Zgodnie z rozpoznaniami Norberta Eliasa współczesny – czyli właśnie nowoczesny – sport wywodzi się z fenomenów istotnie odmiennych wobec wielowiekowej tradycji zabaw i zmagań ruchowych. To właśnie rozwój technologiczny w drugiej połowie XIX wieku (np. zdolność dokonywania precyzyjnych pomiarów czasu i przestrzeni) oraz trwająca moda na męskie stowarzyszenia i kluby zbiegły się z narodzinami i ekspansją kapitalizmu, którego ulubioną metaforą od początku stały się rekord, wyścig, walka i mecz. Przyjrzymy się początkom historii sportu: momentom, w którym formowały (i od razu – reformowały!) się dyscypliny, ustalały regulaminy, uściślały reguły. Wszystko to działo się, i dzieje, na granicy tego, co prawdziwe i fikcyjne. Balansowanie na tej granicy to właśnie jedna z najciekawszych właściwości nowoczesnego sportu.

Z jednej strony wydarzenie stadionowe – tak to wczesne, jak i dzisiejsze – toczy się na marginesie rzeczywistości, poza regularnym czasem codzienności, z drugiej – działaniom sportowców przypisuje się wpływ na politykę, ekonomię a nawet bieg historii. Z jednej strony mecz i wyścig są tylko na niby, z drugiej – korupcja i doping kończą się wyrokami sądowymi. Z jednej strony – „to tylko zabawa”, z drugiej „coś o wiele ważniejszego niż sprawa życia i śmierci”. Z jednej strony wyczyn cielesny służy jako językowo-widowiskowa alegoria lub przenośnia realnego świata, z drugiej – sportowy performans to po prostu wykrój zglobalizowanej, zmediatyzowanej rzeczywistości, poprzez który najpełniej zrozumieć można reguły rządzące współczesnością. Z jednej strony – nieprzewidywalność, emocje, dramaty i współczesne opowieści heroi(komi)czne, z drugiej – absurdalnie wielkie pieniądze, kosztowna infrastruktura, ogromna ingerencja w codzienność.

Chcemy pokazać, jak bada się sport z perspektywy historii kultury, a także co historia i teraźniejszość sportu mogą nam opowiedzieć o naszej kulturze współczesnej.

dołącz do wydarzenia na Facebooku!