Kiedyś mówiło się „Nie pyskuj!”, dzisiaj mówimy raczej „Śmiało wyrażaj swoje zdanie!”.  
Czy czasownik PYSKOWAĆ pochodzi od rzeczownika PYSK? To jedna z hipotez etymologicznych. PYSKOWAĆ, a w staropolszczyźnie WSPYSKOWAĆ, czyli „kłapać pyskiem; odszczekiwać się”, a więc ‘odpowiadać komuś arogancko’, jak rozeźlony pies kłapiący pyskiem lub szczekający na człowieka w odpowiedzi na reprymendę, albo też „być mocnym w pysku’, czyli ‘być aż nazbyt wygadanym’. Według drugiej hipotezy PYSKOWAĆ to przekształcone PYSZKOWAĆ – „odpowiadać jak pyszek”, czyli ‘odpowiadać jak pyszałek; odpowiadać zuchwale’ (forma PYSZEK pozostała w nazwach osobowych, znaleźć ją można również w dawnych utworach literackich, np. u A. Naruszewicza). W gwarach zachowała się również postać PYSKAĆ, odmieniająca się z wymianą spółgłoskową (ty pyszczesz, on pyszcze, oni pyszczą). Czasownik ten z całą pewnością pochodzi od rzeczownika PYSK, ale ma inne znaczenie: ‘ryć, grzebać w czymś’ i pierwotnie odnosił się do świni, ryjącej w ziemi. W literaturze odnajdujemy go jednak w użyciu przenośnym: „Dobrze świni w błocie pyskać (…) [ale] po misie rękami pyskać [rzecz] nieprzyzwoita” – przestrzega W. Potocki w połowie XVI w. (czyli – krótko mówiąc – nie paprz się w jedzeniu).