora, rzeki występujące w literaturze, będą punktem wyjścia do dwudniowych zajęć praktyczno-literackich, prowadzonych przez pisarza Daniela Odiję.
Podczas warsztatów uczestnicy udoskonalą swoje umiejętności m.in. w pisaniu krótkich form prozatorskich. Nauczą się zapisu języka mówionego, rozwiną umiejętność tworzenia postaci, kreowania świata literackiego na przykładzie wybranych fragmentów poetyckich i prozatorskich oraz budowania fabuły. Poznają wdzięczną sztukę haiku i główne motywy legend pomorskich, opartych na źródłowych tekstach niemieckiego etnografa Ottona Knopa. Fauna i flora Pomorza, podania, anegdoty, ciekawostki i profesje, związane z wodą, będą podstawą, na której uczestnicy warsztatów stworzą swoje własne teksty. Zabawa praktyczno-literacka pogłębi też ich wiedzę o motywach akwatycznych, występujących w szeroko pojętej kuturze i sztuce. Zapraszamy!
Prowadzący: Daniel Odija
Długość: warsztat dwudniowy
Liczba uczestników: 20
Termin:
- 19 października 2017 roku, godz. 16.00 – 19.00
- 20 października 2017 roku, godz. 14.00-17.00
Miejsce: Muzeum Emigracji w Gdyni
Niezwykłe spotkania i historie Podczas dwóch dni intensywnej pracy uczestnicy mogli zapoznać się z najciekawszymi praktykami z zakresu animacji kultury, rozwinąć swoją wiedzę, poznać nowe techniki pracy, ale co najważniejsze: spotkać się i porozmawiać zdobywając nowe kontakty.
Pierwszy dzień Ogólnopolskiej Giełdy Projektów upłynął pod znakiem najciekawszych inicjatyw animacyjnych z całej Polski - dwudziestu animatorów kultury z całego kraju zaprezentowało zgromadzonej publiczności swoje działania. Drugi dzień rozpoczęła debata, następnie animatorzy mogli zaczerpnąć wiedzy podczas rozmów z ekspertami oraz zdobyć nowe narzędzia pracy podczas warsztatów. Organizatorzy Już po raz czwarty organizatorem wydarzenia było Narodowe Centrum Kultury, tym razem we współpracy z Europejską Stolicą Kultury Wrocław 2016.
Spotkanie zostało zorganizowane przez Narodowe Centrum Kultury pod honorowym patronatem Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach przygotowań do marcowego NieKongresu Animatorów Kultury (26-28 marca 2014 r.), którego partnerem merytorycznym jest Forum Kraków. Giełda odbyła się w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie - miejsce zostało wybrane nieprzypadkowo, ponieważ tematem spotkania była sztuka. W ogłoszonej we wrześniu rekrutacji poszukiwaliśmy projektów, w których jest ona tematem oraz narzędziem służącym animowaniu lokalnych społeczności.
Głównym celem Giełdy było umożliwienie wymiany doświadczeń animatorów kultury i lokalnych liderów na temat realizowanych projektów kulturalnych, aktywizujących społeczności lokalne w całej Polsce oraz dyskusja nad rolą nowych mediów w dotychczasowych działaniach animacyjnych.