„Requiem katyńskie” to oratorium łączące słowo z dźwiękiem i obrazem, napisane, by zachować pamięć o  potwornej zbrodni dokonanej na Polakach w 1940 roku. Rozbudowane i wieloelementowe dzieło spaja klasyczną formę muzyczną i wykonawczą z nowoczesnym wykorzystaniem technik audiowizualnych. Staje się dzięki temu widowiskiem oddziałującym na różne zmysły odbiorcy – widza i słuchacza – i przez to bardziej przejmującym. Twórcy postawili sobie za cel wypełnienie pewnej luki we współczesnej polskiej muzyce klasycznej, a z drugiej uhonorowanie polskich żołnierzy, oficerów oraz urzędników zamordowanych w Katyniu przez NKWD.

Oratorium miało swoje prapremierowe wykonanie 12 kwietnia w Świątyni Opatrzności Bożej, dzięki współpracy Instytutu Promocji Kultury Polskiej oraz Narodowego Centrum Kultury. Na scenie pojawili się wybitni artyści: Elżbieta Towarnicka, Beata Rybotycka, Wanda Wiktoria Franek, Tomasz Kuk, Przemysław Firek i Sebastian Perłowski, którym towarzyszyła Orkiestra Akademii Beethovenowskiej, Chór Polskiego Radia, Chór Artos im. Władysława Skoraczewskiego oraz Chór Dziecięcy przy Teatrze Wielkim Operze Narodowej.

Dzień Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej jest polskim świętem obchodzonym co roku 13 kwietnia. Zostało ustanowione 14 listopada 2007 roku przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, w celu oddania hołdu ofiarom zbrodni katyńskiej. Narodowe Centrum Kultury od lat angażuje się w działania związane z upamiętnianiem zbrodni katyńskiej. Od 2010 roku prowadzi kampanię społeczno-edukacyjną „Pamiętam. Katyń 1940”, było organizatorem „Katyńskiego Marszu Cieni” oraz wydawało serię publikacji „Biblioteka Katyńska”.

Theodor Adorno, jeden z najważniejszych filozofów XX wieku, powiedział, że prawdziwie wielka muzyka jest odpowiedzią na grozę historii. „Requiem katyńskie” Pawła Muzyki ma być właśnie zapisem i zachętą do prezentowania postawy zaangażowanej w pielęgnowanie pamięci o ojczystej historii.