Zamach Zielińskiego na Rydza i Piaseckiego nie powiódł się. Bomba zostałą znaleziona wcześniej przez Niemców, którzy udzielili im obu specjalnej ochrony. Zieliński zginął podczas próby ucieczki. Dywizje Lechia i Polonia pojechały do Moskwy jako osobista gwardia przyboczna Rydza. Piasecki wziął Rydza "w ochronę" faktycznie naczelnik państwa stał się jego zakładnikiem. Gubernatorem Moskwy został właśnie Piasecki. Polacy zajęli uprzywilejowane stanowisko w niemieckiej administracji okupacyjnej. SS-Mani zaczęli budowę osiedli dla Niemców, które przyjęły formę wyizolowanych forteczek. Nazistowskie pogranicze miało się hartować w ciągłych zmaganiach z trudami życia w głębi Rosji, w walce z nieprzyjazną ludnością i surowym klimatem. Osiedla mieli budować Rosjanie pod dozorem niemieckich strażników. W Briańsku Wehrmacht wkroczył do cerkwi i zrabował cenne naczynia liturgiczne. W Odessie SS-Mani zamordowali kilkudziesięciu Żydów. Likwidacji uległa wolna prasa, zamykano kina, teatry, wszędzie powstawały niemieckie domy żołnierskie, zainstalowano radiofonię przewodową po konfiskacie radioodbiorników. Całe regiony otaczane były siecią posterunków wojskowych. Niemieccy gubernatorzy kradli na potęgę. W coraz bardziej dramatycznej sytuacji zebrał się KONR Komitat Oswobożdienija Narodaw Rossii, by uregulować kwestie granic państwowych nowych tworów politycznych Hetmanatu Ukrainy Zadnieprzańskiej, Republiki Kozaków Dońskich, Chanatów Krymskiego, Orenburskiego, Uralskiego i republiki syberyjskiej. KONR zażądał od Hitlera usunięcia z Moskwy Polaków, których oskarżano o chęć indoktrynowania Rosjan w duchu religii katolickiej. W Moskwie ukonstytuował się wielkorządca Komitetu, emigrant, książę Jurij Trubieckoj, prezes Ligi Eurazjatyckiej. Ogłosił powołanie Federacji Ludów Eurazjatyckich, w duchu hasła "Przebudzenia Eurazjatów", obywateli państwa mającego być kontynuacją imperium Czyngis-Chana, na styku Europy i Azji. Japonia której zależało na rozbiciu politycznym Rosji i jej osłabieniu, zajęła Mongolię, internując przebywającego tam na emigracji od 1920 r. atamana Grigorija Siemionowa. Japończycy nawiązali tajne kontakty z księciem Trubieckim, potajemnie wyznaczając Siemionowa na prezydenta republiki Zabajkalskiej, marionetkowego tworu pod kontrolą Japonii, która umieściła tam mały garnizon. Istotne miało być podburzanie ludów turańskich i mongolskich do wystąpień przeciwko Chinom. Japoński dyktator generał Hideki Tojo w zamian za współpracę wywiadowczą z Eurazjatami (wykradanie niemieckich tajemnic wojskowych) zobowiązał się do dozbrajania ich. Liga Eurazji miała symulować współpracę z Niemcami, a tymczasem potajemnie przygotowywać powstanie zbrojne przeciwko okupantom. Tymczasem w Rosji pojawili się agenci brytyjskich służb specjalnych MI5, którzy porozumieli się z Eurazjatami, a poprzez nich dotarli do Japończyków. Anglia obiecała Francji wsparcie wojskowe celem wyzwolenia tego kraju spod niemieckiej okupacji, w zamian jednak doprowadziła do rezygnacji Paryża z Indochin na rzecz Japonii. Generał Tojo spotkał się z Churchillem. Podczas tajnej konferencji w Bangkoku 2 II 1942 r. Wielka Brytania i Francja zgodziły się pozwolić Japonii na opanowanie Chin i półwyspu Indochińskiego jako strefy wpływów, pod warunkiem współpracy przeciwko Niemcom. USA zamierzały się dołączyć, udzielając militarnego wsparcia Japonii w postaci pożyczki bezzwrotnej Lend-Lease. W ten sposób doszło do powstania osi antyhitlerowskiej USA Anglia Japonia, tzw. Northern Alliance (Sojuszu Północnego). Propagandowym uzasadnieniem współpracy angielsko-japońskiej był powrót do przymierza z lat 1902 1921, gdy istniał sojusz dwóch państw wyspiarskich. USA przystąpiły do NA pod warunkiem uzyskania praw do złóż świeżo odkrytej ropy na Sachalinie i ustanowienia nad Syberią japońsko-amerykańskiego kondominium, na co generał Tojo niechętnie wyraził zgodę. W zamian za to uzyskał od amerykańskiego dyplomaty Henry Kissingera akceptację USA dla polityki "zdecydowanych rozwiązań" w Chinach. Generał Tojo świadomy ogromnej roli Japonii dla anglo-amerykańskiej strategii powstrzymywania Niemiec będzie wykorzystywał swoją uprzywilejowaną pozycję, posuwając się do szantażowania Aliantów swoim hipotetycznym powrotem do współpracy z Niemcami. Hitler nie wiedział nic o postanowieniach konferencji w Bangkoku, Abwehra zbyt zajęta inwigilowaniem Polaków i kontrolowaniem poczynań SS-manów wogóle nie zarejestrowała obecności angielskich agentów w Rosji. Tymczasem zgodnie z planem czujność Niemiec usypiał książę Trubiecki, który pod pozorem pełnej lojalności wobec Hitlera wyzwoliciela świętej Rusi zaczął reaktywować ideę wielkorosyjską. Kreował się na nowego rosyjskiego cara i zarazem prawosławnego patriarchę, opierając swoją wizję państwa teokratycznego na ścisłym sojuszu z Berlinem. Trubiecki przekonał Hitlera na spotkaniu w Moskwie że ma w swoim ręku rosyjską wieś. Zaczęły się objawy demoralizacji wśród zdobywców. SS i Wehrmacht zaciekle zwalczały swoje wpływy, posuwając siÄ™ nawet do skrytobójstw i grożąc sobie nawzajem czystką. Jednym z powodów takiego zaostrzenia stosunków były spory o łupy i podział ich wśród sojuszników. Szczególną niechęć budziła konieczność dopuszczenia do nich Polaków Piaseckiego. Polacy w Moskwie byli permanentnie szpiegowani, Piaseckiego oskarżano o dążenia do oderwania Ukrainy od wielkiej Rzeszy. Piasecki zaś korzystał ze swojej wszechwładzy w Moskwie, uprawiał mocarstwową propagandę polską, wciąż nawiązując do nienawistnych dla Rosjan czasów "Smuty". Prześladowana ludność słyszała wciąż tylko przechwałki falangistów, iż sami dobiją Rosję zanurzając buty w morzu Ochockim. Wtedy, 3 maja 1942 r. naczelnik Rydz Śmigły ogłosił Piaseckiego premierem, czemu towarzyszyło aresztowanie Studnickiego i Józefa Mackiewicza. Falangiści w ciągu 24 godzin opanowali najważniejsze miasta w Polsce, szerząc terror. Piasecki nie zdecydował się jednak wysłać tam Lechii i Polonii, przeczuwając że mogą mu się jeszcze przydać w nadchodzącej rozgrywce o władzę w Rosji...