Ustawienia i wyszukiwarka
Warsztaty tradyjnych pieśni Lubelszczyzny
Warsztaty tradyjnych pieśni Lubelszczyzny
W dniach 6-19 lipca 2008 Miasto Lublin i Fundacja Muzyka Kresów organizuje w Łukowiskach k/ Janowa Podlaskiego warsztaty głosowe poświęcone pieśniom tradycyjnym Lubelszczyzny. Zajęcia prowadzone są przez Monikę Mamińską i Ewę Grochowską z Fundacji Muzyka Kresów, Hannę Ochrimczuk z Akademii Muzycznej w Kijowie oraz Irenę Wiszniewską i Rytisa Ambrazeviciusa z Akademii Muzycznej W Wilnie.
Warsztaty prowadzone są w ramach programu „Pieśni tradycyjne pogranicza polsko-ukraińskiego na Lubelszczyźnie”, na który składają się warsztaty śpiewu tradycyjnego, wykłady, badania terenowe i kwerendy. W zajęciach bierze udział młodzież polska i ukraińska z Lublina. Program jest częścią projektu "Spotkajmy się - inny nie znaczy obcy” realizowanego w ramach Europejskiego Roku Dialogu Międzykulturowego 2008, którego koordynatorem w Polsce jest Narodowe Centrum Kultury.
W trakcie letnich warsztatów uczestnicy uczą się polskich i ukraińskich pieśni i tańców tradycyjnych, uczestniczą w wykładach i prezentacjach filmów etnograficznych. Dwutygodniowa intensywna wspólna praca nad poznaniem dziedzictwa kulturowego Lubelszczyzny tworzy więzi, które wzajemnie pomagają zrozumieć obie kultury. W zajęciach bierze udział 15 osób.
Projekt realizowany jest równolegle z innym projektem o podobnej tematyce: XI Międzynarodową Letnią Szkołą Muzyki Tradycyjnej. Zajęcia Letniej Szkoły były poświęcone pieśniom i tańcom tradycyjnym Europy Środkowo-Wschodniej. Na zajęcia składają się warsztaty głosowe poświęcone tradycyjnym technikom śpiewu, nauce pieśni oraz warsztaty taneczne, wykłady, prezentacje filmów etnograficznych. Zajęcia prowadzą wykładowcy z Polski, Litwy, Rosji i Ukrainy.
W sumie w obu projektach bierze udział ponad 50 uczestników oraz 10 wykładowców.
„Pieśni tradycyjne pogranicza polsko – ukraińskiego na Lubelszczyźnie” to pilotażowy program Fundacji, którego głównym celem jest rekonstrukcja najstarszych zachowanych do dziś świadectw kultury muzycznej naszego regionu. Z analizy skal i struktur rytmicznych pieśni obrzędowych wynika, że ich pochodzenie można datować na XI-XIII w., kiedy na terenach Lubelszczyzny istniało Księstwo Halicko - Włodzimierskie. Pieśni te, mimo że są rdzenną częścią kultury i można je odnaleźć na całym obszarze regionu od Tomaszowa Lubelskiego po Terespol, są nieznane. Zdaniem Fundacji właśnie mające blisko tysiąc lat pogranicze polsko - ukraińskie konstytuuje pieśni tradycyjne Lubelszczyzny. W trakcie realizacji programu zastosowane będą eksperymentalne metody pracy nad pieśniami tradycyjnymi zakładające łączenie pracy laboratoryjnej, warsztatów i badań terenowych, które pozwalają na wyjście poza sztywne i często nieatrakcyjne dla młodzieży formy obcowania z tradycją. Ich zastosowanie sprawia, że odbiorca kultury przestanie być stawiany w roli biernego widza, lecz zostanie zainspirowany do czynnego działania.
Innym aspektem programu jest relacja między tradycją a rozwojem cywilizacyjnym. Żywym dowodem na to że rozwój cywilizacyjny nie musi wypierać tradycji lokalnej są na gruncie europejskim takie współczesne regiony jak Bretania, Sardynia czy hiszpańska Andaluzja. W tym kontekście Lubelszczyzna z racji swojego usytuowania geograficznego, potencjału kulturowego (pogranicze, bogate tradycje regionalne) i demograficznego (miasto studenckie) jest niejako predestynowana do tego aby stać się centrum kulturowym.
Do współpracy przy realizacji programu, który zaplanowany jest wstępnie na lata 2008 -2010 zaproszeni zostali uczeni i twórcy z Polski i Ukrainy.
W dniach 6 - 19 lipca 2008 Miasto Lublin i Fundacja Muzyka Kresów organizuje w Łukowiskach k/ Janowa Podlaskiego warsztaty głosowe poświęcone pieśniom tradycyjnym Lubelszczyzny. Zajęcia prowadzone są przez Monikę Mamińską i Ewę Grochowską z Fundacji Muzyka Kresów, Hannę Ochrimczuk z Akademii Muzycznej w Kijowie oraz Irenę Wiszniewską i Rytisa Ambrazeviciusa z Akademii Muzycznej W Wilnie.
Warsztaty prowadzone są w ramach programu „Pieśni tradycyjne pogranicza polsko-ukraińskiego na Lubelszczyźnie”, na który składają się warsztaty śpiewu tradycyjnego, wykłady, badania terenowe i kwerendy. W zajęciach bierze udział młodzież polska i ukraińska z Lublina. Program jest częścią projektu "Spotkajmy się - inny nie znaczy obcy” realizowanego w ramach Europejskiego Roku Dialogu Międzykulturowego 2008, którego koordynatorem w Polsce jest Narodowe Centrum Kultury.
W trakcie letnich warsztatów uczestnicy uczą się polskich i ukraińskich pieśni i tańców tradycyjnych, uczestniczą w wykładach i prezentacjach filmów etnograficznych. Dwutygodniowa intensywna wspólna praca nad poznaniem dziedzictwa kulturowego Lubelszczyzny tworzy więzi, które wzajemnie pomagają zrozumieć obie kultury. W zajęciach bierze udział 15 osób.
Projekt realizowany jest równolegle z innym projektem o podobnej tematyce: XI Międzynarodową Letnią Szkołą Muzyki Tradycyjnej. Zajęcia Letniej Szkoły były poświęcone pieśniom i tańcom tradycyjnym Europy Środkowo-Wschodniej. Na zajęcia składają się warsztaty głosowe poświęcone tradycyjnym technikom śpiewu, nauce pieśni oraz warsztaty taneczne, wykłady, prezentacje filmów etnograficznych. Zajęcia prowadzą wykładowcy z Polski, Litwy, Rosji i Ukrainy.
W sumie w obu projektach bierze udział ponad 50 uczestników oraz 10 wykładowców.
„Pieśni tradycyjne pogranicza polsko – ukraińskiego na Lubelszczyźnie” to pilotażowy program Fundacji, którego głównym celem jest rekonstrukcja najstarszych zachowanych do dziś świadectw kultury muzycznej naszego regionu. Z analizy skal i struktur rytmicznych pieśni obrzędowych wynika, że ich pochodzenie można datować na XI-XIII w., kiedy na terenach Lubelszczyzny istniało Księstwo Halicko - Włodzimierskie. Pieśni te, mimo że są rdzenną częścią kultury i można je odnaleźć na całym obszarze regionu od Tomaszowa Lubelskiego po Terespol, są nieznane. Zdaniem Fundacji właśnie mające blisko tysiąc lat pogranicze polsko - ukraińskie konstytuuje pieśni tradycyjne Lubelszczyzny. W trakcie realizacji programu zastosowane będą eksperymentalne metody pracy nad pieśniami tradycyjnymi zakładające łączenie pracy laboratoryjnej, warsztatów i badań terenowych, które pozwalają na wyjście poza sztywne i często nieatrakcyjne dla młodzieży formy obcowania z tradycją. Ich zastosowanie sprawia, że odbiorca kultury przestanie być stawiany w roli biernego widza, lecz zostanie zainspirowany do czynnego działania.
Innym aspektem programu jest relacja między tradycją a rozwojem cywilizacyjnym. Żywym dowodem na to że rozwój cywilizacyjny nie musi wypierać tradycji lokalnej są na gruncie europejskim takie współczesne regiony jak Bretania, Sardynia czy hiszpańska Andaluzja. W tym kontekście Lubelszczyzna z racji swojego usytuowania geograficznego, potencjału kulturowego (pogranicze, bogate tradycje regionalne) i demograficznego (miasto studenckie) jest niejako predestynowana do tego aby stać się centrum kulturowym.
Do współpracy przy realizacji programu, który zaplanowany jest wstępnie na lata 2008 -2010 zaproszeni zostali uczeni i twórcy z Polski i Ukrainy.
