Motto: Par les soirs bleus d'été
j'irai dans les sentiers
(Rimbaud)

1
Starym szlakiem powrotnych łabędzi
wiosna wróci jak balon wzdęty białym ciepłem
na ramionach drzew ogorzałych od słońca
skwar — południa rozwiesi płachty nieba skrzepłe

2
Skwarne zwierzyńce miast
odklejone od stóp opadną w dół kotlin
zasianych piołunem gęstym i miętą
w ciecz topniejący skwar
obłoki w błękit przekropli
spłynie w wonne pola trawą świeżo zżętą
jak rzeką…

3
natura — otchłań
zieleniejąca na krańcach błękitu
wejdziemy w prężne powietrze górskich strumieni
w puszczę — łuk morza ucichły chłodem wśród skwaru
w ciche kopuły wite na ptakach jak wieniec
w mroczne sklepienie poszumu rozdarte świstem
ptaków…
niżej…
w bujnym zielonym bambusie trzcina kołysze jak szelest
dżungla zielonym ciepłem owionie dźwięk brązu
— ciało
słońce na białych diunach piasek w poszum zmiele
wieczór opadnie w oczy uśmiechniętym bonzą.A noc wilgotnym ciałem otrze się w mgły zieleń
dżungla paruje w górę mokrą mgiełką potu
uśniemy w zapach włosów jak w morze — kołysem
kiedy mewy przebiją błękit bielą lotu

Krzysztof Kamil Baczyński (1939)

Krzysztof Kamil Baczyński (1921–1944) – jeden z najwybitniejszych poetów pokolenia Kolumbów, autor tomików „Zamknięty echem” i „Śpiew z pożogi”. Oprócz wierszy tworzył poematy, szkice literackie i rysunki. Zginął jako żołnierz Armii Krajowej w Powstaniu Warszawskim.