Nowe rozwiązania technologiczne powiększyły dotychczasowy świat o kolejny wymiar – przestrzeń wirtualną. Współcześnie jesteśmy świadkami coraz dynamiczniejszego przenoszenia wielorakich komponentów ze świata realnego do nowego obszaru obecności człowieka. Sieć wirtualna jest coraz szerzej zagospodarowywana, w tempie w jakim dotychczas w całej historii ludzkości nigdy nie udało się wprowadzać modyfikacji. Prawdopodobnie ten właśnie impet zmian staje się główną przyczyną nienadążania rzeczywistości realnej za zmianami, ale i potrzebami człowieka w przestrzeni wirtualnej.

Dotychczasowe doświadczenia pokazują, iż nowo wygenerowany obszar jest zaniedbywany i nieczęsto obejmowany działaniami mającymi na celu wprowadzenie celowości, ładu i systematyczności. Współczesny świat hybrydalny, powstały z połączenia wymiaru realnego i wirtualnego, staje się coraz bardziej złożoną całością interakcji, spotkań, działań, potrzeb, regulacji, zyskuje coraz więcej wartości i funkcji łączących światy realne i wirtualne, indywidualne i społeczne, przeszłe i projektowane. Jego zrozumienie wymaga bardzo różnych koncepcji realności na gruncie wielu dyscyplin i metodologii, a także przedefiniowania wielu pojęć. Uchwycenie zjawisk i procesów tu zachodzących, pozwoli dostrzec potrzebę zmiany dotychczasowych ról i funkcji zarówno człowieka jak i organizacji.

Dodatkowy wymiar w świecie obecności człowieka, realizuje bez ograniczeń aspiracje ludzkie zawiązane z potrzebami wychodzenia poza granice własnej kultury, a tym samym pośrednio kształtuje umiejętności bycia i funkcjonowania na pograniczach kulturowych, intelektualnych, psychicznych, społecznych, politycznych itp. Pojawiła się więc możliwość przemieszczania się pomiędzy różnymi kulturami, ale również pojawiła się potrzeba zarządzania tymi procesami, ich regulacji prawnej, kontekstu etycznego, wymiarów wychowawczych i edukacyjnych, pomocy społecznej itp. Wiele z tych elementów generowanych w wirtualności przenoszonych jest następnie do realności i odwrotnie. Zależność tych dwóch wymiarów i ich wzajemne oddziaływanie, choć nie zbadane co do zakresu, jest faktem. Zachowania i postawy kształtowane w jednej przestrzeni często są translokowane do drugiej, najczęściej w wymiarze symbolicznym.

W kontekście tych zagadnień chcielibyśmy zaprosić środowisko naukowe reprezentujące różne dziedziny wiedzy oraz praktyków do czynnego udziału w naszej konferencji. Proponujemy refleksję i dyskusję m. in. nad kwestiami:

• Jaka jest natura współczesnych procesów hybrydyzacji?
• Jakie są obszary procesów hybrydyzacji?
• Jakie są wyzwania świata hybrydalnego?
• Jakiej teorii wymaga współczesny świat hybrydalny?
• Jakie są zagrożenia tożsamości człowieka w procesach hybrydyzacji społecznej?
• Jakie zmiany wnosi rzeczywistość hybrydalna w funkcjonowanie człowieka i organizacji?
• Jakie są sposoby oddziaływań wychowawczych i edukacyjnych na uczestników świata hybrydalnego?
• W jaki sposób przepisy prawne mogą regulować w świecie hybrydalnym działalność człowieka i jego wytwory?
• Jakie formy zarządzania generuje świat hybrydalny?
• Jakie są etyczne i medyczne granice w tworzeniu postczłowieka?
• Jakim formom wyzwań sprostać muszą  organizacje w świecie hybrydalnym?
• Na czym polega współczesna hybrydyzacja kultury?
• Jakie są ekonomiczne aspekty świata hybrydalnego?

Proponowane panele tematyczne:

• Hybrydyzacja człowieka
• Hybrydyzacja świata społecznego
• Hybrydyzacja kultury
• Hybrydyzacja organizacji

Więcej informacji: pwsip.edu.pl