Zanim FUSZER zaczął parać się FUSZERKĄ i stał się zwykłym partaczem i brakorobem, był po prostu rzemieślnikiem. Ale owianym złą sławą, bo niezrzeszonym w cechu. Współcześnie można jedynie spekulować, czy negatywne konotacje – a wkrótce również pejoratywne znaczenie – zostały przypisane wyrazowi FUSZER dlatego, że sam FUSZER jako niezrzeszony w cechu stanowił konkurencję dla cechowych (a więc i uznanych, i droższych) rzemieślników, czy dlatego, że rzeczywiście nie dorównywał umiejętnościami i fachowością usług wykwalifikowanym rzemieślnikom. W każdym razie fuszerka i fuszerstwo FUSZERA zostały z nim powiązane jeszcze na gruncie niemieckim, bo określenie FUSZER zapożyczyliśmy z tego języka pod koniec XVIII w. już w obu znaczeniach: ‘kiepski rzemieślnik; partacz’, ‘rzemieślnik nienależący do cechu’.