Jak ukazać tragedię niewinnych?

„Wielka Szpera” jest tekstem porażającym, stanowiącym wielkie wyzwanie dla Teatru. Przed reżyserem staje bowiem karkołomne zadanie znalezienia właściwej „sceniczności” dla tekstu o zagładzie. Dokumentalny materiał, „udialogowany” przez scenarzystę, zakłada poprowadzenie narracji przez trzy męskie postacie. Czy mają to być strażnicy z getta jako świadkowie wydarzeń, czy ponadczasowi opisywacze dziejów? Czy powinniśmy przyjąć oratoryjną formę dla opowieści o początku i końcu wybranego przez Boga narodu, czy próbować „uteatralniać” rzecz, która wymaga prawdy, prostoty środków wyrazowych i niezwykłej głębi przeżycia aktorskiego. Prawda aktorów będzie bowiem prawdą tekstu, oni mają ten zapis okrucieństwa wieku XX uwiarygodnić dla nas, w wieku XXI. Mają też sprawić, że odczujemy, a nie tylko zrozumiemy, gehennę ludzi skazanych na zagładę i świadomych tego.

Jak można mówić dzisiaj o zagładzie własnych dzieci, a przecież wszystkie dzieci są naszymi, jak można mówić o zagładzie niewinnych ludzi, a jaka wina wywołuje tak nieludzką karę? To jest tragedia na miarę Ajschylosa. A jak należy „zagrać’, ukazać, przeżyć taką tragedię na scenie? Pracując nad tym spektaklem odpowiemy sobie razem z bardzo dobrymi aktorami z różnych pokoleń, na te pytania.

Zbudujemy rzeczywistość sceniczną która będzie pozwalała również zrozumieć mechanizm każdej zagłady, każdego systemowego mordowania ludzi. I każdy z widzów we własnym sumieniu pochyli się nad tragedią niewinnych mając świadomość, że tak mógłby wyglądać i jego koniec gdyby znalazł się w tamtym czasie i tamtym miejscu. Ten spektakl będzie lekcją dla nas wszystkich tej prostej prawdy, że każdy drugi człowiek żyje i umiera także w nas samych, i to nas wzbogaca o jego radość, cierpienie, ból i przerażenie których doświadcza.

To przecież spektakl o nas, nie o innych, drugich. Obok porażającego zapisu z okrutnej epoki użyjemy w scenicznym przekazie poezji która powstawała jako jej świadectwo, użyjemy tytułowej pieśni aby oddać cześć tym, którzy pozostają w naszej Pamięci.

Będzie to spektakl skromny, ale o wielkim ciężarze gatunkowym, bardzo trudny w realizacji, ale gdybyśmy unikali takich wyzwań Sztuka by się nas wstydziła. To jest Świadectwo czasów i pewna droga dla nas – ludzi Teatru – dzisiaj do przebycia.

REŻYSERIA: Andrzej Maria Marczewski
DRAMATURG: Radosław Paczocha
MUZYKA: Marcin Werner
SCENOGRAFIA: 
Monika Graban-Dębniak
Radosław Grzegorz Dębniak
AKTORZY:
Sebastian Robert Ryś
Piotr Adamczyk
Jerzy Mazur 
PARTIE WOKALNE: Urszula Makosz

WSTĘP WOLNY, Rezerwacja zaproszeń pod adresem mailowym: zarzad@3wk.pl bądź pod nr tel. 603 507 877