ZDARZENIE to ‘to, co nam się zdarza’, A to, co nam się zdarza, to ‘to, czym nas los darzy’, a więc ‘to, co los nam daje w darze’. Takie jest pierwotne znaczenie ZDARZENIA. 
Czasownik ZDARZYĆ, od którego bezpośrednio i pochodzi, i jest derywowane ZDARZENIE, co najmniej od XV w. ma znaczenie ‘sprawić coś, być przyczyną czegoś’, w staropolszczyźnie natomiast miał również znaczenie ‘dać; ofiarować coś komuś’. ZDARZYĆ jest bowiem czasownikiem przedrostkowym utworzonym od czasownika DARZYĆ ‘dawać coś komuś w darze; obdarzać kogoś czymś’, a także ‘szczęścić, zsyłać pomyślność, błogosławić’. Prasłowiański przodek czasownika DARZYC – jednego z najstarszych polskich słów – czasownik *dariti wywodził się w prostej linii od rzeczownika *darъ ‘dar’. Kiedy zatem życie da nam w kość i doświadczymy zmiennych kolei losu, a ZDARZENIE za ZDARZENIEM toczy się niekoniecznie po naszej myśli, wspomnijmy na jego pierwotne znaczenie i spróbujmy mimo wszystko uwierzyć, że jest to jednak dar, a nie przeciwność losu…